In mijn hoofd rijpt het idee om deze winter, met Kerst, tóch 4 weken op bezoek te gaan bij mijn zus, die al jaren woont in de ashram van Amma. Trouwe lezers weten dat ik daar al 2 maal geweest ben. Meestal langer, meestal met heimwee na een week of wat. Dus 4 weken deze keer is mooi, heel mooi. Met speurwerk via Skyscanner zijn tickets te vinden voor rond de 600 euro. Wonen in de ashram is voordeliger dan verblijven thuis. Voor 5 euro per nacht heb ik een eenpersoons huisje en 2 Indiase maaltijden per dag. Met de komende 14 weken 'een tandje bij' en zuinig aan zou het moeten kunnen. Wintertijd in India betekent: gezelschap van mijn zus gedurende een paar uurtjes per dag, spirituele inspiratie, boeiende ontmoetingen, zon op mijn rug, zonsondergangen aan de oceaan, een paar kilo minder bij terugkomst, een paar weken niet werken, met de feestdagen onder andere pannen dan mijn eigen dak. Soms stel ik mezelf de vraag: "wat zou ik doen met mijn tijd als ik nog maar 1 jaar te leven zou hebben?" Dit keer antwoordde ik: "Bezoek aan India NIET uitstellen tot 2020 " Niemand weet wanneer het je laatste jaar is DOE dingen die je graag wilt soms is later zomaar voorbij.
40% van ondervraagden gaf aan te lijden aan slapeloosheid slecht inslapen niet doorslapen Er worden verbanden gezien met schermlicht en schermtijd. Ik zelf zet voor het slapen gaan alle apparaten op nul, helemaal uit. Ik ben gezegend met een goed-slaap-gen en gaf dat door aan mijn dochter en zij weer aan haar dochter Al jaren hoef ik voor verplichtingen geen wekker meer te zetten en word meestal rond de klok van zeven uit mezelf wakker. De laatste weken minder uitgerust en met meer last van mijn nek en meer stijfheid dan me lief is. De afgelopen dagen sliep ik als een prinses op een logeerbed. Vandaag stroopte ik mouwen op, schroefde een bed uit elkaar en ik haalde een ander bed uit de berging lekker matras, zelfs elektrisch verstelbaar aan hoofd- en voeteneind. Het enige nadeel was dat het slechts 0.70 cm breed is. Creatief bedacht ik de poten van de massagetafel, die ook ongebruikt in de berging stond, er af te halen en nu heb ik een 1.40 bed bijna bed maar breed genoeg om mij niet krampachtig te laten rusten op een te smal geheel. Ik verheug me nu al op vanavond vroeg, met een boek, naar bed.
Elke zondagavond kijk ik naar Zomergasten. Ik ben fan van de interviewster die net doet of de rest van Nederland niet kijkt. Gisteravond was Maxim Februari te gast, iemand van wie ik nog nooit bewust gehoord had. Hij bezorgde een fantastische avond, iets dat vanmorgen zelfs op MSN in een recensie bevestigd werd. Nog 9 dagen te bekijken via uitzending gemist. Een aanrader! Prachtige dansfragmenten, en een inkijk in zijn leven. Om over na te denken vind ik de beschrijving wat het overlijden van zijn levenspartner na een lang ziekbed met hem had gedaan als je met iemand mee oploopt naar het land van de doden moet je daarna de weg naar de levenden weer terug zien te vinden. Dat is méér dan rouw, dat is anders dan rouw. Ik doe de avond te kort met maar een paar zinnen die voor mij in de toekomst werken als toegang naar mijn geheugenbeelden. Kijk vorm uw eigen mening en verzamel geheugenbeelden voor een later moment.
Vanmorgen las ik kleindochter Saar een voor mij nieuw boek voor. Het was er 1 van 4 van Eric Carle, schrijver en tekenaar van Rupsje Nooitgenoeg. Opvallend vond ik dat ze dit hele verhaal aandachtig bleef volgen en ook écht gehoord had, zoals bleek toen ik een versnelde versie bij het naar bed gaan voor de middagslaap, nog eens met haar doornam. Het boekje leert tellen 1 haan gaat op wereldreis met 2 poezen, ze ontmoeten 3 kikkers, worden gevolgd door 4 schildpadden en ook nog 5 vissen. Van achter naar voor haken alle groepjes hongerig en moe af en uiteindelijk gaat de haan, weer alleen en thuis, op stok en droomt zichzelf een wereldreis.
Daarvoor hadden we superschaterende pret over een mol die gaat onderzoeken wie er een drol op zijn hoofd heeft gedaan. 3 Jaar schaterlach-lol om koeienvlaaien en knetterkeutels best moeilijke woorden om zelf te zeggen. Ik heb mijn lachvitamines voor vandaag weer ruimschoots genoten.
Vanmiddag genoot ik van een hond, op visite Heerlijk van die grote bruine ogen die je aankijken heerlijk het tevreden geknaag aan een meegebracht bot. Maar ook heerlijk dat het om visite ging. Soms mis ik mijn kleine hondenvriendje, natuurlijk, hij is lief en vrolijk en trouw. Maar het is ook rustig, ik hoef niet naar buiten als het plenst, ik mag breeduit in mijn bed én ik kan zorgeloos de straat op zonder dat de buurvrouw overlast heeft. Er is niets mis met af en toe een steekje melancholie. Verdriet heb je om dingen die je vreugde gaven. Missen kun je alleen iemand die er eerst was.
Er is veel in mijn leven waar ik dankbaar voor ben soms realiseer ik het me te weinig. Maar het is nooit ver weg. Gisteren was er iemand op de bank die vertelde over de rouw die hij voelt nu er geen verdere verbetering meer lijkt te komen na een hersenbloeding een paar jaar geleden. Hij had het overleefd en kan na intensief revalideren weer praten, lopen, schrijven maar helemaal 'zichzelf' zijn' dat gaat het niet meer worden Relativerend merkte hij op: "ach ooit had ik een zware depressie dan liever een CVA ": Op zo'n moment bid ik dankbaar voor mijn eigen gezondheid en realiseer me dat af en toe een dagje grauw eindeloos ver weg is van een depressie Een dagje zonder telefoon, een mooie film, scrollend door foto's, teruglezend in mijn eigen blogstukjes van 8 jaar geleden een wandeling een opgeruimde kast allemaal hulpjes om van grauw weer blauw te maken. Ben dankbaar voor wat er wél is gas,licht en water uit de muur, opgehaalde vuilnis, een glimlach van een onbekende, een relatief vredig land en als het nodig is goede gezondheidzorg en hulp.
Omdat ik hier blog en mensen hier lezen heb ik soms 'weinig' nieuws als we elkaar in het echt na een poos weer spreken. Cliënten uit Zwolle en zelfs uit Wolvega combineren soms een trip naar West Nederland met een bezoekje aan mijn massagetafel dat vind ik altijd erg leuk en ook wel een mooi compliment. Ik vind iedereen die de drempel overstapt voor de eerste keer dapper. Vorige week maakte ik mee dat iemand een afspraak kwam afzeggen Bij het huis aangekomen realiseerde hij zich al eens geweest te zijn en het een ervaring had gevonden die niet voor herhaling vatbaar was. Dat komt vast vaker voor maar dan zie ik iemand gewoon niet weer terug. Mensen die wél terug komen omdat ze weten wat ze mogen verwachten daar word ik altijd blij van. Al heeft er jaren tussen gezeten, het voelt vertrouwd.
Helaas was het oplaadprobleem van mijn telefoon niet verholpen met een nieuwe batterij. Inwendig is er iets niet in orde en reparatie kostte meer tijd dan en net zoveel geld als uitwijken naar een ander toestel. Ik kan niet zonder telefoon mijn afspraken komen vaak binnen via mijn mobiel. Ik schafte een 2e hands Appeltje aan, met 2 jaar garantie. Hetzelfde model dat ik had dus ik hoef niet erg te wennen. Wat vervelend is is dat ik alle telefoonnummers en Whatsapp contacten niet heb opgeslagen op simkaart of in de Cloud Maar misschien kunnen aardige Geniusmedewerkers van Apple me daar binnenkort wel mee helpen Ik kan me niet voorstellen dat je gegevens niet via een draadje kunt overzetten. Tot die tijd wordt gewoon 'iedereen' die belt voor een keer weer aangekondigd als onbekende beller.
The Lion King was indrukwekkend. Niet gehinderd door voorkennis over het verhaal genoot ik op meer niveaus het verhaal, de uitwerking in prachtige beelden, het genoegen naast mijn dochter in het donker te zitten, de kick van 3D, de wél bekende muziekjes. Chipjes en een drankje maakten het uitje compleet. Thuis wachtten een goed gelukte stoofpot en een gezellige gast aan tafel.
Het is rustig in mijn dagelijksheid genoeglijk maar weinig om over te schrijven. Ik geniet al wel dagen van voorpret over de afspraak die ik heb om morgen met mijn dochter naar de film The Lion King in 3D te gaan kijken. Mijn kleindochter is helaas nog te jong om 2 uur in het donker stil te kunnen blijven zitten, denken we dus we gaan op een dag dat Saar naar het KDV is. Niet eerder zag ik de film, noch de musical Alleen Hakuna matata Swahili voor niets aan de hand is wat ik er van weet. Uitjes maken bijzondere ervaringen mooie herinneringen ze geven voor- en napret. Gun jezelf af en toe een uitje.
Eind van de middag stuurde mijn dochter foto's en video's met de titel: "voor boek 4" want vandaag kreeg Saar haar 3e boekje met mijlpalen en weet je weetjes. Het boekje werd met herkenning en instemming, als traditie, door iedereen begroet. Deze dag was er een fantastische eenhoorn-taart die pas arriveerde toen de koffie al was ingeschonken voor een tafel vol visite. Mijn kleinkind is rijk met een grote familie waarvan alle leden hun genegenheid betuigen met liefdevol uitgekozen cadeaus. Een prachtig houten poppenhuis, een logeerkoffer met little pony opdruk, een super-step. Hit van de dag waren een keukenmixertje met batterijen en samen spelen met een onvermoeibaar 15 jarig nichtje. Dit jaar was de inhoud van de pakjes interessanter dan het te scheuren papier Dit jaar was Saar de zelfstandige, uitbundig genietende peuter. Ik nam afscheid van super-oma met de woorden: "tot volgend jaar" waarop zij antwoordde: "nee hoor tot in oktober op kraamvisite bij de nieuwe baby". Haar 2e achterkleinkind.
Mijn dochter had in het verleden de gewoonte elke 2 jaar een nieuwe mobiel te willen. Inmiddels ouder en wijzer gaat die van haar nu ook langer mee. Al jaren ben ik heel gelukkig met haar Appeltje. Vorige week had ik een oplaadprobleem en kocht een nieuw snoer, waarmee het probleem verholpen leek. Helaas niet van lange duur want vanmorgen werd ik onaangenaam verrast door een lege batterij. Ik informeerde eerst bij Tele2 of ik überhaupt een ander abonnement met toestel zou kunnen afsluiten als in het slechtste geval de Apple overleden zou worden verklaard. En ja dat zou kunnen maar dan ben je 2 jaar maandelijks met aflossing onder de pannen. In de Applewinkel bleek voor 49 euro een nieuwe batterij te koop. Voor je zover bent ben je wel een poosje verder Analyse van het apparaat en na een uurtje te hebben verbracht in een relatief koele brasserie liep ik met 'missie volbracht' naar de bushalte. Het is te warm om in de stad te lopen In de koele Apple winkel stonden wel 10 medewerkers te wachten op klanten. Mijn huis is relatief koel, zeker naast de ventilator. Ik ben weer bereikbaar en zou zelfs wel kunnen werken.
Eens per 6 weken hebben mijn voeten een feestjes bij een salon dichtbij. Een bubbelend voetenbad, een secuur werkende dame, knippen, vijlen, eelt weer weg en een vrolijke rode lak, die voor de stevigheid dik 10 minuten moet drogen onder een speciale lamp. Mijn tenen glimlachen en kunnen er weer weken tegen. Ik investeer graag, soms in kunde en vaardigheden van andere mensen. Zo word ik ook heel blij van de komst van de glazenwasser ,van een goede massage van een collega of een fijne kapper. Voor wie er bij mij een mooie ervaring komt zoeken maak ik ook graag een feestje en neem met een glimlach afscheid van een tevreden gast op de massagebank.
Vanmorgen onderging ik een gehoortest. Ik heb het idee dat ik steeds vaker zeg: "ik hoor dat je wat zegt maar niet goed wat je zegt". In een uur werd er een grafiek gemaakt op basis van piepjes, bliepjes, woordjes al dan niet voorzien van ruis. Ik mocht proberen wat ik meer, beter, anders zou kunnen horen met een apparaatje in mijn oor. Mijn eigen stem werd versterkt zoals soms de telefoon kan doen terwijl ik whatsapp en omgevingsgeluid werd meer alsof ik extra water hoorde De conclusie van de audioloog dat ik er, nog, niet aan toe ben werd daardoor bevestigd. Wel krijg ik een jaarlijkse uitnodiging om eventuele verslechtering tijdig op te merken. Vaak ben ik blij met wat ik NIET krijg. Vandaag met het niet krijgen van een hoorhulpmiddel.
Vorige week zou ik mijn ongeboren kleindochter zien op een 3D echo. Een sessie die ik als groot verjaardagscadeau kreeg. Maar de kleine lag lekker in een holletje, achter het heupbot met te weinig vruchtwater om zich heen om 3D opnames te kunnen zien, laat staan maken. Als ik de uitleg goed begrepen heb Gisteren kregen we een herkansing nog een keer 'voor hetzelfde geld" Deze keer was er iets beter beeld maar voornamelijk mysterieuze grotachtige beelden. Een moment dacht ik het mondje van Saar te herkennen. Na afloop dronken we gezellig koffie in de Kweektuin. Een heerlijke buitenplek die al veel ouders met kinderen weten te vinden.
Veel rondom zwanger zijn laat zich niet dwingen Ik vind dat prachtige levenslessen Niet alles is maakbaar, noch te plannen. Wat we wél zagen blijft een wonder een kloppend hartje een sabbelend mondje volgens de deskundige helemaal compleet, een meisje.
Ik grap wel eens: "ik ben trouwer aan mijn kapper dan aan wie dan ook"... Sinds ik in Haarlem woon gun ik mij de superluxe van knipbeurten bij Rob Peetooom een super de luxe salon waar men met een prijssysteem werkt waarbij je betaalt voor de ervaring en scholingsgraad van de medewerker. Ik startte bij de beste mevrouw en was 2 jaar heel tevreden met haar. Ik begreep de prijsverhoging in verband met de btw verhoging op kappers. Omdat zij vertrok naar een andere salon in een moeilijk bereikbare badplaats bleef ik bij de salon en vroeg ik 'gelijkwaardig" Een paar weken geleden rekende ik het bedrag af waar ik op gerekend had en keek vandaag opnieuw tevreden naar het resultaat totdat ik bij de kassa kwam en opeens 15% meer zou moeten afrekenen voor föhnen én het feit dat deze specialist een nog grotere specialist is Ik pruttelde en rekende uiteindelijk het bedrag af waar ik op gerekend had Heel coulant vond ik dat. Daarna overlegde ik over de naam van een mindere grootheid voor een volgende afspraak Dan kan ik 1,5 keer voor hetzelfde bedrag. Van het bespaarde bedrag kocht ik 4 seringenplanten in de opruiming geld mag best rollen, maar het hoeft niet over de balk.
Kleindochter Saar gaat pas volgend jaar naar de basisschool maar haar moeder bezocht al diverse scholen omdat ze binnenkort een voorkeurslijstje mag inleveren. Alle scholen zeggen complete teams met toegewijde leerkrachten te hebben iets anders dan ik vanavond in Nieuwsuur zag. Vanwege tekorten stappen meer leerkrachten makkelijker tijdens het schooljaar over naar een baan dichter bij huis of een plaats waar er een betere of betaaldbaarder woning wacht.
Tien jaar geleden dacht ik er over mij om te laten scholen tot leerkracht Enerzijds wilde de opleiding wel rekening houden met de vele reeds behaalde competenties maar ik werd, kort door de bocht, wel geacht me zeer leerbaar op te stellen Ik wilde best beter leren schrijven maar niet meer inleveren op verworven gevoel "Ik ben OK en de moeite waard". Er is vast een soort juf Ank aan mij verloren gegaan.
Ik denk dat er vele competente ouderen zijn die best een aantal dagdelen op een goede manier ingezet zouden kunnen worden als men meer 'outside' de box zou gaan denken Mijn dochter zei: "Ach mam, er komen misschien wel robotonderwijzers en anders we kunnen altijd nog gaan werken aan home-scholing mochten in de toekomst er geen leerkrachten genoeg blijken te zijn".
Veel van mijn dagen zijn goede dagen sommige zijn Topdagen. Vandaag is weer een topper Het huis glimmend, een paar uur met een dierbaar, delend, liefdevol mens, mooie boeken cadeau gekregen, lekker gegeten, een paar uur met Saar, weer lekker gegeten aan de familietafel, een paar uur geluisterd naar een lezing van Wayne Dyer, een van mijn favoriete sprekers, een aardige trouwe terugkomer op de massagetafel, die inmiddels 17 kilo minder meedraagt door gewoontes te hebben veranderd deels onder invloed van goedbedoelde waarschuwingen die ik hem tijdens zijn eerste bezoek gaf Met elkaar maken al die ontmoetingen dat ik met een gevoel van dankbaarheid hier schrijf en de dag afsluit. Op naar een weekend waar ik me nu al op kan verheugen met wederom bijzondere, liefdevolle mensen om me heen en genoeg werk om het licht te kunnen laten branden.
Veel, teveel, mensen hebben last van wat in mijn vak huidhonger heet. Je hoeft er niet single voor te zijn, noch oud, noch man... Er komen niet veel vrouwen in mijn praktijk. Vrouwen gaan naar de fysio als ze ergens last van hebben of laten zich masseren op de plek waar ze toch al tijd en geld uitgeven de sauna of de schoonheidssalon. Ik merk dat ik 'een tandje bij' zet bij een dame op de tafel. Van de week maakte ik een warme kruik voor op de buik dat geeft een gevoel dat ikzelf als zeer aangenaam ervaar. Warmte, rust, warme olie, zachte handen, mooie muziek, zacht licht en helemaal niets moeten wie wordt daar nou niet blij van?
Tijdens mijn bezoek aan mijn reisvriendin keken we samen naar de halve finale van het vrouwenvoetbal. Zij omdat haar kleindochter van negen fanatiek voetbalt en natuurlijk alle wedstrijden kijkt. Ik omdat ik er toch was en samen kijken bleek zo gezellig dat ik besloot mijn bezoek te verlengen tot na de finale. Opvallend vond ik hoe sportief er werd gevoetbald met overduidelijke inzet en zelfs voor mij zichtbaar de bereidheid voor elkaar te werken. Kortom de Leeuwinnen hebben er 2 supporters bij. Met nu een 2e plaats blijft er ruimte voor verbetering.
De 2 daagse cursus over de Kaukasus van de HOVO Tilburg was leerzaam... ik weet veel van veel maar nog meer van heel veel niet. Dat er in 1915 tussen de 800.000 en 3 miljoen Armeniërs gedood werden alleen om reden dat ze Armeniër waren was een verhaal waar ik nog niet eens de klepel van wist. De docent was een geboren verteller, de lunches uitstekend verzorgd, op tafel ligt een prachtige reader. Een reis die kant op zou ik zien zitten met de Russisch sprekende docent als gids. Onleesbaar schrift, spijker of rond afhankelijk van het land bij mensen die alleen in dat gebied al 538 verschillende talen hebben geen Engels spreken maar wel Russisch is me een te grote uitdaging.
Ieder jaar krijgt kleindochter Saar voor haar verjaardag een boekje met de verhaaltjes die ik het afgelopen jaar over haar maakte. De stukjes komen uit mijn blog en soms schrijf ik expres over haar, wetend dat er weer een boekje gemaakt moet gaan worden. Het is een klusje dat elk jaar 'sneller' gaat en beter lukt. Dit jaar zijn er nog weer meer fotos, ook van alle belangrijke mensen in haar leven. Mocht ze zich later ooit afvragen of er wel van haar gehouden werd dan hoeft ze alleen maar de boekjes van oma ter hand te nemen. Bijgaand de cover van het boek van dit jaar elke keer dezelfde kleur dezelfde letter hetzelfde formaat boek. Haar eigen levensencyclopedie. Zo maak ik van momenten mijlpalen eerste woordjes, leren knippen, de puzzel van 200 stukjes, boze bui, nieuwe kamer, baby op komst ,,, zo houd ik mijn eigen herinneringen levend en haar herinnering aan mij later als zij groot is en ik er niet meer ben.
