De eindstreep komt sneller dan gedacht in zicht. Voor we het goed beseffen zal het zondag 7 juni zijn. Anderzijds is dat ook wel goed dat het zo snel gaat, want dan kunnen we eindelijk weer verder. Alhoewel…, we moeten ook geen te ijdele hoop koesteren, want ook federaal kan het tij snel keren. Onkelinx dreigt, cdH zwijgt, Reynders klaagt, hun politieke agenda wordt verdaagd.

Aan Vlaamse zijde hekelt Somers het immobilisme van de christen-democraten, het populisme van andere liberalen, maar komt enkel op de proppen met jobkorting voor alle Vlamingen. Die kritiek wordt iets te gemakkelijk geleverd, want commentaar geven over het geleverde spel van de ploeg waar je deel van uitmaakt, is weinig geloofwaardig.   

Ik denk dat we mogen zeggen dat deze Vlaamse regering een goede regering was, die zeker zaken heeft gerealiseerd, maar anderzijds in bepaalde bevoegdheden duidelijk niet honderd procent voluit kon gaan. Het mag duidelijk zijn dat het niet altijd even eenvoudig is te werken in een structuur waar je continu geconfronteerd wordt met de limieten van je bevoegdheden, terwijl je beseft dat het zoveel beter zou kunnen wanneer je het zelf zou kunnen doen.

Het is dus levensnoodzakelijk dat we onmiddellijk na de verkiezingen werk maken van de verdere staatshervorming, die de hefboom moet zijn, zodat Vlaanderen het gepaste antwoord kan bieden op de noden van haar mensen.

Het doet deugd te zien dat het besef ook toeneemt bij de eerder wantrouwige tegenstanders van het eerste uur. Steeds meer mensen, zowel in Vlaanderen, Brussel als in Wallonië, geraken overtuigd dat de huidige situatie de antwoorden voor de toekomst niet kan bieden. De plannen liggen op tafel, de stenen zijn besteld. Het is nu enkel nog wachten op de vertegenwoordigers van alle groepen om de eerste steen te leggen.

Eerst nog een paar weken aanmodderen. Sommigen gebruiken deze situatie om moddergevechten te organiseren, anderen bekladden liever elkaars reputatie. Zolang de ondergrond zo drassig blijft, heeft het geen zin een eerste steen te leggen. Het is wachten op het fundament, zodat het slijk niet langer aan de schoenen blijft plakken.