Vlaanderen krijgt alweer het etiket opgekleefd dat het racistisch en discriminatoir tewerk gaat. Het VN-comité tegen Rassendiscriminatie (CERD) stelt zich openlijk vragen bij onze manier van werken.

Zonder rekening te houden met de situatie, laat staan het consulteren van een beleidsmaker, etiketteren ze ons zonder kennis van zaken. Hun ongerustheid mogen ze uiten, maar laat die dan wel gefundeerd zijn en geef de overheid de kans om ze te weerleggen. Welk belang kan er anders aan de uitspraken worden gegeven, dan louter stemmingmakerij. Aangezien zowel het Grondwettelijk Hof als de Raad van State reeds uitspraak hebben gedaan over de Vlaamse Wooncode, kunnen we besluiten dat de bevindingen van het VN-comité ongegrond en uit de lucht gegrepen zijn.

De Vlaamse wooncode sluit geen mensen uit, maakt geen verschil in kleuren en rassen. Blank of zwart, bruin of geel, het maakt niet uit. Ze is bovenal een sociale maatregel, dewelke getoetst en gewogen is, en gecreëerd om de integratie van anderstaligen, welke kleur dan ook, te bevorderen. De doelstelling is bijgevolg de omgekeerde van diegene dewelke ons verweten wordt. Het is verkeerd te stellen dat er een taalbeperking bestaat, laat staan dat deze tot discriminatie leidt, al zou het onrechtstreeks zijn. De kwestie wordt nu geprojecteerd alsof kandidaten zich moeten inschrijven voor een ingangsexamen, waar men met glans op moet slagen om vervolgens op de definitieve lijst van kandidaten ingeschreven te kunnen worden. Vlaanderen vraagt echter helemaal geen goed rapport, maar daarentegen wel een bepaald engagement van de kandidaten. De bereidheid en wil, daarover gaat het, niet de cijfers. Het principe van “voor wat, hoort wat” is universeel gekend.

Om een sociaal isolement te vermijden, om de integratie in de nabije omgeving te bevorderen, kortom om het samenleven te optimaliseren, is het aangewezen om notie te hebben van de taal. Omdat het een taak is van de overheid om dit mee te regelen, dient de Vlaamse Wooncode juist gezien te worden als een zeer sociale en constructieve en bevorderende maatregel. De VN slaat de bal bijgevolg volledig mis.

Hieruit blijkt nogmaals dat het schrijven van rapporten niet moeilijk is, maar het neerpennen van waarheidsgetrouwe daarentegen andere koek is. Het laatste zal hier nog niet over gezegd zijn, want ook op vele andere vlakken worden we bestempeld als gewelddadige en discriminerende racisten.

De boodschap voor de VN moet duidelijk zijn. Kom in het vervolg eerst eens langs, dan zal je zien wat voor een prachtig volk de Vlamingen zijn.

12-03-2008 om 12:16 geschreven door Michel  

Het weekend van de verkiezingen is achter de rug. Frankrijk, Spanje, Hongarije en ja zelf OpenVLD organiseerde op één of ander niveau een stembusgang. Verschillende partijen of personen streefden naar de winst. Ook onze kartelpartner verkoos haar voorzitter. Een Mobutu-score noemde De Wever zijn resultaat, waarmee ook meteen duidelijk werd welke koers de N-VA uitvaart. We hadden weinig anders verwacht.

Bart Somers was ook in zijn nopjes. Bijna één op zeven liberalen stemde op hem, toch van de 24 procent die hun stem uitbrachten. Vele liberalen bevonden de tegenstand te licht en de verkiezing dus als waardeloos. Toch was de nieuwe voorzitter tevreden met de opkomst. Het geeft een duidelijk beeld van het democratische gehalte van de partij. Een eigenschap waar de Mechelse burgemeester ontzettend trots op is. Persoonlijk vind ik zulke opkomst eerder laag en geeft het een beeld van desinteresse. Als voorstander van de afschaffing van de stemplicht, mag hij met dergelijke lage opkomst niet gelukkig zijn. Stel je voor dat zo’n opkomst de uitslag van de verkiezingen bepaalt, waar zit je dan met het democratische gehalte?

Bij de N-VA was de Stalinistische score van Dewever afhankelijk van een groter percentage leden. Meer dan de helft van de leden bracht daar zijn/haar stem uit en dat kan als een sterk signaal gezien worden. Van de herkozen voorzitters krijgt Dewever dus het sterkste mandaat van zijn achterban.

De ene Bart blijft er nederig bij, de andere bulkt van ambitie. Als leider van een politieke formatie mag je af en toe een beetje meedeinen met de golven, maar je moet ook rekening houden dat je passagiers niet zeeziek worden. Somers predikt zijn partij het middenveld in en hoopt volgend jaar een kwart van de kiezers te strikken. Hij vergeet daarbij wel dat zijn partij om een bepaalde reden slaag heeft gekregen en dat er sindsdien in die partij nog niet veel veranderd is. Een paar ‘dissidenten’ hebben de kant van Dedecker gekozen, maar voor het overige is het nog steeds dezelfde inhoud. Het wordt tijd dat Somers zijn oogkleppen verliest, anders loopt hij nog ergens tegen aan. We zullen wel zien….

10-03-2008 om 00:00 geschreven door Michel