Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Michel Doomst
Tussen ons gezegd ... ... en voesj gezwegen
12-02-2008
Spelletjes spelen
De krant De Standaard pakt uit met een tiendelige reeks over het leven achter de schermen van de formatie. Dag na dag wordt de verwondering groter en stijgt een zekere jaloezie. Dat de politici waarover geschreven wordt af en toe met klodders modder naar elkaar smijten, beginnen we stilaan gewoon te worden, maar dat nu ook de hoofdredacteurs beginnen, gaat mij toch te ver.
Gisteren zongen Di Rupo en Milquet in koor dat Leterme sowieso eerste minister zal worden. Verhofstadt zal afgelost worden en Reynders moet in zijn mand blijven zitten. Voor een keer is het geen non of gratuit, maar een geschenk is het evenmin. Het zou zo zijn afgesproken, maar de ene ontkent terwijl de andere bevestigt. Zulke spelletjes worden steeds populairder in de Wetstraat, maar de tijd van spelen is echter wel gedaan.
De borrelhapjes, snoepjes of wat ze ook genoemd worden staan op tafel klaar, maar de vrees dat het niet voldoende zal zijn, neemt enorme proporties aan. Men staat te drummen voor iets wat er nog niet is.
Ondertussen is er dus ook gebakkelei tussen redacteurs, die niet tevreden zijn met de manier waarop het ochtendnieuws op de radio wordt gebracht, laat staan met de commentaar die andere redacteurs geven en schrijven. De strijd breidt uit, andere sectoren worden in beslag genomen.
Ondertussen probeert een mens zijn werk te doen. Een aantal gemeenten op de taalgrens gaan samenwerken met Electrabel met het doel het grootste windmolenpark te bouwen. Op volle kracht zouden deze 20 turbines 40000 gezinnen kunnen bevoorraden. Een schitterend initiatief, maar wat kost het? Ook andere gemeenten zullen interesse tonen in zulke initiatieven en daarom vroeg ik minister van klimaat en energie Magnette meer uitleg.
Ik vroeg of hij weet had van andere projecten, naar de kostprijs, naar het investeringsdeel van de gemeenten, maar het gaat om een gewestelijke materie dus was zijn antwoord het volgende:
meneer Doomst, de bouw van windmolens is een gewestelijke aangelegenheid, ik kan bijgevolg geen antwoord geven op uw vragen. Ik heb hier geen informatie over.
Dat de bouw een gewestelijke bevoegdheid is, is niets nieuw, maar dat de minister geen gegevens heeft over de samenwerking tussen gemeenten over de gewestgrenzen heen en dit met Electrabel vind ik spijtig. Ik begrijp dat hij geen initiatieven kan nemen om gemeenten impulsen te geven om zon initiatieven op te starten, maar een beetje meer inleving in de materie kan als minister van klimaat en energie geen kwaad. Zolang we immers in deze constellatie moeten verder werken, want zodra de materies echt geregionaliseerd zijn
Ik kan in het federaal parlement ook moeilijk een Vlaams minister om uitleg vragen. Alleszins was het een aangename kennismaking.
Gelukkig nieuwjaar verstaat elke Vlaming ! In China bestaan er veel varianten. Officieel zou het Shu Shen Tan zijn, maar in het Mandarijns klinkt het al Gong xi fa caien in het Kantonees Gueng Huei Fa Zuai. Klinkt op zich allemaal anders, maar de gemoedstoestand is overal dezelfde (hoewel hier beginnen ze naar het schijnt pas zaterdag ), feest!
Het jaar van de rat, het jaar 2008. Elk met zijn eigen symboliek, zijn eigen voortekens. Voor ons is de rat een vies, met riolen relaterend, te mijden knaagdier, dat ergens in de onderwereld van onze beschaving vertoeft. Het beeld van Chinezen is echter totaal verschillend:
Ratten staan bekend om hun charme en hebben een sterke aantrekkingskracht op de andere sekse. Ratten zijn listig en strijdlustig. Ze werken hard om hun doel te bereiken; hierdoor zullen ze vaak slagen in hun opzet. Ratten hebben grote ambities, zijn zeer ambitieus ingesteld en over het algemeen heel succesvol. De rat zal er veel voor over hebben om zijn/haar ambities te bereiken, desnoods maakt de rat gebruik (misbruik) van zijn/haar charme. Meestal zijn ratten (te) perfectionistisch. Ze streven rijkdom na: het maken van winst is voor hen erg belangrijk. In wezen zijn ze eigenlijk zuinig met geld.
Wanneer we deze kenmerken kunnen versterken met het jaar 8 dat enkel maar geluk en optimisme voortbrengt, en wetende dat het jaar van de Rat staat voor een nieuwe fase, een nieuw begin, waar de kansen met beide handen zullen genomen worden, dan kijk ik met veel plezier uit naar de dag van morgen.
Als we immers al deze wetenswaardigheden projecteren op het politieke jaar dat voor ons staat, zal de kommer en kwel van het jaar van het varken (2007), met glans gecompenseerd worden. Hoop doet leven, maar neem het toch steeds met een korreltje zout. Wanneer je het nieuws volgt, krijg je immers meer en meer de varkensstreken om je oren geslingerd. Voor sommige is het al eens compromitterender dan voor anderen, vraag maar aan de advocaat. Zijn mevrouw zegt dat je steeds aan cliënteel moet denken, en ik geef haar geen ongelijk, maar de manier waarop is misschien , ach ja ik ben geen advocaat (hoewel soms wel van duivel zegt men )
De temperatuur rond de term politiek is klaarblijkelijk in stijgende lijn. De inkleuring wordt opnieuw positiever (niet dat het nog veel kon zakkenJ). Het gaat terug over de inhoud, over de invulling, over concrete zaken.
Men zou er bijna uitbundig van worden, maar spijtig genoeg blijft het bij hilariteit. De inhoud is er, maar wanneer ze ontleed wordt, blijkt het één grote lege doos. Neem nu de plannen van Verhofstadt. Imagobuilding is zijn stokpaardje. Heel zijn leven doet hij niets anders dan het bouwen (misschien vooral verbouwen) van zijn imago, maar op cruciale momenten sprint hij ribbedebie.
Hij stelt zijn plannen voor om de VSA, Groot-Brittanië en andere grootmachten te veroveren, en vooraleer er iemand in België kan reageren (zoals de PS gisteren), zit hij in Italië. Heeft hij al nood aan rust, of is het enkel om inspiratie op te doen? Eén goede raad: kijk niet naar het Italiaanse nieuws. Ze ruziën daar over kieswetgeving, de regering is gevallen, er is een politieke crisis
Misschien is het gewoon vluchten dat hij doet, want ofschoon het een schoolvakantie is, de Franstalige leerlingen van meester Guy blijven op de speelplaats van het parlement ruziemaken.
Hoewel ze beide in de federale regering zitten, daarover een akkoord dienen te vinden om alzo tot een oplossing van de crisis te komen, blijven ze in de pre-(of is het nog post) electorale sfeer zitten en bakkeleien ze over Wallonië. Het enige dat op dit ogenblik telt, is het vinden van de origineelste verwoording van een mogelijk verwijt.
Plan Marche Pas vind ik persoonlijk wel beter dan geef hem een rekenmachine, maar dat is natuurlijk subjectief. De pot verwijt de ketel
Zo kan het niet verder, dat weet iedereen, maar toch moet je ermee verder of toch niet?
Andere inhoudelijk sterke uitspraken stonden op de voorpagina van het Laatste Nieuws. Minister Van Mechelen zal volgende keer geen saucissen meer meebrengen voor Herman De Croo. Zijn madam zal zelf naar de beenhouwerij mogen gaan. Hopelijk lezen ze daar een andere krant.
Gisterenmiddag werden de gestelde lichamen in Laken verwacht. s Morgens mijn strikje (ge weet nooit wie dat ge tegenkomt) gezocht, maar in de auto realiseerde mijn agenda de dubbele boeking. Strikje uit en stuur omgedraaid. Snel nog een smsje gestuurd om me te verontschuldigen. Geen probleem was het snelle antwoord. In de weekends zijn er recepties genoeg werd afgesloten met een knipoog. Zou Hij die snelle techniek geleerd hebben van de kleinkinderen?
De toespraak van Verhofstadt was een beetje te verwachten. In de ochtend werd immers een beknopt verslag van het IMF bekend gemaakt, waarin duidelijk de nood aan een dringende staatshervorming gesteld wordt. Zonder een snelle hervorming zal ons land de komende jaren met nog grotere problemen te maken krijgen dan nu. België zit niet meer op koers. Een heraansluiting met het peloton dringt zich op, vooraleer de groten echt gaan demarreren. Het voordeel van de afgelopen jaren is dat er nog een deurmat lag, waar al het vuil, evenals de diepe put, konden ondergeveegd worden.
De komst van nieuwe mensen brengt meestal een nieuwe inrichting met zich mee, zodat de voetmatten ook verdwijnen. De ravage die werd aangericht wordt dan pas zichtbaar. Niet alleen wij worden geconfronteerd met deze stand van zaken, ook de Franstalige partijen. Dat de federale staat in nood verkeert, weigeren ze echter te erkennen. Enkel een beetje meer coördinatie in het beleid en we zitten zo weer op het goede spoor. Je mag al eens dromen, enige nuchterheid is wel op zijn plaats.
Het probleem van visie blijft dus bestaan. De Vlamingen zien het op hun manier (dewelke blijkbaar werkt), de Walen zien het omgekeerd. Nu krijgen we nog een duwtje in de rug van het IMF, hetgeen toch een niet te onderschatten argument is. Terwijl Verhofstadt verkondigde dat er geen extraatjeskunnen worden uitgedeeld, vraagt Milquet juist extra snoepjes voordat ze extra bevoegdheden krijgt.
Collega Hendrik Bogaert merkt intussen op dat de herfinanciering van de deelgebieden (= geldoverdracht zonder bevoegdheidsoverdracht), dewelke de Franstaligen de afgelopen 8 jaar kregen, bijna 2 miljard euro kost. Dit zijn maar liefst negen nullen !! Dit maar tussendoor gezegd
In het kader van het terreuralarm werden in totaal 1088 extra politiemensen uit lokale politiekorpsen ingezet, dit tussen 21 december 2007 en 20 januari 2008. Deze steun werd geleverd door de politiezones van Brussel Hoofdstedelijk Gewest en de arrondissementen Antwerpen, Mechelen, Asse, Dendermonde, Oudenaarde, Gent, Nijvel, Dinant, Luik en Charleroi.
Tijdens die maand presteerde het personeel van Directie Algemene Reserve 11766 uren in het kader van het terreuralarm; de federale Wegpolitie 1308 uren, het Federaal Interventiekorps 4402 uren.
De korpsen van de lokale politie presteerden maar liefst 12450 uren in dit kader, dit via het systeem van de HyCap.
Dit systeem is gebaseerd op de onderlinge solidariteit tussen de korpsen van de lokale politie, dit om voldoende versterkingen te garanderen voor de uitvoering van opdrachten van bestuurlijke politie door een bepaald lokaal korps, in casu de politiezone Brussel/Elsene.
Dit alles bleek uit het antwoord van minister Dewael op een mondelinge vraag van kamerlid Michel Doomst.
Een weekend brengt steeds enige nervositeit met zich mee. Langs de ene kant ligt het politieke leven in Brussel stil, langs de andere kant blijkt iedereen zaterdagochtend goed uitgeslapen te zijn. Het zaterdagse ochtendritueel wordt steeds fijnzinniger. (of is het scherpzinniger?) Waar men aanvankelijk nog sportief de degens kruiste, worden nu steeds scherpere messen geslepen. Het maakt niet meer uit naar wie je uithaalt, enkel dezelfde kleur en dezelfde taal moet je ontwijken. De gemakkelijkste manier voor dit soort sport is gewoon uit elkaars buurt blijven. De partij die hier momenteel het meest in volleerd is, blijkt de sp.a te zijn.
Een nieuwjaarsreceptie waar de grootste namen ontbreken, elk met een eigen apart, origineel en bijna geloofwaardig uitvlucht, is te vergelijken met een café zonder bier. Er zou nog een beetje animo gecreëerd kunnen worden met een inspirerende toespraak, maar het monotone gezoom bracht weinig animo. Het was eerder een gebrabbel dat iets weg had van gevaarlijke demagogie. De uitgebrachte woorden moeten met een dikke korrel zout genomen worden. Het oppositievoeren is een sport dat enige training vergt.
Twee van het voormalige liberale triumviraat zijn er meer in bedreven. Ik geef hen enkel de opdracht meer naar het veldrijden te kijken. Het tijdstip van demarrages zouden ze beter moeten plaatsen. Moet je nu echt op verschillende fronten tegelijkertijd in de aanval gaan, goed wetende dat noch je vijand, noch je bondgenoot zich in de loopgraven bevinden. De munitie die wordt verschoten zou beter opgespaard worden tot de echte confrontaties. Als je tegen dan enkel nog losse flodders hebt, is het gevaar veel te groot dat je op de vlucht dient te gaan, zonder evenwel je vlag mee te kunnen nemen.
Het was weer eens animo in de Kamer. Alvast toch van op onze plaats. Na een opwarmertje in de commissie Justitie, was in de vroege namiddag mevrouw Onkelinx aan de beurt. De inhoud zelf kan u lezen in het persbericht hieronder, maar sfeer en gemoederen zijn best ook interessant.
Collega Laeremans (Vlaams Belang) had over het probleem eveneens een vraag ingediend. (niet abnormaal, hij doet dit altijd, al jaren lang zo heeft men mij verteld) Hoe weinig interesse zij toonde voor zijn woorden, des te meer aandacht kregen de mijne. Smalend en lachend, taterend net niet kakelend probeerde zij de problematiek te omzeilen. Ze was zelfs zodanig gecharmeerd nadat ik haar had uitgenodigd voor een overleg te Halle. (erbij vermeldend natuurlijk dat je in Halle heel goed kan shoppen) Het zal alleszins niet de laatste keer zijn dat we haar aan de tand voelden, onze adem zal heter en heter worden
Wel op te merken aan de commissie. De minister spreekt geen Nederlands, begrijpt het zelfs niet. (althans dat was de indruk) Op een vraag van een Nederlandstalig lid antwoordde Onkelinx in het Frans. Wanneer het parlementslid verduidelijking vroeg, werd dit een tweede maal in het Frans gedaan opdat Onkelinx het zou begrijpen. Dochter zijn van een Vlaming, reeds zolang minister de haat tegenover Vlamingen moet groot zijn.
Nadien naar de commissie Buitenlandse Zaken. Daar aangekomen was minister De Gucht bezig aan een zoveelste antwoord in het Frans. Vlaamse ministers kennen blijkbaar wel hun talen. De minister had blijkbaar wel een beetje last van een jetlag, ofwel was hij tijdens de middag te stevig gaan lunchen. Geeuwend, in de ogen krabbend, wazig zicht waren duidelijke tekenen van oververmoeidheid misschien? Na een uurtje was het onze beurt. Blijkbaar deed onze vraag de minister goed, want plots was zijn alertheid herboren. Gevatte opmerkingen, scherp uit de hoek komen, persoonlijke aansprekingen. De vraag ging over zijn brief aan de Belgische diplomaten in het buitenland. Ons imago zou aangetast zijn, de mensen aldaar stelden zich vragen over de abnormale situatie in ons land. Voordat je onze situatie kan begrijpen, moet je tegenwoordig 15 jaar niets anders doen dan studeren. Tegen dan ben je zo wereldvreemd, dat je de situatie begrijpt.
Vandaag nog een paar vragen aan minister Reynders evenals aan Dewael. Best interessant om al die mensen eens op die manier te ontmoeten.
Onkelinx toont bereidheid, maar initiatief ligt bij ziekenhuis Halle
Om de vraag vanuit de provincie kracht bij te zetten, ondervroeg kamerlid Michel Doomst minister Onkelinx over de nood van een MUG-dienst te Halle.
Uit haar antwoord bleek dat zij principieel niets tegen de idee heeft, maar dat het initiatief bij het ziekenhuis van Halle zelf ligt.
Het ziekenhuis krijgt volgens de minister nu reeds een uitzonderlijke financiering (vergelijkbaar met budget van een MUG) en bovendien hebben zij destijds geen aanvraag ingediend.
De minister voegde ook toe dat de provinciale commissie nog haar advies dient te geven aan de hand van een becijferde basis. De minister wast haar handen voorlopig in onschuld en kaatst de bal terug.
Ze eindigde haar pleidooi dat Zuid-West Vlaams-Brabant niet hoeft te klagen, dit in vergelijking met andere streken zoals Tienen, Landen en Waremme.
Vanuit de minister is de vraag duidelijk. Zij wil een officiële aanvraag, gestaafd met een becijferde motivering.
Om de huidig onaanvaardbare toestand zo snel mogelijk te verhelpen, nodigde Doomst de minister alvast uit om een bezoek te brengen aan de stad Halle.
02.01Ulla Werbrouck: Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collegas, ik vind het jammer dat minister Dewael hier niet aanwezig is. Ik had hem graag mijn vraag toegespeeld.
02.02 Minister Yves Leterme: Bij gebrek aan kwantiteit zult u het moeten doen met kwaliteit.
02.03Ulla Werbrouck: Dat ging ik nog zeggen. Ik neem genoegen met de vice-eerste minister, de eerste minister in spe waarschijnlijk, hopelijk, misschien? (Kijk eens aan, LDD hoopt ook Leterme !) Hilariteit alom in de zaal .
02.04 Minister Yves Leterme: We zullen wel zien. U hebt gouden medailles gehaald; ik ben tot nu toe bij de zilveren beland.
02.05Francis Van den Eynde: Dat is een mooi antwoord.
02.06 Minister Yves Leterme: Ik doe mijn best, mijnheer Van den Eynde. Het zijn makkelijker vragen dan de uwe.
02.07Ulla Werbrouck: Toen ik mijn vraag aan de minister had ingediend, waren we nog niet in het bezit van het rapport van het Rekenhof, dat niet echt mals is voor de werking van de diensten. Dat bespreken we in de commissie nog wel op een later tijdstip.
De bevoegde ministers, waaronder uzelf, hebben in de media al aangekondigd dat rekening zal worden gehouden met de aanbevelingen uit het rapport. Toch ga ik mijn vraag stellen.
...
Daarnaast interesseert het mij ook bijzonder waaraan die enorme stijging van het aantal uitgeschreven boetes te wijten is en of de stijging zichtbaar is in alle politiezones. (Door de zaal vliegt de naam Jean-Marie, Jean-Marie hé .
Een beetje verbouwereerd reageert Ulla in mijn richting. Niet door u Michel? Ik weet alvast van niets...
Op 4 januari 2008 werd vanuit Hoeilaart in Vlaams-Brabant de dienst 100 opgeroepen. Er kwam snel een ambulance, uit La Hulpe. De twee ambulanciers hebben hun best gedaan om de patiënt te helpen, maar zij spraken geen Nederlands en de patiënt sprak alleen Nederlands. Dit geval is zeker niet uniek.
Waarom kwam de ambulance uit La Hulpe, en niet uit bijvoorbeeld Overijse? Hoe denkt de minister dit probleem op te lossen?
Minister Onkelinx:
De opdracht werd uitgevoerd overeenkomstig artikel 7 van het KB van 2 april 1965: de dienst van La Hulpe kon in dit geval op vijf minuten ter plaatse zijn, die van Overijse op acht minuten. Het principe is dat op een dringende oproep zo snel mogelijk moet worden gereageerd.
We kunnen onmogelijk altijd anticiperen op de taal van de patiënt. Ik wil een patiënt met misschien dodelijke letsels niet laten wachten op een taalkundig correcte ambulance, als hij sneller door een andere ambulance kan worden geholpen. Ik wijs erop dat als de ambulance van Overijse al was vertrokken, de wachttijd nog langer was geweest. In dringende noodgevallen is de patiënt trouwens soms niet eens in staat is om zich uit te drukken. (Amai merci, zeggen ze bij ons )
Het is niet de taak van mijn departement om de taalkundige vaardigheden van de ambulanciers te evalueren (wie zijn taak dan wel ?Dit moet een vereiste zijn!), maar ik zal wel navraag doen naar deze zaak. De hulpdiensten aan de taalgrens hebben trouwens meestal een hulpverlener aan boord die de nodige inlichtingen kan inwinnen in hetNederlands. (blijkbaar toch niet )
DOOMST:
Deze ambulanciers bieden dringende medische hulp, dus het gaat niet om de eersten de besten. Zij moeten toch over een elementaire kennis van onze landstalen kunnen beschikken? In een ontwikkeld land moet elke patiënt toch in zijn eigen taal geholpen kunnen worden? Volgens de ambulanciers was dit hun zorg niet, maar de talenkennis van hulpverleners is wel degelijk een probleem dat om een oplossing vraagt.
*******
NAMIDDAG
De minister van binnenlandse zaken kondigde onlangs een grootscheepse informatiecampagne aan betreffende de aangifte van misdrijven via police-on-web.
Ik vroeg hem in welke filosofie dit project kadert? Hoeveel misdrijven er sinds 7 juni 2007 zijn aangegeven via het internet? Hoeveel aangiftes geraakten er tot bij het parket? Hoeveel leidden er tot een vervolging? Hoeveel leidden er tot een veroordeling? Wat is de kostprijs van het project tot op heden? Hoeveel kost de geplande informatiecampagne? Welke acties zullen er worden ondernomen? Waar situeert zich dit project in het strategisch thema 'beheer van de operationele informatie en de gemeenschappelijke telematica'? Misschien veel vragen, maar hieronder het antwoord.
Het e-loket of police-on-web is ingevoerd als een vorm van elektronische nabijheidspolitie. Langs deze weg heeft men tussen 7 juni 2007 en 14 januari 2008 1.412 klachten geacteerd.
De politie moet elke klacht behandelen. Het gevolg dat men eraan geeft, is een bevoegdheid van degerechtelijke overheden. Een richtlijn van het College van procureurs-generaal zegt dat die klachten het voorwerp moeten uitmaken van een vereenvoudigd proces-verbaal.
Het politiepersoneel werd gesensibiliseerd om de informatie zo breed mogelijk te verspreiden. De toepassing "Police on web" zal regelmatig geëvalueerd worden door de politiediensten. Indien het college van procureurs-generaal akkoord gaat, zal de toepassing worden uitgebreid naar andere categorieën van misdrijven. Het systeem moet worden aangemoedigd, want aangiftes en informatie dragen ertoe bij dat misdrijven worden opgelost. Het is een eenvoudig systeem met enkele groeipijnen, die ons evenwel niet mogen ontmoedigen.
In de commissie Binnenlandse Zaken werd vandaag gestart met de bespreking van twee wetsvoorstellen om het stemrecht van Belgen in het buitenland uit te breiden. Tegen de idee van deze voorstellen kan er moeilijk een bezwaar zijn. Omtrent de uitwerking en praktische werking ervan bestaan er echter nog te veel twijfels en onduidelijkheden. Het laatste woord hierover is dus nog niet gezegd. Een ander belangrijk obstakel was de afwezigheid van de minister zelf. Het gaat hier immers over een bijzondere wet, waar bijgevolg een bijzondere meerderheid voor nodig is. Het standpunt van de regering omtrent deze problematiek is dus wel degelijk van belang.
De bespreking van de voorstellen en de hierbij horende partijstandpunten deden weinig wenkbrauwen fronzen, de tussenkomst van kamerlid Bart Tommelein (OpenVLD) echter wel, nota bene de fractieleider van OpenVLD. Het was verbazingwekkend te horen dat volgens hem (en hij sprak voor zijn fractie) het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde van de baan was. De splitsing van het kiesarrondissement B-H-V is opgelost in de Kamer, dus moet dit hier niet meer als argument aangehaald worden. B-H-V is geen probleem meer luidde zijn repliek op de argumentatie van het Vlaams Belang.
Bovendien minimaliseerde hij de aanwezigheid van de Franstalige kiezers in ons arrondissement en noemde dit alles spijkersop laag water. Hij vervolgde zijn betoog dat hij niet onder de indruk is van die ene Franstalig verkozene in het Vlaams Parlement, evenmin moesten het er twee of meer worden. De uitdrukking op zijn gezicht sprak boekdelen. De oogleden verkondigden een neerbuigende gedachte in de zin van: so what, who cares? Dat het gevoel vanuit Oostende niet hetzelfde inhoudt als dat van in de Rand, kan ik best begrijpen, maar van de politici mag er toch iets meer inlevingsvermogen worden verwacht.
Daarenboven vraag ik me af of al zijn partijgenoten (Van Biesen?) dezelfde mening zijn toegedaan. Opdat dit probleem zo snel mogelijk zou opgelost geraken, moeten zulke uitlatingen in de toekomst toch vermeden worden. Het standpunt van de Vlamingen was redelijk unaniem. Laat ons dat toch behouden.
Michel Doomst, CD&V-volksvertegenwoordiger en burgemeester van Gooik, vindt het voorstel van PS-voorzitter Elio Di Rupo om een volkstelling te houden in Brussel en de Rand "onbegrijpelijk". Hij wijst erop dat de stem van de bevolking vertolkt wordt door het parlement en de regering. "Het is spijtig vast te stellen dat niet alle geesten in dit land tijdens de voorbije maanden zijn geëvolueerd naar de wil om in het beleid de stap te zetten naar een aangepaste staatshuishouding", zegt Doomst.
Verantwoordelijkheid deelstaten Hij wijst erop dat de "economische berichten van de voorbije dagen bewijzen dat in Octopus in het belang van de mensen werk moet worden gemaakt van meer verantwoordelijkheid bij de deelstaten: de budgetcijfers maken duidelijk dat de federale staat zonder benzine valt en het Planbureau bevestigt dat de kansen op dynamiek in de deelstaten aanwezig zijn."
Vooruitgang Doomst stelt dat de PS "blijkbaar op de rem wil blijven staan inzake de dynamische uitbouw van het land". "De PS vraagt wel een nieuwe evenwichtige staatshuishouding, maar weigert elk gesprek om meer respect en verantwoordelijkheid in bevoegdheden en gebiedseigenheid in te bouwen", luidt het. Doomst vindt dat "de mensen die het land willen vooruithelpen de bovenhand moeten halen in het Octopusoverleg".
B-H-V "Halle-Vilvoorde wil daarom ook als regio de gelijkwaardige behandeling die alle streken in dit land al hebben: wij blijven rekenen op het gezond verstand om hiertoe in het parlement en de regering de nodige stappen te zetten", gaat hij voort. "In Brussel-Halle-Vilvoorde heeft de bevolking al gesproken langs zijn vertegenwoordigers: dit is het enige referendum dat waarde heeft", besluit Doomst. (belga/adv)
De winterslaap is blijkbaar voorbij, want waar je ook gaat, krijg je dezelfde vraag. Wat vindt u van de nota-Verhofstadt? Nu nog steeds antwoorden met Nog geen tijd gehad om hem te lezen, sorry. zou te ongeloofwaardig klinken. De micros en telefoons ontwijken dan maar? Gemakkelijker gezegd dan gedaan want tegenwoordig volgen ze u al tot in het kleinste kamertje, en vergeten ze nog eerst te kloppen. Iedereen moet echter zijn brood verdienen, dus niemand wordt iets kwalijk genomen.
Andersom mag men ons ook niets kwalijk nemen, wanneer we eens een vraag ontwijken. Wij worden langs alle kanten op onze woorden afgerekend. Af en toe zwijgen is pure zelfverdediging.
Blijven pleiten voor een verregaande vorm van confederalisme is ook een soort van zelfverdediging. Een protectie voor zowel de deelstaten, als voor de federale staat. Vandaag blijkt nog uit de cijfers van het Planbureau dat de economische heropbloei van Wallonië toch niet zo spectaculair en spetterend blijkt te zijn. Het dansende strikje van Di Rupo of het op en neer wippende brilmontuur van Demotte ,naar aanleiding van het schitterende en steeds beter werkende Marshall-plan, zullen even in de koelkast kunnen gaan uitrusten. De volgende jaren zal de economische groei van Vlaanderen weer sneller toenemen dan deze in Wallonië. (rekening houdende dat deze cijfers procentueel worden weergegeven, wordt de huidige reeds grote kloof, snel nog groter.)
Deze tendensen geven duidelijk aan dat in beide delen van het land nood is aan een ander soort beleid. In Vlaanderen is er een andere visie nodig dan in Wallonië. Het huidig immobilisme van de Franstalige politici mag Vlaanderen niet beletten te willen groeien. Wallonië, en zeker de Waalse politici, mogen niet in de weg staan van een Vlaams toekomstgericht beleid.
Vlamingen kijken naar de toekomst, werken ervoor en hebben bovenal hun eigen denken over een welk te volgen goed beleid. Onze Franstalige broeders en zusters blijken er een andere mening op na te houden, dewelke duidelijk niet samenvalt. Bovendien hebben beide regios sowieso nood aan een andere manier van besturen. De noden van Wallonië verlangen andere maatregelen, dan de noden van Vlaanderen.
In die zin is een verregaande staatshervorming, waar zoveel mogelijk autonomie wordt gegeven aan de verschillende deelstaten, een must voor alle landgenoten. Eens deze hervormingen zijn doorgevoerd zal automatisch een pacificatie optreden, waardoor de bestaande solidariteit, in tegenstelling tot menig denken, zal uitgebreid worden. Op die manier zal een ver doorgevoerde staatshervorming een enorme meerwaarde geven aan zowel de deelstaten als aan België op zich.
Verhofstadt belooft, in de mate van het mogelijke, een inspanning te doen, om de koopkracht van de mensen te verbeteren. Hij voegt er wel onmiddellijk aan toe dat hij bij de bevolking geen valse verwachtingen wenst te scheppen. Spijtig, want dit was juist het onderdeel waar hij de voorbije acht jaar zo schitterend in slaagde.
Er is dus geen geld voor dure maatregelen. Fijntjes voegt hij er ook aan toe dat er geen geld is voor een dure staatshervorming. De portemonnee is leeg, het spaarvarken niet meer gespijsd. Net na de feestdagen en aan het begin van de solden is men normaal andere dingen gewend. Hij heeft nochtans een nota opgesteld, dewelke een aanzet is om de dialoog op gang te brengen. Allemaal veel te ingewikkeld. Allez, toch de doekjes die hij om alles probeert te wikkelen. Eens je door de verpakking bent .
Een staatshervorming doorvoeren kost niet noodzakelijk veel geld. Het is juist de bedoeling dat ze geld opbrengt, anders is het weinig efficiënt. Het verschil in visie is echter dat je zulke projecten niet op basis van één jaar moet bekijken, maar wel toekomstgericht. Deze mentaliteit ontbreekt hem echter nog steeds, wat er op wijst dat hij de voorbije acht jaar niets heeft geleerd.
Als redder van het vaderland past hij best op dat hij het niet te hoog in zijn bol krijgt. Hoewel hij zich steeds meer de allures van een groot staatsman begint aan te meten, is er in de geschiedenisboeken echter nog niet veel plaats voor hem. (althans niet tussen de staatsmannen)
Neen, we staan voor een uitdaging die we bij beide horens moeten vatten. Door aan de staart te trekken zal er geen deftige oplossing uit de bus vallen. De verantwoordelijkheid moet genomen worden om zo definitief mogelijk een grondige hervorming door te voeren. De politici kunnen het zich niet meer opnieuw veroorloven. De tijd dringt niet onmiddellijk, maar staat ook absoluut niet stil.
Er zijn nog zoveel andere uitdagingen waar we de volgende legislatuur voorstaan. Het wordt een zeer interessante en boeiende tijd. Ik ben alvast klaar om er opnieuw stevig in te vliegen.
De overgang van oud naar nieuw, van het ene jaar naar het andere. Goede voornemens, de beste wensen over gezondheid, liefde en geluk. Het glas heffen op de 366 dagen die komen, op de komende 12 maanden. De jaaroverzichten zijn nog niet achter de rug of de toekomst wordt reeds besproken. 2007 was een jaar van de politiek, voor velen ongewild, maar toch best intrigerend. Nu is het, net zoals bij de voetbal, even winterstop, althans op vlak van de onderhandelingen. Binnen 2 maanden en 20 dagen, omgerekend 80 dagen is het Pasen. De klokken komen dan uit Rome, de eieren hopelijk uit Ieper.
De ingrediënten van die eieren zullen de volgende weken moeten worden gevonden, waarna de smaak zijn weg zal moeten vinden door de verschillende papillen. Voorlopig is het afwachten en antwoorden wat de goede voornemens zijn, verder de beste wensen ontvangen en het glas heffen op de komende 366 dagen.
Toch tussendoor de kranten doorsnuisteren en vaststellen dat (zoals hierboven aangegeven) de wereld van de politiek en deze van het voetbal niet ver van elkaar liggen. De voorzitter van spirit eist bepaalde zaken van haar kartelpartner, anders loopt ze over. Dit principe zien we ook terug bij sommige voetballers. Zo eist Hassan van Anderlecht een visum voor zijn familie, anders verlaat hij de club.
Spijtig dat de manager van Anderlecht geen minister van Binnenlandse Zaken is, anders was deze zaak toch snel geregeld. Voor mevrouw Geyssen zal het moeilijker zijn, want partnerruil is dezer dagen niet gemakkelijk. Je moet enigszins gewicht hebben, hetgeen van spirit na 10 juni niet echt meer kan gezegd worden. Twee weken terug was er al de eis van Bert rond het feit dat indien zij niet zouden worden opgenomen in de werkgroep van 12, hij de goede werking van de Vlaamse regering niet langer garandeerde. Wat het ene met het andere te maken heeft, is voor mij even duidelijk als een mooi verpakt geschenk onder de kerstboom. Hetgeen ik wel weet is dat zon houding weinig getuigd van veel volwass . Een paar decennia terug had men hiervoor in politieke kringen een mooi gezegde: trop is te veel, en teveel is trop. Misschien een goed voornemen voor 2008?
In de eerste elf maanden van 2007 konden reeds 49 illegale vreemdelingen vluchten uit een van de vijf gesloten centra van ons land. Meer dan de helft van de vluchten, namelijk 27, vonden plaats in het centrum Vottem, nabij Luik. Deze cijfers blijken uit het antwoord van minister Dewael op een schriftelijke vraag van kamerlid Michel Doomst. Slechts 3 van deze mensen werden teruggevonden, de anderen zijn nog steeds verdwenen. Bij deze vluchten was geen enkele maal een minderjarige betrokken.
De gemiddelde interventietijden van de opgeroepen MUGs in Zuid-West Vlaams-Brabant zijn twee tot meer dan driemaal zo lang als de gemiddelde tijden in België. Dit antwoordde minister Donfut op de vraag van kamerlid Michel Doomst.
Voor de eerste acht maanden van 2007 zijn er 13 MUG interventies geregistreerd in de gemeenten van de regio Zuid-West Vlaams-Brabant, met name Gooik (7), Pepingen (4) en Herne (2). Voor Pepingen bedroeg de gemiddelde interventietijd 26,5 minuten, met tweemaal zelfs een uitschieter tot een halfuur.
Uit recente cijfers van de FOD Volksgezondheid zou de gemiddelde interventietijd van de medische hulpdiensten 9 minuten bedragen, terwijl de diensten in 95% van de gevallen binnen de 13 minuten ter plaats zijn, hetgeen in deze regio dus nooit gebeurde.
Bovendien meldde de minister dat de PIT (Paramedisch Interventie Team) gedurende het eerste jaar 759 maal uitrukte, hetgeen een gemiddelde is van 2,2 per dag. De evaluatie van het eerste jaar PIT in Halle, waar Doomst op aandrong, is echter nog niet beschikbaar. Toch kon Michel Doomst de minister overtuigen van de dringende noodzaak om zo snel mogelijk een oplossing voor dit probleem te vinden. De diensten op zich treffen immers geen schuld, aldus nog de burgemeester van Gooik.
Onlangs schreef ik dat het scenario van de formatiegesprekken ongeziene fantasieën tentoon stelde. Hetgeen deze week echter allemaal wordt rondgebazuind, tart elke verbeelding. De verschillende nieuwe onthullingen verscherpen enkel nog de punthoofden van de wetstraatjounalisten. Als men vroeger beweerde dat journalist een hondenjob is, wat is het dan tegenwoordig? Liever zij dan ik om de volgende dagen in de vrieskou elke deurbeweging geconcentreerd in het oog te houden. Anderzijds is het wel geschiedenis hetgeen ze elke dag vanop de eerste rij mogen meemaken. Historici wrijven zich steeds harder in de handen en likken bij elk nieuw feit hun vingers af. De politieke geschiedenis van België ligt op de rand van een belangrijke wending.
Iedereen, zowel Vlaming als Waal, Brusselaar of Belg, Nederlands-, Frans- of Duitstalig, beseft dat er dringend grote hervormingen moeten doorgevoerd worden. We kunnen niet meer terug. Waar aanvankelijk de polarisatie tussen Vlamingen en Walen zat, is deze nu uitgedeind tot ver daarbuiten. Partijen die één front vormden, staan nu lijnrecht tegenover elkaar. Personen die vorige week nog gezellig samen zaten te dineren, gooien nu met modder naar elkaar. (Ik kan u verzekeren dat bevroren modder hard aankomt...) Men geraakt het over niets meer eens. De ene wil dit, de andere dat, maar naar de rest kijkt men niet ... tot zij 'dat' zeggen en hun tegenstanders dan weer dit. De krantenkoppen van de laatste dagen, weken en maanden zouden bij Urbanus hun plaatsje kunnen krijgen in zijn hottentottententoonstelling.
Gelukkig zijn deze formatiegesprekken maar een deel van onze bezigheden. Nadat we maandag enkele vragen hadden voor staatssecretaris Tuybens (zie hieronder), gingen we gisteren langs in de commissie van minister Laruelle. Het Grondwettelijk Hof heeft zich immers uitgesproken over een wet van haar, waar ze de architecten zou discrimineren tov andere actoren in de bouw. Ofschoon ze in lopende zaken zit, wil ze zich toch constructief opstellen voor een overleg. Hopelijk wel niet in zo'n sterrenrestaurant zoals vorige week, want ik ben eerder voorstander van de eenvoudige kost zoals bij Leterme.
Tegen 2012 worden minstens vijftig spooroverwegen afgeschaft. Dat zegt staatssecretaris Tuybens.
Het is de bedoeling om uiterlijk tegen 2012 minstens vijftig overwegen af te schaffen. Dat heeft de staatssecretaris voor Overheidsbedrijven, Bruno Tuybens, geantwoord op vragen van de kamerlid Michel Doomst.
Volgens Tuybens zijn er in ons land nog 144 overwegen met enkel passieve signalisatie. Het gaat dan om overwegen met enkel een Sint-Andrieskruis en/of een verkeersbord. Van die 144 overwegen zijn er maar 19 op reizigerslijnen.
Het is de bedoeling om die overwegen af te schaffen of te moderniseren. 'Van de 19 overwegen met passieve signalisatie zullen er 5 uitgerust worden met lichtseinen. Voor de 14 overblijvende overwegen wordt de afschaffing bestudeerd', aldus Tuybens.
Daarnaast zijn er volgens Tuybens koninklijke besluiten klaar die de afschaffing van een vijftigtal overwegen regelen. De uitvoering is voorzien tegen uiterlijk 2012, dixit Tuybens. Daarnaast zullen nog andere overwegen verdwijnen in het kader van grote spoorprojecten, zoals het GEN.
Uit cijfers van Infrabel blijkt dat het aantal overwegen sinds 2002 gedaald is met 90. In 2002 waren er nog 2.125, in oktober 2007 stond de teller op 2035. Het voorbije jaar werden er al meer dan 20 afgeschaft.
