De grootste krant van het land titelt vandaag “Kartel sterft na doodstrijd van 16 maanden”. Haar onafhankelijk zusterdagblad kopt “Kartel barst”. Andere dagbladen openen met “de breuk is compleet” tot zelfs “CD&V is alles kwijt”. Een dag eerder vroeg de Open-VLD voorzitter het ontslag van Geert Bourgeois, nadat het congres van de N-VA meer dan duidelijk was geweest. De stroomversnelling was amper tegen te houden.

Enkele weken geleden deed ik een zoveelste oproep om samen een Vlaams front te vormen om zo uiterst sterk aan de noodzakelijke staatshervorming te beginnen.  Het was dan ook jammer te horen dat de N-VA alsnog afhaakte. Ik geef toe dat het vertrouwen in de Franstalige gesprekspartners niet groot is, maar we moeten doorbijten. De enige piste die zekerheid biedt is de ‘onzekere’ dialoog uit de weg gaan en vervolgens het ontslag van de regering aanbieden. Een zekerheid dat er geen staatshervorming komt, een zekerheid dat het land nog langer in crisis zal zitten, een zekerheid dat alles nog meer zal radicaliseren, waardoor een langdurige impasse meer dan waarschijnlijk is. Een zekerheid dus dat alles bij het oude blijft en enkel nog slechter werkt.

Het was dus geen keuze van regering of kartel zoals al vele dagen werd gesuggereerd. Het kartel was na afloop van de vergaderingen gisteren niet dood, wel ferm toegetakeld na de uitspraken van Bourgeois op de middag. Het project waar we samen werk van gingen maken is evenmin dood. De doelen die we wensten te realiseren, blijven meer dan ooit het doel. Het mag duidelijk zijn dat de Vlaamse eisen door het wegvallen van de N-VA niet aan kracht moeten inbinden. Een verregaande staatshervorming blijft de enige oplossing als antwoord op de sociaal-economische – en andere maatschappelijke uitdagingen. De hoop om dit samen te doen met de N-VA hebben we nooit willen opgeven. Als een partner echter, na langdurig overleg, weigert mee te gaan naar het doel dat je samen voor ogen hebt gesteld, moet je een beslissing nemen. Je kan doorgaan ofwel ter plaatse blijven trappelen en aan de zijlijn toekijken hoe de anderen het zouden doen. De afgelopen acht jaar heeft deze laatste optie reeds gestalte gekregen en iedereen kent die: niets. Is er dus een alternatief in de plaats van Kris Peeters het mandaat te geven om de dialoog aan te vatten?

Men mag gerust zijn dat deze dialoog van zeer nabij zal gevolgd worden. Het vertrouwen kan enkel maar toenemen, want wanneer het nog meer afneemt dan nu….. Resultaten op korte termijn zijn noodzakelijk.

Het is dus geen keuze want wat is het alternatief?

Men is geslaagd in zijn doel. Het kartel tegen elkaar uitspelen. Van zodra het bleek dat het een succesformule was, was de enige opzet het succes te fnuiken. Verschillende partijen gunden het kartel geen kruimel. Het enige beleid dat gevoerd werd, was een beleid van haat zaaien en ruzie stoken. Het is spijtig te moeten toegeven dat ze daarin bijna gelukt zijn. Een Vlaams front geef ik echter nog steeds niet op ! Daarom hoop ik dat wij hiervoor nog op een lokale, regionale en nationale constructieve opstelling van de N-VA mogen rekenen.

23-09-2008 om 15:03 geschreven door Michel