Een zonovergoten weekend kondigt zich aan. Misschien even de tijd nemen om de afgelopen dagen te overpeinzen.

Een ongezien theaterstuk, anderen noemden het een poppenkast. Verschillende benoemingen passeerden de revue. De ene krant spreekt van verlies, de andere schrijft in schaaktermen over een remise, nog een ander dagblad meent dat Leterme er gisteren toch niet zo slecht is uitgekomen. Aanvankelijk moet het nog amusant geweest zijn voor de toeschouwers, maar ik vrees dat het snel begon te vervelen.

De vraag of gisteren iets opgeleverd heeft, rijst dan onmiddellijk op. Natuurlijk ! Een parlementaire procedure moet gerespecteerd blijven. Brengen we daardoor onze eerste minister in gevaar? Absoluut niet. We leven in een democratie met de scheiding der machten. De uitvoerende macht en de wetgevende macht leven niet samen. Als de uitvoerende macht tot een onderhandelde oplossing wil en kan komen, ben ik de eerste om ze te aanhoren.  Gisteren werd een stap vooruit gezet in de parlementaire procedure. "Het leidde tot niets" hoor je her en der, aan de overkant van de straat hoor je echter het omgekeerde. De haan heeft gekraaid, waarna de leeuw zijn tanden toonde. Het gebrul en geklauw is (nog) niet in zicht geweest. Een vredevolle oplossing gebeurt stap voor stap. Soms is dat met kleine stapjes, soms met reuzensprongen.  

Hetgeen steeds meer duidelijk wordt, is dat dit probleem op de levensader van ons federaal staatsmodel ligt. Het is geen klein kwaaltje meer, een behandeling dringt zich op. Laat ons dus zo snel mogelijk daarover rond de tafel zitten, want enkel zo zal er aan de verschillende problemen een oplossing kunnen geboden worden.

09-05-2008 om 12:08 geschreven door Michel  

Uit recente cijfers blijkt dat vandaag al te vaak een ambulance uitrijdt. Minister van Volksgezondheid Onkelinx kondigde kort geleden aan de efficiëntie van de diensten te onderzoeken met als doel de werking van de centrales te optimaliseren.

Ik vroeg de minister in de commissie Volksgezondheid meer uitleg over haar plannen. Van kapitaal belang in dit domein is het medisch regelsysteem. Dit systeem houdt onder meer het verzamelen van de informatie in van diegenen die de 100-centrale oproepen, de keuze en het mobiliseren van de middelen, het opvolgen van de opdrachten en de evaluatie van de adequaatheid tussen het antwoord en de reële noden.

Momenteel hebben de contactpersonen in de centrales niet voldoende middelen om na evaluatie van een 100-oproep, eventueel te beslissen geen ziekenwagen te sturen. De verbetering van de dispatching is momenteel dan ook het onderwerp van belangrijke projecten, zowel op multidisciplinair niveau (agentschap 112 – i.s.m. Binnenlandse Zaken), als op medisch vlak.

Concreet voor de centrales antwoordde de minister dat het uitsturen bepalend is. Daarom wil ze werk maken van een verbetering van het verzamelen van informatie, van de ontwikkeling van competenties zodat de situaties beter geëvalueerd en ingeschat kunnen worden en zullen er eenduidige richtlijnen worden uitgeschreven zodat de genomen beslissingen inzake het al dan niet uisturen van een wagen niet in twijfel kunnen getrokken worden.

Verpleegkundigen zullen nu als coach, adviseur en opleider optreden. Om de taak van deze te preciseren stelde de minister een besluit op dat op 25 april werd gepubliceerd.

Verder werd door de urgentieartsen een regelhandboek opgesteld, hetgeen binnenkort aan de verschillende mensen van de dienst 100 beschikbaar zal gesteld worden. Dit boek zal hen moeten helpen bij hun keuze van de middelen die ingezet worden. Het definieert een samenhang van vragen die moeten gesteld worden aan diegene die de 100 oproept.

Ik drong bij de minister aan op een accurate opvolging van dit dossier en vroeg naast de evaluatie van de centrales ook de interventietijden te bekijken. “De efficiëntie van diensten moest inderdaad bekeken worden, maar anderzijds valt het nu nog te vaak voor dat er gebieden zijn, waar mensen veel te lang moeten wachten op de hulpdiensten”

05-05-2008 om 15:35 geschreven door Michel