Het leek wel een Sinterklaascadeau. 3 Maaltijden, netjes apart verpakt met kraak verse producen, 3 kaarten met stap voor stap recepten waarop netjes vermeld staat welke spulletjes je geacht wordt nog in huis te hebben.  Een folder met lekkers om uit te kiezen voor volgende week én 2 cadeaubonnen voor de weggeef om vrienden gratis 1 box te laten proberen. Het AH-dna spat er van af. 

Ik kookte vandaag een heerlijk , gezond, vegetarisch Indiaas maal. Meer dan genoeg voor 2 personen, niet moeilijk te maken, en verrassend anders lekkerder dan kant en klare curry-pasta. Mijn vriendin reisde af met de left-over én de bonnen. 

Wie weet ontwikkel ik de gewoonte om dagelijks vers en gezond te koken, zelfs als er géén gast aan tafel komt. Ik houd er in ieder geval zeker 1 nieuw recept aan over.

Gisteren speelde ik alvast Sinterklaas voor Saar en legde haar de grondbeginselen van 4 op 1 rij uit. Volgens de doos geschikt voor 6+. Vol vertrouwen zei zij: "Oma Noma, als jij het me uitlegt dan kunnen we het vast". Natuurlijk ging het nog niet vlekkeloos, en soms kraakte haar hersens ... maar genoten hebben we. Het spel blijft in mijn huis, het repertoire wat te doen in Oma's huis groeit opnieuw. Ook gisteren kwamen de aquarelpotloden en het boek met het regenbooghart op tafel naast de warme chocolademelk. Een regenbooghart, voor Sinterklaas. De chocomelk voor mij. Dat verzoek bleek alleen onderdeel van een nieuw ritueel. Net als plassen met het licht aan en wachten tot de afzuiger geluid maakt. Misschien helpt het als de wereld een beetje voorspelbaar is.