Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er hier boven Nederland veel vliegtuigen neergestort. Tijdens luchtgevechten en ook door afweergeschut zijn er zowel gevechtsvliegtuigen alsmede bommenwerpers neergehaald.
Sommige aangeschoten geallieerde bommenwerpers, die bv. terugkeerden vanuit Duitsland, losten de bommen boven Nederland; veelal ergens op een stille plek, maar ook wel eens-wat niet de bedoeling was-boven een dorp of stad. Veel aangeschoten vliegtuigen crashten ergens in een polder of kwamen terecht in een van de vele wateren die Nederland rijk is.
Tijdens de oorlog hier, zijn er veel vliegtuigen geruimd door de Duitsers en na afloop veelal door belanghebbende boeren en een groot aantal door ruimers in opdracht van de Crashgemeente. Tot 1996 waren er nog burgerorganisaties of gemeenten die zonder verdere vergunning dit konden regelen, maar vanaf die tijd kan dat nú alleen plaatsvinden met een Rijksvergunning en onder toezicht van een Luchtmacht Stafofficier Vliegtuigberging. Happig zijn de gemeenten tegenwoordig helemaal niet meer om zo'n klusje op zich te nemen. Gemiddeld komt zo'n berging op een half miljoen euro; alleen als bewezen kan worden dat er buiten dat vliegtuig ook nog bommen op die locatie aanwezig zijn, is het Rijk bereid mee te dragen aan de bergingskosten. De een beweert dat er 3000 crashes hier in Nederland plaatsgevonden hebben, weer een ander zegt dat het aantal op 5000 ligt. Wat wel klopt is dat er in ons land zo'n 500 wrakken  nog ergens rustten die nooit geborgen zijn; ook is er een lijst van 1085 vermiste vliegers. Deze heeft men in de loop der jaren samen kunnen stellen naar aanleiding van familieleden die daarnaar vroegen. Zoals ik al vermeld heb zijn veel vliegtuigen destijds geborgen en ook veel bemanningsleden hebben ergens een onbekend graf gekregen, dus veel is er niet meer te achterhalen. Nú, na meer dan 70 jaar na Wo-II, is het tevens de vraag of er in de gecrashte oorlogskisten nog lichamen liggen. Veel lichamen zijn in de loop der jaren volledig vergaan en bij vliegtuigen die in de lucht geëxplodeerd zijn is sowieso al weinig of niets meer uit te bergen. Vanuit Engeland is er van de familiekant van oorlogsvliegers weinig vraag naar hun verwanten, dit omdat men de crash-locatie definitief als een oorlogsgraf beschouwt, dit in tegenstelling tot Amerikaanse, Australische of Duitse verwanten van de omgekomen vliegers. In de oorlogsjaren heb ik een tiental crashes van vliegtuigen van nabij gezien en als opgroeiende jeugdigen gingen we meteen op pad als we zo'n kist zagen neerkomen. Door de oorlog waren we al vroeg gehard en we stonden niet stil bij al dat leed wat er achter zo'n crash huisde.Vonden we bij zo'n wrak nog iets van onze gade, namen we dit mee naar huis en vol trots lieten we deze oorlogstrofeeën door onze vriendjes bewonderen. Over de Tweede Wereldoorlog heb ik meer dan honderdvijftig artikelen geschreven en u vindt deze allemaal in het archief; echt de moeite waard om deze meestal beleefde oorlogsverhalen te lezen! Zie voor het hele artikel over deze materie http://www.nos.nl/artikel/2102513-1085-vermiste-oorlogsvliegers-mogelijk-nog-in-nederlande-bodem.html