Vorig weekend werden verschillende ballonnetjes opgelaten met de vraag voor een hogere kinderbijslag. Vlaanderen zou hier het heft zelf in handen moeten nemen en moet uitzoeken op welke manier dit in de toekomst kan. Vandenbroucke meent dit mogelijk via het systeem van schooltoelagen, maar is dit op termijn de oplossing?

Gelijktijdig predikte Rudy Demotte dat Wallonië, tegen de crisis in, goed boert. Het Marshallplan werkt, alleen zien de Walen het niet! De door Wallonië zelf gekozen richting zorgt voor vooruitgang. Gericht keuzes maken werkt, roept hij vol ambitie. Wanneer echter gesproken moet worden over een verdere bevoegdheidsverdeling, trekt hij zijn nek in. Hij maakt een balans op van de gemeenschapsdialoog, maar wil er zelf niet aan deelnemen. Voor 7 juni is een staatshervorming moeilijk haalbaar, predikt hij, maar zelf enige moeite doen….

Als het met Wallonië toch zo goed gaat, waarom onderneem je niets meneer Demotte? Ik geef toe dat commentaar geven van op de zijlijn gemakkelijk is, maar jij bent wel de Waalse kapitein. Met plezier zouden een paar collega’s en ik met u daarover een gesprek willen hebben. Je hebt mijn nummer…. Durft u uw nek uitsteken, meneer Demotte?

Op termijn moeten we immers zaken als de kinderbijslag fundamenteler aanpakken en zelfs durven spreken over fiscale autonomie, over een eigen sociale zekerheid, ja zelfs over de splitsing van de gezondheidsverzekering. Dit houdt niet noodgedwongen een einde van de solidariteit in, maar zal anderzijds misschien wel de betrokken partijen responsabiliseren. Mijn collega Hendrik Bogaert stelde vorig jaar nog een interessante nota voor over een maximale bevoegdheidsoverdracht gekoppeld aan de langzame uitdroging van de transfers.

Zo kan elke deelstaat op termijn zijn eigen klemtonen leggen, zijn eigen efficiëntie toepassen en zal hierdoor spaarzamer met de middelen kunnen omgegaan worden. Momenteel zijn in veel gevallen zowel de deelstaten als de federale staat bevoegd voor een onderdeel, waardoor aan bovenvermelde eigenschappen niet kan voldaan worden.

Wanneer de deelstaten rechtstreeks hun eigen inkomsten zouden hebben, bijvoorbeeld via de personen- of vennootschapsbelasting, kunnen ze hun eigen prioriteiten leggen. Afhankelijk van welke accenten zij belangrijk vinden, kunnen ze fiscale stimuli toepassen of extra bijdragen leveren.

Het zou onder meer een hefboom zijn om een arbeidskostenverlaging door te voeren en zo extra zuurstof te voorzien in deze economisch moeilijke tijden. We zouden een eigen richting kunnen geven aan ons pensioenstelsel, zodat we de mensen in de toekomst hun welvaart kunnen blijven garanderen. Het zou ook de mogelijkheid bieden de Vlaamse gezinnen een extra kinderbijslag te geven, dit op volledig eigen kracht.

Het moet ook gezegd worden dat dergelijke ingrepen niet van vandaag op morgen kunnen. Stap voor stap moeten dergelijke hervormingen gerealiseerd worden, maar de stappen moeten wel gezet worden. De stilstand die nu op het federale niveau heerst is nefast, maar de stapjes die Vlaanderen zelf zet, moeten we als aanmoediging zien. Nagaan wat we zelf al kunnen realiseren, zou misschien bij de anderen ook een belletje doen rinkelen?

06-02-2009 om 11:52 geschreven door Michel