In de laatste DWDD was een compilatie van kunstenaars die overleden zijn. Ik herkende ze allemaal, maar wist niet van allemaal dat ze dood zijn.

Dezer dagen denk ik vaker dan anders na over dood gaan, dood zijn. Het verbaast me vaak dat zoveel mensen daar nooit over na willen denken. Want wat je ook gelooft dat er op je wacht aan de andere kant ...   we komen allemaal een keer aan de beurt. Denk er eens over na in deze tijd. Is er nog iemand die je wil spreken, heb je nog iets goed te maken, weten de mensen die er toe doen hoeveel je van ze houdt? Schrijf die brief, doe dat telefoontje. Vandaag. Nu het kan.

Ben zorgzaam, liefdevol, zorg voor jezelf en iemand anders en waardeer als iemand anders voor jou zorgt.

Ik kreeg net een apje met de uitnodiging mee te wandelen met mijn kind en de kinderen. Blijer kan de dag niet beginnen. Ik wens iedereen liefde, kracht, moed en gezond verstand.

Dagelijks luister ik 1,5 uur naar een audio-lezing, gratis toegezonden door de Saswitha-Yoga-opleiding. Inmiddels weet ik meer over de ideeën van Carl Jung dan ik eerder wist. Ook luister ik naar klassieke muziek. Goed, troostend, voor mijn ziel. Op Netflix keek ik series. Pandemie, een docu over hoe wereldwijd specialisten zich inzetten om de ontwikkeling van virussen in kaart te brengen. Wat ons nu overkomt is niet eenmalig. Het is zelfs bijzonder dat het niet eerder is gebeurd. 

Een serie over de eerste zwarte vrouwelijke miljonair in Amerika rond 1900 en een serie over de ontwikkeling van voetbal van een 'herensport' naar sport van en voor het volk eind 19e eeuw. In die verhalen zie je óók dat het leven vroeger niet gemakkelijker, noch beter was.

In mijn kleine wereld is iedereen nog gezond en we steunen elkaar met aandacht en menselijke warmte op afstand. Mijn schoonzoon bakte extra pannenkoeken ... ook een paar voor een voor mij dierbare vriendin.

Nu schijnt de zon. Met de deur open zit ik als een vorst volop een paar uur in de zon.

Ik wens iedereen moed. Houd je aan de regels, blijf zoveel mogelijk binnen, houd afstand. Maar deel waar mogelijk wél aandacht en menselijke warmte. 

Hoe het komt komt het, ik ben autoriteitsgevoelig. Dus ik houd mij nu 8 dagen aan zelfisolatie, hoewel ik geen klachten heb. Misschien door opvoeding door een vader die beroepsmilitair was. Als hij in uniform was mochten wij zelfs geen ijsje likkend naast hem lopen. Zeker gestimuleerd door mijn  zeer verstandige dochter blijf ik voornamelijk en bezoekloos thuis. Zij compenseert met lieve whatsapp videogesprekken en zorgt al dagen voor verse warme maaltijden. Ik haal op in hun tuin, zwaai naar Saar en strek zo even de benen. Ik word zeker geraakt door oproepen door de ministers en de vloggers. Ik ben ook rationeel verstandig. Alleen thuis loop ik het minste risico. In de buurtwinkels ook minder dan in de supermarkt. Een mens heeft af en toe nieuwe vuilniszakken en afwasmiddel nodig. Ik ben blij dat ik alleen woon en geen kinderen hoef bezig te houden. 

Mijn vriendin zat vanmorgen op de tuinstoel, buiten, op ruime afstand. We genoten samen van cake, zon en menselijke warmte op afstand. Nog steeds zijn er mensen met behoefte aan mijn warme handen die hopen dat ik nog werk.  Als de crisis voorbij is krijg ik het vast druk.

De geluiden uit China laten zien dat na 2 maanden strenge maatregelen het ergste leed geleden kan zijn.  Dat is pas zeker als er in de komende maanden niet een nieuwe golf van het virus daar de kop op steekt. In België krabt men zich vast achter de oren. Daar vernietigde men vorig jaar ruim 6 miljoen mondkapjes omdat ze over datum waren en men bestelde geen nieuwe uit bezuinigingsoverwegingen. Dit laatste bericht komt van MSN, misschien is het niet waar.

Wat volgens mij wél waar is: koester je gezondheid en die van andere mensen. Ga niet naar buiten, anders dan met goede reden. Houd in ieder geval die 1,5 m afstand aan. Dat is méér dan je denkt. Houd moed. Alles gaat voorbij. Ook dit.