De leuze klinkt goed en de veranderingen moeten er komen, zowel financieel als economisch, doch wat zijn we er mee indien onze rechten constant worden ondermijnd, overheden of machthebbers niet gebonden zijn aan wetten en overeenkomsten en de rechtspraak constant saboteren.
We leven in een land waar de enkeling geen stem en geen recht heeft, en waar aangesproken verantwoordelijken de doofstomme spelen.
Naar een nieuw initiatief zouden pleegouders in de toekomst meer rechten krijgen, doch het pleegkind dat onder wettelijke voogdij opgroeit in een Belgisch gezin, krijgt niet het recht bij dit gezin te blijven, indien het gezin door omstandigheden terug naar België keert, ondanks het recht om humanitaire reden en de wet die dit toelaat.
Waar blijven de rechten van het kind om bij het gezin te blijven waarin het opgroeide, en waartoe het door wettelijke adoptie of voogdij behoort. Een recht dat principieel ondeelbaar zou moeten zijn tot aan een eventueel huwelijk.
De nieuwe regering is gestart met leden van de oude regering, en degenen die verantwoordelijk waren voor de chaos bij vreemdelingenzaken en in de rechtspraak, dus kan men op twee vingers tellen wat er van veranderingen op dat terrein zal rechtgezet worden, of wat men kan veranderen zonder deze regeringsleden tegen de schenen te schoppen en in het verweer te duwen.
Dat het verzet niet alleen collectief is, doch duidelijk door de oude verworpen machten georkestreerd, hoeft geen betoog noch twijfel.
Het is algemeen geweten dat de Bilderberggroep sinds zijn oprichting na WO II door de oude adel en gevestigde aristocratische families, die door opkomende democratie en het volk aan de kant geschoven werden, via hun leden streven naar het behoudt van hun ongecontroleerde macht en statuut boven de wet en het volk.
Bilderberggroep is als een virus dat zich heeft verspreid en woekert over de westerse geïndustrialiseerde landen. Vooral in Europa waar de Bilderberggroep werd fundeert, weet men de macht over het continent via de Europese Unie te verzekeren, terwijl het voorgehouden doel, de vrede en samenwerking binnen Europa nooit echt beoogd werd en slechts als drogreden werd aangevoerd, voor zover dit niet in hun kraam paste.
Men heeft nooit de werkelijke eenheid van Europa in het kader van de belangen van de bevolking beoogd, en deze mogelijk zelfs opzettelijk terzijde geschoven, waardoor Europa vandaag een lappendeken is dat zowel in kleur als materie verschild en onmogelijk tot een spontaan geheel kan komen of evolueren.
De Europese Unie bood wel een omkadering waarin de Bilderberggroep eigen vazallen aan de macht kon brengen en met extreme lonen kon binden. Een verklaring die tot gevolg heeft dat de bevolking in vele Europese lidstaten de Unie duidelijk af wijzen, gesteund door rechtse en meer volksgerichte partijen.
De Europese Unie heeft nochtans als koepel zijn nut en kan men de stap vooruit noemen indien men de Unie herleidt tot wat de Unie zou moeten zijn, namelijk een koepel voor samenwerking van democratische entiteiten, waarin elke entiteit de eigen interne normen kan bepalen, voor zover dat zij de samenwerking met andere leden der Unie er niet mee storen.
Noch een deelstaat, noch Europa kunnen er op vooruit gaan zonder de steun van het volk, en de steun van het volk kan men niet waarborgen zolang de bevolking geen waarborgen heeft op de rechten die het theoretisch zou hebben. Wantoestanden in deelstaten betreffende recht en rechtspraak brengen beroering en onvrede bij de massa, en zijn als een besmetting die niet bestreden of behandeld wordt en zich verder uitbreidt.
België en het N-VA plan dat stukjes bij beetjes onder invloed van massaal gemobiliseerde oppositie en aan hen gebonden vakbonden gesaboteerd wordt, en waarbij alle middelen en geweld ingezet worden, om de geplande veranderingen en democratie te ondermijnen en teniet te doen, net zoals de impact ervan voor de man in de straat.
Vooral desinformatie en lastercampagnes moeten vandaag net zoals voor de Belgische verkiezingen van in het voorjaar 2014 de N-VA zoveel mogelijk schaden, en alle herstel verhinderen. Het volk mag geen stem hebben en democratie mag geen doorbraak kennen, terwijl wetten slechts dode letters in een omvangrijk boek mogen zijn, slechts toepasselijk om opposanten te schaden en machthebbers te beschermen.
Het is echter de vraag of N-VA bereid is, effectief een andere koers uit te zetten en het volk aan zet wil laten. Politiek en democratie worden in onze complexe westerse wereld aan hen overgelaten die populair uit de hoek komen, en waarvan vele zich ernstig met politiek inlaten, vaak echter tot daar waar het geld begint te rollen en liefst hun kant op.
Eens er een regering gevormd is, sluiten hun rangen zich en treedt het systeem van onderlinge collegialiteit weer in werking. Zij moeten per slot met elkaar overeenkomen om iets te bereiken en zijn dus aan elkaar gebonden, dus staat de enkeling machteloos aan de kant.
De tweede handicap is deze der populariteit, waardoor de harde roeper vooraan komt te staan, doch het is dan de vraag of de persoon ook tot organisatie, planning en bestuur in staat is, iets wat door populariteit niet gewaarborgd wordt, en waardoor al vele regeringen een catastrofe voor de gemeenschap nalieten.
Voor N-VA mogen we juichen bij de herverkiezing van Bart De Wever, hij biedt namelijk de persoon die een combinatie is van strategie, organisatie en populariteit en niet uit een milieu stamt dat gebonden is aan de oude machten van onze maatschappij, en hopelijk het bij deze functies houdt zodat hij niet zwicht onder overlast, en optimaal voor de partij en het land op de achtergrond blijft functioneren. De vraag dringt zich op of N-VA nog stand kan houden zonder de Wever, doch iedereen is vervangbaar, alleen is populariteit die men nodig heeft om verkozen te worden geen waarborg voor bekwaamheid, terwijl onze democratie geen verplichte ondersteuning kent van neutrale en vast benoemde kaders die hun benoeming steunt op bekwaamheid in de materie die ze moeten beheren.
Laten we om te beginnen nagaan welke resultaten de unie geeft ten overstaan van de bevolking welke, naar onze democratie normen, verondersteld wordt de opdrachtgever te zijn van de unie.
1) De Europese Unie werd oorspronkelijk opgericht ter voorkoming van onderlinge oorlogvoering binnen de kring der west Europese machten.
2) In het vermeende belang van onze welvaart werd de Unie verder ontwikkeld met het oog op vereenvoudiging van interne handel en wandel binnen deze unie.
3) De Unie kwam echter tot stand zonder voorafgaandelijk gelijkschakelingen op het vlak van economie, financiën, wetgevingen, bestrijding van criminaliteit, overeenkomsten in de verkeersnormen enz.
4) Tot vandaag zien we dat welvarende landen leeggeroofd worden om landen die door wanbestuur aan lager wal zijn geraakt op te vijzelen, met als gevolg dat de bevolking van welvarende landen verarmen, en hun zuur verdient geld uitgedeeld weten.
5) Via de Unie kwam er een betere bescherming van de industrie, als gevolg van de noodzaak de tewerkstellingen te verankeren, doch zonder oog voor de opkomende concurrentiekracht van groeilanden.
6) Bescherming van verlieslatende industrie werd geput uit de bijdragen van de bevolking en rendabele industriële sectoren, waardoor deze hun reserves uitgeput werden, zonder dat verlieslatende bedrijven in snel tempo afgebouwd werden.
7) Bescherming van verlieslatende bedrijven deed onnodig en onnuttig bedrijvenpark groeien met constant verlies voor de gehele gemeenschap, terwijl de beheerders hun lonen ongehoord konden optrekken op kosten van de gemeenschappen.
8) De behoefte tot vlotte samenwerking was vermeende reden om verkeer tussen de lidstaten te verbeteren door opheffing van grenscontroles.
9) Het wegvallen van binnengrenzen opende enorme mogelijkheden voor illegaal transport en criminaliteit, welke ongehoorde dimensies aannamen.
10) Uiteindelijk blijkt de Europese Unie zich verder te ontwikkelen met politieke steun der grote politieke machtspolen tot een machtsbundeling die de lokale en landelijke politiek der deelstaten overstijgt, en onderwerpt aan het Europese parlement.
11) Het Europese Parlement met zijn Eurocraten weet zich zo rijkelijk te bedruipen dat de Eurocraat en veelvoud verdient van een nationale parlementariër.
12) De impact van de bevolking en democratie wordt systematisch afgebouwd tot een te verwaarlozen factor.
13) Door tekort op de arbeidsmarkt werden overeenkomsten gemaakt met niet Europese mogendheden om Gastarbeiders naar Europa te halen en zowel verblijf als werkvergunning te geven.
14) De vloed van gastarbeiders werd versterkt door regelingen ter nationalisering van deze gast arbeiders tot vaste en genationaliseerde of genaturaliseerde krachten met een blijven statuut.
15) De uitzonderlijke mogelijkheden om als gastarbeider de nationaliteit te verwerven had het effect van de pot honing op de beien, en wakkerde de stroom van vreemdelingen naar Europa aan.
16) Humanitaire nood in diverse landen ofwel door overbevolking en honger als door oorlogen was als door oorlogen was rede om vluchtelingen tijdelijk onderdak te geven.
17) Humanitaire hulpverlening heeft echter duidelijk het omgekeerde effect en doet de bevolkingsaanwas slechts sneller toenemen.
18) Humanitaire hulp wakkert blijkbaar de hulploosheid en oorlogen in de derdewereld aan.
19) De stroom van mensen uit MAGHREB landen breng uiteraard ook de Islam in onze gemeenschappen binnen, die door de extreme tegenstellingen van principes op botsingen met het christendom uitdraaien.
20) Islam die het recht op zelfverdediging looft in hun leuze Een oog voor een oog en een tand voor een tand, tegenover het christendom dat de zelfverdediging loochent met het gezegde als men op je linker wang slaat biedt dan je rechter wang aan of de absurde verdraagzaamheid.
21) Europa wordt door de islamitische immigratie overspoeld en stap voor stap nar islamitische normen om gebogen, verwonderlijk genoeg vooral gesteund door de christendemocraten.
22) Onder mom van humanitaire hulp stromen uiteindelijk massas islamieten uit het midden oosten, en vooral uit extremistische gebieden van Klein-Azië, Europa binnen met het extremisme van deze volkeren als onvermijdelijk toemaatje.
Tot slot.
Europa is een catastrofe zonder enige positieve waarde voor de nuttige bevolking van het continent. Europa is echter nuttig voor criminaliteit en Europarlementariërs die er waanzinnig aan verdienen, terwijl Europa en zijn bevolking verder de dam afglijden.
België: De nieuwe regering en de kracht der veranderingen.
De nieuwe regering moet anno november 2014 nog beginnen aan haar werk, doch de chaos die de voorgaande regering heeft achtergelaten is enorm en haast onoverzichtelijk, om van het financiële slagveld maar te zwijgen.
Landelijk beheer van de naoorlogse jaren werd duidelijk door kapitalisme overheerst, zonder enig respect voor de bevolking, terwijl men het land als een democratie trachtte af te schilderen, en men systematisch de democratische waarden die de Duitse bezetter achter lieten, wist uit te hollen tot een land waar de burger nauwelijks nog rechten kreeg in de maten dat het de overheden en hun mandatarissen schikte.
Een goed beleid begint bij de communicatie met alle betrokken partijen. Een mandataris moet in eerste instantie zorgen voor goede communicatie, niet alleen met meerderen, collegas en ondergeschikten, doch ook met het publiek, en daar zit de grote fout van de meeste vermeende democratische regeringen.
Democratie staat voor inspraak van het volk en inspraak zonder communicatie is onbestaand en onaanvaardbaar.
Elke vraagstelling moet beantwoordt worden, afwijzend, positief of negatief, met duidelijke motivatie en uitleg.
Elke mandataris moet de rechten van de kiezer behartigen en verdedigen daar hij per slot in opdracht van de kiezer zijn mandaat uitoefent.
In de nieuwe regering zitten enkele zwaargewichten uit de voorgaande regering, die de boel nogal behoorlijk uit de hand hebben laten lopen, en blijkbaar lak hadden aan de rechten en belangen van de bevolking, en die zouden dus plots bekeerd moeten zijn?
Tot hiertoe werden er al heel wat initiatieven van N-VA door de nieuwe regering afgestopt, en de vraag wordt dus wat blijft er straks nog over?
Komen er veranderingen of blijft het bij extreem nodige monetaire ingrepen, waarvoor de N-VA de zwartepiet of boeman moet spelen en de schuld van het publiek in de schoenen geschoven zal krijgen?
Hoe zit het vandaag met de rechten van de burger, veranderd daar iets aan en wordt er gesleuteld aan de rechtspraak en de betrouwbaarheid der overheidsdiensten?
Een E-mail gericht en vraag aan de nieuwe verantwoordelijke van een dienst waarin het tijdens de voorgaande regering behoorlijke fout liep leert mij althans dat er blijkbaar nog veel werk aan de winkel is en er nog geen veranderingen op til blijken. Of misschien toch, doch het opzetten van goed geoliede diensten zal deze nieuwe regering wel enkele weken of maanden zoet houden, daar ze mogelijk van niets moeten beginnen.
Het antwoord ? Oeps ? Geen dus! Natuurlijk, dit is ook niet te verwonderen, laten we hen wat tijd gunnen.
Waar blijft de democratie indien mandatarissen de persoonlijke vragen aan hen niet moeten beantwoorden of hun beslissingen niet wettelijk moeten rechtvaardigen. Dat een mandataris niet naar de pijpen en behoeftes van elke burger kan dansen is logisch, en de gemeenschappelijke doelstellingen mogen niet gekelderd worden in het belang van de enkeling, doch de rechten en wetten voor de bevolking mogen niet genegeerd worden zonder dit te rechtvaardigen. Anno 2014 stellen we vast dat mandatarissen die ernstig in overtreding waren in de voorgaande regering hun plaats in de nieuwe regering innemen zonder dat zij ooit hun wandaden en overtredingen moesten uitleggen of rechtvaardigen.
Ernstige geschillen zouden principieel neutraal onderzocht moeten worden door een gemengd team met openbaar maken van hun bevindingen en de rede waarom zij tot die bevindingen komen, wil men maatschappij en het systeem als democratisch voorstellen.
Brieven met vragen aan politieke verantwoordelijken beantwoorden is een essentieel deel van de verantwoordelijkheid tegenover de kiezer die een mandaat geeft. We stemmen voor een regering en mogen verwachten dat indien we vragen stellen er op gereageerd wordt en de brief beleefdheidshalve ook beantwoord wordt, met tekst en uitleg over het onderwerp, beslissing of gang van zaken. Beslissingen die duidelijk ongegrond zijn moet men kosteloos aan kunnen vechten, met automatische volle vergoeding van alle kosten van de ten onrechte benadeelde partijen.
Uiteraard heeft de nieuwe regering mogelijk een chaos geërfd, en moet er heel wat op poten gezet en rechtgetrokken worden, wat mogelijk niet in één, twee, drie, door de nieuwe ploeg gedaan kan worden en dus tijd en organisatie kost.
Politici nemen diensten en verantwoordelijkheden over, doch men moet niet alleen zien dat men verkozen en aangesteld wordt, men moet ook het mandaat dat men toegezegd krijgt, in weten te vullen, zodat het geheel functioneert, wat betekend dat men verbonden overheidsdiensten moet organiseren of reorganiseren, en men er bekwaam voor moet zijn. Een mandaat opnemen gaat gepaard met een grote verantwoordelijkheid jegens het publiek dat door de verkiezing dat mandaat ter beschikking heeft gestelt, en dus bij vraag stelling recht heeft op een correct antwoord, wat in het verleden niet het geval was, en hopelijk vandaag wel.
Er rijzen echter veel vragen die nog onbeantwoord zijn en niet direct beantwoord kunnen worden.
Een gezonde democratie staat niet alleen voor communicatie en inspraak, doch ook voor gelijke rechten voor iedereen.
Hoe kan men spreken van gelijke rechten voor iedereen indien ernstige wandaden van parlementariërs niet aan de kaak gestelt kunnen worden en parlementariërs vrijuit gaan indien ze individuele rechten van inwoners negeren? Is dit kracht van verandering die men belooft heeft?
Hoe kan men spreken van democratie waar de laagste betaalde gezinnen de zwaarste lasten moeten dragen, terwijl de kapitaal krachtige nauwelijks of geen lasten te dragen hebben? Waar blijft de kracht van veranderen?
Hoe kan men spreken van een democratie als fulltime werkende geen gezin van het hoogstnodige kunnen voorzien en een vierde van de bevolking onder de armoede grens leeft.
Hoe kan men spreken van democratie als duizenden inwoners geen betaalbare woonst kunnen huren en migranten met de bijdragen van de bevolking voorrang op diensten en sociale tegemoetkomingen krijgen. Elke democratie moet eerst voor de eigen bevolking zorgen net zoals een goede huisvader eerst voor de leden van het eigen gezin zorgt vooraleer hij tijd en geld spendeert om anderen te helpen.
België is bij uitstek een paradijs voor oudere van dagen met een extreem uitgebouwd net van verzorging en hospitalen met extreem snelle interventies figuurlijk wel om elke hoek van de straat. Het netwerk van supermarkten, toeleveringen en civiele diensten kent nergens enig vergelijk, ook buiten de steden heeft men alles op een boogscheut van zijn verblijf. De droom voor iedereen in de oude dagen, waarom heeft men dan angst om kapitaal krachtige personen te belasten? Waar gaan ze vergelijkbare mogelijkheden en diensten vinden. Wie het geniet van België met zijn hoog gekwalificeerde netwerk van diensten en voorzieningen dicht bij huis wil zal de voor moeten betalen, terwijl men de verzorgingstarieven voor niet inwonende best mag optrekken en de tegemoetkomingen mag koppelen aan het al of niet bijdragen als vaste bewoner van het grondgebied.
Is er een regering op komst of houdt men het publiek voor de gek.
Dat klassieke partijen niet mee willen in het herstel van de heksenketel die ze zelf gecreëerd hebben is te verwachten, doch ook achterliggende belanghebbers zullen alles in het werk stellen om herstel te voorkomen en democratie blijven beletten. Dat partijen van buiten de politiek, de democratie of belangen van volk en de lokale economie land worden gestuurd en omgekocht zou iedereen al lang moeten begrepen hebben.
Sinds WO II is er op sociaal vlak geen voort uitgang geboekt, doch wel een drastische achteruitgang en economische terugval die alleen voordelig is voor achterliggende beursspeculanten en grootgeld bezitters die hun vermogen verplaatsen naar gelang waar er winsten et maken zijn, wat vandaag vooral in de groeilanden het geval is.
N-VA lijkt op weg om zowel Vlaams als federaal een regering op touw te zetten, doch tijdens de afgelopen legislatuur hebben politici van diverse partijen om een onbekende reden het publiek en hun belangen op alle mogelijke manieren gekelderd en geld, belangen en rechten van de bevolking op en ziekelijke en corrupte aan hun laarzen gelapt en de financiële problemen genegeerd terwijl ze gul hun zakken zijn blijven vullen tot op het laatste ogenblik.
Nu is N-VA als grootste partij aan zet doch onbekwame, corrupte, of politici zonder verantwoordelijkheids zijn ongewenst, terwijl men toch met andere partijen moet samenwerken om het land terug op het economisch spoor te zetten.
Dat politici van de traditionele partijen benaders zullen worden, zowel door de eigen partijleiders als hoog geplaatste, om regeringsvorming door rechts alsnog te saboteren is meer dat te verwachten.
Het feit dat partijen ogenschijnlijk bereid zijn om in een nieuwe regering te stappen zegt moegelijk niets, doch kan net als in 2009 een afleidingsmanoeuvre zijn om het publiek te misleiden, en de schijn van goedwil te wekken.
Politici en mandatarissen die in de uittredende regeringen zwaar geblunderd hebben zijn ofwel onbekwaam ofwel corrupt en horen in geen nieuwe regering aan te treden. In deze categorie horen de verantwoordelijken voor Justitie en Vreemdelingenbeleid in eerste instantie, doch ook de voltallige federale ploeg heeft eindeloos verzaakt door vele noodzakelijkheden eindeloos uit te stellen en dringende maatregelen achterwegen te laten, wat moet beschouwd worden als onbekwaam om te besturen. Dergelijke mensen hebben dit gedaan of nagelaten uit onkunde of in opdracht van wat weer neerkomt op onbekwaam om verantwoordelijkheden te nemen of corruptie.
Het is dan ook te verwachten dat men niet zonder slag of stoot toe zal laten dat er een rechtse regering komt.
Dat politici uit voorgaande regeringen corrupt en uitsluitend naar eigenbelang of dit van machtige en rijke vrienden hebben gehandeld is haast niet te ontkenen, tenzij men in de politiek van de klassieke partijen slechts idioten aan het roer had.
De enig die bij zowel de Belgische als de Europese politiek van de laatste decennia belangen hadden en beter af zijn met het saboteren van de democratie en het volk is de oude adelen groot geld gelegger.
Deze groep van mensen zijn verzameld in de belangengroep van Bilderberggroep. Voor hen betekent de democratie het gevaar voor hun eigen onbeperkte macht en daaraan verbonden oneindig recht en onbeperkte onderdrukking en uitbuiting van de bevolking.
De opkomst van recht betekend echter het gevaar van ontmanteling en zelfs onderzoek en vervolgingen van corruptiesystemen, mandatarissen en hun handlangers, wat uiteraard kost wat kost vermeden moet worden, doch door rechts onder druk van de publieke opinie niet zal ontlopen kunnen worden.
Er zijn ernstige redenen om aan te nemen dat de communicatie in en om
democratisch nationalistische partijen door mollen ondergraven wordt in
opdracht van antidemocraten, zoals b.v. Bilderberggroep, Europa of
aanverwanten, om democratische en nationalistische interne en elektronische
communicatie net zoals planning en acties in de aanloop naar verkiezingen te
ontkrachten, te blokkeren en te saboteren.
Waar het voor elk denkend wezen klaar moet zijn dat eendracht, organisatie
en stabiliteit net als integriteit van de besturen uiterst belangrijk zijn in
een gezonde maatschappij, om te overleven en te vorderen, is dreiging naar
instabiliteit door spionage en sabotage van democratische en nationalistische
partijen dan ook denkbaar en mogelijk verwoestend.
Antidemocratie, Europa en de oude adel zijn aan een zelfvernietiging
begonnen door de moderne vooruitgang en ontwikkelingen bij de massa te negeren.
Massa ontwikkeling en communicatie zetten vandaag de deuren open en
forceren de doorbraak van vormen een reële democratische macht die niet te
stuiten is, zelfs niet met geweld, waardoor het einde der middeleeuwen van
Europa in zicht zijn.
Vandaag 26 mei 2014 is het gevaar nog altijd reëel dat het koningshuis van België
in overleg met Bilderberggroep en de antidemocraten van Europa een ultieme poging
zullen ondernemen om de opkomende democratie in België af te stoppen en N-VA op
nationaal terrein buiten spel te zetten, wat slechts mogelijk is door Vlaamse
partijleiders, net zoals in het verleden, om te kopen.
Mechelen, de stad om te zoenen zoals burgervader Bart Somers het uitdrukt. Bij slecht weer is het echter oppassen geblazen, alle straten worden namelijk ofwel met van die mooie kleine kasseien gelegd. De berijdbaarheid of begaanbaarheid met slecht weer kan dus behoorlijk tegenvallen, waardoor die stad om te zoenen, onverwacht en ongewenst door haar bezoekers soms letterlijk gezoend wordt, doordat men met zijn voorgevel op de kasseien beland. Doch men moet toegeven, de stad is, wat aantrekkelijkheid betreft, er fel op vooruit gegaan, en het is ook figuurlijk een stad om te zoenen.
Er zijn echter enkele schoonheidsfoutjes aan verbonden, namelijk de stad is om de binnenstad van verkeersdrukte te sparen, minder toegankelijk voor voertuigen, wat pas echt een hinder is voor hen die niet al te mobiel zijn, en via de ene kant de stad binnen komen om te ontdekken dat zij plots bij het winkelen tot de vaststelling komen, dat indien men enkele straten of honderden meters verder moet zijn, men er niet het voertuig naartoe kan, doch eventueel terug de stad uit moet en rond de stad aan de andere kant terug binnen moet komen. Een behoorlijk deel van de stadskern wordt door het verbodsteken C3 met ingang van 11 uur afgesloten, waardoor alle verkeer in beide richtingen vanaf dat ogenblik verboden is. Indien men niet goed oplet, riskeert men door een der controle cameras gefilmd en verbaliseert te worden. Ach, een boete is maar 50 wat echter in deze crisistijd voor vele een behoorlijks struikelblok kan zijn.
Gemeentehuis en Huis van de Mechelaar:
Voor wie niet al te mobiel is en geen twee of meer honderden meters kan stappen is het nagenoeg onmogelijk om het gemeentehuis en zijn diensten na 11 uur te bereiken zonder een boete van 50 of meer euros op te lopen.
Men kan zich gerust de vraag stellen wie op dit idee gekomen is en waarom, gezien men in de stad slechts maximum 30km/h mag rijden en deze snelheid in de binnenstad zelfs nauwelijks of niet kan halen.
Degelijke maatregel lijkt me zinloos, doch maakte het de bezoekers ook ontzettend moeilijk, terwijl het geen nut heeft, behalve voor een winkelstraat als de Bruul, die de winkelstraat bij uitstel is en relatief smal waardoor men er tijdens de opening der winkels beter geen verkeer toelaat.
Uiteraard heeft het tot gevolg dat niemand de binnenstad als verkorte route naar de andere kant van de stad kan gebruiken, doch het gekke is dat dit ook zinloos is gezien men in de stad zelf onmogelijk de 30km/h kan overschrijden, en men dus altijd sneller rond de stad dan door de stad is. Vernauwingen of afwisselende hindernissen kunnen de snelheid voldoende inperken waardoor er ook s nacht geen hoge snelheid mogelijk zou zijn.
Huis van de Mechelaar Een prachtig nieuw deel aan het stadhuis Huis van de Mechelaar met meer dan tien loketten waaraan de Mechelaar wordt bediend, doch er is wel een probleempje, je moet er als oudere en minder mobiele burger wel geraken zonder een boete van 50 of meer op te lopen, alle pistes naar het Huis van de Mechelaar worden met cameras bewaakt en de minder mobiele burger die zich met een gemotoriseerd voertuig tot aan het Huis van de Mechelaar wil begeven moet dit voor 11:00 uur weten te klaren of hij vliegt de bon op met zijn auto of brommer.
Hij of zij kan namelijk tot op enkele honderden meters van de bestemming in een ondergrondse parking terecht. Maar wat als de man of vrouw niet op trappen of niet ver kan stappen en kort genoeg bij de bestemming parkeert. Dat kost dan minsten 50 gezien men na 11uur niet in de zone mag rijden tenzij met een fiets of step. Ach, misschien is er wel een piste doch het is dan wel de kwestie die te vinden.
Centraal Station
Een futuristisch 22eeuw project geraamd op 420 miljoen Euro, wat dus betekend dat het waarschijnlijk wel het dubbel kan kosten, voor een stad die verzuipt in de schulden en waar alle straten volhangen met cameras zodat je niet kunt bewegen zonder gefilmd te worden, en voor elke muggenpis een boete in je bus krijgt.
Het is simpel men verhoogd de gemeentelijke opcentiemen, maak zeker dat die cameras voldoende opbrengen en klaart is kees. De stupide redenering van het is maar zoveel per inwoner
Mechelen een veilige stad:
We zullen eerlijk blijven, Mechelen is er op gebied van veiligheid al wel een beetje op vooruitgegaan. De inspanningen op dat vlak hebben dus al wel een goed rapport verdient, hoewel er al bij al, nog veel werk aan de winkels is. De camerabewaking is dus niet vruchteloos, terwijl het door veel onschuldige burgers die om een muggenpis een fikse boete krijgen best als een pest zal ervaren worden.
Mechelen een stad om te zoenen, doch aan welke prijs en is de stad nog leefbaar voor haar bevolking, per slot is er iemand die het prijskaartje zal moeten betalen.
Wat gaan machthebbers doen tegen de opkomende democratie?
Wat gaan organisaties die de democratie blokkeren en partijen omkopen doen, als een democratische nationale partij een meerderheid haalt?
Eerst de gekende organisaties en activiteiten om van democratie een dode letter te maken eens op een rijtje zetten.
De roze balletten en hun doel:
WikipediA: De Roze Balletten is de benaming die wordt gegeven aan een reeks vermeende drugs- en seksfeesten die eind jaren 70 in België zouden hebben plaatsgevonden en waaraan personaliteiten maar ook minderjarigen zouden hebben deelgenomen. Deze feesten zouden bedoeld zijn geweest als een middel om machtige personen af te persen. (Bron WikipediA)
VETO: Fijnaut en Verstraeten over het onderzoek naar de Bende van Nijvel
"Wil ik u nu vertellen wie er bij de Roze Balletten was?" http://www.veto.be/jg23/veto2304/bende.html
FollowUp Actueel Nieuws: Bij verhalen over roze balletten horen onlosmakelijk verhalen over moorden. De Belgische zaak-Pinon is daarvan een sprekend voorbeeld.
Het dossier Pignon: En dat aan de orgieën wordt deelgenomen door een omstreden gewezen minister van Landsverdediging, Paul Vanden Boeynants, een gewezen vice-premier, een Rijkswachtgeneraal, een bekende bouwpromotor uit het Brusselse, een magistraat uit Nijvel, enkele topadvocaten van extreem-rechtse signatuur en een tot nog toe niet geïdentificeerd persoon die zich verplaatst met een auto waarop een nummerplaat prijkt die is toegekend aan het Hof. De seks- en drugsfuiven hebben plaats op verschillende adressen in Brussel: in de privé-club 'Circus' aan de steenweg op Waterloo, op een privé-adres aan de Square Vergoten, in de clubgebouwen van een exclusief golfterrein in Waals Brabant en in een dito tennisclub waar de Rijkswachtgeneraal in het bestuur zit. http://www.bendevannijvel.com/motief/dossier_pinon.html
CEPIC:
CEPIC is een gesloten verenigingen die in 1972 in België in het leven werden geroepen in de strijd tegen de democratie en de opkomende macht van het volk.
Waar is de grens tussen Maffia en dergelijke geheime en gesloten groepen, die opgericht werden om macht en inspraak van het volk te saboteren, van democratie en stemrecht een dode letter te maken?
De organisatie werd in 1972 opgericht als onderdeel van de PSC, (de Waalse christen democratische vleugel). Het doel was te infiltreren in de arbeidersvleugel van de partij en deze op alle niveaus te neutraliseren. Op 28 oktober 1982 verdwijnt CEPIC officieel van het politieke toneel, terwijl hun mandatarissen in de partij actief blijven en vermoedelijk hun werk verder zetten.
http://www.bendevannijvel.com/andere/cepic.html
BILDERBERG GROEP:
Deze groep werd opgericht met de steun van Prins Bernard en het Nederlandse koningshuis wist zich vanuit Nederland via oude adel en hun aanhang eerst over Europa en later over de totale westerse wereld te verspreiden en in de meeste landelijke regeringen in te burgeren om zo de democratie te saboteren en te blokkeren.
De macht en machtsmisbruik van Bilderberggroep en de traditionele politieke partijen die door hen gestuurd worden, steunt op tweedracht van de bevolking, een tweedracht die door massa migraties versterkt wordt. http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=P102
DE BENDE VAN NIJVEL:
Deze bende heeft in de jaren 1982/85 verschillende zeer gewelddadige overvallen gepleegd. Daarbij werden 28 personen gedood waaronder ook kinderen. Doel en rede der activiteiten der bende van Nijvel zijn tot op heden onopgelost, terwijl alle onderzoeken duidelijk en bewust werden gesaboteerd. Met de alom gekende elementen kan men diverse pistes en destijds aangehaalde redens absoluut uitsluiten.
Hun activiteiten in Waals-Brabant in en rond Nijvel, halverwege Brussel en Charleroi was van meet af een raadsel, doch wordt nog mysterieuzer indien men de gekende elementen en aangevoerde theorieën op een rijtje zet.
Het meest bizarre is het feit dat zij ware slachtingen aanrichtte aan ingangen van supermarkten, doch zonder bedreigd te zijn mannen, vrouwen en kinderen in de wilde weg doodschoten, dit terwijl hun optrede uitzonderlijk professioneel was. Ja zelfs te professioneel om grof te blunderen, doch zij zouden zogezegd grof blunderen.
Hun activiteiten beoogden zogenaamd het plunderen van de kassa der supermarkt, doch de ochtend is een tijdstip dat die kassa vermoedelijk zo goed als leeg is.
Hun professionaliteit was van dergelijk niveau, dat ze met alle gemak en minder slachtoffers, minder risico en met uiteraard meer waarborg op de opbrengst, elke bank hadden kunnen overvallen.
Hun optreden leek waanzinnig en zinloos, doch was duidelijk professioneel en grondig voorbereid. Het zinloos moorden was blijkbaar deel van een plan, waardoor alleen ordediensten en publieke opinie geprovoceerd werden, zonder enig noemenswaardig gewin voor de bende. Men beoogde blijkbaar geen gewin, wel sensatie, en dit door een goed opgeleid professioneel commando.
Ook het feit dat al hun acties in een beperkte tijd steeds in de zelfde omgeving, op dergelijke zinloze doch doldrieste en sensationele wijze werden uitgevoerd, wijzen op een geplande en uiterst brutale uitdaging voor ordediensten en publieke opinie.
Doch wat kon het doel zijn?
Het moest een doel hebben, het was te professioneel en te grondig voorbereid en uitgevoerd. Het was zeker, zij beoogden geen opbrengst of gewin en leken slechts uit te dagen, doch het was te goed opgezet om zinloos te zijn. Het bleek duidelijk dat zij plaatsen en omstandigheden uitkozen waar een publieke toeloop hen hinderde, en slecht onschuldige slachtoffers betrokken waren, doch dit zonder een doel lijkt absurd, tenzij de schijnbaar zinloze chaos en aandacht hun doel was, doch waarom?
De door de onderzoekers en de pers aangehaalde mogelijke redens waren totaal uit de lucht gegrepen. Het mag allen verwonderen als we terug blikken naar hun acties en de beoordelingen van onderzoekers en gerecht over de mogelijke gronden van hun acties. Justitie en onderzoekers komen met absurde verklaringen die veel weg hebben van drogreden, en lijken het publiek te willen misleiden en dit terwijl het zelfs voor de meest simpele van geest duidelijk moet zijn dat de bende geen duidelijk doel voor ogen hadden, doch wel opzettelijk slechts professionele chaos creëerde.
In de pers kwam het nieuws als zouden de activiteiten een spoor van illegale wapenhandel moeten verbergen, doch welke idioot trekt de aandacht door wilde en zinloze slachtingen aan Supermarkten, van gerecht, pers en het publiek om een illegale handel te verbergen. Indien men iets te verbergen heeft doet men er wijs aan om zeker geen aandacht te trekken.
In de pers kwam eveneens het bericht als zouden hun activiteiten bedoelt zijn om het land te destabiliseren om zo tot een staatsgreep te komen, doch ondanks hun professionele en hoogstaande acties, waren hun acties te kleinschalig om een aanmerkelijk effect te hebben, terwijl als men een staatsgreep beoogt, men de orde diensten of het leger aan zijn kant moet krijgen, dus als partner en niet als tegenstander.
Zij waren te goed voorbereid om dergelijke blunders te maken.
Ook het idee van een poging tot destabilisatie van het land is idioot, en een land kan men onmogelijk met dergelijke brutale en bloedige, doch kleinschalige acties, ernstig destabiliseren.
Ook de aantijging als zouden het acties zijn opgezet door extreem rechts, mag men als zinloos omschrijven, gezien het uitgerekend de heren Procureurs des Konings zijn, die elke vordering in het onderzoek afstoppen, door de onderzoekers die resultaten bereiken van hun opdracht te ontlasten. Het werkelijk bizarre hiervan is dat de koning hierin geen persoonlijk commentaar of stelling inneemt en niet tussen komt. Was de koning soms lid van extreem rechts, en bestaat er wel een daadwerkelijk extreem rechts in België, of is dit slechts een politiek spookbeeld in het belang van de linkse politiek.
Eén resultaat werd duidelijk, de complete chaos bij gerecht, ordediensten en pers, en het feit dat iedereen die zijn neus te diep in deze zaak stak prompt de mond werd gesnoerd, incluis de pers, waardoor alle informatie kanalen naar het publiek uiteindelijk afgestopt werden, en de werking van de orderdiensten en rechtspraak werden uitgeschakeld.
Alle kanalen naar het publiek afstoppen en controleren betekend dat het publiek geen vrije stem meer heeft en men dus van geen democratie meer kan spreken. Met andere woorden terug naar de middeleeuwen, en het onbeperkte gezag der potentaten. Hun overvallen waren zeker niet bestemd om buit te maken, ook niet om sporen te wissen of het land te destabiliseren. Extreem rechts werd zeker niet door de hoogste macht van het land gesteund, dus ook zij hadden hier zeker niets mee te maken. Al deze verhalen zijn absurd en uit te sluiten. Één resultaat is onbetwistbaar, de veiligheid van de burger en zijn rechtszekerheid werden tenietgedaan, ordehandhaving, het rechtsapparaat, de vrijheid van meningsuiting en vrije nieuwslezing en tot slot ook de democratie werden buiten spel gezet.
De opkomend rechts in Europa is uiteraard een bedreiging voor elke dictatuur dus ook voor een monarchie die als democratisch wordt voorgesteld tegen de zin van het volk zoals in België duidelijk het geval is. De enige belanghebbende hierin zijn degenen die macht en positie, naar eigen goeddunken en onbeperkt, willen uitoefenen, en niet de burger of de democratie. Ondanks dit alles heeft het publiek dit in vrij grote maten aanvaard, zonder te beseffen dat men de klok geleidelijk terug zet, hun rechtszekerheid en de democratie daarmee een dode letter wordt.
10 jaar nadien gebeurt er iets bizar in centraal Afrika, de zogenaamde genocide in Rwanda. Centraal Afrika dat via de mijnbouw en handel in ertsen voor enkele Belgen jaarlijks fortuinen oplevert, een genocide waarbij de belanghebbende in de controle en opbrengst van deze regio, hoog geplaatste Belgen zijn.
Had de vernietiging van de persvrijheid en inspraak van het volk te maken met de latere acties in Rwanda, die duidelijk vanuit België met steun der andere landen, werd opgezet? We mogen aannemen dat Leopold II destijds zijn privé bezit, Kongo, onder druk afstond aan de staat met behoud van zijn belangen in de industriële activiteiten en aandelen in de rijkste mijn exploitatie van onze planeet.
Wat gaan de machthebbers doen tegen de opkomende macht van het volk? Herhalingen van scenarios zoals de Bende Van Nijvel zal men het volk mogelijk niet een tweede keer door de strot kunnen jagen. Zullen opposanten mysterieus omkomen, of omgebracht worden om vervolgens met de zoveelste onoplosbare moord te blijven zitten? We kunnen ons nauwelijks voorstellen dat de oude machthebbers en aristocraten er het bijltje bij neer zullen leggen.
Verdeel en heers:
Onze democratieën worden gesaboteerd, doch hoe en door wie? Hoe het kiessysteem en de democratie in België en Europa constant worden gesaboteerd door dictatoriale organisaties als BILDERBERGGROEP, CEPIC en aanverwante en het Belgische koningshuis.
DE BILDERBERG GROEP:
De Bilderberg groep is een geheim genootschap van invloedrijke figuren uit het bedrijfsleven, politiek, wetenschap, media en de financiële wereld. De jaarlijkse bijeenkomsten zijn besloten en hebben een streng geheim karakter. Het feit dat alle activiteiten achter geheimhouding verschuilt worden, betekend ook dat er zaken bij zijn die het publiek niet mag weten, en mogelijk niet at te kies zijn. Hier is het zeker niet ondenkbaar dat deze groep het zwaartepunt vormt in de West-Europese criminaliteit en het ondermijnen van de democratie van bepaalde landen met vooraan België, doch tevens het speerpunt van de EU, die per slot niets anders doet dan de Europese democratieën systematisch te ondermijnen en impact van het volk af te bouwen.
Doelstellingen van zowel BILDERBERGGROEP als CEPIC zijn van die aart dat zij een bedreiging vormen voor de democratie en van de westerse economie, gezien beide uitsluitend de belangen van de High Society nastreven op grond van de ziekelijke macht en geldzucht van een minderheid, die europa tracht terug te dringen naar de duistere middeleeuwen, terwijl de ontwikkeling van het volk en de vooruitgang dit onmogelijk maakt, waardoor geweld en criminaliteit als middelen voor de hand liggen.
Zie ook: De Bilderberggroep wil de mensen tot slaven maken.
http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=P102
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bilderbergconferentie_2013
CEPIC:
4 Juni 1972: Wanneer Vanden Boeynants in 1972 samen met de societyfiguren Paul Vankerkhoven, baron Benoît de Bonvoisin, Edmond Nerincx, ridder Jean Breydel en André Saint-Rémy aan de wieg staat van het Centre Politique des Indépendants et Cadres Chrétiens, CEPIC, gaat hij niet met zomaar om het even wie scheep. Baron Benoît de Bonvoisin, alias de Zwarte Baron, is in dit gezelschap allicht het meest beruchte personage. Hij is de kleinzoon van Alexandre Gallopin, directeur en gouverneur van de Société Générale. Zijn vader, baron Pierre de Bonvoisin, was van 1951 tot 1962 directeur van de Société Générale en gedurende vele jaren lid van de Bilderberggroep.
De bijnaam van Benoît de Bonvoisin, 'de Zwarte Baron', heeft te maken met het feit dat hij aan Franstalige kant een van de belangrijkste financiers is van extreem-rechtse organisaties. In de jaren zeventig is de Bonvoisin 'politiek adviseur' van Paul Vanden Boeynants. Ook dan al is hij echter in het geheim een van de belangrijkste betaalmeesters van het Front de la Jeunesse en de man die de touwtjes van Nouvel Europe Magazine in handen houdt. Midden de jaren zeventig ligt de Zwarte Baron ook aan de basis van de oprichting van de 'Mouvement des Forces Nouvelles', de politieke emanatie van het Front de la Jeunesse. Albert Lambert, een zakenvriend van de baron, wordt de eerst voorzitter van Forces Nouvelles.
In het najaar van 1975 organiseert de baron, samen met Emile Lecerf, Francis Dossogne en Albert Lambert, een bijeenkomst van Eurorechts in zijn kasteel in Maizeret. Op de lijst van de genodigden staan kopstukken van de Italiaanse MSI en Ordine Nuovo, de Franse Parti des Forces Nouvelles, het Britse National Front en het Spaanse Fuerza Nueva. Op de agenda staat de uitbouw van Eurodroite en de bestrijding van de communistische subversie. (Communisme = politiek-economisch systeem dat door revolutie de productiemiddelen in handen van de mensen zou bieden in overeenstemming met de leer van Karl Marx)
Het hoofddoel van het CEPIC was de infiltratie van hoog tot laag in de PSC om zo op alle niveaus de invloed van de arbeidersvleugel te neutraliseren.
Het CEPIC nam daarbij vooral de verdediging op van de vrije onderneming en het unitaire België. Het CEPIC beschouwde zichzelf ook als 'het laatste bolwerk tegen het vermeend materialistische, collectivistisch en gezagsondermijnende golf die België en de christelijke westerse beschaving bedreigt'. Hier stuiten we echter op een onmiskenbaar verschijnsel van de Arische ziekte, of psychopathische geld en macht zucht.
Nadat de CEPIC op 14 juni 1972 door het directiecomité van het PSC als een volwaardig onderdeel van de partij erkend werd, nam de infiltratie van het CEPIC in de PSC spoedig het karakter aan van een werkelijke strijd om de macht die samenviel met een toenemende verrechtsing. De CEPIC-infiltratie was hoe dan ook een succes.
De Europese ketting is niet sterker dan de zwakste schakel. De absolute samenhang van Europa onder de oude machten is de grootste bedreiging voor Europa, terwijl christelijke politici, adel en aristocratie hun krachten bundelen tegen het volk en de democratie, en de overige partijleiders trachten om te kopen. Met als gevolg dat haast overal in Europa de traditionele politieke partijen door hen omgekocht werden.
België & Criminaliteit:
Criminaliteit kan in een maatschappij slechts standhouden en uitbreiden met steun van de top van de maatschappij. Iedere Belg weet dat criminelen in België sneller vrij uitgaan dan dat ze ingerekend kunnen worden, doch zowel de zaak van de bende van Nijvel als de Dutroux zaak toonde duidelijk en onweerlegbaar de onbekwaamheid van de diensten voor recht en orde om tegen criminelen op te treden of hen op te sporen. Erger nog, in beide gevallen was het overduidelijk dat men elke mogelijke oplossing van boven uit saboteerde. Dit laatste houdt geen steek, tenzij opdrachtgevers of verbondenen in de federale overheid zetelen of er een onomkeerbare en constante invloed in hebben. Vanuit deze optiek is het begrijpelijk dat alleen verbonden klassieke partijen in de regering gedoogd worden. Binnen de regering in België is er een absolute collegialiteit die alle achterbakse activiteiten achter de schermen afgeschermd moet houden van het publiek. In de continuïteit van de opeenvolgende regeringen en hun doelstellingen, ongeacht welke regeerploeg of partij er aan bod is blijkt duidelijk dat achterliggend gezag of macht de regeringskoers uitstippelt, naar wens van deze continue macht, en niet naar het programma dat de betrokken partijen naar hun achterban hebben aangegeven in hun vooropgezette planning. De zware criminaliteit heeft duidelijk en onweerlegbaar zijn wortels en voeding of onvoorwaardelijke steun in de federale regering van België, en gezien dit systeem van regeervorming door de monarchie mee wordt ondersteund is deze laatste op zijn minst betrokken partij aan de top van het systeem.
België: Wanbestuur & economische zelfmoord:
De verkiezingen en regeervorming van 2009/2010 toonde ons wat praktisch onmogelijk was, namelijk de haast voltallige ploeg van Vlaamse onderhandelaars die het eigen verkiezingsprogramma, volk en kiezer in de steek lieten om zich bij de Franstalige minderheid neer te leggen. Het gevolg, een democratisch land waar meerderheid overheerst en gepluimd wordt door de minderheid. Een absurditeit als geen ander. Als we echter terugblikken naar het verleden blijkt dit nooit anders geweest te zijn, doch de schuld ligt bij het volk zelf, dat dit gedoogd en telkens dezelfde partijen van stem en macht voorzien. België is daarmee een land dat een economische zelfmoord begaat, daar bekwame elementen steeds meer en meer uitwijken naar andere landen waar ze meer gewaardeerd worden, doch waardoor ze ook geen nut meer zijn voor de Belgische maatschappij. Ook bedrijven die vooruit willen, moeten vertrekken omwille van een systeem dat alles en iedereen uitzuigt, terwijl er niemand op de rechtspraak kan rekenen, gezien deze willekeur en chaos door de overheid onderhouden wordt. Doch er is meer, banken hebben de groeiende economie na de tweede wereldoorlog aangegrepen om via kredietverlening hun winsten de hoogte in te jagen, de keerzijde is de groeiende schuldenbergen bij industriëlen en particulieren terwijl net deze productieverhogingen boven de vraag en het verbruik uit deden stijgen. De opkomst van nieuwe industrielanden die via zuinig beleid een zware concurrentie weten uit te bouwen, samen met hoge graad van automatisering in westerse bedrijven en ter zijde schuiven van de arbeider heeft, wel is waar, productie goedkoop gemaakt, doch gelijkertijd koopkracht van de westerse arbeider ondermijnt en afgebouwd.
Overproductie, nieuwe groeilanden, zware concurrentie en buitensporige kredietverlening doen echter de westerse industrie en economie de das om, en veroorzaken eerst een Bankencrisis die onvermijdelijk vervolgd wordt door een industriële crisis die de westerse markten volledig ontredderd, doch het slachtoffer is niet de investeerder of kapitalist, hun verliest is draaglijk en beperkt, zij verschuiven hun kapitaal naar daar waar het opbrengt, doch de tewerkstelling stort in, de reserves raken op, de werknemer en kleine zelfstandigen verliezen hun inkomen, en het zijn dus de kleinen die de rekening geboden krijgen. Tot overmaat gaat Europa als koepel de migratie steunen en aanwakkeren, waardoor de reserves van het volk verder opgebruikt worden om andere, zo genaamd op grond van mensenrechten, uit de vermeende ellende te redden. De ellende in anderen landen worden echter vaak door westerse uitbuiting ontketend en aangewakkerd, ten baten van de westerse industrie en hun aandeelhouders, doch de werkende bevolking in westerse landen krijgen de rekening geboden, terwijl hun omgekochte regeringsleiders hun zakken vullen en het volk in de steek laten.
Pesten, een onzichtbaar wapen tegen ondergeschikten en zwakkeren
Pesten en pestgedrag is echter een aangeboren gebrek dat het eigen sociale onvermogen verbergt. Het is dagelijkse kost, mensen die gepest worden tot ze mentaal instorten en vluchten via een wanhoopsdaad. Ziekelijk pesten is een fenomeen dat voorzal bij individualisten waarneembaar is, en een duidelijk teken van sociale degradatie der westerse bevolking. Moreel en psychisch geweld is niet alleen moeilijk aantoonbaar, doch vertoont geen fysieke en duidelijk visueel herkenbare sporen. Hoewel het effect niet zelden dodelijk is en men het op een wanhoopdaad kan doen uitdraaien, wordt het nauwelijks als misdaad erkend.
Pesten is een dodelijk wapen dat door machthebbers in pro westerse landen principieel veelvuldig gebruikt wordt in de hoop zo de weerstand van opposanten te breken. Men moet echter sociaal gehandicapt zijn indien men het gevaar van een fatale afloop niet inziet of in kan schatten.
Xenofobie en vijandigheid, een wapen tegen de macht van het volk:
De houding tegenover anderen wordt veelal bepaald door de persoon zelf, niet door de opponent. Indien men een negatieve vooringenomenheid heeft, wordt dit onbewust geprojecteerd naar diegene waar men negatief over denkt. De negatieve projectie levert een ofwel onvriendelijke en teruggetrokken houding, vijandige houding of een duidelijk onspontane en gemaakte vriendelijkheid, waardoor er een onbewust verzet van de tegenpartij wordt uitgelokt, wat snel kan leiden tot een regelrechte vijandigheid en agressie of indirect en direct geweld.
Het is typeren dat veelal zwakkere persoonlijkheden angst of vijandigheid uitstralen als gevolg van angst tegenover anderen, doch angst tegenover het of de onbekende, hoeft echter geen gevolg te zijn van de eigen zwakke persoonlijkheid, het kan net zo goed een gevolg zijn van negatieve ervaringen.
Sterkere personen gaan dan weer gemakkelijker de onbekende tegemoet, en baseren zich op de eigen mentale kracht om zich te handhaven, waardoor zij het gemakkelijker hebben om zich onder alle omstandigheden te handhaven en niet snel vijandigheid zullen ervaren.
Zijn oude aristocratieën en monarchieën de ondergang van Europa?
Een koningshuis is niets anders dan een voorzetting van de middeleeuwen en de wettelijke criminaliteit en uitbuiting van een rechtloos volk van horigen. De oude adel had uiteraard een steunpunt nodig dat hen zou vrijwaren van de verwatering van hun macht en positie. De scheiding der lage landen, in 1830 creëerde echter een toestand waarbij hun machtspositie in de zuidelijke afgescheiden provincies, het huidige België, aan een zijde draadje kwam te hangen en de opkomende macht van het volk bij gebrek aan een koningshuis en de monarchale macht, als een zwaard van Damocles boven de hoofden van de oude Adel kwam te hangen. Hierdoor was een monarchie die aan hen gebonden was, wel de meest voor de hand liggende oplossing en moest er dus komen. Deze zuidelijke provincies werden al van voor de vorming van België gedomineerd door een oude Fransgezinde adel, die dan ook zijn toevlucht zocht in het Franstalige gedeelte, terwijl men vanaf het begin van de nieuwe Belgische staat het land verfranste. Een hen gebonden lid van het geslacht Saksen-Coburg-Gotha bood hen een tweesnijdend zwaard dat door zijn bindingen met meerdere Europese koningshuizen, hen veelvuldige mogelijkheden kon verzekeren, terwijl dergelijke door hen aangesteld aan hen gebonden zou zijn. Deze monarchie was voor hen het instrument om de oude machtspositie te onderhouden en te vrijwaren voor een oprukkende volksmacht. Ondanks hun goed uitgewerkte plannen, kwam Adolf Hitler roet in hun eten gooien met de uitbreiding van zijn NAZI regime in de bezette gebieden, en de sociale ontwikkelingen die hij het volk bood. Er werd naar een ander systeem uitgekeken dat uiteindelijk zou leiden tot de ontwikkelingen van CEPIC.
De destructieve macht van Europa.
De vorming van België en de keuze van de eerste koning der Belgen zal naderhand een belangrijk element in de uitbouw van een centrale Europese macht betekenen die de Europese landen en de industrie zal kunnen overheersen. Vanuit het centraal gelegen België gaat er namelijk via het nieuwe koninghuis Saksen-Coburg-Gotha een binding uit naar de verschillende adellijke huizen van west Europa, die gezien hun macht en vermogen ook de belangrijkste aandeelhouders zijn in de industrie die via kolonisatie en roof op de overzeese gebieden een snelle opmars kennen. Deze centrale macht wordt haast overal door het opkomen van republikeinen en de roep naar democratie bedreigd, waardoor adel, aristocraten en intellectuelen zich in clubs gaan verenigen, in een poging op zich tegen de opkomende macht, inmenging en invloed van de lagere burgerij te weren, en hun privileges te behouden. Adel en aristocraten die uiteraard streven naar behoudt van status en privileges, gaan zich in gesloten en geheime genootschappen zoals Bilderberggroep verenigen. In de loges en open clubs echter vinden we dan weer vooral intellectuelen, gelijkgezinden en mensen met een vergelijkbaar niveau die er elkaar treffen. Geheime genootschappen en instellingen die naar politieke macht streven, zoals Bilderberggroep, CEPIC en aanverwanten kunnen een onbekende en oncontroleerbare invloed op politiek en maatschappij uitoefenen, dit terwijl de bevolking er noch weet noch invloed op heeft, wat uiteraard een bedreiging voor de democratie is. Het is niet alleen ondenkbaar doch haast onvermijdelijk dat dergelijke machtspolen zich naar hun behoefte gaan richten en hun macht voor eigen gewin gaan inzetten, waarmee de doelstellingen der democratische machten gedwarsboomd kunnen worden. Zoals het spreekwoord zegt, Voor geld kun je de duivel doen dansen zullen zeker de Adel net zoals de meerderheid der aristocraten zich blind naar het financiële belang richten, daar men in deze rangen massaal geconfronteerd wordt met de erfelijke factoren van de Ariër en de Arische ziekte of Psychopathische Geldzucht, waar het bezitten van macht en geld onmeedogenloos wordt nagestreefd. Individueel streven gaat voor op het belang van het volk, doch wordt in vele westerse landen in de loop der laatste eeuwen ook de dood van de adel, hun titels en bezittingen.
De naoorlogse ontwikkelingen in België tonen onweerlegbaar de invloed van machten die van buiten de democratie en invloed van het volk, de politiek manipuleren, terwijl invloed en negatieve bemoeiing van de monarchie duidelijk herkenbaar en betrokken is in de ontmanteling van de vermeende democratie en de invloed van het volk.
De federale doodseskaders:
De Belgische Federale overheid gebruikt Pesten als psychologisch wapen, en heeft zo meerdere dodelijke teams, zoals deze onder minister Justitie Turtelboom bijgestaan door Melchior Wathelet en later vervangen door Maggie de Block. DE wijze waarop ze te werk gaan en systematisch alles uit de media belangstelling weten te houden spreekt boekdelen over de organisatie die er achter schuilt. Dat de minister van justitie (Melchior Wathelet CVP, Stefaan De Clerck CVP, Annemie Turtelboom CVP/VLD) hierin een cruciale rol speelt is logisch het gevolg van het feit dat men moet voorkomen dat de rechtspraak ingrijpt bij illegale praktijken dan hoge ambtenaren en mandatarissen. Dit is echter maar een luttel onderdeeltje van een geheel. Ook de voltallige regering doet aan het spel mee, of waarom dacht men dat Dutroux zo lang zijn gangen kon gaan zonder dat de slachtoffers of hun verwanten stappen konden ondernemen, en wat met de slachtoffers van de Bende van Nijvel, zijn ze vergoed of iets te weten gekomen? Beide gevallen zijn onverklaarbaar zonder een achterliggende steun of organisatie van uit de top van de maatschappij en de hoogste rangen van het land.
De ijver die christendemocratische politici aan de dag legde om medestanders van Dutroux vrij te laten (Stefaan De Clerck) of de slachting van als een genocide tussen twee etnische volkeren voor te stellen Rwanda, die door meer dan 500 jaar versmelting er niet meer kunnen zijn (Jean-Luc Dehaene) zijn wel behoorlijke doordenkertjes. Rwanda en de belangen van Europa en de Belgische aandeelhouders van de mijnexploitatie van Oost Kongo. Rwanda en Oost Kongo zijn waarschijnlijk de belangrijkste economische en financiële bevoorradingen van een voornaam deel der antidemocraten van België en Europa, en daarmee mogelijk de grootste bedreiging voor de Europese democratie, bevoorrading die met belastingsgeld via België en Europa voor oorlogen en conflicten op het terrein in stand wordt gehouden.
Indien men bedenkt dat net deze politieke fractie van aan het begin verbonden is aan de monarchie en de oude adel van het land en van in de middeleeuwen al kerk en staat als twee handen op één buik functioneerden. Of waarom parketten in dergelijke zaken niet opschieten en de bende onderzoeken telkens er doorbraak leek naar een andere onderzoeksrechter werden doorgeschoven. Het is duidelijk dat er achterliggen gezag is dat dit alles een continuïteit geeft en onderhoudt, ongeacht welke personen een plaats hierin invullen terwijl de collegialiteit alle lekken moeten voorkomen en het systeem af moeten schermen.
Het ontstaan van de Belgische Monarchie:
De onafhankelijkheid van België werd uitgeroepen in 1830 maar de monarchie werd pas in 1831 gesticht. Leopold I, prins van Saksen-Coburg-Gotha, legt de eed af op 21 juli 1831 en wordt de eerste koning der Belgen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_Congres_(België)
België is een erfelijke constitutionele monarchie. De rol en de werking van de instellingen van het land, waaronder ook de monarchie, worden geregeld door de Grondwet. « Erfelijk » betekent dat de Koninklijke functie, zoals zij in de Grondwet beschreven wordt, slechts kan worden uitgeoefend door een afstammeling van de eerste koning der Belgen, Leopold I.
De Koning, die door de Grondwet boven godsdiensten en ideologieën, boven politieke overtuigingen en debatten en boven economische belangen wordt geplaatst, is tegelijk de bewaker van de eenheid en de onafhankelijkheid van het land.
Namen uit de lijst van leden van het congres dat aan de basis stond van het congres dat de eerste Belgische bestuursorganen en de monarchie fundeerde, duiden duidelijk op leden uit de betere burgerij en oude adel.
Op 4 okt.1830 werd door een voorlopig bewind de onafhankelijkheid van België uitgeroepen. Op 3 nov.1830 kozen 30.000 bekwame kiezers de 200 leden van het Nationaal Congres. De vertegenwoordigers die werden verkozen, behoorden immers allen tot dezelfde klassen van adel en burgerij, van wie de meesten eenzelfde opvoeding in het Frans hadden genoten. Het Nationaal Congres opende zijn werkzaamheden op 10 november 1830 onder voorzitterschap van de ouderdomsdeken Jean-François Gendebien. Als voorzitter werd baron Erasme-Louis Surlet de Chokier gekozen, tot aan zijn verkiezing tot regent en tijdelijk staatshoofd. Twee ondervoorzitters werden Etienne de Gerlache en Goswin de Stassart. Tot nieuwe voorzitter, na Surlet, werd Etienne de Gerlache verkozen.
Tot slot:
Uiteindelijk kan men uit voorgaande afleiden dat de werkelijke leiding, bedreiging en verantwoordelijkheid tegen het volk en de democratie, hoogstwaarschijnlijk te vinden moet zijn in de entourage van koningshuizen, en de industriële kaste van adel en aristocraten, samen met families die van aan het ontstaan van de Belgische monarchie hierbij betrokken waren, welke hun voorzetting verzekerde onder de naam Bilderberggroep.
Wij mogen aannemen dat Bilderberggroep de hoofdverantwoordelijk is voor de systematische afbouw en sabotage van de Europese democratie, doch ook van de sabotage van ons democratisch stemrecht, waarin zij dank zij de steun van de leidingen der traditionele partijen, in vele Europese landen in slagen.
België: De politiek is ziek, en de regering bezet door gestoorden.
In de Psychiatrie werd destijds het begrip Pseudologia fantastica in gebruik genomen.
De Pseudologia Fantastica is een ziekelijke, onweerstaanbare neiging om gefantaseerde belevenissen als waar gebeurt te presenteren. Deze komt veel voor in samenhang met ASP (AntiSociale Persoonlijkheidsstoornis)
Men herkent het verschijnsel doordat fantasie voor feiten worden genomen en daarop strategieën en instelling worden gebouwd. Discuteren met zwakzinnige heeft geen zin, men moet dergelijke mensen laten bazelen en hen in hun wijsheid laten. Deze mentale ziekte kan men vandaag bij veel politici waarnemen, zowel hun fantasie als de bijhorende wartaal slaan onbegrensd op hol, doch de Heer vergeeft hen wel want zij weten niet wat zij doen.
Sleutels tot het succes.
1) Goede en grondige organisatie en taakverdeling met overzichtelijke opvolging.
2) Goede relatie tussen werkgever en werknemer met duidelijke contacten.
3) Goede beloning naar prestatie van de werknemer.
4) Goede relatie met cliënteel.
Elke baan vraagt een voltijdse en volle inzet ongeacht het niveau, en geen enkele job vraagt meer dan de man of vrouw kan presteren. De fysieke en mentale inzet van een persoon op het hoogste niveau is een fluitje van een cent indien die persoon zijn job aankan en hij/zij dus de nodige kwaliteiten heeft.
Elke baan die boven het vermogen van de persoon in kwestie ligt, is een belastende job en levert een onvoldoende prestatie.
Nelson Mandela het product van de genetische vermenging van Bosjesman en Bantoe.
Nelson Mandela dwong van iedereen respect af door zijn eindeloze vergevingsgezindheid en zijn hardnekkig streven naar recht en geweldloosheid. Twee merkwaardige eigenheden die men bij de doorsnee Bantoe niet terug kan vinden. Mandela stamt uit een vermeende negerstam, doch de Midden Afrikaanse en Zuid Afrikaanse neger is vaak vertekend door vermengingen met de Bosjesmannen die vroeger over gans Afrika moeten verspreid geweest zijn. Mandela heeft echter een vrij grote gestalte eigen aan sommige kust Bantoes doch verder alle kenmerken van Bosjesmannen. De kort gedrongen schedel, kroeshaar in bosjes, de spleetogen die vaak bij Bosjesmannen voorkomen, de lichte haast gelige huidskleur, de scherpe geest en het eindeloze geduld met voor ons westerlingen onbegrijpelijke vergevingsgezindheid.
Het solitaire instinct en de sociale logica
Een zeer groot gedeelte van de bevolking van oost Azië, vooral verwijderd van de kusten, bestaat uit instinctieve solitairen. Het eigen welzijn wordt hierbij gekoppeld aan een zo groot mogelijke groep van gelijkgezinden, om zo tot een eigen veiligheid te komen door de grootte van de groep of kudde, wat we ook bij dieren kunnen bespeuren. Deze kenmerken zijn zo ook te zien bij Bosjesmannen, hottentotten en pygmeën. Persoonlijke weerbaarheid is bij solitairen, zowel bij dier als bij mens haast onbestaande, waardoor de solitaire bij gevaar zomogelijk vluchten of uitwijken, en slechts in extreme gevallen tot verweer en zelfs uiterst wreed geweld kan overgaan. Geweld verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra het gevaar verdwijnt. Het instinctief solitair zijn, sluit spontane koppeling en gevoelens naar anderen uit, terwijl elke koppeling met de omgeving die als nuttig of nodig wordt ervaren gretig wordt aangegrepen en leidt tot grenzeloze solidariteit. Huwelijke tussen solitairen steunen daardoor op de ervaring die men binnen het huwelijk opdoet, terwijl men nauwelijks of geen oog heeft voor anderen dan de eigen partner en elkaar grenzeloos steunt uit praktisch oogpunt.
Tot vandaag mag men rekenen dat de extreem pacifistische Bosjesmannen de laatste zullen zijn om een uitroeiing der aanhangers van het vroegere apartheid te verhinderen of af te keuren. Solitairen hebben geen emotionele banden of gevoelens en staan gevoelloos tegenover allen die geen positief deel vormen met hen of hun maatschappij, doch staan haast elk geweld tegen elke mogelijke bedreiging toe. Solitairen zullen echter nooit een bedreiging bestrijden met onzinnig geweld of wreedheden, het uitschakelen is voldoende om hun veiligheid te waarborgen en wraak komt bij hen niet van pas.
De Arabische migranten in het westen en het islamextremisme met totaal gebrek aan pluralisme, dat hen vergezelt aan de ene kant tegenover de losse zedelijke normen van de westerse wereld vormen een explosieve mengeling, doch wordt extra versterkt door dit geheel te mengen met het agressieve temperament van de Oost Europeaan. Gebrek aan pluralisme is direct gevolg van afwezigheid van een behoorlijke sociale intelligentie en bijhorende verdraagzaamheid, wat haast als collectief element in zowel Oost Europa als het Midden-Oosten kan aanzien worden.
Het naar westerse normen totaal zinloze geweld, is voor dergelijke volkeren niet zinloos doch zinvol en deel van hun geloofsfanatisme en overtuiging. Het idee dat dit verbonden is aan de islam is fout en heeft principieel niets te maken met geloof of filosofie van het individu, doch met zijn vermogen tot interpretatie en aanpassing naar omstandigheden. Aanpassingsvermogen vereist een afdoende intelligentie en inzicht in een situatie, wat slechts zeer beperkt kan beïnvloed worden door de vorming van een individu.
Amerika dat volledig uit een mengeling van migraties bestaat uit alle hoeken van de wereld, en ons dagelijks het interne geweld toont, is een schoolvoorbeeld voor deze dodelijke cocktail, waarvoor zelfs geen godsdienstfanatisme nodig is, laat staan dat dit er nog bij komt.
Ontwikkeling wordt in de westerse wereld te snel op een lijn gesteld met vorming, doch ontwikkeling heeft niet zoveel met vorming te maken, wel met erfelijke normen aanwezig in de genen met het verbonden intelligentie niveau van een soort of volk. Zo zal men zien dat sommige zonder ontwikkeling een buitengewoon inzicht in situaties aan de dag legt, terwijl anderen met zelfs hoge scholing maar geen zicht krijgen op voorkomende situaties en moeilijkheden. Scholing en vorming moeten kennis en ervaringen toevoegen en de eigen intelligentie meer armslag geven.
Gradatie of degradatie in het intelligentieniveau is niet of nauwelijks afhankelijk van de vorming, en heeft vele tientallen tot honderden generaties nodig om een waarneembaar verschil te bieden in een maatschappij. Als voorbeeld verwijzen we hierom naar de Arische ontwikkeling die door de Europese adel over gans Europa werd verspreid, doch door de eeuwen heen nauwelijks iets van hun sociale eenzijdigheid en hoogmoedswaan inboette en zich nauwelijks wist aan te passen. Ook bij de joodse ontwikkeling vinden we deze tendens weer, terwijl er slecht aanpassingen en veranderingen zijn daar waar deze door genetische vermengingen uit hun genetisch en ontwikkelingsisolement komen. Alleen positieve mutaties kunnen een snellere gradatie teweegbrengen.
Vorming in het Midden Oosten en Oost Europa, geeft door gebrek aan sociale intelligentie van deze volkeren als resultaat dat vorming en ontstane kennis wordt aangewend om hun gebrekkig pluralisme en extreme opvattingen met modern kennis en geweld over de planeet te verspreiden. Hun sociale intelligentie is onvoldoende ontwikkeld om degelijke aansluiting met de westerse wereld te creëren, en staat gezonde integratie en vestiging in de weg. Hun behoefte in een eigen stabiele en onbedreigde leefwereld kan hierdoor niet anders dan leiden tot creatie van een eigen leefwereld in onze contreien, wat op zich inhoud dat men onze leefwereld moet onderwerpen aan hun normen en opvattingen.
Het creëren van een eigen leefwereld en entourage naar eigen normen in het westen, kan door hun gebrek aan sociale intelligentie niet via sociaal overleg en pluralisme bereikt worden. Gezien agressief egocentrisch individualisme dat onverbrekelijk deel uit maakt van de aangeboren sociaal gebrek naar westerse normen, kunnen zij in onze leefwereld niet integreren en kunnen zij slechts tot degelijke vestiging komen door hun nieuwe leefwereld naar hun normen om te buigen. Dit laatste kan slechts geweldloos via overleg, doch zou inhouden dat wij ons vrijwillig neerleggen bij normen die niet tot onze ontwikkeling en cultuur behoren en er niet in passen.
Ook de westerse ontwikkeling steunt vooral op een vorm van egocentrisch individualisme en geeft haar bevolking de sterke behoefte in een zelf gecreëerde en eigen entourage te leven, naar eigen normen en inzichten gebonden aan het eigen ontwikkelingsniveau.
We zien daar en tegen dat Oost Aziaten en Indonesiërs, gedreven door eerstens een solitair instinct of als tweede een nestinstinct hun leefwereld niet aan anderen opdringen net zo min als de maatschappelijk gedreven meerderheid der Afrikaanse zwarten, die zich dan weer in elke maatschappij perfect weten te integreren, daar waar het hen niet wordt verhinderd.
Overal waar westerlingen naartoe trekken en trokken, en gebieden die zij koloniseerden, werden en worden door hen onderworpen en gedwongen zich naar westerse normen en inzichten aan te passen.
Het is absurd te denken dat een ander ontwikkeling die op egocentrisch individualisme steunen, zoals de Arabische of Oost Europese bevolk die zich in onze gebieden vestigen, zich wel naar onze normen zullen schikken, zich bij onze opvattingen die niet in hun ontwikkeling passen zullen neerleggen, en naar onze wensen zullen integreren. Zij zullen dit nillens-willens doen zolang zij in een minderheid zijn en niet anders kunnen, doch zullen dit na het veroveren van een politieke plaats en stem indien nodig met geweld doordrijven, net zoals wij dit eerder in onze kolonies, het Midden-Oosten en Oost Europa deden en nog doen.
De Belgische toekomst en de op til zijnde verkiezingen van 2014.
Een bestuur, leiding of regering die steunt op corruptie en machtsmisbruik biedt geen zekerheid of toekomst voor zichzelf of de onderhorige en kan slecht op wantrouwen rekenen, niet op stabiliteit of solidariteit van andere dan de eigen bestuursleden en mede verantwoordelijken.
Het volksbelang is onverbrekelijk verbonden aan het belang van een gezonde economie, wat slechts haalbaar is als men corruptie behoorlijk kan aanpakken en uitsluiten. Een maatschappij is als een bedrijf en kan niet vlot en rendabel functioneren indien er geen orde doch wanorde heerst.
Een regering die op corruptie en illegaliteit steunt staat met een been in de criminaliteit en is een constante bedreiging voor zowel de eigen bevolking als landelijke economie. Een regering die niet drastisch optreedt tegen corruptie en criminaliteit in eigen rangen ondermijnt de eigen geloofwaardigheid en de vrijheid en veiligheid van haar burgers. Zij pleegt daarmee verraad aan het volk en verdient niet meer dan door het volk afgewezen te worden.
Tijdens en na elke regeerperiode moeten getroffenen vrijuit klacht neer kunnen leggen tegen inbreuken met ernstige gevolgen door regeringsfunctionarissen, waarop het aan de parketten is om na te gaan of er al dan niet rede tot ingrijpen is, zonder dat een regering hierin tussen kan komen. Momenteel is in België de scheiding van machten een dode letter, en bij herhaling werd er in het verleden door de regering ingegrepen waar men theoretisch niet mocht of kon ingrijpen, of niet opgetreden door aanpassingen in te voeren waar het wel nodig bleek.
De regering Di Rupo was een aanfluiting van de democratie en brak alle records op het vlak van corruptie, machtsmisbruik, onbekwaamheid en graaizucht van haar leden.
De persvrijheid of vrijheid van meningsuiting is anno 2013 een aanfluiting en verre van aanvaardbaar. Deze vrijheid moet dringend hersteld en gevrijwaard worden. Opzettelijk aantijgingen en laster moeten daar en tegen strafbaar blijven.
Anno 2013 staat België voor de verkiezing van 2014 met als keuze;
1) ofwel de uittredende partijen verder gedogen, ondanks massale onbekwaamheid, volksverraad, walgelijke graaicultuur en illegaliteit, of noem het, criminaliteit binnen regeringsrangen,
2) ofwel een stem geven aan totale verandering en het zich afkeren van de klassieke doch totaal falende politieke culturen.
Elke regering die aantreedt en geen stappen onderneemt tegen regeringsfunctionarissen van een uittredende of de eigen regering die opzettelijk en bewust machtsmisbruik plegen of pleegden, zet de deur open voor voortzetting van machtsmisbruik en verraad daarmee ook het volk en het land.
Duidelijke en toepasbare wetten, en een bruikbare dienst voor recht en orde, kunnen een land en zijn economie niet schaden, integendeel.
De grootste handicap voor België op het bestuurlijk vlak is wel de straffeloosheid die een vaste en gewaarborgde factor blijkt te zijn. België wordt door elke aantredende regering sinds haar vorming als onafhankelijke staat, door eenzelfde factor politiek gericht, ongeacht welke politieke strekking aan de macht is.
Dergelijke constante wijst op een invloed van buiten de politiek met een constante betrokkenheid en doelstelling, die echter invloed kan uitoefenen op de politiek. Hier rest één mogelijke piste, namelijk geld en eigen gewin, met als mogelijke geldschieters degene die geld hebben, namelijk de adel of de aristocratie, met bovenaan het koningshuis. Buiten de adellijke kringen is er nog de industriële machthebbers, oorspronkelijk veelal ook van adellijken bloede of uit oude aristocratische milieus, doch de continuïteit wijst vooral in de richting van de monarchie.
Het omverwerpen van het systeem van straffeloosheid tijdens en na een regeerperiode, van de leden van een regeringscoalitie, vergt in België het afschaffen van de monarchie, die financieel gespijsd wordt door de industriële aandelen in de handel uit de vroegere private kolonie van de Vorst, de latere Belgische kolonie, Kongo.
Straffeloosheid is de grootste bron voor chaos, corruptie en destructie op alle terreinen, en is dan ook de voornaamste factor in de afbouw van de Belgische welvaart voor haar burgers en van haar industriële aantrekkelijkheid, net zoals het rede is voor het stijgende ongenoegen en onvrede van de bevolking dat zich vertaalt in voortdurende stakingen en sabotage van bedrijven.
Ook het stijgend politiek verzet met groeiend politiek rechts en afwijzing van Europa. Een Europese Unie die door zijn slechte opbouw en wankele onderbouw meer nadelen van voordelen aan de bevolking biedt, en hun onzekerheid versterkt is slechts olie op het vuur van ongenoegen, en terecht.
Verantwoordelijken zouden principieel zwaardere straffen moeten krijgen als hun onderhorigen voor dezelfde daden, zeker daar waar het duidelijk is dat zij bewust mee aan de basis liggen van wantoestanden of strafbare feiten en illegaliteit.
Straffeloosheid echter laat het bewust falen uit eigenbelang toe en moedigt het misbruik en de corruptie aan.
Men mag echter het falen nooit zonder duidelijke gronden als een opzet omschrijven en moet zich hoeden om het onopzettelijke niet als een opzettelijke daad aan te duiden.
België een land dat uitpuilt van de rijke burgers, terwijl haast de helft van de bevolking een tweede inkomen nodig heeft om te kunnen overleven.
Een land op de rand van de afgrond, waar mandatarissen en ministers rijkelijk hun zakken volproppen met extreem hoge lonen om er niet behoorlijk van te bakken.
Een land waar mandatarissen en politici zich schaamteloos verzetten tegen de afschaffing van bonussen en premies voor vrijwillige opstap, waarop zij feitelijk geen recht hebben.
Een land waarin de diensten voor recht en orde minder valide zijn, en verstoord worden door overheden, die beweren dat er een scheiding van machten is, doch deze niet respecteren.
Een land waarin het wapen van benoemingen door de overheden wordt gebruikt om de diensten voor recht en orde naar persoonlijke of overheidsbelangen te zetten.
Een land dat zich er op beroept om een democratie te zijn, gedomineerd door een koning en zijn politieke hofnarren.
Een land dat bestuurd wordt door een regering die niet wil en kan waken over de veiligheid van haar burgers, en haar verantwoordelijkheid bij falen niet opneemt, (slachtoffers Dutroux en bende van Nijvel) dank zij een voor de overheid gunstig vonnis.
Een land waarin de overheid zichzelf boven de wet plaats, en hiermee buiten schot blijft, terwijl men de bevolking hun rechten en diensten voor veiligheid en welstand weigert.
Een land waar de criminaliteit sneller groeit dan de economie en tewerkstelling, en de criminelen deel nemen aan de regering.
Een vermeend democratisch land waarin de meerderheid door een minderheid wordt bestuurt en uitgebuit zonder goedkeuring van het volk of haar meerderheid.
Een land met bergen schuld, of zeg maar zo groot als de gehele Himalaja, en waarvoor hoog bejaarden en hun kroost hun leven, rust en vrijheid voor moeten opofferen.
Een land met een toekomst voor de jeugd die er uit zal bestaan om zich af te sloven voor de schulden van voorgaande generaties.
Wat is het onderscheid tussen Maggie De Block en Marc Dutroux?
Het mag een domme vraag lijken, doch is het onderscheid tussen een kind vermoorden en een kind moedwillig, onwettig en zonder reden onttrekken aan de samenleving met de ouder of voogd kleiner dan velen zich realiseren. Op het vlak van leed voor de betrokkenen, is het effect minder groot dan men zou denken.
Het vermoorde kind kent geen gruwel meer, het kind dat onwettig de toegang tot ouder of pleegouder wordt ontzegd, leeft dag in dag uit met de gruwel hieraan verbonden. In beide gevallen is ook het leed der ouders niet te overzien.
Al is er een onweerlegbaar verschil, een kind vermoorden lijkt gruwelijker dan het kind onwettig en zonder reden aan de omgang en samenleving met ouders of dierbaren ontrekken. Doch het kind dat zonder reden en onwettig onttrokken wordt aan het gezin waarin het thuis hoort, leeft verder, dag in dag, uit met de gruwel van het feit zelf, het vermoorde kind echter niet.
Voor een ouder of voogd is er ook een hemelsbreed verschil. Indien een ouder of voogd constant moet leven met de wetenschap dat er een kind is dat je opvoedde en nog in leven is, doch niet bij je mag of kan komen, leef je dag in dag uit met dit besef van onmacht. Je kunt echter niets ondernemen om je telg bij te staan of te helpen, een fenomeen dat nog versterkt wordt indien die telg alleen verder moet in een vijandige omgeving, terwijl het een perfect band had met zijn ouder of voogd.
Ook emotioneel is het voor beide partijen een nimmer eindigend leed waarmee men constant geconfronteerd wordt, na een moord op een kind blijven er de nabestaande die het leed moeten verwerken, niet het slachtoffer, bij een scheiding van ouder en kind blijkt er ook het leed voor het kindslachtoffer dat verweesd achter blijft.
De ouder of pleegouder die de samenleving met een kind of pleegkind onwettig en zonder grond wordt ontzegd leeft met het immense leed, doch ook het betrokken kind moet hiermee verder, ook al heeft het geen andere banden of steunpunten meer over.
Men kan niet anders stellen dat in beide gevallen het leed monsterachtig is net zoals de daders, of het nu om een moordenaar gaat of om een politieke mandataris die de wetten negeert om opposanten te treffen of om het zij eender welke reden dan ook, de gruwel is vergelijkbaar net zoals de misdaad.
Voor Maggie De Block en Marc Dutroux is het menselijke leed dat zij zonder reden of wettiging doch bewust plegen, slechts een spel of persoonlijk amusement, en zijn zij hierin met elkaar vergelijkbaar.
Het is echter de vraag of De Block dit doet op eigen initiatief of in opdracht, gezien zij onder de bevoegdheid van Annemie Turtelboom functioneert, terwijl Turtelboom verbonden is aan de federale regering. Uiteindelijk kan ieder van ons een opdracht van zijn meerderen weigeren, zeker indien de opdracht vanuit humanitair standpunt deontologisch onaanvaardbaar is. Onze politici daar en tegen knielen bij voorkeur voor geld en niet voor de rechten en behoeften van het volk.
Het is duidelijk dat men in de federale politiek in België bereid moet zijn om over lijken te gaan om zijn doel en de premies op te strijken, terwijl de burger voor hen vaak slechts hindernissen zijn die zij kost wat kost willen overwinnen.
De Morgen: zaterdag 28 september. (Hugo Camps)
In zijn toespraak voor de VN hield Elio Di Rupo een pleidooi voor individuele vrijheid. Met een schuin oog op de Russische delegatie zei hij: "Mensen hebben het recht om op straat en in publieke ruimtes hand in hand te lopen. Ook homokoppels."
Hand in hand.
Zou er op het wereldtoneel van de VN ooit één staatshoofd of regeringsleider zijn geweest die het beeld opriep van tot hand-in-hand geslepen geluk? Ter attentie van heteroseksuelen, homo's en travestieten? Ik heb het Dehaene nooit horen zeggen.
Jean-Luc hield het gemakshalve op clusterbommen.
Het was mij eerder opgevallen dat Elio de menselijke touch in de politiek zoekt. Als het om seksuele vrijheid gaat, is hij zelfs een getuigende politicus. Uniek in een land waar erotiek en intimiteit halsstarrig buiten alle politieke discours worden gehouden.
Zou het Elio's suïcidaal trekje kunnen zijn? Wie weet in de romantische traditie van: Napels zien en sterven?
Ik vraag me nu geamuseerd af of er in de Zestien ook een bed staat.
Doorsnee politici worden pas persoonlijk ná hun public service. Lees Yves Leterme in deze krant. Di Rupo volgt dat tijdpad niet.
De man en vrouw in hem zijn er altijd. Als licht en lucht in beklemming. Met de flair van existentiële vrijheid.
(Tot daar De Morgen)
Di Rupo prees de zogeheten vrijheid van de Belgische burger, doch voor de man in de straat zijn democratie en rechten nergens verder weg, en is vrijheid en welvaar naar middeleeuws model een privilege van de aristocratie, net als in een volwaardige dictatuur verbonden aan de partijkaart.
De vrije burger:
Een vrije burger die verarmd met de dag, terwijl de landelijke elite zich buitensporig verrijkt en mandatarissen meer postjes bekleden en rijkelijk vergoed krijgen dan zij behoorlijk kunnen invullen.
Een vrije burger die door een minderheid wordt gedomineerd, terwijl de meerderheid onder vertegenwoordigd is op het nationaal bestuurlijk vlak.
Een vrije burger die door stijgende criminaliteit dagelijks bedreigd wordt, terwijl zijn overheden criminelen beschermen en rijkelijk verzorgen in staatshotels. (Dutroux en Co)
Een vrije burger die als slachtoffers van de Bende van Nijvel geen stem of rechten heeft.
Een vrije burger die als klokkenluider wantoestanden aanklaagt en zelf door hun overheden daarop geviseerd en vervolg of gepest wordt.
Een vrije burger die zich niet op parketten kan beroepen waar er overheidsmandatarissen in grove overtreding zijn.
Een vrije burger die met lede ogen moet aanzien dat migranten meer rechten en diensten genieten dan de autochtone bevolking.
Een vrije burger en kleine zelfstandige die geplaagd en belaagd wordt door bendes en afpersers uit Oost Europa en het Midden Oosten naar Chicago stijl der dertiger jaren.
Een vrije burger die dagelijks geconfronteerd wordt met de graaicultuur der overheden en mandatarissen, terwijl 50% van de bevolking niet kan overleven van één inkomen.
Een vrije burger die tegen wil en dank door een HOFNAR aan het hoofd van een regering, die tegen alle democratische regel en rechten van de burger, naar de pijpen van een monarch danst en het land een model democratie noemt.
Zijn moderne leermethode mogelijk oorzaak van achteruitgang?
In de lage landen, België en Nederland, werd de Nederlandse taalstudie de laatste decennia grondig aangepast en verbeterd zoals dat heet.
Tot net voor 1950 lazen we in de geschriften over de zee- en kanaalvaart dat dit gebeurde met scheepen of booten. Men schreef wat men hoorde, wat per slot eenvoudig en duidelijk was. Men hoorde een lange klinker en schreef er ook een, terwijl men de klinker die kort klonk kort schreef.
Rond 1950 dook er een knappe taalkundige op die met het fenomeen van de open en gesloten lettergrepen begon te goochelen, en de schijfwijze hiermee veranderde afhankelijk van de combinatie korte of lange klinkers en open of gesloten lettergreep, om zo te komen tot het gebruik van eventueel één klinker als lang of kort of twee klinkers als lang, met als gevolg dat zelfs vandaag nog kinderen tot in de derde klas worstelen met het probleem of men al dan niet een korte of lange klinker dient te gebruiken en vooral of een lettergreep open of gesloten is.
Het opdelen in lettergrepen is echter gebonden aan degelijke woordkennis en correcte uitspraak der woorden, wat echter niet het geval is bij kinderen van de eerste jaren van het basisonderwijs. Het onderscheid is namelijk moeilijk voor hen die de taal en bijhorende dictie niet perfect beheren, en dus struikelblok voor elke leerling van het basisonderwijs, gezien ze door hun gebrekkige kennis van de taal of bijhorende dictie de woorden nauwelijks correct kunnen splitsen in lettergrepen, en dus ook geen houvast hebben, om te bepalen of een lettergreep open of gesloten is. De nieuwe leerwijze vereist echter de opdeling van woorden in lettergrepen om de schrijfwijze te begrijpen.
Voor 1960 leerde men de kinderen eerst de klinkers en medeklinkers aan. Al spellen formeerde men met de gekende letters de eerste eenvoudige woorden. Zij konden dus spellend een woord samenstellen en luisterend een woord analyseren en tot letters en schrijfwijze herleiden. Belangrijk in dit leerproces is het feit dat kinderen op deze wijze werden aangezet om te analyseren en formeren, twee uitzonderlijke ontwikkelingen die de intelligentie benutten, in tegenstelling met de huidige leerwijze die gebaseerd zijn op het geheugenwerk en het gebruik van het automatisme, doch waarbij intelligentie haast onaangeroerd en nauwelijks op dit vlak aangewakkerd wordt. Tot overmaat zijn het kinderen die een goed geheugen hebben die uitspringen en best scoren, doch daarom nog niet degenen zijn die een degelijke intelligentie hebben.
Of het nog niet genoeg is, worden we om de haverklap geconfronteerd met wijzigingen in de spelling en schrijfwijze van de Nederlandse taal, waardoor de kennis van de taal tegen dat we ze onder de knie hebben, overhoop wordt gehaald en we van vooraf terug kunnen beginnen omdat een professor linguïst zijn naam wil vereeuwigen.
Intelligente mensen gaan echter meer voort op hun inzicht en benutten hun geheugen slechts om standaards, basisconcepten en ervaringen op te slaan. Hun mentaal vermogen wordt echter toegespitst op inzicht met analyse en formatie, en hebben hierdoor meer nut voor de maatschappij als baanbrekers en nuttige vernieuwers. Tot op het einde van het basisonderwijs hebben vele van deze groep het uitzonderlijk moeilijk, gezien het modern onderwijs in de basisschool vooral steun op het opslaan en vasthouden van basiskennis en normen, met bovenaan Taal nodig voor de communicatie bij de lessen en vorming en vervolgens mathematica of wiskunde wat onontbeerlijk is in het dagelijkse leven en vele wetenschappen met nadruk op technische vormingen. Al met al, is het Automatisme dat wat een lagere schoolopleiding vergemakkelijkt terwijl het voor verder middelbaar en hogere ontwikkelingen, vooral in technische en praktische richtingen veelal van secundair belang is, en het in vele gevallen eerder een nadeel dan een voordeel betekent. We kunnen niet anders dan vast stellen dat zelfs taaldeskundigen en schrijvers worstelen met onze moderne Nederlandse grammatica.
Het menselijke brein heeft een bepaalde capaciteit die versterkt wordt door snelheid waarmee dit brein kan werken. Zo merken we in het dagelijkse leven dat mensen vaak blijven steken in een gesprek, en de hapering opvangen door een eu. Het eu zeggen staat voor een onvoldoend vermogen om begrippen snel opeenvolgend te schikken en zinnen te formeren. Indien we mensen uit tropische landen horen spreken doen zij dit veelal razend snel en zonder onderbrekingen. Deze indruk wordt versterkt indien het om een taal gaat die we niet machtig zijn, doch al bij al horen we in hun gesprekken geen onderbrekingen of zeg maar eu. Dit wijst op een snel werkvermogen van hun hersenen. Kinderen van Bosjesmannen vertonen al op prille leeftijd en bij gebrekkige ervaring, een uitzonderlijk vermogen om zich aan verrassende situaties aan te passen, wat refereert naar een uitzonderlijke praktische intelligentie, een fenomeen dat ook opvalt bij de doorsnee zuidoost Aziaat en vele vooral Noord Afrikaanse zwarten.
Taalprobleem voor de Nederlandse taal en de gebruikte studiemethode net zoals de grammatica zelf zorgen voor een achterstand in het lager onderwijs. De complexiteit van het Nederland drukt zwaar voor vele kinderen in de eerste drie jaren van het lager onderwijs, waardoor studie voor vele een marteling wordt en schoolmoeheid hier al zijn wortels krijgt. Taal achterstand is een fenomeen waar men anno 21ste eeuw volop mee geconfronteerd wordt, en waardoor jongeren ook in het middelbaar onderwijs gehinderd worden in hun studies. Tot overmaat worden vele vormingen extra belast met allerlei vakken waarvan men later nauwelijks nut heeft en slechts dienen om individuele kennis tentoon te spreiden, doch een massa tijd en energie opslorpen. Bij talen als Nederlands wordt men tegen het einde van de lagere school nog geconfronteerd met het feit dat deze taal beperkt is tot een klein grondgebied en men noodgedwongen een tweede taal moet leren wil men later vooruitkomen en niet tot de interne communicatie beperkt blijven.
Terwijl het Engels als internationale communicatie taal zijn opgang kent en technisch niet uit de wereld, politiek en industrie is weg te denken, zwoegen onze leerlingen aan de kennis van het Frans als tweede taal, een taal die in België zowel als vele andere landen zijn nut heeft, doch duidelijk op internationaal vlak en wereld wijd verdrongen wordt door het Engels. De derde taal, Engels dringt zich ook bij het gebruik van sociale netwerken en het internationale nieuws en verslaggeving op, en is in de moderne communicatie niet weg te denken, waarmee zich een extra belastende studietak opdringt.
Beleidsmensen zouden zich beter moeten beraden bij pedagogen en psychologe die scholen en leerlingen volgen en begeleiden, zoals door de diverse centra voor leerlingen begeleiding momenteel gedaan wordt, om vorming vooral in lagere scholen te optimaliseren met een lagere belastingsgraad voor leerlingen en hogere deficiëntie, zodat jongeren de moed niet verliezen voor ze aan een middelbare of professionele vorming beginnen. Er worden teveel ingrepen gedaan zonder rekening te houden met de realiteit of haalbaarheid en effectief nut van de wijzigingen die men doorvoert.
Evolutie is afhankelijk van, en onafscheidelijk verbonden aan communicatie, waardoor vooral internationaal taalgebruik en kennis van het Engels een vereiste is om de evolutie te blijven volgen en er actief deel aan te nemen.
Terwijl de onderwijsmethoden in vele westerse landen duidelijk en onweerlegbaar uitmonden in een groeiende terugval op het technische en praktische terrein, nemen Oost Aziaten het economische en industriële roer over, en slinkt het westerse aanbod in vakbekwame krachten voor industrie en degelijke management.
Sociaalnetwerk, wapen voor het publiek en poort naar democratie.
De bevolking moet gebruik maken om wantoestanden en misbruiken van machthebbers aan de kaak te stellen, hoe meer er in de openbaarheid komt, hoe beter zicht de massa op de reële politiek zal krijgen en hoe duidelijker machtsmisbruik aan de oppervlakte zal verschijnen. Politici die duidelijk, bewust en moetwillig hun positie en macht misbruiken net zoals zij die hen in dergelijk geval de hand boven het hoofd houden, moeten niet alleen gekend zijn, doch ook in verhouding gesanctioneerd, en door de bevolking zelf van alle steun ontzegd worden. België puilt uit van de corruptie en wantoestanden achter de coulissen, door machtsmisbruik en psychisch geweld tegen burgers, kinderen, zwakkeren en opposanten en heeft een duidelijk gemis aan onpartijdige en ongelimiteerde berichtgeving dien aangaande. Wandaden door politici die ongestraft blijven bewijzen slecht dat de regerende politici zich slechts bekommeren om de eigen belangen en niet om de bevolking.
De bevolking moet invullen wat ontbreekt, zonder zich te bezondigen aan laster door verdachtmakingen of verspreiding van ongegronde berichten. Daar waar de zaken onbetwistbaar kunnen aan getoond worden, doet men er goed aan om zonder schroom de betrokkenen met hun aandeel en naam te noemen, zodat het publiek weet wie de snoodaard zijn. Als de politiek de eigen stal niet kan of wil uitmesten moet het volk dit maar doen, en zelf dus de baan breken naar een degelijke democratie.
Geen enkele politicus kan het stellen zonder de steun en goedkeuring van het volk, en is zonder die steun als een boerenkar zonder paard.
Om duidelijk te zijn, wie in België in de federale regering die door de monarchie en hun vermogen constant gemanipuleerd wordt, wil stappen, moet een asociaal en geestesziek gedrocht zijn, of er uit weg blijven en elders zijn heil zoeken.
Ter verduidelijking.
De Federale regering werd onder het waakzame oog en met steun van de monarch Koning Albert II, ondemocratisch en minderheid tegen meerderheid, gevormd door Alexander De Croo voor Open VLD, Wouter Beke voor CD&V, Bruno Tobback voor Sp.a en Wouter Van Besien voor Groen, en dus dwars op de inspraak van de Vlaamse meerderheid, waardoor Vlaanderen aan de Waalse minderheid werd onderworpen.
De halsstarrigheid van de rechtse Vlaamse partijleidingen en de sociale loyaliteit van Bart De Wever voor N-VA, bemoeilijkte de afbouw van Vlaamse inspraak en hun eis op duidelijke democratische rechten, en leverde een eindeloze vertraging in deze absurde regeringsvorming die uiteindelijk, en ondemocratisch tot stand kwam door het sociale verraad van de vier genoemde klassieke Vlaamse partijleidingen.
Na het mes in de ruig van de Vlaamse gemeenschap gestoken te hebben, door het ondertekenen van ondemocratische regeerakkoorden, traden de ondertekenaar aan Vlaamse zijde terug en lieten verdere afwikkeling van het door hen gecreëerd en wansmakelijke akkoord, met slechts nadelen voor zowel Vlaanderen als België en de stabiliteit van het nationale imago, aan andere leden van hun partijen over. België en vooral Vlaanderen kregen af te rekenen met een snel stijgende schuldenberg, terwijl een enorm fortuin in Wallonië wordt gepompt, en de ontstane tekorten door de Vlaamse bevolking dient opgevangen te worden, en dit bovenop de jonge crisis in de westerse economie.
Karel De Gucht - OPEN VLD weigert inzage en controle door de fiscus van zijn inkomen. Het migratie en vreemdelingenbeleid onder toezicht en verantwoordelijkheid van Annemie Turtelboom - OPEN VLD loop letterlijk in het honderd, terwijl criminelen ronduit bescherm worden en verblijf wordt toegekend, eerst door haar ondergeschikte secretarissen voor vreemdelingenzaken, Melchior Wathelet - CDH en later verder gezet door zijn opvolger Maggie de Block - OPEN VLD. Rechten van burgers en kinderen worden genegeerd om opposanten te raken en te breken. De dienst vreemdelingenzaken en visa worden door het laats genoemde trio, schandelijk misbruikt om psychisch geweld uit te oefenen via moordende pesterijen. Geweld op kinderen en weerlozen is het wapen bij uitstek en toont de wansmakelijke en beestige laagheid van betrokken mandatarissen en ambtenaren der federale regering en de verbonden partijleidingen, die zich als crapuul ontpoppen en bij elk verzet, collegiaal de rangen sluiten en elkaar indekken.
De criminaliteit blijft stijgen terwijl de gevangenissen uitpuilen en de rechtspraak duidelijk van bovenuit gemanipuleerd wordt en mank loopt. Overtollige wetten en preciseringen verhinderen de integere jurist naar logica en gevoel van recht voor het individu en de gemeenschap op te treden. Gejongleer met promoties moet ambtenaren dwingen in de mars te blijven, op cadans door de overheden aangegeven. Wie zich oprecht en gewetensvol verzet, wordt gepest en naar posten ver van zijn verblijfsplaats en gezin overgeplaatst, waardoor zijn gezinsleven, huislijke rust en harmonie, zoveel mogelijk geschaad worden.
Onderzoeken worden eindeloos gerokken om ze uiteindelijk via verjaring zonder gevolg te kunnen klasseren. Met het bendedossier wordt tussendoor druk gewapperd om de aandacht van andere zaken af te wentelen, terwijl er van onderzoeken nog steeds niets uit de bus komt, en de bevolking telkens weer bij de neus wordt genomen. Het wordt dan ook steeds duidelijker dat de bende van Nijvel niet alleen beschermd wordt door de federale regering, doch ook bewust misbruikt om de bevolking te schaden. De vraag of de bende door de federale regering in het leven werd geroepen en in regeringsopdracht opereerde en willekeurig en schijnbaar zinloos moordde, is dan ook op zijn plaats en gerechtvaardigd. Dat de operatie van de bende een achterliggende politieke bestemming had is meer dan waarschijnlijk. Terwijl het meer dan waarschijnlijk is dat deze bende operaties onderdeel waren van een groots plan om de bevolking ongemerkt te schaden, zonder de opdrachtgevers in de kijker te doen lopen is haast zeker en waarschijnlijke reden dat alle onderzoeken werden gesaboteerd.
Begunstigden mandatarissen lopen van de ene tikklok naar de andere en vullen een veelvoud van mandaten en bijhorende vergoedingen, zonder degelijk met een van hun vele mandaten ernstig bezig te kunnen zijn. Meer mandaten in besturen betekent ook meer inkomen en minder controle of overzicht van buiten uit. Dat het land dan ook als een stuurloos schip met de dag verder van wal en op drift geraakt, is dan ook het logische gevolg, waarbij België als natie elk krediet bij kandidaat investeerders verliest en de hele economie mee in het slop geraakt.
De koppeling van de onderlinge Europese staten tot een Unie, heeft tot gevolg dat het geheel verziekt wordt door elk ziek lid, en de Belgische Kanker de rest van Europa mee infecteert, net zoals vele noodlijdende landen het geheel uitputten door beroep te doen op onverantwoorde solidariteit en het gezonde delen van de unie meeslepen in hun val.
Met klassieke
Vlaamse partijen is er mogelijk principieel niets mis, doch de
partijleidingen der klassieke politieke partijen steken de Vlaamse kiezers het
mes in de rug en graaien schaamtelos de pot leeg, terwijl ze hun kiezers vragen
om langer te werken en meer laten betalen om de pot terug te vullen.
Dank zij de
kopmannen Alexander De Croo van Open VLD, Wouter Beke van CD&V, Bruno
Tobback van Sp.a en Wouter Van Besien Groen, en niet te vergeten in coöperatie
met Koning Albert II, hebben de Vlamingen een minderheidsparticipatie in de
federale regering en wordt Vlaanderen vandaag letterlijk geplunderd. Nee, met
de klassieke partijen is in principe niets mis, doch hun leiding is in handen
van een ware maffia, die de eigen ideologie grif inruilde voor grof geld en
hierop schaamteloos verder gaat, waardoor het eigen gewin voldoet om de kiezer
en het gehele Vlaamse volk te verraden en aan zijn lot over te laten.
Met de
verkiezingen van 2014 in het vooruitzicht worden alle registers opengetrokken,
en vliegen de goede voornemens en beloftes uit de deur, doch initiatieven om
misbruiken door functionarissen aan banden te leggen, waanzinnige lonen in te
dijken of politieke benoemingen af te schaffen, zijn er nauwelijks of komen
niet verder dan het vel papier waarop ze geschreven of gedrukt worden, als het
al zo ver komt.
Het politieke monster noemt centrum rechts.
Het lijkt
wel alsof de angst de politici der klassieke partijen om het hart slaat, en
politieke partijen met Open VLD op kop spartelen als duivels in een
wijwatervat. De aanvallen op Bard De Wever (BDW) en Nieuwe-Vlaamse Alliantie
(N-VA) zijn niet uit het nieuws weg te denken, doch BDW zijn streefdoel, het
confederalisme, betekend een interne autonomie van de deelstaten en het onvermijdelijk
einde van de communautaire klucht. Dit houdt echter geen separatisme in, zoals
Europarlementariër Karel De Gucht bij hoog en laag beweert. Confederalisme zou een
doelstelling die door elke partij, zeker in Vlaanderen, toegejuicht zou moeten
worden, daar deze piste elke samenwerking met anderen optimaliseerde via een
vrijheid deze samenwerking te realiseren, naar redelijke normen en
overeenkomsten op vrijwillige en naar mogelijkheden van de betrokken partijen.
Alle
registers worden opengetrokken om het Confederalisme en BDW de grond in te
boren, doch zelfs de minste geletterde en de eenvoudigste man van de straat
weet en begrijpt dat een maatschappij gevormd door twee belangengroepen,
slechts door de sterkst vertegenwoordigde kan bestuurd worden, en niet door
alle partijen op gelijke basis en met gelijke inspraak, ongeacht de grote van
vertegenwoordiging, of straffer nog, zoals sinds de regeringsvorming van 2010,
door dominantie van een minderheid.
In een
democratie is de inspraak verdeeld naar verhouding van het ledenaantal der
partijen, en levert elke partij verhoudingsgewijs een aantal
vertegenwoordigers. Door uitsluiting der politieke meerderheid verdrong men het
recht en de regels der democratie en ontstond een dictatoriaal systeem,
waardoor politiek en economisch ongenoegen en weerslag slechts blijvend gevoed
worden.
De communautaire kwaal.
België kent
al van in de oudheid en al van lang vóór de vorming der Belgische staat, de
tweedracht tussen Franstalige en Nederlandstalige die opgetekend werden in de
geschiedenis en de conflicten tussen Leliaards en Klauwaards (slag der
guldensporen.)
De
hardnekkigheid waarmee de klassieke partijen zich verzetten tegen elke piste
die het communautaire conflict kunnen oplossen doet de vraag rijzen, waarom
dan? België heeft dringen stabiliteit nodig en de huidige instabiliteit komt
niemand ten goede. Middelgrote en kleine bedrijven en kleinhandels gaan met
hopen failliet. Grote bedrijven worden door de derdewereld en groeilanden
overgenomen, of uitgekocht om uiteindelijk naar de derdewereld te verhuizen. De
lasten op de steeds schaarsere menigte die rendabele arbeid verricht worden
alsmaar groter. De koopkracht van de massa blijft slinken, terwijl beleggers
hun heil moeten zoeken in aandelen in de derdewereld waardoor de economie
verder naar de groeilanden verschuift, en de armoede in de westerse wereld
verder uitdeint. Waar zal de mallemolen stoppen indien er geen stabiliteit komt?
De klassieke politieke top is geestesziek,
corrupt en crimineel.
De nieuwste
politieke ontwikkelingen (augustus 2013) en de toenemende graaipraktijken
waarbij politieke vrienden veelvuldig allerlei postjes worden toegeschoven
vergezeld van extreme lonen en bonussen, geven het vermoeden dat met opzet een
crimineel systeem wordt gehanteerd om de bevolking uit te zuigen tot alle
weerstand gebroken is. Mandaten worden verleen aan hen die al bewezen alles
behalve deskundig en bekwaam te zijn, en hun onkunde al veelvuldig bewezen.
Kwaliteit wordt terzijde geschoven voor persoonlijke populariteit, geld,
partijkaart en onderlinge hand en spandiensten. Wie niet bij de goede partij
hoort verliest nagenoeg alle rechten en kan zelfs op de politiek gemanipuleerde
diensten voor recht en orde niet meer rekenen. De criminaliteit wordt openlijk
door de overheid gekoesterd, en onderzoek wordt door de hoogste rechtelijke
instanties verhinderd (Bende van Nijvel en de zaak Dutroux) Klachten tegen
fraude van mandatarissen en geweld op burgers en kinderen worden door parketten
zonder gevolg opgeborgen. Criminelen als minister Turtelboom (Open VLD),
staatssecretarissen Wathelet Sr & Jr, (cdH) en Maggie De Block (Open VLD),
die zelfs extreem geweld tegen kinderen niet schuwen om politieke tegenstanders
te intimideren, blijven ongemoeid en collectief beschermd door hun
regeringspartners onder mom van vereiste collegialiteit. De Gucht, (Open VLD)
handel met voorkennis en belastingontduiking, Stefaan De Clerk (CD&V) die
alles op alles zette om criminelen en wangedragingen te beschermen, enz.
Opvallen is wel dat Open VLD in de criminele bres lijkt te staan.
Criminaliteit
op regeringsniveau dat tot uiting komt in het falen van mandatarissen en
regeringsambtenaren, schriftvervalsingen en manipulatie van het systeem voor
recht en orde, waarbij het opzettelijke niet uit te sluiten is, en men geen rechtvaardiging
voor kan leggen, kunnen niet aangeklaagd worden terwijl eventuele klagers zelf
slachtoffer worden en pseudo-legaal vervolgd en gestraft via onverantwoorde
veroordelingen. Ambtenaren worden via de mogelijkheden op promotie
gemanipuleerd en verplicht te dansen naar de pijpen van criminele
regeringsmandatarissen.
De rechten
van de burgers zijn zoek, het land verliest meer en meer zijn stabiliteit, en
het ongenoegen der massa stijgt ten top. België is dringend aan veranderingen
toe.
