Vanmiddag genoot ik van een hond, op visite Heerlijk van die grote bruine ogen die je aankijken heerlijk het tevreden geknaag aan een meegebracht bot. Maar ook heerlijk dat het om visite ging. Soms mis ik mijn kleine hondenvriendje, natuurlijk, hij is lief en vrolijk en trouw. Maar het is ook rustig, ik hoef niet naar buiten als het plenst, ik mag breeduit in mijn bed én ik kan zorgeloos de straat op zonder dat de buurvrouw overlast heeft. Er is niets mis met af en toe een steekje melancholie. Verdriet heb je om dingen die je vreugde gaven. Missen kun je alleen iemand die er eerst was.
