Aan de soapserie lijkt blijkbaar geen einde te komen. De wendingen die door het script telkens weer worden genomen, spelen handig in op het steeds wederkerige gevaar van opduikend gegeeuw van de talrijke kijkers. Hoewel de scenarioschrijvers dreigden met en zelfs overgingen tot stakingen, blijven de nieuwe ideeën binnenstromen. De wederopstanding ten tonele van onze telore gegane premier, duwt zelfs belangrijk nieuws zoals de blijde verwachting van Wendy en Frans op de achtergrond.

De voorbije dagen werden verschillende ideeën de arena ingestuurd, maar de enige echte zullen enkel te lezen staan op de menu van een prestigieus restaurant, zoals Clos St-Denis. In de perfecte harmonie tussen een Waalse chef in een Vlaams dorp bezegelen de Belgische liberalen hun vriendschapsbanden.

Zonder Greet of Mireille, wordt de vrouwelijke eer hoog gehouden door Sabine Laruelle. Hoe zij aan al die macho’s kan weerstaan is één groot vraagteken, hetgeen ons echter niet interesseert. Wat ons wel nieuwsgierig maakt zijn de snode plannen die bij kaarslicht aldaar worden gesmeed. Taferelen, zoals aldaar in het nieuwe Poupehan, doen de harten van menig detectiveliefhebber sneller kloppen.

Ofschoon de weinige geheimen, die mondjesmaat bekend geraken, veel wind doen waaien, is de speeltijd blijkbaar lang nog niet gedaan. Nu is het ruzie tussen Joëlle en Didier. Zij heeft stoute dingen gezegd, waardoor Didier nu niet meer met haar wil spelen. Net een peutertuin voor … Een geluk dat het gisteren Sinterklaas was en niet vandaag, anders had zwarte piet haar in de zak moeten steken.

Was zij eigenlijk niet de zwarte piet?    

Het is duidelijk dat de aanstelling van Verhofstadt nog niet veel soelaas heeft gebracht. Even stond hij terug in het middelpunt van de belangstelling. Even kon hij als Caesar zijn blijde intrede doen. Die kon echter na het oversteken van de Rubico wijze woorden (alea iacta est) uitbrengen, Verhofstadt slaagt daar alsnog niet in.

De laatste zullen de eerste zijn, maar in politiek geldt dat niet. Verhofstadt is omwille van zijn beleid afgestraft, de kiezer wilde verandering. Acht jaar lang beloofde hij veel, maar bracht hij niets. Leterme probeerde daarentegen veel en forceerde dat ook. De vent van Gent wil nu met de pluimen gaan lopen, maar de mensen weten ook dat de Walen voorheen NON zeiden op een staatshervorming en nu (na Leterme zijn werk) over de verschillende zaken willen discussiëren. De aftrap is nog maar net gegeven. Vol spanning kunnen we uitkijken naar wat ons de eerste helft zal brengen. Op het waterverzadigde patattenveld van de Wetstraat weet je nooit waaraan je je kunt verwachten.

07-12-2007 om 14:25 geschreven door Michel  

Om sneller ter plaatste te zijn, vroeg boordcommandant Leterme zijn passagiers of hij even door ijlere lucht mocht vliegen. Kort de harde pijn, maar sneller de gelukzaligheid. Meer dan 80% van de passagiers verkoos zijn voorstel, maar enkele individuen pruttelden tegen. Daarop zette de piloot de vlucht op automatisch, wachtend op een antwoord van beneden.  Uit het niets sprong een andere piloot achter het stuur. Vermomd als alledaagse passagier, zat hij in een hoekje te wachten op het perfect geschikte moment. Goed wetende hoe hij de verschillende knopjes moet bedienen, zal hij via het gekende bochtenwerk, de grond proberen te bereiken.
Of toch niet. Zijn kompanen zijn niet gerust in een goede afloop en verdoezelen de hebberigheid van hun leider. Een spreekwoord zegt dat nood wet breekt, maar in deze context is dit meer dan alleen met vuur spelen. Gelukkig wil voorlopig niemand zijn vingers verbranden.

Vuur is misschien wel net dat wat we nodig hebben, maar dan wel hartelijk vuur. Een vuur zoals met Pinksteren, hetgeen echter nog veraf is. Roeien met de riemen die voorhanden zijn, maar ook die zijn nog amper voorradig. De enkele riemen die de onderhandelaars hadden, zijn door ene Milquet meegenomen. De afvaart heeft ze ingezet, maar in tegenstelling tot die van de Ourthe of Semois, is  deze als een waterval recht naar beneden. Zolang het regent, zal het watertrappelen zijn om niet te verzuipen. Het geploeter is verleden tijd, het geplons evenwel nog niet.  

Quote van de dag: Hij, die de Vlaamse eisen steeds begraven heeft, zal ze nu wel oogsten? Hier kan pas gesteld worden: “wie gelooft hem nog?”

03-12-2007 om 15:25 geschreven door Michel  

Enkele weken geleden meldde een krant dat een Russische sekte ergens in grotten op het einde der tijden zit te wachten. Volgens verschillende bronnen zou de Apocalyps plaatsvinden in 2012, binnen een dikke vier jaar dus. Ontploffingen, zwarte gaten, uitbarstingen, slingerbewegingen en andere tot de verbeeldingsprekende acties worden als oorzaak beschreven.

Voor ons is momenteel enkel het einde van de formatiegesprekken van tel. De aandacht voor het onderwerp verzwakt misschien, de journalisten zijn er nog.

Afhankelijk van de hoofdredactie wordt de huidige toestand betiteld als chaos, dan weer als de genomen laatste horde. Tegenwoordig kan je aan de titels van de krantenartikels zien of de hormonenspiegel van de hoofdredacteur al dan niet in evenwicht is. Het is begrijpelijk want iedereen wil op tijd en stond wel een beetje verandering. De enige changement de decor is de verplaatsing van de poorten van Hertoginnendal naar de poorten van het parlement. Op zich een voordeel, want in tegenstelling tot de eerste plek, zijn ze nu wel bestand tegen de gure winden en kille plensbuien. Bovendien opent deze plek perpectieven naar onze honger om mee te denken en besturen

In hun verlangen naar het einde zijn ze zeker niet alleen. 99,9% van de mensen is dezelfde mening toegedaan. Maar in vergelijking met die Russen in de grotten, zal het op een weekje niet meer aankomen. Het is beter nu het ei volledig uit te broeden, dan vroegtijdig het nest te verlaten en de eierschaal er af te pikken. Een gedrocht van een regering kunnen we na deze formatiecrisis missen als kiespijn. Enkele maanden geleden titelde ik reeds “beter geen regering dan een slecht regeerakkoord”, een uitspraak die vandaag nog even actueel is.

We mogen immers niet vergeten dat, wanneer men een akkoord heeft over de staatshervorming, er nog niet onmiddellijk een regering is. Men spreekt van landen (nood-, buik-, helikopter – of crash laat ik in het midden), maar ofschoon men misschien van luchtlaag verandert, de lichtjes van de landingsbaan zijn nog niet onmiddellijk zichtbaar. De piloot is gelukkig nog wakker en houdt zijn juiste koers aan. Voorlopig hangen we nog hoog in de lucht, ver van het zinkend schip waar men reeds meermaals naar verwees.

30-11-2007 om 14:02 geschreven door Michel  

Het bivakkamp voor de SP.a is blijkbaar afgelopen. Na een wekenlange interne strijd tussen de verschillende patrouilles, kreeg akela Caroline de meeste badges op haar hemd gespeld. Samen met hulppatrouilleleider Dirk won zij nipt het grote spel, maar de tegenpartij zal het daarbij niet laten.

Nu dat ze een proper bad heeft gekregen en bovenal is uitgeslapen, probeert ze met een eerste ballonnetje haar “puike” ideeën de wereld in te sturen. Spijtig dat ze nog geen weet heeft van het bestaan van helium, het ballonnetje gaat immers niet op.

Een idee als nieuw verkondigen, maar in feite oprapen uit de riolering, is een gekende methode die gehanteerd wordt door neofieten, die enkel nog maar blaasjes kunnen wijsmaken.

Haar idee is oorspronkelijk gelanceerd op een ministerraad door de toen daartoe bevoegde minister, waarna het als een wit konijn snel naar Hasselt huppelde. Aldaar werd het geprepareerd met een snuifje zout, maar tevens met verdorven pruimen. Stevaert stelde immers voor de zorgverzekering te innen via de belastingen. Inderdaad ik zie u fronsen om de gedachte “nog een belasting”?  Dit alles dateert van zo”n 2,5 à 3 jaren geleden.

Om goed te zijn zouden we moeten terugkeren naar de eerste jaren van de Vlaamse paars-groene regering, waar de zorgverzekering het levenslicht zag. Waarom werden al deze ideeën niet onmiddellijk bestudeerd en geïmplementeerd? Juist, het rook verdacht veel naar een verkapte belastingsverhoging. Zoals geweten werd de verantwoordelijkheid doorgeschoven naar de ziekenfondsen, zodat de eigen vingers niet verbrand werden. Camouflagetechnieken zijn immers altijd al hoofdonderdeel geweest van het bivakkamp van de socialisten.

Nu twee jaar na het konijn met verdorven pruimen, verschijnen ze ten tonele met dezelfde idee. De technieken van het camoufleren hebben ze de voorbije weken intern geoefend, maar ongeduldig als een jong veulen, dartelt Gennez net te vroeg de speelweide in. Het ballonnetje zonder helium is immers ook nog eens doorzichtig. Vraag eens aan Inge Vervotte wat haar idee destijds was…

28-11-2007 om 00:00 geschreven door Michel  

Zoals de kinderen op de Sint zitten te wachten, zijn de media op Yves Leterme gefixeerd. Hun geduld geraakt stilaan op, maar gelukkig voor Leterme zijn ze nog net met voldoende om elkaar mentaal te ondersteunen. Elk geroezemoes vangen ze op, plaatsen het onder de microscoop, en verkondigen ze  met een versterker van 1000 watt. Ongeziene toestanden worden gecreëerd door “het zou kunnen dat…”-syndroom waar menig journalist de laatste dagen last van heeft.

.

Wat we tussen de regels door kunnen lezen is nog steeds hetzelfde als 170 dagen terug. De ene wil meer autonomie, de andere niet. Dat het momenteel enkel nog over punten, komma’s en kleine woordspelingen gaat is niet juist. Een komma vergeet je snel en een punt kan enkel voor interpretatie vatbaar zijn als er twee te veel staan… De kern ligt dieper en de inhoud is fundamenteler. De temperatuur staat nog steeds op gure wintertoestanden en de zomer nog lijkt veraf te zijn.

Misschien moeten we het geweer van schouder veranderen en ons meer bekommeren om het klimaat. Hoewel het in Leterme zijn buurt al weken vriest, zou 2007 het warmste jaar ooit zijn sinds de metingen. De ene klimaatconferentie volgt de andere op en volgens Walter Pauli van de Morgen is dit het onderwerp waar de wereldbevolking van wakker ligt. De inhoud van de menu waarmee de meerderheid naar een mogelijke conventie gaat, doet er volgens hem niet toe, de oppositie kan immers altijd schrappen of toevoegen.

Persoonlijk vind ik dit een zeer rare houding, want met hoe meer je achter één en hetzelfde standpunt staat, hoe beter je het kan verdedigen en hoe meer kans je hebt om het te doen slagen. Hoe kan men als meerderheid een verschillende mening gaan verkondigen en toch eendrachtig de toekomst van het land uitstippelen? Niemand gaat op reis met alleen een folder van het reisbureau. Men wil ook weten waar men gaat landen. Er moet dus een einde komen aan de houding van de personen die steeds koud en warm uit één mond blazen. Door hen blijft het geen komma om over te struikelen, maar een zware betonblok. Nu de herfstdagen terug in het land zijn, zal er nog veel water naar de zee vloeien, tenzij het straks steen en been begint te vriezen.

Dit laatste wordt door de weermannen tegengesproken. Zowel aan de kust als in de Hoge Venen geven ze tegen het midden van de week zeer positieve temperaturen. Ook Reynders blijkt dit gehoord te hebben, want sneller dan een microgolfoven een diepvrieszak ontdooit, roept hij zijn partners op; “vandaag of niet”. Wij willen echter eerst weten wat de pot schaft, want een kleine aperitiefje zal onze honger niet kunnen stillen. De borrelhapjes van in het begin zijn reeds verslonden.

26-11-2007 om 00:00 geschreven door Michel  

Toen ik deze morgen de kranten opensloeg, dacht ik de exemplaren van gisteren opnieuw in de hand te hebben. De meeste titels kwamen me iets te bekend voor.

Het bleek slechts een gedachte want bij de televisieprogramma’s stond dat Helmut Lotti vanavond de halve finale speelt van “de Slimste Mens”. De uitslag van de finale van morgen zal meer over de lippen gaan dan het zoveelste begin van de zogezegde landing van formateur Leterme.

De discretie is er, de hefbomen hebben hun werk gedaan. Een applaus volgt echter pas na de landing, op voorwaarde dat Karel de Gucht niet aan het stuur zit, want die voorspelde een buiklanding.

Zulk scenario brengt bij menige enige oprispingen teweeg, die niet enkel uit de maag afkomstig zijn. De voorgeschreven medicatie heeft te veel bijwerkingen en bovendien mogen zwangere mensen deze sowieso niet innemen. Laat nu de meeste politici van onze partij juist zwanger zijn, zwanger van vele ideeën. Uit de verschillende echo’s is gebleken dat dit prachtige baby’s zullen zijn. Enkel de zoektocht naar de perfecte vroedvrouwen verloopt minder rooskleurig. Door het beperkte aantal plaatsen op de vlucht zijn ze waarschijnlijk op één hand te tellen. De zoektocht door de kapitein gaat naarstig voort.

Dat de landing is ingezet heeft hiervoor gelukkig nog geen consequenties, want de vlucht zat op een hoogte van meer dan tien kilometer. Het positieve temperatuursverschil dat we kunnen aanvoelen door van de stratosfeer naar de troposfeer te zijn neergedaald, veroorzaakt bij een aantal reeds lichte ontdooiingverschijnselen. Nog even geduld en iedereen zit op de juiste temperatuur. Dan is het enkel nog aan de kapitein om veilig de grond te bereiken alvorens het kookpunt wordt bereikt.

21-11-2007 om 13:57 geschreven door Michel  

De stralende ochtend zoals de voorbije dagen kwam er vandaag niet door. Een teken aan de wand of gewoon de winter die er aan komt. Na een warme kop koffie weet ik zeker dat het het laatste is.

In de krantenwinkel kan ik achteraan de rij vlot een discussie volgen over de dikte van de kranten. “Doe es gien nuus, een betjen over dei Belsjke betuugink en veral veil sport.” (Er is geen nieuws, beetje over die Belgische betoging en vooral veel sport.) Een dunne krant die niet veel nieuws brengt, het zijn inderdaad zeer rustige tijden. Of toch niet helemaal?

Zaterdag wilden de journalisten immers weer een mening over de uitlatingen van de MR. “Mijnheer Doomst, uw collega’s zeggen dat…”

Met “geen commentaar” kom je er niet van af, het is bijna Sinterklaas en dan wil men blijkbaar steeds veel zoetigheid. Moest ik zeggen dat ik een gat in de lucht heb gesprongen na de “opening” van MR, of dat ik net zoals de Franstaligen vanaf nu ook gewoon NON zou zeggen tegen elk mogelijk tegenvoorstel? In een fractie van minder dan twee seconden moet je een antwoord geven, zonder de euh’s inbegrepen.

Kort verklaarde ik dat het nu eerst tijd is voor een breed communautair akkoord en dat we dan wel zouden zien wat in dat akkoord mogelijks voorzien is rond ons wetsvoorstel tot splitsing van BHV.

In de media verkondigen ze dat ik na een communautair akkoord wel wil praten over BHV. Hallo?

Wanneer de regeringsonderhandelaars tot een communautair akkoord komen, zal over BHV en de behandeling van het wetsvoorstel kleur moeten bekend worden. Het is immers een dossier dat als een zwaard van Damocles boven elke mogelijke regering hangt. Niemand zal de mogelijkheid durven openhouden om te starten zonder dat rond de splitsing van BHV een parcours wordt afgesproken.

Bij deze gedachte moeten we wel steeds in ons achterhoofd houden welke onze eisen en standpunten zijn. Kortweg de voorwaarden zijn door de anderen gekend. Onze voorstellen zijn in de kamercommissie gestemd.

19-11-2007 om 17:09 geschreven door Michel  

Minister Keulen neemt, in samenspraak met de betrokken instanties, na maanden onderzoek een beslissing die geen andere uitweg kon hebben. Een gewaarschuwd man is er twee waard, hier waren ze met z’n drieën. Wanneer je na een overtreding op je vingers wordt getikt, is het logisch dat je beseft dat je iets fouts gedaan hebt en er nadien consequent naar handelt.

De burgemeesters zijn echter slechte leerlingen en gaan telkens nog een stap verder. Een oude wijze zei ooit nog “trop is te veel en te veel is trop”.

Je kan perfect de mening hebben dat uw gemeente een andere gemeenschap toebehoort, maar daarom is het nog geen feit. (Sommige dorpen in de Ardennen worden toch ook niet Hollands?) In een democratisch land met vrijheid van meningsuiting zal je voor zulke ideeën niet veroordeeld worden. Het is immers je goed recht om te zeggen dat je gemeente een Brusselse is en geen Vlaamse gemeente. De werkelijkheid spreekt dit echter tegen en bepaalt tot nader orde dat Brussel in Vlaanderen ligt. De geschiedenis heeft deze zaken bepaald, en zegt ons ook dat de Franstaligen daar grotendeels zelf voor hebben gezorgd.

De Franstalige politici met FDF op kop schreeuwen om respect. Voor een tweede maal op korte tijd voelen ze zich in hun achterste gebeten. Ze begrijpen de Vlamingen niet (moesten ze eens allemaal Nederlands kennen…), laat staan de Vlaamse koppige houding. Ze noemen de beslissing ondemocratisch en een aanval tegen hun gemeenschap. Volgens mij hebben de Franstaligen dringend nood aan een verklarende politieke woordenboek. Het zou immers respectloos zijn voor de Vlamingen moest Keulen de burgemeesters wel benoemd hebben. Dit zou een signaal zijn dat sommige personen in dit land boven de wet staan, hetgeen in deze context een zeer verkeerd teken zou zijn. 

Kort samengevat: wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten en als burgemeester zit je redelijk veel, auw…

Om dit onderwerp mooi aan te kleden, wordt er her en der verwezen en gezocht naar zogezegde links en precedenten. Sommigen denken met heimwee terug aan Voeren, andere kijken in de glazen bol naar Groot-Brussel. Ook recentere gebeurtenissen worden aangehaald.

Zo werd er gisteren een korte wenk gegeven naar de ‘BHV-burgemeesters’ en het feit dat zij wel benoemd zijn zonder onderzoek. Nu zou ik de betrokken redacteur wel durven vragen welke onwettelijkheden wij verricht hebben om die vergelijking enigszins ter verantwoorden. Wij hebben inderdaad ooit opgeroepen tot acties om de grondwet te laten toepassen, hebben gedreigd verkiezingen te boycotten, maar dit steeds in samenspraak met de hogere instanties. Nooit hebben wij iets tegen de wet gedaan. Wij hebben ( en nog steeds…) geijverd voor een zaak die ondemocratisch, ongrondwettelijk en discriminerend is en proberen met zo veel mogelijk legale acties onze zaak kracht bij te zetten.

Het is dan ook spijtig dat een Vlaamse krant zulke scheeftrekkingen neerpent en personen die de wetten overtreden vergelijkt met personen die ijveren tot naleving van de wet. Soms liggen de zaken moeilijk, zijn ze ingewikkeld, maar net dan verwacht je van opgeleide ervaren mensen verklarende en niet misleidende taal. Maar ja er is niets aan te doen, in Egypte hebben ze er een goed spreekwoord voor: “Het is als met de koeien van de farao”.
In de politiek ken je snel je pappenheimers.

16-11-2007 om 10:40 geschreven door Michel  

Michel Doomst interpelleert minister Dewael over de bevordering

van de secretaresse van commissaris-generaal Koekelbergh.

Na de polemiek die eerder deze week ontstaan was omtrent de bevordering van de secretaresse van commissaris-generaal Koekelbergh, antwoordde minister van Binnenlandse Zaken Dewael op vraag van kamerlid Michel Doomst dat hij niet anders kon dan het personeelsgebeuren goed te keuren. De minister vertrouwde hierin volledig op zijn administratie. Als gevolg van heel deze heisa heeft hij het dossier opgevraagd en wacht hij op het onderzoek van Comité P.

De minister voegde er tevens aan toe dat hij in feite zich niet over de zaak kan uitspreken, aangezien de uitwerking van de nieuwe structuur voorziet dat men een beperkt aantal medewerkers kan kiezen binnen de eigen beleidsdienst. Naar alle waarschijnlijk is ook de secretaresse binnen dit kader aangeworven. Tot slot deelde de minister aan kamerlid Doomst nog mee dat het hier niet over benoeming of bevordering gaat, maar over een tijdelijke aanstelling, zodat de nodige diploma’s of bevorderingsexamens niet nodig zijn.

Michel Doomst interpelleert minister van volksgezondheid Donfut

over de ophokplicht van pluimvee.

 
Doordat het pluimvee in de bedrijven in zogenaamde gevoelige gebieden al meer dan een jaar moet opgehokt blijven,  komen er aantal van deze bedrijven in financiële problemen. Enerzijds lopen zij de hogere vergoeding voor hun eieren mis, anderzijds kunnen zij geen gebruik maken van hun investering in land en omheining die voorzien is voor de vrije uitloop.

Hoewel het om een beperkt aantal bedrijven gaat, vroeg kamerlid Michel Doomst aan minister van volksgezondheid Donfut in welke mate deze maatregelen naar de toekomst zullen worden bestendigd. Hierop wees de minister op de wereldwijde epidemiologische toestand waardoor het weinig waarschijnlijk is dat het beleid op korte termijn zal gewijzigd worden. De minister voegde hier ook toe dat de maatregelen opgelegd zijn door Europese commissie en dat deze reeds meedeelde dat de maatregelen zeer lang van toepassing zullen zijn. Volgens de minister zou op hetzelfde moment aan de pluimveehouders zijn meegedeeld dat zij structurele aanpassingen moesten voorzien met het oog op een permanente afscherming.

14-11-2007 om 18:46 geschreven door Michel  

Woensdag 7 november 2007 werd aanzien als een historische dag, een dag waarnaar vele hebben uitgekeken. Weken, dagen en uren voordien was er maar één enkele vraag die op het puntje van vele tongen lag. Onder de kerktoren was het het onderwerp aan de toog.

“Doen ze het of doen het niet?” Opiniestukken vlogen in het rond, peilingen werden afgenomen, stemmenmakerij beleefde hoogdagen. De kern waarrond het draaide werd echter onder de mat geveegd. Heel het gebeuren ging niet over de voorstellen tot splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde, neen het ging over het nakende einde van België. De nieuwe kern van de zaak was het gebakkelei tussen de Vlamingen en de Walen, tussen de separatisten en unitaristen, tussen de ratio en de emotionaliteit. Het waren de gevoelens die ons parten speelden.

Waarover heel de polemiek handelde werd wegens oninteressant in de doofpot gestoken. De inhoud werd verzwegen, de reden niet vernoemd. Uit verschillende hoeden werden oneliners getoverd, maar het uiteindelijke doel werd verzwegen.

De stemming in de kamercommissie was geen provocatie, geen aanstellerij. Het was net zo min een oorlogsverklaring, laat staan de vervanging van de Enola Gay tot het droppen van een institutionele atoombom. In tegenstelling tot het verschillende bochtenwerk dat men ons verwijt, staat ons stuur nog steeds op rechtdoor. De richting van een beter en positief geïnspireerd beleid voor België. Dat hiervoor meer belang dient gegeven te worden aan de gemeenschappen is echter vanzelfsprekend. Het moet evenwel duidelijk gesteld worden dat ons denken steeds uitgaat van de federale loyauteit. Zulke houding verwacht echter een corresponderende reactie, zodat het een tweerichtingsverkeer inhoudt waar een dialoog mogelijk is. Wanneer zulke dialoog echter niet meer mogelijk is, dienen er andere wegen bewandeld te worden. In doodlopende straat moet je ook ergens inslaan of keren.

De manier waarop de Franstaligen de voorstellen van tafel gooiden en vergeleken met alles behalve een compromisvoorstel, waarna ze inzagen dat ze een beetje te furieus gereageerd hadden en terugkwamen op hun woorden, wekte slechts bij weinigen enig wenkbrauwgefrons. De parlementaire democratie heeft vervolgens haar werk gedaan in de hoop dat de andere het signaal zou verstaan.

In tegenstelling tot wat ons verweten wordt wensen wij immers helemaal geen einde van België. Wij zijn geen Walenhaters die zo snel mogelijk het land willen zien splitsen. Wij willen vooruit en werken aan betere toekomst van een federaal bestel, waar voor ons inderdaad meer het accent ligt bij de deelstaten.

Op termijn nemen zulke stappen de spanning tussen de gemeenschappen weg en leiden ze naar een efficiëntere en beter bestuurde staat. De ontmijning moet ingezet worden, maar ook hier moet het van twee kanten komen. Anders is het water naar zee dragen en tijdens deze kille herfstperiode kan dit lang duren.

12-11-2007 om 15:07 geschreven door Michel  

Het is komiek te horen en vooral te lezen dat wat je ook doet, je steeds de wind van voren krijgt (althans in de media). Amper ons werk gedaan worden we betiteld als theatermakers, acteurs of ongeloofwaardige bedriegers. Zouden de titels echter verschillen moesten we niet gestemd hebben? Ik ben alvast overtuigd van niet. Is dit dan nog ‘objectieve’ weergave van de feiten? Ik heb er zo mijn vraagtekens bij.

Wekenlang was het de CD&V/N-VA die de parlementaire werkzaamheden zou vertragen, omdat ze de politieke moed niet zou hebben om te stemmen. “Meneer Doomst, waar is die vijf minuten politieke moed?” “Meneer, waarom wordt er gewoon niet gestemd, heeft u bang?”

Gisteren was het zo ver en de commentaren zijn overduidelijk…

Men bestempelt de CD&V/N-VA als de verliezers, de MR als winnaars. (wat de uitslag zou zijn mochten we niet overgegaan zijn tot een stemming, vraag ik me al lang niet meer af, juist ja dezelfde).

Hetzelfde gedrag zien we ook bij sommige politieke collega’s. Zo blijft de SP.a oppositiekruid schieten, maar zoals we dat van hen gewoon zijn is het doelloos en bovenal met losse flodders. Men moet weten wat men wilt, maar de laatste maanden is gebleken dat dit voor hen aartsmoeilijk is. De voorbije weken schreeuwden zo om een stemming, tierden ze om politieke moed. Gisteren wisten ze echter plots niet meer van welk hout pijlen te maken en draaiden ze 180° tegen de klok in. Net als de andere oppositiepartijen hadden ze dit niet verwacht en stonden ze met hun mond vol tanden. Ze vroegen ons vijf minuten politieke moed (die zij nooit hadden nvdr.), na de stemming was het cynisch kiesbedrog en amateurtoneel wat ze ons toemeten. Begrijpen wie begrijpen kan, ik steek er alvast mijn Latijn niet in.

Waar ik wel even moeite voor wil nemen is het citeren van enkele kranten, die mij vandaag toch iets nader omschrijven dan anders.

Van “landloper die zich presenteert als Michel Houellebecq” tot blinde mol die de bal compleet naast schiet, zijn maar twee voorbeelden die vandaag de revue passeren. Vooral de vergelijking met Houellebecq, alias Michel Thomas, intrigeerde me. Een Franse schrijver die verbannen leeft in Spanje en door de meeste linkse groeperingen verafschuwd wordt. Bovendien werd hij voor zijn veelvuldige anti-islamitische uitspattingen ook reeds voor het gerecht gedaagd. Deze door veelvuldige depressies geplaagde Franse schrijver zou mijn voorbeeld zijn in een politieke wereld waarin ik als landloper het alternatief ben voor de verdwenen elementaire melancholie. Het tij kan keren.

08-11-2007 om 14:58 geschreven door Michel  

05-11-2007 om 11:48 geschreven door Michel  

Veel nieuws valt er deze dagen op straat blijkbaar niet te rapen. Hoewel de onderhandelaars nog steeds rond de tafel zitten, akkoorden sluiten en agenda’s vergelijken, lekt er van de inhoud slechts druppelsgewijs iets uit.

Hetgeen Jan en alleman wel mag weten zijn de reisbestemmingen van onze politici. K3 zou hen perfect kunnen introduceren met hun voormalige hit “Van Afrika tot in Amerika”. Enkel De Gucht gaat de andere kant op, meer bepaald naar Toscane. Het tegendraadse zijn van hem ondertussen gewoon. Het omgekeerde zou ons eerder verbazen.

Enkel Maingain heeft geen bestemming opgegeven. Zou hij door meester Reynders gestraft zijn? Zou hij een slecht rapport gekregen hebben, waardoor hij nu reeds vakantiewerk heeft meegekregen? Misschien zit hij wel in een of andere faciliteitengemeente onderzoek te verrichten naar de wens om al dan niet een volksraadpleging te houden. Adviezen van hogere rechtscolleges slaat hij toch in de wind. Het is steeds oppassen geblazen wanneer deze persoon gedurende enkele dagen niets van zich laat horen. We zijn gewaarschuwd.

De volgende dagen ligt het politieke wereldje van boven dus stil. Aangezien men op vakantie vertrekt naar exotische landen zoals Senegal en Kenia, zullen er ook geen discrete gesprekken plaatsvinden. Het feit dat sommige zo ver vliegen voor wat rust, geeft mij alvast een beeld van hoe zij de vorderingen zien.

Nog een tip voor Reynders in Kenia, vergeet het Haller Park in Mombassa niet te bezoeken. Er zitten veel addertjes, weliswaar boven het gras.

31-10-2007 om 09:55 geschreven door Michel  

Een weekend geeft de mensen meestal de tijd om de zaken terug even op een rijtje te zetten. Ook bij de onderhandelaars is dit steeds zo. De Vlamingen scharen zich éénparig achter het ultimatum van Vandeurzen en Dewever dat 7 november vooropstelt.

7 november heeft veel historische symboliek. Naast het feit dat er dan een record wordt gebroken, dat er mogelijks in de kamercommissie Binnenlandse Zaken een zeer aangename en hartverwarmende vergadering zal plaatsvinden, zal de inkt toch vooral in de weekendkranten vloeien. Kan wapenstilstand immers meer symbolisch vallen dan dit jaar? Ofschoon met 21 juli de historische kennis van al onze politici te wensen overliet, zullen ze nu wel weten wat 11 november omvat.

De Franstaligen geloven er echter niet in. Een signaal kunnen ze geven, aldus Milquet. Een akkoord zal moeilijk zijn. Signalen zenden ze echter al meer dan 3 maanden ongewijzigd uit. Afhankelijk van de persoon die ze uitzond omvatten deze uitnodigen voor processies naar Echternach tot imperialistische annexerende dictatoriale uitspattingen afgeroomd met denigrerende kantjes. Hen stoort deze impasse niet. Het zal steeds de schuld blijven van de Vlamingen, die enkel uit zijn op de onafhankelijkheid.    

Toch zal 7 november een mogelijks memorabele dag zijn. De Franstalige onderhandelaars moeten dringend beseffen dat het de Vlamingen menens is. De koe zal bij de horens gevat worden, onbepaald wat de Franstaligen zullen uitspoken.

Reynders vertrekt naar Kenia, Laruelle naar een ander Afrikaans land. De vraag is of ze er inspiratie zullen opdoen. Ik besef alleen dat 7 november niet ver meer is. De toekomst ligt in de dichte nabijheid, terwijl de geschiedenis er aan verbonden is.

29-10-2007 om 14:19 geschreven door Michel