De maat is meer dan vol, de emmer loopt over. Het is een gevoel dat de mensen van Fedasil al maanden hebben, maar vanaf eergisteren volgen ze ook hun buikgevoel. Ze hebben er immers hun buik van vol. De diensten hebben de deuren gesloten. Er worden geen nieuwe opvangplaatsen meer toegewezen. Spandoeken met bekende politieke uitspraken (trop is te veel en te veel is…) roepen de politici op hun verantwoordelijkheid te nemen. Bevoegd minister Arena roept op tot kalmte en vraagt haar diensten nog even vol te houden, kortom ze vraagt nog een anderhalve week respijt. Het conclaaf van volgend weekend zou voor dit hele grote probleemdossier eindelijk de witte rook moeten brengen. Ondertussen wordt het spelletje tussen bepaalde ministers doorgespeeld. Zichzelf hebben ze niets te verwijten, de fout en de verantwoordelijkheid ligt bij de andere.

De opvangcentra zitten overvol. Wetende dat de huidige bezettingsgraad meer dan 102 procent bedraagt, dat meer dan 600 mensen in Brusselse hotels verblijven en dat er ondertussen tientallen op straat slapen, begrijpen we perfect dat de diensten van Fedasil aan de noodrem trekken. De alarmbel luiden ze al maanden, maar sommige blijken voor bepaalde signalen doof te zijn. Laat nu het begin van het conclaaf juist samenvallen met de dag van de Heilige Fredericus, de patroonheilige tegen de doofheid. Hopelijk doen er enkele een schietgebedje.

Men zou kunnen stellen dat tijd raad brengt, maar anderzijds weten we dat goede raad duur is. Wanneer men dan nog eens veroordeeld wordt tot 500 euro per nacht per persoon, dan weten we dat dit niet lang houdbaar, maar vooral onbetaalbaar is. Vandaag een kleine veertig personen, goed voor een kleine 20.000 euro per dag, een bedrag dat dagelijks exponentieel toeneemt, zal tegen het einde van volgende week een bedrag zijn waar iedereen van achterover valt. Twee weken geleden werd er schande gesproken toen Fedasil mensen op hotel stuurde, maar dit kost de dienst ‘slechts’ 30 euro per nacht.

We moeten zorgen dat de mensen die recht hebben op opvang, van dat recht ook kunnen genieten, maar hiervoor is een goed beleid nodig. De centra zitten momenteel vol met mensen die er eigenlijk al lang niet meer thuishoren. Er moet een einde worden gesteld aan de verschillende achterpoortjes die de wet momenteel toelaat. Praktijken zoals telkens opnieuw een aanvraag indienen, waardoor men blijft genieten van de materiële steun, moeten aangepakt worden. Diegene die momenteel meer dan eenmaal een aanvraag indient, doet dit gemiddeld vijfmaal. Als je de termijnen incalculeert van dergelijke aanvragen, hoef je geen twee keer na te rekenen hoelang deze mensen in het circuit zitten. Dergelijke praktijken worden getolereerd, waardoor er zelfs personen zijn die het wereldrecord proberen te halen in deze discipline. De notering zal echter nooit gehonoreerd worden want de jury is de tel kwijtgeraakt. Er zou momenteel iemand zijn die voor de achttiende, of zelf negentiende !! keer asiel heeft aangevraagd in ons land. Hoop doet leven, maar van hoop alleen kan men niet leven.

Beste ministers, maak aan dit probleemdossier, waar niemand het kruis van wil dragen, een einde en zorg dat deze kruisweg geen processie van Echternach wordt. Neem het pad van de gerechtigheid en breng klaarheid, neem verantwoordelijkheid, en pas de correctheid toe. Niet links, niet rechts, maar centrum-rechtdoor….

10-07-2009 om 11:47 geschreven door Michel