Een aantal Franstalige parlementsleden hebben zich de afgelopen dagen beziggehouden met een curriculum te maken van Luc Van den Brande. Persoonlijk vind ik dat weliswaar verloren tijd, want via google heb je onmiddellijk een ruim aanbod aan gegevens. De Franstalige versie van wikipedia geeft zelfs meer informatie dan de Nederlandstalige. André Flahaut en zijn vrienden kennen we echter als noeste werkers, die om geen initiatief te veel verlegen zijn. Alle middelen zijn momenteel goed om de Vlamingen stokken in de wielen te steken.

Aangezien 87 procent van de burgemeesters, die een boycot van de komende Europese verkiezingen hebben aangekondigd, behoren tot de CD&V, is Van den Brande, volgens de groep, niet de juiste man voor de job van secretaris-generaal van de Raad van Europa.

Slechts twee gemeentebesturen hebben echter openlijk verklaard dat zij de Europese verkiezingen zullen boycotten, de anderen hebben vastgesteld dat zij in de onmogelijkheid verkeren om de Europese verkiezingen te organiseren. ’t Is maar een kwestie van interpretatie, maar inderdaad muggenziften heeft geen zin…

Wat dit argument te maken heeft met de kandidatuur van Van den Brande is me dan ook vreemd, maar misschien moeten we in de onlogische logica meestappen. We zullen dan met een aantal burgemeesters naar de permanente ambassadeurs trekken en daar enerzijds toelichten dat deze onmogelijkheid van het organiseren van de Europese verkiezingen niets te maken heeft met de kandidatuur van Van den Brande en anderzijds gebruik maken om de ongrondwettelijkheid waarin wij verkeren duidelijk en klaar uit te leggen.

Wie zijn deze Franstalige parlementsleden eigenlijk? Behoren ze tot Ecolo, FN of LiDé?

Neen, deze groep parlementairen behoort tot de meerderheid, meer zelfs ze vertegenwoordigen de drie Franstalige partijen die deel uitmaken van de federale regering.  Als je dan ook nog eens de uitspraken van vice-premier Reynders hoort, die helemaal niet anders kunnen geïnterpreteerd worden, wordt de geheime wetenschap nogmaals bevestigd dat hij de ware broeder niet is. Het feit dat de anderen zo openlijk de aanval mogen inzetten bewijst dat ook de andere coalitiepartners in de ene hand water en in de andere vuur dragen. Een wijze Socrates zei ooit dat vertrouwen wordt verdiend met vele daden, maar met één daad kan verloren gaan. Hoeveel van dergelijke uitspattingen zullen de Franstaligen zich nog kunnen permitteren? Wanneer ze zich straks voor de kiezer gaan moeten etaleren, zal dergelijke ‘prestatiedrang’ enkel maar toenemen. Het wordt tijd dat de verantwoordelijken hun verantwoordelijkheid nemen en orde scheppen en een einde stellen aan deze pure profileringsdrang !

Dergelijke gevallen bevestigen anderzijds nogmaals de onmogelijke bestuurscontext waarin we ons vandaag bevinden. Het haantjesgedrag van bepaalde collega’s versterkt enkel maar het immobilisme,  hoewel we dringend nood aan hervormingen.  Hoe wil men met zulke houding blijk geven van leiderschap?

17-04-2009 om 12:09 geschreven door Michel