De zomerse temperaturen laten voorlopig op zich wachten. Voor de ene komt dit beter uit dan voor de andere. Neem nu bijvoorbeeld staatssecretaris Laloux. Tot enkele weken geleden volledig onbekend, maar nu één van de meest besproken politici van België. Voor hem is het nu warm genoeg.

Het is misschien toevallig dat zijn lievelingsfilm Forrest Gump is “life is like a box of chocolats, you never know what you gonna get”, als opgeleide chocolatier is de box chocolats snel gevuld, maar soms kan je dame fortuna extra kittelen. Er gaat geen halve week voorbij zonder dat hij het nieuws haalt, idem dito voor bijvoorbeeld minister Decrem, maar in tegenstelling tot onze voormalige fractieleider, wordt er beleidsmatig geen enkel woord gerept. Na diagonaal de beleidsnota van Laloux doorgenomen te hebben, had ik nog voldoende tijd om ze horizontaal en verticaal te lezen. Pagina 5 met in het midden de titel “Een ambitieus federaal plan” trok extra aandacht, maar tegen het einde van de nota, amper een anderhalve pagina verder, was de aandacht verdwenen. Kleine kanttekening, het aantal pagina’s is zo hoog omdat elk pagina zowel de Nederlandse als Franse tekst weergeeft, van ambitie gesproken.

Na zijn vergadering bij een of andere Waalse watermaatschappij, de Naamse haven en de TEC Namen-Luxemburg, wil hij nu een onderhoud met de ondervoorzitter van zijn partij, Philippe Moureaux. Hij wenst de man in kwestie te ontmoeten, want hij begrijpt al de kritiek niet zo goed. Hij kan er toch ook niet aan doen dat hij gevraagd is geweest. Zolang Sinterklaas nog elk jaar langskomt, is dat toch een teken van braafheid, zelfs de paasklokken zijn dit jaar nog langsgevlogen. Het onbegrip is groot, maar misschien ligt dit wel aan de jaloezie. Laloux zijn nieuw levensmotto wordt weldra “Hoge bomen vangen veel wind, maar ik ben een eik”.

Ik heb de man nog niet ontmoet, maar ik hoop dit weldra eens in een commissie te kunnen doen. Ik kijk er naar uit!

16-04-2008 om 09:34 geschreven door Michel