Ben lief voor jezelf, pas op jezelf, zorg voor jezelf en als je dan nog energie over hebt ... doe iets aardigs voor iemand anders. Soms voelt zondagse eenzaamheid nog eenzamer.

Dank aan die personen die mij laten weten met waardering mijn blogjes weer te lezen. Ik schrijf om mijn eigen gedachten te ordenen, om af en toe een wandeling memory-lane te kunnen maken en omdat soms iemand iets heeft aan een kijk- of denktip. 

De gezamenlijke kranten hebben een actie: lees 4 weken de papieren krant voor 4 euro. Abonnement stopt automatisch. Ik kreeg vandaag 2 dikke zaterdagkranten in de bus. Trouw lees ik al lang ieder weekend. Sinds deze week ook De Volkskrant. De dag na aanmelding kreeg ik al direct een, aangekondigd, telefoontje. Of ik na de 4 weken proeftijd tegen gunstig tarief abonnee zou willen blijven. Ik zou zo'n telefoontje na een week of 3 slimmer vinden. Dan weet je waar je voor kiest.

Voor dit weekend ben ik verzekerd van uren leesplezier.

In Haarlem is het bewolkt met minder wind. Ik ga koffie zetten.

Houd moedig vol. Ben lief voor jezelf en je naasten. Kijk, lees en luister eens buiten je comfortzone. Er zijn binnen werelden die voor je open kunnen gaan. 

In het verleden grapte ik wel: "Ik zou ook met een doos over mijn hoofd kunnen werken". Het zijn mijn, magische, gouden handen die maken dat veel mensen na verloop van kortere of langere tijd weer terugkomen. Normaal zorg ik voor een leeftijdsadequaat aantrekkelijk plaatje. Liever een mooie nylonkous dan uitzicht op een oud geworden velletje. Liever ondersteunende lingerie onder een mooie outfit dan zogenaamd spannender.

Ik zie mezelf, op termijn … als het weer zou mogen … alleen met bescherming gaan werken. Het sterftepercentage voor 65+ na besmetting zou 1 op 20 zijn en zo dicht bij mijn AOW is me dat een te groot risico. Ik zie mezelf niet werken met een medische mondkap, werkend aan iemand anders met een mondkap. Dat lijkt mij teveel op seks hebben met sokken aan.

Van de week bestelde ik een niqab. Een gezichtsbedekker, met alleen de ogen vrij, bekend van moslima. Ik kan er goed door kijken. In de spiegel zie ik, in combinatie met de outfit die ik toch al draag, een aantrekkelijk plaatje. Ik zie mezelf er niet direct de straat mee opgaan, maar wel mee werken. 

Met wat aanpassingen rond de massagetafel kan ik een 3/4 massage vanaf borsthoogte geven. Sfeervol verlichtte, doorschijnende, isolerende Indiase doeken rondom het hoofdgebied. Gezelliger dan plexiglas.

Alles van stof  na 1 massage in de was. Voor en na de massage een wassing met warm water in plaats van onder de regendouche. In veel salons al een gebruikelijke procedure bij gebrek aan een douche. Dat scheelt mij een boel poetsen en nabijer dan 1,5 meter komen. 

Kop koffie kan prima op 1,5 meter. Zo groot is mijn hal wel.

Gelukkig zijn begint met tevreden zijn met wat er wél is, met wat wél kan. Huidhonger zou op die manier alsnog gestild kunnen worden. 

Maar … nu nog even niet. Op zijn vroegst als de kappers en de nagelstylisten ook weer mogen werken. 

Vandaag had ik net als vorige week weer een hartverwarmende familiemiddag in een zon overgoten tuin. 

Ik zette een stip op de horizon … wie weet een uitzicht om naar uit te kijken.

Houd moed en handen wassend vol.

Ik wen aan mijn eigen haar. Normaal gesproken zou ik vorige week al weer door de kappersschaar een verzorgder model hebben laten knippen. Misschien groeit het over 'het dooie' punt heen en ben ik de komende jaren een dame op leeftijd met lang(er) haar. Het scheelt wel geld. Een buurvrouw met 2 kindjes onder de 3 jaar heeft een kindvrije dag vertelde ze me terwijl ik de planten waterde. Als zorgmedewerker kan ze gebruik maken van de opvang. Inmiddels is haar gezin ook gewend aan vaker, dichter op elkaars lip. Mensen zijn creatief, flexibel als de situatie maar lang genoeg duurt.

Gisteren volgde ik een lange Journaaluitzending, een jaaroverzicht van 1999. De euro nog niet ingevoerd, veel doden in Turkije ten gevolge van aardbevingen. Ook toen al hoge huizenprijzen. Het enige wat ik me nog herinnerde waren de doodgeschoten jonge meisjes achter een discotheekdeur. In die tijd bezocht mijn toen 16 jarige dochter ook wel een disco en zij was gelukkig nooit op de verkeerde tijd op een verkeerde plaats. 

Ik volgde een deel van het Kamerdebat. Ook kamerleden baseren zich op nieuwsrubrieken en de opschaling van GGD capaciteit om contactonderzoek te doen, of beter het gebrek daar aan, kwam aan de orde. Momenteel zitten er een boel sociaal vaardige mensen werkeloos thuis. Een reservoir aan mensen. 

Het blijft me verbazen dat ik geen geluiden hoor over de mogelijkheid een basisinkomen in te voeren. Half Nederland komt inmiddels al op een of andere manier voor rekening van de staat.

Ik zag de eerste jonge eendjes in de sloot dichtbij. Daar word ik altijd blij en ontroerd van. Lammetjes en veulentjes zal ik niet vinden hier in Haarlem, niet om de hoek.

Ik ben al weer net zo lang terug als dat ik weg was. Soms duren dagen eindeloos, toch vliegen de weken voorbij.

Houd afstand, moed en handenwassend vol. Ben lief voor jezelf, slaap wat extra, lees een goed boek, kijk een mooie film. Over 20 jaar komt deze tijd als heimwee tv weer terug.

Ik keek de film Gandhi, met ogen die het land onlangs nog bezochten. Ook toen waren delen van het land zeer dichtbevolkt.  Ik blijf het bizar vinden dat er rond 1950 minder dan een half miljard Indiase mensen waren en dat inmiddels de bevolking gegroeid is tot ruim 1,3 miljard. Terwijl er toch al sinds de jaren 60 geboorte-beperkende middelen zijn. Maar misschien ook wel betere gezondheidszorg, meer vergrijzing, meer schoon drinkwater, of minder honger, of onvoldoende pensioenvoorzieningen waardoor kinderen de oudedagsvoorziening zijn.

Het is nog steeds een land met grote verschillen tussen arm en rijk. Met veel mensen die nu nog grotere problemen hebben omdat geen werk gelijk staat geen voedsel. 

Van mijn zus hoorde ik dat Amma's organisatie geld heeft geleend om weg te kunnen geven om voedselprogramma's van de overheid te ondersteunen. En dat terwijl de inkomstenstroom van die organisatie ook helemaal opdroogt. Al 8 weken geleden sloten de poorten voor nieuwe bezoekers. Amma's reizen zijn uitgesteld. Het grote hospitaal in Aims is ingericht en voorbereid maar heeft nog geen Coronapatiënten. Voor zo'n groot land met zoveel mensen valt het aantal besmettingen en doden nu nog mee.

25% van de 1,3 miljard mensen is onder de 30. Slechts 2% is 65+., dus met de vergrijzing valt het daar wel mee. Hoewel 2% van veel is nog steeds meer dan onze 10% van een boel minder.

Ik ga kijken naar mijn wekelijkse college, de briefing voor de Tweede Kamer. Elke week weer leerzaam.

Houd vandaag moed, vol en afstand. We wonen in een goed georganiseerd land met op dit moment meer groot en klein leed dan we een paar maanden geleden konden voorzien. Ben lief voor jezelf en je naasten. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. 

Op MSN las ik dat in Denemarken de kleuterscholen, kappers en masseurs binnenkort weer aan het werk mogen. Bijzonder want juist voor deze groepen is de 1,5 m afstand regel moeilijker in acht te nemen.Dagelijks stel ik nog mensen teleur. In gewone tijden heerst er al huidhonger. In deze tijd is dat zeker niet minder. Ik denk na over maatregelen waarmee ik tzt voor iedereen veilig kan werken. Maar nu nog even niet.

Houd moed, afstand en vol. Ben aardig voor jezelf, behulpzaam zoveel als kan. Shop in de buurtwinkels en leer dat less ook more kan zijn.