De media predikt al verschillende dagen de toenemende tweespalt binnen de CD&V. De kloof tussen onze twee regeringsleiders zou dagelijks niet alleen breder, maar vooral dieper worden. De CD&V heeft een probleem, en als we de berichtgeving mogen geloven, een zeer groot probleem. Vandaag geeft vicepremier Vanackere zijn visie in diverse media weer, een beeld dat volgens de berichtgevers de heersende spanning binnen de partij alleen maar bevestigt.

Volgens Vanackere moet de federale overheid niet langer betalen voor Vlaamse bevoegdheden. Een voorstel dat bij de ‘diehard Vlamingen’ van de CD&V op weinig applaus zou kunnen rekenen. Hoewel het zo wordt afgeschilderd is de idee die vandaag door Vanackere geopperd wordt niet nieuw, maar een die al veel langer leeft. Men vergeet misschien snel bepaalde politieke discussies; maar ongeveer een jaar geleden werd de discussie nog gevoerd omtrent de zogenaamde ‘usurperende bevoegdheden’. (zie mijn blog 18/11/2008 en 7/01/2009)

Hierbij ging het om een hele reeks federale uitgaven in beleidsdomeinen waarvoor de gewesten en gemeenschappen bevoegd zijn. Uitgaven van de federale overheid die in vele gevallen het beleid van de gemeenschappen en gewesten doorkruisen. Misschien dat de term ‘usurperende bevoegdheden’ wel een belletje doet rinkelen, zodat de stellingname van een toenemende kloof binnen de CD&V toch wat getemperd wordt. Die usurperende bevoegdheden zijn dus voor de CD&V helemaal niet torpederend.

Onze minister-president somde vorig jaar reeds een lijstje op van mogelijke overnames voor een bedrag dat ruw geschat 400 miljoen euro bedroeg. Daarbij hoorden onder meer het grootstedenbeleid, sociaal energiefonds en de verschillende vaccinatiecampagnes. Hebben wij minister Vanackere andere zaken horen zeggen?

Ik begrijp bijgevolg de polemiek niet die gecreëerd wordt, terwijl het echte debat waarover het moet gaan naar de achtergrond dreigt te verdwijnen. Het mag duidelijk zijn dat Vlaanderen op een zeer verantwoordelijke manier te werk wenst te gaan op budgettair vlak en hierbij hoort de discussie van usurperende bevoegdheden. Door de overname van deze uitgaven kan bovendien een meer efficiënt beleid gevoerd worden en dragen de gemeenschappen en gewesten bij tot een zinvolle inspanning van de federale begrotingssanering. Natuurlijk rijst onmiddellijk de vraag of elke gemeenschap en elk gewest die verantwoordelijkheid ook wenst te nemen. Het mag duidelijk zijn dat het ofwel iedereen is, ofwel niemand.

Doet deze houding afbreuk aan de zogenaamde “Maddens-doctrine”? Neen, want deze pleit voor eenzelfde assertieve houding die de bevoegdheden tot op de lijntjes inkleurt. Het gaat om het extra geld dat eventueel gevraagd zal worden, daar moet Vlaanderen het been stijf houden. Dat been zal pas bewegen wanneer er over een verregaande, serieuze staatshervorming zal kunnen onderhandeld worden.

08-09-2009 om 11:37 geschreven door Michel