Het feestgedruis in Luik heeft bepaalde Waalse politici inspiratie gebracht. Na een ad fundum met zijn commilitones kreeg Reynders het lumineus idee om BHV terug in de ring te werpen. Het zou tijd worden dat over dit zwaard van Damocles terug onderhandeld wordt. Wel koppelt hij er onmiddellijk een aantal eisen aan vast, hoewel ze er eigenlijk niet aan te binden zijn.

De benoeming van de ongehoorzame burgemeesters is een Vlaamse materie, de splitsing van BHV een federale. Het zijn allebei pijnlijke en hete hangijzers, maar daar stopt de gelijkenis.  Je kan moeilijk golfen en voetballen over dezelfde kam scheren als balsport. Het zal vonken geven wanneer er federaal beslist wordt wat een Vlaams minister moet uitvoeren.

De splitsing kan in een tweede fase van de staatshervorming besproken worden, maar staat los van andere dossiers. Bovendien vragen de Franstaligen een initiatief van de Vlamingen. Wel, laat ons initiatief duidelijk zijn. Ons voorstel hebben we in de kamercommissie besproken en is daar ook goedgekeurd. Wanneer zij zich niet in het voorstel kunnen vinden, moeten ze maar een alternatief voorstellen. Ons standpunt is duidelijk. De bal ligt voorlopig in hun kamp. De vraag blijft wel of het een golfballetje of toch al eerder een voetbal is. Het mag duidelijk zijn dat een ad fundum niet altijd het gewenste resultaat levert, soms kan dit blijkbaar voor enige verwarring zorgen in de kennis over de bevoegdheidsverdelingen….

22-04-2008 om 11:58 geschreven door Michel  

Renaat Landuyt heeft voor de zoveelste maal het warme water uitgevonden, althans als hij zichzelf gelooft. Beati pauperes spiritu (zalig de armen van geest) zei men 2000 jaar geleden. Hij vindt het onbegrijpelijk dat de jongeren, die opgepakt werden na het schietincident in Anderlecht, ’s anderendaags al terug op straat rondliepen.

Vorige week ondervroeg ik minister Dewael over soortgelijke incidenten, waarna die mij het sterk en efficiënt optreden van de politie nogmaals verzekerde. Enkele dagen later zijn de agenten zelf slachtoffer geworden, zodat de frustratie enkel maar kan toenemen.

Veel meer woorden dan deze van begin deze maand kan ik daar niet aan toevoegen. Toen zei ik het volgende:

“… Neem nu de steeds toenemende frustratie bij de politie. Vorig week deden zich een aantal zeer spijtige incidenten voor in Anderlecht. Jongeren hangen rond, vervelen zich en terroriseren als bezigheidstherapie de straat. De lokale politie staat machteloos. Hoewel er meer blauw ingezet wordt, zal het probleem blijven bestaan. Voor zo’n situatie bestaan mooie spreekwoorden, zoals bijvoorbeeld: “dweilen met de kraan open”. Jongeren worden opgepakt, maar omdat er geen plaats is, lopen ze een uurtje later opnieuw op straat rond. Het is spijtig maar niet meer dan logisch dat de arrogantie van die jongeren alsmaar groter wordt. Respect staat niet in hun woordenboek. Meer patrouilles lossen dit groot maatschappelijk probleem niet op, het doet de jongeren enkel van terrein veranderen. Zolang ze niet gesanctioneerd worden, zolang ze niet van hun vrijheid beroofd worden, zolang zal het probleem blijven groeien. Maatregelen dringen zich op, vijf voor twaalf is al lang voorbij.

Momenteel worden er dus extra mensen ingezet, maar dan nog. Neem nu de preventiebegeleiders. Wat kan één persoon doen tegen een groep/bende? Enkel versterking vragen, maar hoe snel die ook ter plaatse is…

Minister Dewael stuurt ondertussen versterking vanuit de federale. Volgens de minister moet de politie met een duidelijke zichtbaarheid en aanwezigheid een signaal uitsturen waaruit blijkt dat ze aan preventie doet zodat de bewoners zich weer veilig kunnen voelen. Opnieuw, dit probleem moet net zoals onkruid bij de wortel aangepakt worden, niet bij de stengel. Tijd voor actie ! “

Het probleem is dus fundamenteler dan Landuyt laat vermoeden. In dit geval moeten er zaken veranderen, maar dat zal langer duren dan één nachtje. IJzer scherpt men met ijzer en nood breekt ijzer, maar je mag van een nieuwe minister niet onmiddellijk alle heil verwachten. Hij weet ook dat er veranderingen nodig zijn, maar een puinhoop van jaren ruim je niet op met één enkele kruiwagen te vullen. Het is immers een fenomeen dat al jaren bestaat, maar waar nooit iets aan gedaan werd. De jongeren hebben een onoverwinnelijk gevoel van straffeloosheid, niets nog kan hen raken. Herinner u nog het incident in Brussel, waarbij een jongere de draak stal met de politie door hen daags na zijn arrestatie gebak te brengen. Zo zijn er nog tal van andere voorbeelden, gegroeid uit een beleid van alles kan en alles….

De socialisten beginnen hun draai op de oppositiebanken te vinden. Na de verhuis van de kantoren hebben ze blijkbaar hun documenten van de voorbije jaren teruggevonden. Alles wat ze toen enerzijds ingevoerd hebben en anderzijds niet konden oplossen, kunnen ze nu beginnen afbreken. Enerzijds origineel en zeer inventief, anderzijds hypocriet en weinig constructief, maar zoals Horatius ooit zei: “Niemand wordt zonder gebreken geboren.”

Deze laatste wijsheid is eveneens toepasbaar op onze voormalige staatssecretaris. Hij heeft dit zelf toegegeven, maar drukte daarnaast wel op zijn waarden en normen. Vorige week schreef ik nog dat ik hem graag in commissie wilde ontmoeten, maar helaas… Misschien volgende keer?  Binnen de PS zijn er verschuivingen aan de gang, maar het zal nog even duren voor we het fijne er van zullen weten. Alleszins zijn de gebeurtenissen van de laatste dagen hoopgevend en jawel hoop doet leven!

21-04-2008 om 16:00 geschreven door Michel