Gisteren was ik uren uit mijn bubbel en genoot van het gezelschap van kind en kleinkind. Mijn schoonzoon reisde af naar het stadion om Ajax te zien winnen. Wij genoten een maal met gezonde, lekkere soep met vruchtensalade toe. Saar smeerde haar Turkse broodstukjes met overdadig roomboter en smulde het meest van de slagroom bij de vruchtjes. Nieuwe hobby is het samen kijken in het fotoboek, dat dankzij een maandabonnement, maandelijks aangevuld kan worden met papieren foto's.
Gieren van de lach, "Nog een keer, oma nog een keer, en nog een keer, en nóg een keer " bij mijn voordracht van IK WIL NIET MEER van Annie M.G. Schmidt. Het versje dat bijna ieder kind uit een 'net als of boze' bui trekt.
Een half uur spitterspatterspater in het bad besloot een vrolijke, genoeglijke dag. Hoewel: eerst nog het boek voorlezen van Harry die zijn huis kwijt was, daarna nog natte haren droogföhnen, en nog even kussen Mijn dochter en ik haalden herinneringen op en fantaseerden over de komende maanden met de nieuwe baby. En dat alles zonder bij mij de neiging om weg te willen omdat ik moest roken Weer een dag voorbij weer een dag dichterbij Geniet van de zondag. Doe iets aardigs voor iemand voor wie de zondag eenzamer is dan een weekdag.
Het goede nieuws is dat ik 'nog' steeds niet rook en om het daar niet zo moeilijk mee te hebben een beetje leef 'in een bubbel'. Mijn eigen wereldje met meer slaap, minder blog, minder werk, meer beweging, mooie boeken en muziek, een leerzame serie op You Tube met Brene Brown als spreekster over onderwerpen als schaamte, kwetsbaarheid en verbinding.
Ik zag haar in een voordracht op Netflix en keek daarna op YouTube naar de TEDx lezingen waarmee het voor haar 'allemaal' begon. Niets had haar voorbereid op 3,5 miljoen views en de schaamte die ze zelf zou voelen als gevolg van Twitter en FB commentaren.
De dame moet inmiddels een druk leven hebben, drie puber kinderen en een echtgenoot, universitair onderzoeker, coach bij bedrijven en veel gevraagd spreekster. Op veel plekken wordt het voorbehoud gemaakt dat ze NIET over schaamte en kwetsbaarheid mag spreken, want daar voelen veel deelnemers zich zo ongemakkelijk bij.
Zij maakt een onderscheid tussen schaamte en schuld. Jij kunt een 'fout' gemaakt hebben of een 'fout' zijn. Voor gemaakte fouten kun je sorry zeggen , ook niet altijd makkelijk maar schuldgevoel is volgens haar beter dan het schaamtegevoel dat JIJ de fout bent. Dan zoek je, kort door de bocht, eerder verdoving in drank, drugs of ijs.
Zij roept op tot het betreden van de Arena om moedig te zijn om te falen om te kwetsbaar te zijn en te groeien tot een hartelijk, met je eigen hart en mensen om je heen verbonden, mens.
En dat hoor, zie en overdenk ik in mijn bubbel. Ik glimlach terwijl ik dit opschrijf. Mensen om me heen komen wel weer, de bubbel duurt niet eeuwig en wie weet gaat een lezer hier op onderzoek naar haar hele verhaal en denkt u daarna uw eigen gedachten over schuld, schaamte en kwetsbaarheid.
Vandaag volgde ik een proefles Body Balance bij de sportschool. Een soort Yoga maar dan sneller op muziek met een lieve, jonge juf die alle oefeningen moeiteloos voordoet. Zo'n Yogajuf was ik 35 geleden óók. Zo'n lijfje heb ik allang niet meer, maar daar kwam gelukkig levenswijsheid voor in de plaats.
Mijn voortgeschreden inzicht maakt dat ik net zo makkelijk een pauze van een paar oefeningen inlas als het me genoeg is Yoga doe je voor jezelf. Is niet een competitie met een ander. Na de les babbelde ik wat na hardop praten maakt, net als schrijven, dat ik ontdek wat ik denk
Ik gun mezelf de komende week een aantal proeflessen bij verschillende docenten Volgende week kies ik dagen en uren waarop ik me voorneem lessen te gaan volgen. Binnen het abonnement dat ik heb zou ik elke dag een uurtje groepsles mogen volgen Goed voor het lijf, goed voor de lijn goed als ondersteuning bij wéér een stoppoging die nu al een kleine week succesvol is. Het nieuwe kleinkind op komst is deze keer de stimulans mezelf als rookvrije oma te willen presenteren. OOIT gaat het blijvend lukken Vandaag is al weer half voorbij.
Vandaag genoot ik van het vakmanschap van verkoopmedewerksters in winkels bij mij om de hoek. In geen tijden had ik nieuwe lingerie aangeschaft ooit had ik een maandabonnement via internet en daardoor een la vol mooie setjes alleen lekker zitten ho maar. Mijn omvang groeide een centimeter per 2 jaar naar een volgende maat. De aardige, zeer deskundige mevrouw verklaarde het model dat ik haar liet zien uiteindelijk 'overleden" de beugel slap, de rek er uit Geen wonder dat ik hem uit doe voor de dag om is. Geduldig droeg ze het ene na het volgende model aan onder een T-shirt is glad en zacht goed. "Voor de mooi' heb ik nu een nieuw setje met een kantje mooi maar nog steeds zeer comfortabel. In een andere winkel verlokte een prachtige jurk mij om winterwerkoutfit te mogen worden. Tenslotte adverteer ik met het feit dat ik goed gekleed mijn werk doe en belofte maakt schuld.
Niet alleen de vraag 'wat zou ik doen met de tijd als ik nog maar 1 jaar te leven zou hebben' is af en toe een goede om jezelf te stellen ook vragen als 'welke ervaringen komen nooit meer terug, wie doen er toe in mijn leven, welke rol wil ik spelen en voor wie?" hebben een antwoord.
Daarover nadenkend besloot ik deze winter toch liever 'de oma om de hoek' te blijven in plaats van de 'oma op bezoek in India'. Het is een vreugde om dichtbij te zijn als het gaat om ervaringen die nooit meer terug komen in de buurt te zijn bij familie die me na aan het hart ligt in de rol die alleen ik heb die van oma om de hoek.
Gisteren was mijn kleinkind weer eens een middagje in mijn huis we speelden samen met de schatten uit de speelgoedkist hier magneetletters en krijtjes, kleurpotloden en puzzels we maakten een picknick maaltijd en besloten met een ijsje uit de snackbar. Bijzonder mijn dochter die, zoals ze het zelf omschrijft, als een 5 sterrenhotel met waterbed zwaarder wordt naarmate de dochter op komst groter groeit Mijn kleindochter die geniet, zich verwondert, leert, schatert en knuffelt en die inmiddels zelf lastige schoenen weet aan te trekken en die even moest huilen omdat ik haar té abrupt weghaalde uit de speelhoek van de ijsjeswinkel. Gelukkig heeft ze dan een begripvolle moeder samen keuvelend liepen ze door naar hun huis om de hoek.
Op Netflix keek ik de afgelopen warme dagen naar Reign, waarin de Schotse Koningin Mary Stuart een hoofdrol heeft. Vroeger was niet alles beter niet als je arme pachtboer was maar ook niet als je vorstin was of bediende aan het hof of maitresse van de Koning. Het was niet beter met de Inquisitie met de pest met kou zonder stromend water. De beelden zijn meestal prachtig, het verhaal soms overdadig, soms beklemmend. Onderhoudend genoeg om de warme dagen aangenaam te verpozen vlak bij de ventilator. 200 jaar later liep het voor het Franse vorstenhuis helemaal af met afgehakte hoofden op een spies. Mensen zijn toch maar rare wezens de enige soort die verzint soortgenoten te martelen en vermoorden. In deze eeuw zijn er nog steeds mensen zonder stromend water opgesloten vanwege afwijkende mening levend van te veel om dood te gaan slechts overlevend. Vroeger was het niet beter nu op veel plaatsen ook nog niet. Ik tel mijn zegeningen warm water, licht en gas uit de muur en de ondergrondse vuilcontainer, die meestal dagelijks geleegd wordt.
Via YouTube en Netflix is de documentaire HEAL te bekijken. Op YouTube opgeknipt in 44 hoofdstukjes, dus makkelijker via Netflix als je daar een abonnement op hebt.
Alle 'kopstukken' uit het mind-body-connection-circuit doen een duit in het zakje. Zeer aanbevolen als je 1,5 uur over hebt en goed ge-informeerd wilt worden over hoe en waarom onze gedachten er toe doen als het gaat om ziek zijn en beter worden. Alle sprekers heb ik eerder gehoord de hele docu een hele poos geleden zelfs gezien en toch onthoud ik weer andere dingen. Kijk eens en doe er mee wat voor jou goed voelt.
In mijn hoofd rijpt het idee om deze winter, met Kerst, tóch 4 weken op bezoek te gaan bij mijn zus, die al jaren woont in de ashram van Amma. Trouwe lezers weten dat ik daar al 2 maal geweest ben. Meestal langer, meestal met heimwee na een week of wat. Dus 4 weken deze keer is mooi, heel mooi. Met speurwerk via Skyscanner zijn tickets te vinden voor rond de 600 euro. Wonen in de ashram is voordeliger dan verblijven thuis. Voor 5 euro per nacht heb ik een eenpersoons huisje en 2 Indiase maaltijden per dag. Met de komende 14 weken 'een tandje bij' en zuinig aan zou het moeten kunnen. Wintertijd in India betekent: gezelschap van mijn zus gedurende een paar uurtjes per dag, spirituele inspiratie, boeiende ontmoetingen, zon op mijn rug, zonsondergangen aan de oceaan, een paar kilo minder bij terugkomst, een paar weken niet werken, met de feestdagen onder andere pannen dan mijn eigen dak. Soms stel ik mezelf de vraag: "wat zou ik doen met mijn tijd als ik nog maar 1 jaar te leven zou hebben?" Dit keer antwoordde ik: "Bezoek aan India NIET uitstellen tot 2020 " Niemand weet wanneer het je laatste jaar is DOE dingen die je graag wilt soms is later zomaar voorbij.
40% van ondervraagden gaf aan te lijden aan slapeloosheid slecht inslapen niet doorslapen Er worden verbanden gezien met schermlicht en schermtijd. Ik zelf zet voor het slapen gaan alle apparaten op nul, helemaal uit. Ik ben gezegend met een goed-slaap-gen en gaf dat door aan mijn dochter en zij weer aan haar dochter Al jaren hoef ik voor verplichtingen geen wekker meer te zetten en word meestal rond de klok van zeven uit mezelf wakker. De laatste weken minder uitgerust en met meer last van mijn nek en meer stijfheid dan me lief is. De afgelopen dagen sliep ik als een prinses op een logeerbed. Vandaag stroopte ik mouwen op, schroefde een bed uit elkaar en ik haalde een ander bed uit de berging lekker matras, zelfs elektrisch verstelbaar aan hoofd- en voeteneind. Het enige nadeel was dat het slechts 0.70 cm breed is. Creatief bedacht ik de poten van de massagetafel, die ook ongebruikt in de berging stond, er af te halen en nu heb ik een 1.40 bed bijna bed maar breed genoeg om mij niet krampachtig te laten rusten op een te smal geheel. Ik verheug me nu al op vanavond vroeg, met een boek, naar bed.
Elke zondagavond kijk ik naar Zomergasten. Ik ben fan van de interviewster die net doet of de rest van Nederland niet kijkt. Gisteravond was Maxim Februari te gast, iemand van wie ik nog nooit bewust gehoord had. Hij bezorgde een fantastische avond, iets dat vanmorgen zelfs op MSN in een recensie bevestigd werd. Nog 9 dagen te bekijken via uitzending gemist. Een aanrader! Prachtige dansfragmenten, en een inkijk in zijn leven. Om over na te denken vind ik de beschrijving wat het overlijden van zijn levenspartner na een lang ziekbed met hem had gedaan als je met iemand mee oploopt naar het land van de doden moet je daarna de weg naar de levenden weer terug zien te vinden. Dat is méér dan rouw, dat is anders dan rouw. Ik doe de avond te kort met maar een paar zinnen die voor mij in de toekomst werken als toegang naar mijn geheugenbeelden. Kijk vorm uw eigen mening en verzamel geheugenbeelden voor een later moment.
Vanmorgen las ik kleindochter Saar een voor mij nieuw boek voor. Het was er 1 van 4 van Eric Carle, schrijver en tekenaar van Rupsje Nooitgenoeg. Opvallend vond ik dat ze dit hele verhaal aandachtig bleef volgen en ook écht gehoord had, zoals bleek toen ik een versnelde versie bij het naar bed gaan voor de middagslaap, nog eens met haar doornam. Het boekje leert tellen 1 haan gaat op wereldreis met 2 poezen, ze ontmoeten 3 kikkers, worden gevolgd door 4 schildpadden en ook nog 5 vissen. Van achter naar voor haken alle groepjes hongerig en moe af en uiteindelijk gaat de haan, weer alleen en thuis, op stok en droomt zichzelf een wereldreis.
Daarvoor hadden we superschaterende pret over een mol die gaat onderzoeken wie er een drol op zijn hoofd heeft gedaan. 3 Jaar schaterlach-lol om koeienvlaaien en knetterkeutels best moeilijke woorden om zelf te zeggen. Ik heb mijn lachvitamines voor vandaag weer ruimschoots genoten.
Vanmiddag genoot ik van een hond, op visite Heerlijk van die grote bruine ogen die je aankijken heerlijk het tevreden geknaag aan een meegebracht bot. Maar ook heerlijk dat het om visite ging. Soms mis ik mijn kleine hondenvriendje, natuurlijk, hij is lief en vrolijk en trouw. Maar het is ook rustig, ik hoef niet naar buiten als het plenst, ik mag breeduit in mijn bed én ik kan zorgeloos de straat op zonder dat de buurvrouw overlast heeft. Er is niets mis met af en toe een steekje melancholie. Verdriet heb je om dingen die je vreugde gaven. Missen kun je alleen iemand die er eerst was.
Er is veel in mijn leven waar ik dankbaar voor ben soms realiseer ik het me te weinig. Maar het is nooit ver weg. Gisteren was er iemand op de bank die vertelde over de rouw die hij voelt nu er geen verdere verbetering meer lijkt te komen na een hersenbloeding een paar jaar geleden. Hij had het overleefd en kan na intensief revalideren weer praten, lopen, schrijven maar helemaal 'zichzelf' zijn' dat gaat het niet meer worden Relativerend merkte hij op: "ach ooit had ik een zware depressie dan liever een CVA ": Op zo'n moment bid ik dankbaar voor mijn eigen gezondheid en realiseer me dat af en toe een dagje grauw eindeloos ver weg is van een depressie Een dagje zonder telefoon, een mooie film, scrollend door foto's, teruglezend in mijn eigen blogstukjes van 8 jaar geleden een wandeling een opgeruimde kast allemaal hulpjes om van grauw weer blauw te maken. Ben dankbaar voor wat er wél is gas,licht en water uit de muur, opgehaalde vuilnis, een glimlach van een onbekende, een relatief vredig land en als het nodig is goede gezondheidzorg en hulp.
Omdat ik hier blog en mensen hier lezen heb ik soms 'weinig' nieuws als we elkaar in het echt na een poos weer spreken. Cliënten uit Zwolle en zelfs uit Wolvega combineren soms een trip naar West Nederland met een bezoekje aan mijn massagetafel dat vind ik altijd erg leuk en ook wel een mooi compliment. Ik vind iedereen die de drempel overstapt voor de eerste keer dapper. Vorige week maakte ik mee dat iemand een afspraak kwam afzeggen Bij het huis aangekomen realiseerde hij zich al eens geweest te zijn en het een ervaring had gevonden die niet voor herhaling vatbaar was. Dat komt vast vaker voor maar dan zie ik iemand gewoon niet weer terug. Mensen die wél terug komen omdat ze weten wat ze mogen verwachten daar word ik altijd blij van. Al heeft er jaren tussen gezeten, het voelt vertrouwd.
Helaas was het oplaadprobleem van mijn telefoon niet verholpen met een nieuwe batterij. Inwendig is er iets niet in orde en reparatie kostte meer tijd dan en net zoveel geld als uitwijken naar een ander toestel. Ik kan niet zonder telefoon mijn afspraken komen vaak binnen via mijn mobiel. Ik schafte een 2e hands Appeltje aan, met 2 jaar garantie. Hetzelfde model dat ik had dus ik hoef niet erg te wennen. Wat vervelend is is dat ik alle telefoonnummers en Whatsapp contacten niet heb opgeslagen op simkaart of in de Cloud Maar misschien kunnen aardige Geniusmedewerkers van Apple me daar binnenkort wel mee helpen Ik kan me niet voorstellen dat je gegevens niet via een draadje kunt overzetten. Tot die tijd wordt gewoon 'iedereen' die belt voor een keer weer aangekondigd als onbekende beller.
The Lion King was indrukwekkend. Niet gehinderd door voorkennis over het verhaal genoot ik op meer niveaus het verhaal, de uitwerking in prachtige beelden, het genoegen naast mijn dochter in het donker te zitten, de kick van 3D, de wél bekende muziekjes. Chipjes en een drankje maakten het uitje compleet. Thuis wachtten een goed gelukte stoofpot en een gezellige gast aan tafel.
Het is rustig in mijn dagelijksheid genoeglijk maar weinig om over te schrijven. Ik geniet al wel dagen van voorpret over de afspraak die ik heb om morgen met mijn dochter naar de film The Lion King in 3D te gaan kijken. Mijn kleindochter is helaas nog te jong om 2 uur in het donker stil te kunnen blijven zitten, denken we dus we gaan op een dag dat Saar naar het KDV is. Niet eerder zag ik de film, noch de musical Alleen Hakuna matata Swahili voor niets aan de hand is wat ik er van weet. Uitjes maken bijzondere ervaringen mooie herinneringen ze geven voor- en napret. Gun jezelf af en toe een uitje.
Eind van de middag stuurde mijn dochter foto's en video's met de titel: "voor boek 4" want vandaag kreeg Saar haar 3e boekje met mijlpalen en weet je weetjes. Het boekje werd met herkenning en instemming, als traditie, door iedereen begroet. Deze dag was er een fantastische eenhoorn-taart die pas arriveerde toen de koffie al was ingeschonken voor een tafel vol visite. Mijn kleinkind is rijk met een grote familie waarvan alle leden hun genegenheid betuigen met liefdevol uitgekozen cadeaus. Een prachtig houten poppenhuis, een logeerkoffer met little pony opdruk, een super-step. Hit van de dag waren een keukenmixertje met batterijen en samen spelen met een onvermoeibaar 15 jarig nichtje. Dit jaar was de inhoud van de pakjes interessanter dan het te scheuren papier Dit jaar was Saar de zelfstandige, uitbundig genietende peuter. Ik nam afscheid van super-oma met de woorden: "tot volgend jaar" waarop zij antwoordde: "nee hoor tot in oktober op kraamvisite bij de nieuwe baby". Haar 2e achterkleinkind.
Mijn dochter had in het verleden de gewoonte elke 2 jaar een nieuwe mobiel te willen. Inmiddels ouder en wijzer gaat die van haar nu ook langer mee. Al jaren ben ik heel gelukkig met haar Appeltje. Vorige week had ik een oplaadprobleem en kocht een nieuw snoer, waarmee het probleem verholpen leek. Helaas niet van lange duur want vanmorgen werd ik onaangenaam verrast door een lege batterij. Ik informeerde eerst bij Tele2 of ik überhaupt een ander abonnement met toestel zou kunnen afsluiten als in het slechtste geval de Apple overleden zou worden verklaard. En ja dat zou kunnen maar dan ben je 2 jaar maandelijks met aflossing onder de pannen. In de Applewinkel bleek voor 49 euro een nieuwe batterij te koop. Voor je zover bent ben je wel een poosje verder Analyse van het apparaat en na een uurtje te hebben verbracht in een relatief koele brasserie liep ik met 'missie volbracht' naar de bushalte. Het is te warm om in de stad te lopen In de koele Apple winkel stonden wel 10 medewerkers te wachten op klanten. Mijn huis is relatief koel, zeker naast de ventilator. Ik ben weer bereikbaar en zou zelfs wel kunnen werken.
Eens per 6 weken hebben mijn voeten een feestjes bij een salon dichtbij. Een bubbelend voetenbad, een secuur werkende dame, knippen, vijlen, eelt weer weg en een vrolijke rode lak, die voor de stevigheid dik 10 minuten moet drogen onder een speciale lamp. Mijn tenen glimlachen en kunnen er weer weken tegen. Ik investeer graag, soms in kunde en vaardigheden van andere mensen. Zo word ik ook heel blij van de komst van de glazenwasser ,van een goede massage van een collega of een fijne kapper. Voor wie er bij mij een mooie ervaring komt zoeken maak ik ook graag een feestje en neem met een glimlach afscheid van een tevreden gast op de massagebank.
Vanmorgen onderging ik een gehoortest. Ik heb het idee dat ik steeds vaker zeg: "ik hoor dat je wat zegt maar niet goed wat je zegt". In een uur werd er een grafiek gemaakt op basis van piepjes, bliepjes, woordjes al dan niet voorzien van ruis. Ik mocht proberen wat ik meer, beter, anders zou kunnen horen met een apparaatje in mijn oor. Mijn eigen stem werd versterkt zoals soms de telefoon kan doen terwijl ik whatsapp en omgevingsgeluid werd meer alsof ik extra water hoorde De conclusie van de audioloog dat ik er, nog, niet aan toe ben werd daardoor bevestigd. Wel krijg ik een jaarlijkse uitnodiging om eventuele verslechtering tijdig op te merken. Vaak ben ik blij met wat ik NIET krijg. Vandaag met het niet krijgen van een hoorhulpmiddel.
