Gisteren in de plenaire vergadering was het centrale punt de brand in een seinkast in Brussel-Noord. Samen met maar liefst vijf collega’s kaartte ik het probleem aan van de zeer slechte communicatie bij de NMBS. In het verleden vroeg ik minister Vervotte daar reeds de nodige stappen voor te ondernemen, maar hetgeen woensdag gebeurde tartte elke verbeelding. De oorzaak van de brand is nog niet gekend, dus laat ik die kwestie nog in het midden tussen overmacht of toch slecht onderhoud. Binnenkort zal daar duidelijkheid over worden gegeven. Alleszins bewijst dit incident dat er momenteel geen noodplan bestaat om de reizigers de nodige informatie mee te geven. Vertragingen, afgeschafte treinen, spoorveranderingen, oorzaken en gevolg, amper iemand die wegwijs geraakte in de complete chaos. De NMBS moet ten dienste staan van haar reizigers, maar deze bleven hoewel de hoge temperaturen in de kou staan. Via de media kwam er mondjesmaat informatie binnen, maar de mensen onderweg waren genoodzaakt zich te beroepen op familie of vrienden thuis. Noch op de website, noch op de informatieborden was enige info te lezen. Getuigenissen van de massa zijn ondertussen voldoende gekend, maar ook in de andere stations was het rampzalig.

In Leuven verscheen op het scherm niets over een vertraging of afgelasting, maar wel “brand..”

Treinbegeleiders probeerden de nodige uitleg te geven aan de reizigers op de stilstaande treinen, maar werden overstelpt door vragen waar ze amper een antwoord op konden geven.

“De trein zal uitzonderlijk niet door Brussel rijden. De reizigers met bestemming Brussel dienen af te stappen in Schaarbeek, waar een pendel naar de stations voorzien is.”

Aangekomen in Schaarbeek leek het net of je terecht kwam in één of andere megastore die net zijn deuren heeft geopend op de eerste soldennacht. Een dolgedraaide mierenkolonie zou nog meer over haar toeren gaan. “Waar is de pendel, wat is de pendel?” Een doodnormale vraag, waarop een NMBS-begeleider het antwoord schuldig moest blijven. Wat doen mensen dan? Inderdaad simpelweg de massa volgen. Springend op een overvolle tram, hopend op een juiste bestemming, moest men zijn weg verderzetten. Nergens enige aanduiding van een pendel. Gelukkig is een mens inventief, anders…

De minister stelde terecht dat inzake veiligheid wel het nodige werd gedaan, hoewel Brussel-Centraal meer weg had van een menselijk blik sardientjes. (mensen die de trein nemen zijn dat gewend, zie ik u al denken.) Ze was het anderzijds wel volmondig met ons eens dat de communicatie erbarmelijk was en dat er nog heel veel werk aan de winkel is.

Ik stelde haar alvast voor om dergelijke incidenten onmiddellijk op de website te plaatsen, vergelijkend met andere Europese landen. Er moet ook dringend werk gemaakt worden van een noodplan, dat een capaciteitsberekening uitvoert, zodat men vrijwel direct kan zien hoeveel treinen nog kunnen doorrijden. In Brussel is dit noodzakelijk, want met de huidige bezetting zit men op de rand van de limiet. Een derde aanbeveling was betere communicatie te voorzien om alternatieve tracés te gebruiken. In de plaats van Brussel, Mechelen als verbindingstad gebruiken op weg van Gent naar Leuven. Op zich een aantal kleine voorstellen, maar globaal genomen moet er zeer snel werk gemaakt worden van efficiënte en doelgerichte communicatie naar de reizigers toe. Hopelijk zit hier niet te veel vertraging op….  

16-05-2008 om 13:21 geschreven door Michel  

De Commissie Justitie besprak vandaag het wetsvoorstel over de strafrechterlijke aansprakelijkheid van publiekrechterlijke rechtspersonen. Momenteel kunnen publieke rechtspersonen die een rechtstreeks democratisch verkozen orgaan hebben, zoals bijvoorbeeld steden en gemeenten, niet strafrechterlijk aansprakelijk worden gesteld. Met dit wetsvoorstel moet deze strafrechterlijke aansprakelijkheid wegens schending van de zorgvuldigheidsnorm mogelijk worden.

Momenteel kunnen steden en gemeenten niet strafrechterlijk aansprakelijk worden gesteld. De politieke verantwoordelijkheid die deze rechtspersonen dragen, sluit de strafrechterlijke aansprakelijkheid uit. Op die manier wilde men vermijden dat de overheid een schietschijf zou worden voor de misnoegde burger. Deze uitsluiting heeft momenteel echter een belangrijk neveneffect. Aangezien deze rechtspersonen zelf niet strafrechterlijk aangesproken kunnen worden, werd de laatste tijd steeds meer de individuele mandatarissen geviseerd, in casu de burgemeesters en schepenen. In de meeste gevallen gebeurde dit voor onopzettelijke misdrijven.

Zo werd vorig jaar de burgemeester van Damme strafrechterlijk vervolgd wegens tekortkomingen op het vlak van de openbare veiligheid. De oud-burgemeester van Gent werd dan weer vrijgesproken, nadat hij ter verantwoording was geroepen omdat een put in de weg een verkeersongeluk zou veroorzaakt hebben.

“Het kan niet langer dat deze mandatarissen persoonlijk verantwoordelijk worden gesteld voor onopzettelijke misdrijven. Anderzijds is het geenszins de bedoeling de mandatarissen onaantastbaar en immuun te maken. Het wetsvoorstel biedt de mogelijkheid de publiekrechterlijke rechtspersoon zelf strafrechterlijk aan te spreken voor delicten die mogelijks door haar fout of tekortkomingen zijn begaan.”

De commissie reageerde positief op het voorstel, waardoor de deur geopend wordt om de huidige schemerzone te verlaten.

Ik diende dit voorstel in samen met enkele fractieleden (Mia De Schamphelaere, Katrien Schryvers, Raf Terwingen en Servais Verherstraeten) en OpenVlders.

13-05-2008 om 15:37 geschreven door Michel