. 
Eindelijk is het zover! Onder de bomen duiken de eerste knikkende sneeuwklokjes op. Er is geen twijfel mogelijk: het einde van de winter is in zicht. En ook al ben je geen sneeuwklokjeskenner, je kan gewoon niet anders dan voor deze kleine lentebodes vallen.
Daar zijn ze dan: de eerste sneeuwklokjes. De meeste bloeien in februari en maart, maar sommige bloeien al eind september, of gaan door tot in april. Er zijn immers meer dan 200 soorten sneeuwklokjes, onderverdeeld in een twintigtal groepen. Voor de gemiddelde tuinbezitter lijken ze allemaal wel op elkaar, maar een galanthofiel (de officiële benaming voor een gepassioneerde sneeuwklokjesliefhebber) merkt het kleinste verschil op. Vooral in Engeland is het verzamelen van deze plantjes een ware rage geworden.
Melkwit
Je herkent het gewone sneeuwklokje (Galanthus nivalis) aan de melkwitte klokjes die aan de top van de bloemstengel naar beneden hangen. Ze hebben elk zes bloemblaadjes: de buitenste drie zijn langwerpig, en de binnenste drie omgekeerd hartvormig, met groene markeringen. De lange smalle bladeren zijn blauwachtig groen. Het sneeuwklokje verspreidt ook een heerlijke geur Kou kan hen niet deren, integendeel. Hoe langer het koud blijft, hoe langer ze bloeien. Pas bij de eerste lentewarmte verwelken ze.
De meest voorkomende sneeuwklokjes beginnen al in februari te bloeien. h.l.n
|
