Elke zondagavond kijk ik naar Zomergasten. Ik ben fan van de interviewster die net doet of de rest van Nederland niet kijkt. Gisteravond was Maxim Februari te gast, iemand van wie ik nog nooit bewust gehoord had. Hij bezorgde een fantastische avond, iets dat vanmorgen zelfs op MSN in een recensie bevestigd werd. Nog 9 dagen te bekijken via uitzending gemist. Een aanrader! Prachtige dansfragmenten, en een inkijk in zijn leven. Om over na te denken vind ik de beschrijving wat het overlijden van zijn levenspartner na een lang ziekbed met hem had gedaan als je met iemand mee oploopt naar het land van de doden moet je daarna de weg naar de levenden weer terug zien te vinden. Dat is méér dan rouw, dat is anders dan rouw. Ik doe de avond te kort met maar een paar zinnen die voor mij in de toekomst werken als toegang naar mijn geheugenbeelden. Kijk vorm uw eigen mening en verzamel geheugenbeelden voor een later moment.
