|
Het is komiek te horen en vooral te lezen dat wat je ook doet, je steeds de wind van voren krijgt (althans in de media). Amper ons werk gedaan worden we betiteld als theatermakers, acteurs of ongeloofwaardige bedriegers. Zouden de titels echter verschillen moesten we niet gestemd hebben? Ik ben alvast overtuigd van niet. Is dit dan nog objectieve weergave van de feiten? Ik heb er zo mijn vraagtekens bij.
Wekenlang was het de CD&V/N-VA die de parlementaire werkzaamheden zou vertragen, omdat ze de politieke moed niet zou hebben om te stemmen. Meneer Doomst, waar is die vijf minuten politieke moed? Meneer, waarom wordt er gewoon niet gestemd, heeft u bang?
Gisteren was het zo ver en de commentaren zijn overduidelijk
Men bestempelt de CD&V/N-VA als de verliezers, de MR als winnaars. (wat de uitslag zou zijn mochten we niet overgegaan zijn tot een stemming, vraag ik me al lang niet meer af, juist ja dezelfde).
Hetzelfde gedrag zien we ook bij sommige politieke collegas. Zo blijft de SP.a oppositiekruid schieten, maar zoals we dat van hen gewoon zijn is het doelloos en bovenal met losse flodders. Men moet weten wat men wilt, maar de laatste maanden is gebleken dat dit voor hen aartsmoeilijk is. De voorbije weken schreeuwden zo om een stemming, tierden ze om politieke moed. Gisteren wisten ze echter plots niet meer van welk hout pijlen te maken en draaiden ze 180° tegen de klok in. Net als de andere oppositiepartijen hadden ze dit niet verwacht en stonden ze met hun mond vol tanden. Ze vroegen ons vijf minuten politieke moed (die zij nooit hadden nvdr.), na de stemming was het cynisch kiesbedrog en amateurtoneel wat ze ons toemeten. Begrijpen wie begrijpen kan, ik steek er alvast mijn Latijn niet in.
Waar ik wel even moeite voor wil nemen is het citeren van enkele kranten, die mij vandaag toch iets nader omschrijven dan anders.
Van landloper die zich presenteert als Michel Houellebecq tot blinde mol die de bal compleet naast schiet, zijn maar twee voorbeelden die vandaag de revue passeren. Vooral de vergelijking met Houellebecq, alias Michel Thomas, intrigeerde me. Een Franse schrijver die verbannen leeft in Spanje en door de meeste linkse groeperingen verafschuwd wordt. Bovendien werd hij voor zijn veelvuldige anti-islamitische uitspattingen ook reeds voor het gerecht gedaagd. Deze door veelvuldige depressies geplaagde Franse schrijver zou mijn voorbeeld zijn in een politieke wereld waarin ik als landloper het alternatief ben voor de verdwenen elementaire melancholie. Het tij kan keren.
08-11-2007 om 14:58
geschreven door Michel 
|
