Ja, ja ... bangmakende, ontregelende pandemievoorspellingen had ik al wel in een docu op Netflix gezien, maar eigen angst bleef tot maart me bespaard. Angst die beduidend minder werd toen ik niet langer 'om den brode' hoefde te werken. Geïsoleerder leven dan een boel andere mensen was ik al gewend. Ook dit jaar houd ik mezelf voor dat het vanzelf 3 januari gaat worden; dat alleen zijn iets anders is dan eenzaam zijn. Dat ik me verbonden mag weten met liefdevolle mensen, die zijn als sterren. Je hoeft ze niet altijd te zien om te weten dat ze er zijn. Ik tel mijn zegeningen ... mijn eigen gezondheid ... een vaccin op komst ... gas, licht en geld uit de muur, genoeg te eten, vogeltjes voor het raam, een bijzonder boek, een onderhoudende serie, zelfs 2 zaterdagkranten en af en toe een gast aan tafel.