Ongeveer een jaar geleden vroeg vriend en vijand zich af op welke manier de visies tussen Vlamingen en Walen over de toekomstige staatsstructuur overbrugbaar zouden zijn. Een jaar later is de vraag niet langer hoe dit mogelijk is, maar of het nog mogelijk is.

Het politieke jaar moet nog op gang worden getrapt, maar de posities worden duidelijk al ingenomen. Hoe meer spelers de catacomben verlaten, hoe straffer het geschut wordt. De rondvliegende hagel maakt de anderen langzaam wakker. Wat zullen de komende weken ons nog brengen?

Vanuit liberale hoek horen we een plaat die al jaren blijft hangen. “We maken ons land kapot. De regering moet zich focussen op het sociaal-economische…, de begroting, dat telt…”

OpenVLD predikt op voorhand de mislukking. Welke intentie hebben zij nog om vooruit te willen gaan? Men kan hun uitgangspunt moeilijk realisme noemen, wel eerder defaitisme. De angst om volgend jaar afgestraft te worden voor een mogelijk fiasco, positioneert hen nu aan de zijlijn. De schuld van alles zullen ze bij het kartel leggen, zodat hen geen verwijt treft. Voor ze aan tafel zitten, wassen zij hun handen reeds in onschuld. Dit is echter geen manier van werken. Zo kan en mag er niet bestuurd worden. Waar is hun engagement?

De staatshervorming zal voor juni niet in kannen en kruiken zijn, dat wisten we vorig jaar al. De procedures die voorzien zijn, laten dat niet toe. Belangrijke stappen en vorderingen kunnen wel tegen dan, maar daarvoor is de volle medewerking nodig van alle meerderheidspartijen.

Hun Franstalige liberale collega liet dit weekend ook van zich horen:

"DE VLAMINGEN MOETEN OPHOUDEN ONS TE VERTELLEN HOE WE BRUSSEL MOETEN BESTUREN."

Sinds wanneer heeft Vlaanderen niets meer over Brussel te zeggen? Sinds wanneer heeft Reynders wel iets over Brussel te zeggen? De MR zit niet in de Brusselse regering, de MR zit niet in de Franstalige Gemeenschapsregering, de MR zit niet in de Waalse Gewestregering, laat staan in de Brusselse meerderheid.

Was dit een reactie van een op hol geslagen angsthaas die stilaan beseft dat hij binnenkort niets meer in de pap te brokken heeft, wanneer een inter-gewestelijke dialoog van start gaat? Het lijkt er alvast enorm op. Reynders begint paniekvoetbal te spelen, maar zijn bewegingen hebben lang niet de klasse van een gemiddelde balvirtuoos. De Franstalige liberalen vragen respect, maar is dat niet juist hetgeen hen al jaren ontbreekt.  Hun doel is geen beter bestuur, maar wel de te verdelen postjes na juni volgend jaar. Een staatshervorming zal voordien niet gerealiseerd kunnen worden, want de kiezer zou dit slecht kunnen percipiëren.

Het betoog voor een staatshervorming, waar ieder van ons beter van wordt, is al meermaals toegelicht, maar blijkbaar is dit voor sommigen te moeilijk.

De Franstalige verwijten ons het einde van het land te veroorzaken, maar het enige waar wij naartoe willen werken is de optimalisatie van België. Wij gaan voor een confederaal land, waar zowel Wallonië, als Vlaanderen, als Brussel beter van wordt. Ik begin de indruk te krijgen dat zij eerder ons in een hoek aan het drijven zijn, terwijl hun doel juist ons verwijt is.

Het mag duidelijk zijn dat het hard zal worden gespeeld, maar voor de Vlamingen mag de vraag gesteld worden: “Doet OpenVLD nog mee?”

01-09-2008 om 13:47 geschreven door Michel