Wandelend en winkelend deelden we een bakje ananasstukjes. Saar keurde het eerste stukje als hard en zuur en 'hoefde' niet meer. Ik proefde een stukje half voor en zei    "niet alle stukjes zijn hetzelfde … je zou deze kunnen proberen … ik denk dat ie zachter en zoeter is..." En ze gaf zichzelf een 2e kans. Zolang ik voorproefde en deelde at ze met smaak en de hele bak raakte leeg. Met veel dingen in het leven is het zo … geef iets of iemand eens een 2e kans … Soms valt de zuurheid mee, soms moet je gewoon even wennen.

Mijn huis is een mooie, lieve, niet te grote televisie rijker. Een supersupersuper lief cadeau van iemand die Sinterklaas vaker naar de kroon steekt. Op de afstandsbediening staat zelfs een speciale Netflixknop. Ik moet nog tot 18 maart wachten voor Tele2 mijn aansluiting activeert. Een feit dat zowel per mail, als sms vandaag nog eens werd aangekondigd. Het is maar goed dat dat soort briefjes gewoon door een computer verzonden wordt … anders zou het zonde zijn van de menskracht.

Gisteren zag ik in een documentaire de voorspelling dat in 2050 50% van de werkende bevolking werkzaam zal zijn in de zorg en dat bijna 50% van de rijksbegroting op zal gaan aan zorgkosten. Het kan niet waar zijn …

De babyboomers, die nu bijna 80 jaar zijn, zijn tegen die tijd, over 31 jaar, overleden en hun kinderen, die voor een kleinere geboortegolf zorgden in de jaren 70 ook of bijna … Sindsdien krimpt de bevolking langzaam … een trend waarvan we nu al de gevolgen zien … minder scholieren in het middelbaar onderwijs. Ik voorspel, hoopvol, zorgrobots die als het gaat om het geven van aandacht en 'menselijke' warmte al volop in ontwikkeling zijn … huisrobots zullen vast op niet te lange termijn meer kunnen dan stofzuigen en grasmaaien.