Gisteren zijn we eindelijk echt van start gegaan met de besprekingen van de verschillende wetsvoorstellen omtrent de splitsing van B-H-V. Na een uur lang gebakkelei, werd bij stemming een einde gebracht aan de procedureslag die door de Franstaligen werd uitgevochten.

Aanvankelijk zaten ze op één lijn, maar naarmate de vergadering vorderde toonde deze eendracht kleine barstjes. Een lichte opstoot tussen de PS en de MR werd net op tijd geblust.

Ze wilden een sereen en correct debat, met wederzijds respect voor elkaar. Dit diende daarenboven aangevuld te worden met de nodige federale loyaliteit vanuit beide kampen. Vragen waarmee de Vlamingen met veel plezier instemden.

Het moet duidelijk zijn dat respect ook voor ons een belangrijk uitgangspunt is. Een splitsing van BHV dringt zich op juist om de federale loyaliteit in stand te houden, een gebrek aan sereniteit of correctheid kan de Vlamingen daarenboven moeilijk verweten worden.

Klaar dus voor de besprekingen. Toelichtingen werden gegeven door de verschillende indieners. De ene nam al wat meer tijd dan de andere, net zoals de inhoud bij de ene al wat meer gestoffeerd was dan bij de andere.

Na opnieuw een dik uur bleek dat de Vlamingen op inhoudelijk vlak zeer dicht bij elkaar liggen.
Het mag duidelijk zijn voor de Franstaligen dat een definitieve oplossing zich snel opdringt.

De commissie werd om 17 uur beëindigd, waarna verschillende redenen in het wilde weg begonnen rond te vliegen. Volgens de ene was het een tjeven-truc om hun gezicht niet bloot te geven, volgens de andere collaboratie met de Franstaligen.

Anderen vonden het dan weer een goede manier om de gemoederen niet volledig te laten ontsporen. De trein staat nu immers eindelijk op de rails. Te overhaast te werk te gaan is nooit goed en zoals ik gisteren in de commissie ook zei: “we moeten hier niet surplassen,maar ook niet overdrive gaan.”

27-09-2007 om 12:05 geschreven door Michel  

Het einde van de verkenningsopdracht van Van Rompuy is in zicht, dan pas zullen we echt weten wat het resultaat brengt. Speculeren heeft nu weinig zin. Laten we de discretie nog even behouden.

Reynders heeft het daar moeilijk mee, maar dat was al van in het begin. Hij probeert misschien ergens een opening te vinden, maar met “een symbool’ zal hij nog lang mogen zoeken. Wat, wie en hoe laat hij in het midden, maar zijn kartelpartner reduceert de mogelijkheden onmiddellijk via een andere persmededeling. Enkel met de uitbreiding van Brussel kunnen zij zich verzoenen, hoewel ze zich dan nog toegeeflijk vinden. Van uit onverwachte hoek krijgen zij ondertussen steun, waardoor er langs de Waalse zijde misschien toch nog compromismogelijkheden kunnen opduiken tussen PS en MR. Moureaux vult wel onmiddellijk aan zijn mededeling toe dat de PS in de oppositie zal zitten. Hij gelijkt op een mol die vlug eens komt piepen.

Voor de Franstaligen is B-H-V een symbooldossier, dat tot het grote eisenpakket van het ‘Vlaamse kartel’ CD&V/N-VA behoort. Het is één van die drie grote eisen die wij op tafel zouden hebben gegooid.

We mogen ons niet op laten vangen aan de onwil van de Franstaligen, tenzij hun geheugen echt van korte termijn is.
De verkiezingen hebben aangetoond dat de CD&V/N-VA de winnaar was aan Vlaamse zijde, met Yves Leterme als de kandidaat-premier. Het is dus geen eis, maar een logisch gevolg wanneer de CD&V/N-VA mee regeert.

De logica om van het dossier B-H-V een symbool te maken is ook ver te zoeken. Volgens een uitspraak van het Grondwettelijk Hof dient er een oplossing gevonden te worden, waardoor dit evenmin een eis is, maar evenzeer een logisch gevolg.

Het spreekwoord zegt derde keer goede keer, en inderdaad de staatshervorming kan als eis beschouwd worden. Het was echter één van de hoofdthema’s waarmee het ‘Vlaams kartel’ de verkiezingen won, waarmee we naar de kiezer zijn gestapt, en waarvoor we een mandaat hebben verkregen. Aangezien dat we hier in een democratie leven, is het ook een logisch gevolg dat dit thema op de onderhandelingstafel ligt. Dat er daar vervolgens over gestruikeld wordt, kan moeilijk aan de Vlamingen worden verweten.

Waar ze wel voor op hun vingers kunnen worden getikt, is dat ze niet zouden werken. Ook daar zal men ons echter niet van kunnen betichten. Morgen (woensdag nvdr.) starten de besprekingen van de verschillende voorstellen en gaan we, zonder in overdrive te gaan weliswaar, zo snel mogelijk trachten tot de stemming te komen. Dit alles evenwel zonder getreiter en provocatie, en met het nodige realisme dat de Franstaligen in hun achterste zullen gebeten worden. Regering of niet, het parlement zal niet stilzitten.      

25-09-2007 om 16:36 geschreven door Michel