De media geraakt langzaam maar zeker geïrriteerd door het discrete karakter van verkenner Van Rompuy. Daar hoeven wij ons echter niet door te laten opjagen. We zitten in een cruciale fase, waarin iedere partij zijn eigen doelen heeft. Het is van levensbelang om nu rechtdoor te gaan en geen stap terug te zetten. Het kruispunt waarop we ons bevinden moeten we niet als een rotonde zien, waar we ter plaatste blijven trappelen, maar als een oversteekplaats naar een beter en goed gestructureerd beleid.

Er wordt gesproken over het Copernicaanse model, een keerpunt in de geschiedenis. Ofschoon het vormen van een regering, die al deze zaken in goede banen zal leiden, misschien langer duurt dan verwacht, is dit een duidelijk teken dat men vooruit wil. Met bruuskeren bereikt men het omgekeerde. Het rustig aftasten van de verschillende opinies om uiteindelijk over te gaan tot een sereen maar constructief debat, is enkel maar aan te moedigen. Men moet nu immers tot een definitieve oplossing komen, want nog een keer in dergelijke situatie komen is ontoelaatbaar. Het is nu of nooit.

Met een status-quo bereikt men niets. Een staatshervorming zonder inhoud biedt geen antwoord op de vele uitdagingen waar we op dit moment voorstaan. De verdeeldheid is nu misschien nog groot, maar het is voor iedereen duidelijk dat men op zoek is naar het beste resultaat voor België. Niemand spreekt immers over het einde van België, behalve de media. Confederalisme is niet hetzelfde als een echtscheiding. Het is eerder te zien als een optimalisatie van het huwelijk.