Rechtspraak wordt gevoerd via juristen die een persoon of instelling adviseren en vertegenwoordigen op de rechtbank, doch deze mensen werken niet voor niets en moeten dus vergoed worden.

Juristen die zich tegen inmengingen van hogerhand verzetten worden systematisch gekelderd. Uiteraard zijn er een massa betrouwbare juristen die hieraan niet mee willen werken, doch dit probleem wordt al even systematisch omzeild door gewillige leden van het juridische korps in te schakelen als tijdelijk voorzitter bij een rechtspraak waarin men een persoon of jurist wil wraken.

Vooral waar de overheid direct of indirect of een regeringsmandataris bij betrokken is, worden alle middelen en de vereiste tot collegialiteit van iedere aangesprokenen geëist, om getroffenen te beletten zich te verzetten, en schuwt men de manipulatie van het parket niet om verzet in de kiem te smoren. Dit fenomeen was uiteraard ook een van de voornaamst redenen dat de activiteiten van Dutroux zulk een omvang konden aannemen. Dat deze ontwikkelingen het werk zijn van hooggeplaatste personen is duidelijk, doch de continuïteit van dergelijk systeem is verbazingwekkend en vraagt een continuïteit aan de basis, die slechts verzekerd kan zijn indien zij van buiten de politiek en op hoger niveau werd opgebouwd om onderbreking van het systeem te voorkomen. Ook het feit dat slachtoffers langst alle mogelijke pistes werden afgeblokt is hier een opvallend verschijnsel, (Roze Balletten, Dutroux, Bende van Nijvel enz.) gezwegen van het feit dat het telkens eenvoudige burgers en hun nabestaande zijn, die slachtoffer zijn en hun rechten niet kunnen laten gelden.

De hoge paramilitaire ontwikkeling van de bende operaties te Nijvel en omgeving, en de frequentie waarmee deze op klaarlichte dag toesloegen, op plaatsen waar zij uitzonderlijk in het oog liepen en op een optimale hinder konden rekenen, bewees dat de plaats, tijdstip en omstandigheden hiervoor uitgekozen waren. Het zinloos doden en afslachten van toevallig aanwezige vrouwen en kinderen, die hen niet bedreigde of in de weg liepen, kon nauwelijks anders dan gepland opzet zijn. Het feit dat het niet om buit ging was opvallend en niet te miskennen. De veronderstelde redenen sloegen nergens op, en gaven zelfs geen mogelijke verklaring, doch spraken de feiten op het terrein tegen. De klungelachtige wijze waarop alle onderzoeken werden afgebroken of verhinderd, geeft duidelijk en terechte voeding aan de veronderstelling van opzet vanuit de hoogste kringen van het land en het Hof, gezien het de “Procureur des Konings” was die alle onderzoeken via het verplaatsen van de dossiers in de war stuurde.

De Moord op Patrick Haemers die men uitdrukkelijk omschreef als een feit van zelfdoding, wat echter gezien de omstandigheden fysiek onmogelijk leek en psychisch nog absurder was.

Fysiek gezien is het nogal ingewikkeld indien een man van dergelijke gestalte zich gaat verhangen aan een radiator van maximaal een meter hoogte, en gezien zijn lichaamsgewicht in liggende toestand, dit de strop rond de nek niet dicht kon trekken.

Psychisch gezien is het totaal absurd te veronderstellen dat de opgejaagde en getergde zondebok van een dergelijk moordcommando en complot, zelfmoord pleegt de dag voordat hij voor een publiekjury moet verschijnen. Hij had echter de avond voor de confrontatie met de publiekjury kenbaar gemaakt dat hij tekst en uitleg zou geven voor deze jury. Onder dergelijke omstandigheden zal een kandidaat zelfmoordenaar zijn plan tot zelfmoord verschuiven tot na zijn tekst en uitleg voor deze jury. Het feit dat hij gedurende de nacht voor zijn confrontatie met de publiekjury zelfmoord zou gepleegd hebben is hierdoor meer dan onwaarschijnlijk en absoluut ongeloofwaardig. Dat zijn verklaringen voor een publiekjury de opdrachtgevers de das zouden omgedaan hebben is echter zeker, terwijl deze al even zeker in de hoogste kringen van het land moeten gezocht worden.

De moord op André Cools is en blijft een onopgelost raadsel. Op 15 maart 2007 werd de moordenaar van Cools, Domenico C., in hoger beroep tot twintig jaar gevangenisstraf veroordeeld. Tot maart 2006 was hij voortvluchtig geweest toen hij bij een wegcontrole in Duitsland in hechtenis werd genomen. Hij werd echter in 2011 vervroegd vrijgelaten. De opdrachtgever of reden werd nooit met zekerheid aangeduid.

De moord op wachtmeester Peter De Vleesschauwer is nooit opgelost, terwijl zijn aandeel in een zwendel met vermeende gestolen kunstwerken, nauwelijks in aanmerking kunnen komen voor de vernoemde moord, zeker gezien de slachtoffers van deze zwendel geen particulieren waren. De Vleesschauwer werd van zijn post weggelokt wat betekend dat zijn belager ofwel een bekende was ofwel een bevoegde persoon die hij gezien zijn statuut of functie binnen moet laten. Dat hij ondanks zijn post verliet roept extra vragen op, en verondersteld dat er dwang werd uitgeoefend, wat nauwelijks kan, tenzij de indringer gewapend was, wat verondersteld dat deze tot een Rijkswacht- of Politie-eenheid behoorde. De motivatie voor de moord lijkt een durende vraag te blijven, terwijl er geen aanwijzingen zijn dat er ooit behoorlijk naar gezocht werd.

De Moord op vleeskeurder Karel van Noppen. De doorbraak in de strijd tegen de hormonenmaffia kwam er na de moord op 20 februari 1995 op veearts & keurder van het IVK, Karel van Noppen, die een netwerk van hormonendealers op het spoor kwam en bij zijn oversten hiervan melding maakte. De moord werd, naar het onderzoek later uitwees, uitgevoerd in opdracht van de hormonenmaffia, door een huurmoordenaar. Karel van Noppen werd naar verluid vermoord kort nadat hij zijn meerderen op de hoogte bracht van bezwaarlijke resultaten in het onderzoek. Dit laatste zou kunnen wijzen op corruptie en een lek bij deze overheidsdienst, wat echter nooit degelijk werd onderzocht.

De affaire Dutroux is wel het sluitstuk bij uitstek in een reeks van ophefmakende en verdachte misdaden, terwijl hier een spoor naar de betrokkenheid van hogere instanties nauwelijks te overzien of te miskennen is.

De blunders stapelden zich op en alle onderzoeken werden op amateuristische wijze gedaan, terwijl verwanten van zijn slachtoffers door Politie en Parketten van het kastje naar de muur werden gestuurd, en geen inzagen of uitleg kregen. De bal kwam pas aan ‘t rollen wanneer de onderwijzer en vader van een der slachtoffers, de school waarin hij actief was wist te mobiliseren en zo de zaken ruchtbaar wist te maken. Het gebrek aan vrijheid van woord en pers kwamen hiermee duidelijk en ontegensprekelijk tot uiting, net zoals het gebrek aan verantwoord “te woord staan” van de diensten voor wet en orde, ten overstaan van burgers en slachtoffers of nabestaanden. Of het allemaal nog niet genoeg was wordt het publiek nadien geconfronteerd met de uitzonderlijke ijver waarmee de verantwoordelijke CD&V minister zich inzet om medewerkers en betrokkenen van Dutroux in vrijheid te stellen.

De niet te miskennen misdadiger Michel Nihoul, Belgische zakenman en oplichter uit Brussel, die net zoals de toenmalige Prins Albert vernoemd werd als een aanwezige bij de Roze Balletten, en die bij deze affaire betrokken was, doch onmiskenbaar vele goedgeplaatste vrienden ook in de onderwereld en in politieke rangen had, kwam hiermee als eerste vrij, om grond van vermeende twijfels of hij wel bij de criminele activiteiten van Dutroux bewust betrokken was. Vervolgen werd er druk onderhandeld vanuit dezelfde CV&V rangen de gezellin en mede daadster van Dutroux Míchele Martin in een voorwaardelijke vrijheid te stellen, onder toezicht van een Frans  klooster, alsof deze nonnen haar zouden kunnen beletten om er van onder te muizen. Om het allemaal af te ronden lekte een bericht uit als zou Dutroux in zijn gevangenschap prinselijk bediend worden op al zijn wenken, wat gezien het voorgaande nauwelijks anders te verwachten was, gezien hij waarschijnlijk informatie naar opdrachtgevers moet hebben en voor hen dus gevaarlijk kan genoemd worden.

            De ertsmijnen van Oost Kongo in Katangan, Kivoe en Kasaï vertegenwoordigen een onschatbare waarde aan non-ferrometalen met als hoofdbrok de vermaarde kopermijnen op der grens tussen Oost Kongo (Katanga) en Zambia. De mijnontginning en grondstoffen uit Kongo werden vooral door Leopold II via zijn investeringen en met steun van mede investeerders uit de rangen van de oude adel gefinancierd, waardoor uitzinnige winsten ontstonden die vooral ook te danken waren aan de waanzinnig lage vergoedingen die arbeiders bekwamen.

De Union Minière du Haut Katanga (UMHK) was een Belgisch mijnbouwbedrijf, ooit actief in Katanga, in wat nu de Democratische Republiek Kongo (voorheen, Kongo Vrijstaat, uit 1908, Belgisch Kongo, uit 1972, Zaïre). Het werd opgericht op 28 oktober 1906, als gevolg van een fusie van een vennootschap opgericht door Leopold II en Tanganyika Concessions Ltd (een Brits bedrijf, opgericht door Robert Williams, die begon de opsporing van delfstoffen in 1899, en kreeg mijnconcessies in 1900 ), om de minerale rijke Katanga ontginnen.
In feiten kan men rekenen dat de in 1906 opgerichte “Union Minière” en vroegere rubberwinningen in grote mate eigendom was van de koning Leopold II (staatshoofd van 1865 tot 1909) en enkele rijke vrienden. Ook na de onafhankelijkheid van Kongo in 1960 bleef België met Union Minière de voornaamste handelspartner met 80% van de ertshandel uit het gebied, met verbonden onschatbare winsten voor de aandeelhouders.

            Rwanda, een strategisch waardevol gebied voor de Belgische en Europese industrie der non-ferro en edelmetalen. Rwanda is een gebied boven aan de meren van Midden Afrika en nabij de rijkste ertswinning van non-ferro en edelmetalen van het Afrikaanse continent. Rwanda biedt ondanks zijn ligging op de evenaar doch dank zij de hoogte van 2000 tot 2500 meter een vrij zacht klimaat van gemiddeld rond de 25°C met matige schommeling tussen dag en nacht, waardoor het land uitzonderlijk geschikt is als langdurig verblijf voor westerse troepenmachten. Rwanda werd hierdoor als bewakingspost en uitvalsbasis gereserveerd door de Belgische overheid, die op deze wijze en met militaire aanwezigheid, de controle over het gebied verzeker wist.

Het stamhoofd en aanvoeder, als Mwami der voormalige Toetsi bevolking gekend, had echter te veel invloed en macht en streefde naar een volledige onafhankelijkheid van het gebied, waardoor deze als gevaar voor westerse inmenging werd aanzien.

Mwami verwijst oorspronkelijk echter niet expliciet naar een koning, wel naar een leider en militair hoofd van de bevolking. Toetsi en andere Niloten overleefden als veehoudende nomaden die geen bepaald gebied claimden. Dit gebied werd tot aan de koloniale bezetting via Hoetoe koning en zijn onderkoningen beheerd, terwijl de eerste ontdekkingsreizigers het als een uitzonderlijk goed geordend, veilig en vreedzaam gebied omschreven. De Toetsi bevolking zwier vermoedelijk al van voor 1500 in het gebied der Hoetoe rijken rond en onderhielt een uitstekende relatie met de Hoetoe bevolking via wederzijdse dienstverlening en bescherming, waardoor deze volkeren zich spontaan mengden tot een mengvolk. Door onderlinge samenwerking der Hoetoe’s, Toetsi’s en lokale Twa-Pygmeeën werd dit gebied uitzonderlijk gevrijwaard van Arabische slavenjagers. De splitsing in twee etnische volkeren werd in 1957 door de Belgische overzeese regering van het gebied voltrokken, afgaande op de herkomst van de familienamen, en vermeld op hun Identiteitskaarten. Terwijl de oorspronkelijke bestuurssystemen, koning en onderkoningen van het Hoetoe gebied door de westerse overheden werden genegeerd, werd de Mwami echter omwille van zijn invloed en gezag door de bezetters als een koning behandel en betiteld. Het land vertoonde geen sporen van geweld of onenigheden tussen de lokale stammen.

Het eerste rapport wat wij over dit gebied te lezen krijgen is een verslag van twee Britse ontdekkingsreizigers anno 1858, Sir Richard Francis Burton en zijn kompaan Mister Speke.

Het middenstuk van de westelijke Riftvallei heeft een bergachtige samenstelling die moeilijk begaanbaar is. Hierdoor vormden zich, op zichzelf staande bevolkingsgroepen. Dit geld vooral voor de volkeren in het Kongobekken en de hoogvlakte van Tanganyïka.

De ontdekkingsreizigers Burton en Speke vonden daar in 1858 hechte inheemse rijkjes met vreedzame instelling. De oorspronkelijke bewoners van deze gebieden waren Twa-Pygmeeën, de Hoetoe’s en de Toetsi. De Pygmeeën waren jagers, de Hoetoe’s waren landbouwers en de Toetsi waren veehoudende nomaden doch gelijktijdig krijgers.

Bij de vorming der maatschappij sprak het beroep van de betreffende volkeren een belangrijk woord mee. De Toetsi waren hoog in aanzien omdat zij vee bezaten. Dit volk ook wel Wattusi genaamd, trokken met hun kudden door wat Roewanda-Boeroendi genoemd wordt.

Ook in het voormalige Tanganyïka vestigden zij zich, ook al was het maar voor tijdelijk. Zij werden niet gedreven door veroveringszucht, doch wilden slechts goede weidegrond voor hun vee.

Op hun eindeloze trektochten leefden ze soms enige tijd naast de plaatselijke bevolking en men ruilden de normale levensbehoefte met elkaar.

Bij de landbouwbevolking was de grond een gemeenschappelijk bezit.

Bij de herder was het bezit van vee gebonden aan de persoon. Hij kon zijn bezit dus vermeerderen. Het bezit van vee was niet alleen een teken van rijkdom maar ook van maatschappelijk aanzien.

De Hoetoe’s die ook vee wenste te hebben, boden de Toetsi hun bescherming aan, in ruil voor deze bescherming kreeg een Hoetoe een of meerdere geiten in bruikleen. Op deze wijze schiepen deze volkeren een soort “klantenkring” in de trant van, de ene dienst is de andere waard.

Door honderden jaren van wederzijdse bescherming van belangen was een krachtige weerstand en coöperatie ontstaan. Neger Arabieren, slaven jagers, die diverse malen trachtte het gebied binnen te dringen, werden telkens met vereende krachten afgeslagen.

Mwami Mutara III Rudahigwa was van 1931 tot juni 1959 Mwami van het toenmalige Belgische mandaatgebied Rwanda. Mutara III behoorde tot de leidende Nyiginya-clan, de voornaamste Toetsi-familie. Mutara III overleed in juni 1959 onder verdachte omstandigheden. Volgens Boze tongen werd hij door extremisten omgebracht, doch slechts de Belgische en Europese mogendheden hadden enig belang bij zijn uitschakeling. Zijn opvolger, Kigeri V, werd in januari 1961 afgezet tijdens een Hoetoe-revolte. Het merkwaardige was het de oorspronkelijke bevolking die belang hadden aan de aanwezigheid van de Mwami die hen ook gedurende de koloniale bezetting had verdedigd en beschermd tegen willekeur en uitbuiting door kolonisten. Dat dergelijk geweld door Belgische aandeelhouders of de Europese non-ferro metaalindustrie werd opgezet is gezien hun belangen in de regio zeker niet uit te sluiten. Revoltes van extremisten die als Hoetoe’s werden aangeduid, werden duidelijk tegen de belangen van de bevolking en van buiten uit in het leven geroepen, en druisten in tegen de belangen van de autochtone bevolking. Pogingen om de macht en invloed van de Mwami te vernietigen hadden slecht voordelen voor de westerse industrie en vooral Belgische aandeelhouders, terwijl het slechts in het nadeel van de bevolking was. De escalatie van 1994 werd slechts in Europa voor het eerst door Premier Jean-Luc Dehaene als een Hoetoe opstand en genocide tegen de vermeende Toetsi minderheid omschreven, terwijl in de Amerikaanse pers het voorval als een slachting door Extremisten op Huti’s werd genoemd. (Huti stond hier voor de vermenging van Hoetoe en Toetsi). De belangrijkste en invloedrijkste partij die hier belangen had was deze der Europese aandeelhouders en mijn exploitanten, met mogelijk het Belgische koningshuis op kop. In nasleep van de in België opgezette revolte in midden Afrika, Oost Kongo, Rwanda en Burundi werden de laatste decennia alleen al meer dan 2 miljoen mannen, vrouwen en kinderen op beestige wijze omgebracht.

De achterbakse macht van koning Albert II van België, die verwacht wordt neutraal te blijven om zodoende de democratie een normale ontplooiing te gunnen. Doch democratie en monarchie zijn tegengestelde belangen en staan dus haaks opeen. De macht van het geld is uiteraard een element dat men niet kan ontlopen, en uiteindelijk overal de werkelijke machten vormen. Kongo werd door een Europese overeenkomst eigendom van de Belgische Vorst Leopold II. Dat de Belgische monarchie onder Leopold II, fortuinen kon uitgeven om Brussel te verfraaien, was te danken aan de plundering door de vermeende eigenaar en monarch, Leopold II van de toenmalige privé kolonie van de Vorst, het latere Belgisch Kongo. Wanneer bekend werd dat de autochtone bevolking van het gebied op een barbaarse wijze werd mishandeld, en als slaven behandeld om voor de koning te werken, terwijl weigeraars uiterst wreed werden gestraft, werd het gebied onder druk van de Europese gemeenschappen aan de Belgische staat overgedragen, en dus voortaan staats eigendom. Dat de industrie en investeringen in handen bleven van de investeerders is wel begrijpelijk en logisch, wat maakt dat de middelen die het Belgische Vorstenhuis achter de hand heeft niet te schatten zijn. De invloed en macht die achter het Koninklijk vermogen schuilgaan zijn niet te onderschatten, waardoor het verloop van zowel de politiek als de continuïteit tegen de democratie en wil van de massa in, verklaard kan worden.

Gezien vele meldingen door getuigen van de aanwezigheid van de toenmalige Prins Albert bij de activiteiten der Roze Balletten, betrokkenheid van de huidige koning, Albert II in ongure zaken lijkt niet alleen mogelijk doch, gezien de rol van de Procureurs des Konings in de bende onderzoeken, zelfs waarschijnlijk, temeer daar er vanuit deze hoek nooit duidelijke reacties waren op de houding van betrokken Procureurs. Hierbij aansluitend staat de duidelijke doch vooral asociale en antidemocratische houding van de Vorst, in de regeringsonderhandelingen na de verkiezingen van zondag 13 juni 2010, en zijn deel in de uitsluiten van de grootste politieke partij van het land.  

Onvoorwaardelijke collegialiteit, criminaliteit en slagkracht der Belgische regering, wordt door onze regeringen misbruikt om wandaden, criminele en illegale acties der leden toe te dekken en de daders te beschermen, waarbij verantwoordelijke niet terugschrikken om zelfs de rechtspraak hiervoor in te schakelen en te manipuleren. Wie dacht dat staatssecretaris De Block een humanere en socialere wind zou laten waaien in de diensten voor vreemdelingenzaken en asiel komt bedrogen uit. De wantoestanden uit het verleden worden niet rechtgezet en zij sluit zich daarmee aan bij de ideologie van de regerende partijen, door onvoorwaardelijk en collegiaal de blunders en criminele acties uit het verleden, met gewelddadig effect op een weesmeisje, stilzwijgend te onderschrijven en ongemoeid te laten. Men zou van een sociale vrouw anders verwachten, doch geld en positie gaan blijkbaar voor op het recht en belang van de kiezer of een weerloos weeskind.

De hele heisa rond de commentaren van Ingrid Lieten en de Uplace affaire geven toch het wansmakelijke beeld van regeringen die absolute en blinde onderlinge collegialiteit verkiezen, boven dit van het volkbelang.

Het feit dat in de betwisting over het Uplace project, in een regering de absolute samenhorigheid primeert en politici in onderlinge overeenkomst, elkaar indekken en beslissingen niet willen of mogen aanvechten, heeft tot gevolg dat geen enkele van de deelnemende partijen in een regering in België voor het publiek nog betrouwbaar is, en de belangen van de bevolking dus niet onvoorwaardelijk voorop kan stellen.

Het aanvechten van de beslissing van Joke Schauvliege (DC&V) door Ingrid Lieten en Bruno Tobback (sp.a) en de verzet dat zij nu moeten incasseren aangaande het Uplace project, toon dat men binnen de regeringen in België van de leden een absolute samenhorigheid eist tegenover een goedgekeurde beslissing, zelfs indien achteraf blijkt dat het belang ervan twijfelachtig is, mag men de collega die de beslissing nam noch zijn beslissing in vraag stellen. Dergelijke praktijken maken noodzakelijke herzieningen in het belang van de bevolking echter onmogelijk, en horen thuis in een maffiaorganisatie, niet in een democratie. Niet het volksbelang, maar de faam van een collega minister primeert voor de heren ministers.

            De rechtspraak ten dienste van de criminaliteit. Nee, wij hebben geen gebrek aan integere rechters, doch zij bepalen niet altijd wat mag en kan, terwijl wie tegenwerkt door de overheid eventueel terzijde wordt gezet. Men kan niet van onder de indruk dat de Belgische rechtspraak de criminaliteit en de criminelen beter beschermd dan hun slachtoffers. Doch wat verwacht men van een overheid die de criminaliteit in eigen rangen systematisch verbergt onder mom van onvoorwaardelijke collegialiteit, en de rangen sluit zelfs indien er terechte aanwijzingen zijn dat een genomen beslissing op corruptie werd geschoeid. Dat deze overheid uiteindelijk verplicht is om met alle middelen de rechtspraak van haar dak te houden kan nauwelijks anders. Dergelijke toestanden leiden uiteraard tot willekeur waarbij hoog geplaatsten en financieel sterkere partijen hier munt uit slaan, terwijl zo de rechten van de burger maar al te veel op de helling komen.

De uitbuiting van de arbeider en graaicultuur der “high society” hebben in nasleep en teloorgang van de kolonies een langzame en nauwelijks merkbare aftakeling van de westerse overvloed en bijhorende welstand van de werkende klasse teweeggebracht. Vooral de graaicultuur van de High Society ging ten koste van de arbeiders en bedienden op de werkvloer, terwijl zij na de kolonisaties door regeringen geviseerd werden om de ontstane tekorten in te vullen. De uitbuiting van de arbeider dwong in vele westerse landen de vrouw tot het nemen van een betrekking als tweede verdiener om in de moderne noden te kunnen voorzien. Hiertegenover staat dat we in deze moderne tijden van super snelle en ongecensureerde nieuwsverspreiding steeds meer met de graaicultuur van onze overheden geconfronteerd worden. De markten worden gelijktijdig door opkomende industrielanden en Oost Azië systematisch ingepalmd, een evolutie waar onze verspilzucht en zowel wanordelijke als sociaal inefficiënte maatschappij niet tegenop kan. Hier is de ondergang gelijklopend met de toenemende graad van criminaliteit, die door wanbestuur van onze maatschappij gevoed wordt.  

De Psychopathische geldgier, de meest moorddadige waanzin van de menselijke ontwikkeling, is als een kanker die een wereldwijd spoor trekt als product van de Arische ontwikkeling. De moderne mens en zijn vooral westerse beschaving is een niet te stuiten monster dat het begrip beschaving en ontwikkeling schrijft met bloed en geweld tegen weerlozen en onderworpenen, zonder noodzaak doch slecht uit zinloze gemakzucht, machtswellust en zelfverheerlijking.

Deze waanzin was basis voor de ontwikkeling van Goden en geloof die het eigenbelangen en bijhorend geweld zouden rechtvaardigen en zegenen, om tot slot deze waanzinnigen te belonen met een eeuwige zelfverheerlijking als heiligen naast hun God.

Het is opvallend dat hun goden die zij creëren net zoals zijzelf verslaaft zijn aan geld, weelde en macht. Zij worden dan ook in westerse tradities, gekoesterd, aanbeden en omgeven van pracht en praal in prachtige en rijkelijk uitgedoste tempels. Hieruit ontstaan legendes die uiteindelijk fantasierijk in heilige boeken worden opgetekend als zijnde door de goden zelf geschreven of geïnspireerd. Deze heilige schriften weerspiegelen echter Goden die verslaafd zijn aan het stoffelijke en de menselijke macht en praal die onder hun aanvoering verworven wordt met het zwaard, en zodoende deze psychopathische geldgier verheerlijkt.

Uiteindelijk zal de Ariër zich in zijn waanzin zelf verheerlijken en tronen naast God als uitverkorenen en edelen, gemachtigd om de medemens tot slaaf te maken, te gebruiken, onwillige te straffen en te doden, zoals bij Gorilla’s de patriarch jongen dood om de moeder aan zijn lusten en driften te onderwerpen.

De hele moderne westerse wereld draait rond geld en macht, en de idealist die zich sociaal opstelt wordt als gek verklaard en aan de kant gezet. Deze vermeent beschaafde wereld bestaat uit plunderaars en dieven naast dwazen die zich voor meerderen te pletter werken, terwijl fysisch- en psychisch geweld de scepter zwaaien. Het onderscheid tussen recht en onrecht is flinterdun en bepaald door de macht en positie van de dader, terwijl de heersende klasse een leeuwendeel voor zich reserveert moet de ondergeschikte zwoegen voor een aalmoes.

            Is de beschaving nog ver weg? …. Verdomd er is in België nog niets in zicht!

16-06-2012, 08:48 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)

Law is conducted through lawyers that a person or institution advice and represent in court, but these people do not work for nothing and should be reimbursed. Lawyers who oppose interference from above resist are systematically antagonized. Obviously there are a multitude of reliable lawyers and judges that do not want to cooperate, but this problem is equally systematically circumvented by willing members of jurisdiction the legal profession to turn as temporary chairman at a proceeding in which they a person or lawyer would exclude.

                Especially where the government directly or indirectly, or a mandatary is involved, be all the resources and the requirement to collegiality of each member required, to victims to prevent to object, and don't scare to the manipulation of the public prosecutor to protest in the bud smother. This phenomenon was obviously one of the primary reasons that the activities of Dutroux could assume such a girth. That these developments are the work of senior people is clear, but the continuity of such a system is amazing and requires continuity at the base, which only can be assured if it outside of politics and higher-level was built to break of the system to be avoided. The fact that victims of all possible way's were blocked here is a striking phenomenon, (Pink Ballets, Dutroux, Gang of Nivelles, etc.) not spoken the fact that only simple citizens and their relatives are victims and not on their rights rely.

            The high paramilitary development of gang operations in Nivelles and surroundings, and the frequency with which this broad daylight struck, where they strike exceptional the eye and optimal nuisance could count, proved that the place, time and conditions for this chosen were. The senseless killing and massacring women and children accidentally present, who have not threatened or hinder them, could hardly be otherwise than planned action. The senseless killing and massacring women and children accidentally present, who forms no threatened or hinder for them, could hardly be otherwise than be planned. The fact that it was not for loot was striking and undeniable. The presumed reasons beat anywhere, and even gave no explanation, but spoke against the facts on the place. The clumsy manners way were all research were aborted or prevented, clearly justified and nutrition to the presumption of intent from the highest circles of the country and the Court, given the " public prosecutor" it was that all investigations by moving the files sent into a mess.

            The Assassination on Patrick Haemers that was explicitly described as a fact of suicide, which, given the circumstances seemed physically impossible and psychologically was even more absurd.

Physically it is quite complicated if a man of such tallness is going to hang a radiator of only one meter in height, and seen the body weight in a recumbent position, this the noose around the neck could not tighten.

Psychologically speaking, it is totally absurd to suppose that the hunted and tormented scapegoat of such a death squad and conspiracy, committed suicide the day before he was to appear before an audience jury. Especially considering he the night before the confrontation with the public jury had made ​​known that he would give a full explanation for this jury. Under such circumstances, would a suicidal candidate his plan to move after his explanation for this jury. The fact that during the night for his confrontation with the public jury would have committed suicide is absolutely improbable and implausible. That his statements before an audience jury settle clients hash would have been certain, however, while their clients equally certainly in the highest circles of the country should be sought.

The assassination of Andre Cools is and remains an unsolved mystery. On 15 March 2007 was the murderer of Cools, Domenico C., convicted to twenty years imprisonment. Until March 2006 he was a fugitive when he was at the roadside in Germany was taken into custody. However, he was released early in 2011. The principal reason or was never identified with certainty.

The murder of Sergeant Peter De Vleesschauwer is never resolved, while his part in a scam allegedly stolen artworks, barely qualify for the mentioned murder, especially since the victims of this scam were not private individuals. De Vleesschauwer was lured from his post which means that his assailant was either a friend or a competent person he seen his status or position within had to let. That he left his post despite all, calls for additional questions, and suppose that coercion was exercised, which is hardly possible, unless the intruder was armed, which is assumed to be a gendarmerie or police unit belonged. The motivation for the murder appears to be a question to remain, while there is no evidence that there ever was properly searched.

The Assassination of meat inspector Karel van Noppen. The breakthrough in the fight against the hormone mafia came after the assassination on 20 February 1995 of veterinary and inspector of the IEV, Karel Van Noppen, who on the track of a network of hormones dealers came and mentioning his superiors to ​​this fact. The murder was as later revealed by the research, commissioned by the hormones mafia, by an assassin. Karel Van Noppen was allegedly murdered shortly after he informed his superiors brought objectionable results in the study. The latter might indicate a leak and corruption in this administration, which was never properly investigated.

The Dutroux affair is the tail end of choice in a series of sensational crimes and suspicious, while here the trace of involvement of higher authorities can hardly be spared or is undeniable. The gaffes piled up and all studies were done on amateurish way, while relatives of his victims by police and public prosecutors of the cabinet to the wall were sent, and no sight or explanations were given. The ball came to roll when the teacher and father of one of the victims, the school where he was active and able to mobilize the case and so made noised. The lack of freedom of speech and press were by this thus clearly and undeniably, as the lack of responsible to explain and communicate of the services for law and order, in front of citizens and victims or survivors. Whether all this was not enough, the audience then confronted with the extraordinary zeal with which the responsible minister CD & V's commitment to employees of Dutroux in liberty to bring.

The undeniable criminal Michel Nihoul, Belgian businessman and con man from Brussels, which, like the then Prince Albert was named as an attendee at the Rose Ballets, and in this affair was involved, but clearly many well-placed friends in the underworld and in political ranks had came as the first free, to the grounds of alleged doubts whether he was in the criminal activities of Dutroux or not, or knowingly involved.

Thereupon pressure was negotiated from the same CV & V ranks about Michéle Matin the companion and collaborator of Dutroux in a conditional release and put under the supervision of a French convent. As were the nuns be able to prevent her from escape. To finalize it all leaked out as a message as would Dutroux in his princely operated in captivity all his whishes, which given the above hardly other than to be expected, given he probably should have information about his senior clients and therefore dangerous for them can be called.

            The ore mines of Eastern Congo in Katangan, Kivu and Kasai represents an invaluable asset to non-ferrous metals with the main piece of the famous copper mines of the eastern border between Congo (Katanga) and Zambia. The mining and raw materials from Congo by Leopold II was mainly through its investment and support of fellow investors from the ranks of the old nobility financed, making outrageous profits that arose were especially due to the insanely low fees that workers receives.

The Union Minière du Haut Katanga (UMHK) was a Belgian mining company, once operating in Katanga, in what is now the Democratic Republic of the Congo (formerly, Congo Free State, from 1908, Belgian Congo, from 1972, Zaire). It was created on October 28, 1906, as a result of a merger of a company created by Léopold II and Tanganyika Concessions Ltd (a British company created by Robert Williams, which started prospecting for minerals in 1899, and was granted mining concessions in 1900), in order to exploit the mineral wealth of Katanga.

In fact, one can calculate that in 1906 established the "Union Minière” and former rubber extraction and largely owned by the King Leopold II (head of state from 1865 to 1909) and some wealthy friends. Even after the independence of the Congo in 1960, with “Union Minière” belongs Belgium as main trading partner with 80% of the ore trade from the area, with related invaluable profits for shareholders.

            Rwanda, a strategically valuable area, for Belgian and European industries of nonferrous and precious metals. Rwanda is a region above the lakes of Central Africa and near the richest ore of nonferrous and precious metals from the African continent. Rwanda offers despite its location on the equator but thanks to the altitude of 2000 to 2500 meters in a relatively mild climate averaging around 25 ° C with moderate fluctuation between day and night, making the country extremely suitable as a long stay for western army units. Rwanda was thus as security post and sortie base reserved by the Belgian government, which in this way and with military presence, assure control over the area knew. The chief and captain, as Mwami of the former Tutsi population known, however, had too much influence and power and sought a complete independence of the area, making him as a threat to Western interference was considered.

Mwami originally not explicitly refer to a king but to a military leader or head of the population. Tutsi and other Niloten survived as cattle-breeding nomads who claimed no particular area. This area was to the colonial occupation through Hutu king and his viceroys managed, while the first explorers as an exceptionally well organized, safe and peaceful area defined. The population Tutsi wandering already probably before 1500 in the area of Hutu empires around and had maintained an excellent relationship with the Hutu population through mutual service and protection, making these people spontaneously mixed to a mixed population. Through mutual cooperation of Hutu's, Tutsi and local Twa pygmies, this area was exceptionally free from Arab slave hunters. The split between ethnic groups was by the Belgian overseas government of the area in 1957 carried out and based on the origin of surnames, being a Bantu or Hamitic origin, and this noted on their ID cards. While the original operating systems, king and viceroys of the Hutu area were ignored by the western governments, the Mwami however, because of his influence and authority by the occupiers treated like a king and titled. The country however showed no traces of violence or disputes between the local tribes.

The first report that we get to read about this area is a report of two British explorers in the year 1858, Sir Richard Francis Burton and his companion Mr. Speke.

The central part of the west Reef-valley of Central-East Africa, has a mountain likely contraction that is difficulty passable. This is reason for the forming of different independent groups of people, especial in the neighborhood of East-Kivu (Congo) and the nearest Tanganyika plain.

The explorers Sir Burton and Mr. Speke find in this area many little clan states under very peaceful circumstances. The Twa-Pygmy, the Hutu people and the Tutsi’s made the original population of this area. These Pygmies survive as hunters, the Hutu’s survive by agriculture and the Tutsi’s survive as cattle-breeding nomads and are also warriors.

The profession of each of that population was an important element in their community.

The Tutsi gets benefit by the riches of their cattle, a real eminence.

These people, also named as Watutsis, move with their cattle in the area of the actual Rwanda, Burundi and sometimes up to the lake Tanganyika. Their target and movements belong not to the need or options to conquer some land, but belong only to the temporary need for grassland for their cattle.

 They don’t shy to live and share in their endless hiking tours with the local people, stay with them and share the means of live and supplies.

The Hutu farmers get common land around their villages, while the shepherds bound their ownership of cattle to the individual, which means that this cattle present riches and social status, a status which was for the Indo population of Tutsi’s, with their individual instinct, vision and need, very important as well.

Hutu farmers, who like to get some cattle, present their service to these shepherds in return for such cattle. Reciprocal service and protection was reason for a large and stable relationship and stability in this area. Black Arabians which try to conquer the area, to rob the people for slavery, get al this time no chance against the cooperation of this people.

Also the Twa-Pygmy chare in this bound of relationship against Arabian slave driver, and with that in their own welfare and security by their good relation with the other populations of this area.

Mwami Mutara III Rudahigwa was from 1931 to June 1959 Mwami of the then Belgian mandated territory Rwanda. Mutara III was among the leading Nyiginya clan, the main Tutsi family. Mutara III died in June 1959 under suspicious circumstances. According Evil tongues, he was killed by extremists, but only the Belgian shareholders and European Non-Ferro industries had any interest in its elimination. His successor, Kigeri V, was deposed in January 1961 during a Hutu revolt.

The remarkable thing was that the original population who had an interest in the presence of the Mwami, who them even during the colonial occupation had defended and protected against arbitrariness and exploitation by colonists. That such violence by means of Belgian shareholders or the European non-ferrous metal industry was established in view of their interests in the region are certainly not excluded. Revolts of extremists who were identified as Hutu's were clearly against the interests of the people and from the outside created and go against the interests of the indigenous population. Attempts to power and influence to destroy the Mwami had only benefits for the western industry and especially Belgian shareholders, while it only to the detriment of the population was. The escalation of violence in 1994 only in Europe for the first time by Prime Minister Jean-Luc Dehaene as a Hutu rebellion and genocide against the alleged Tutsi minority described, while the incident in the American press as a massacre by extremists on Huti's was called. (Huti stand for the mixing of Hutu and Tutsi). The main and most influential party who had interests that were of European shareholders and mine operators, with the Belgian royal family possible comes first. In the aftermath of the revolt and interference set up in Belgium in mid-Africa, Eastern Congo, Rwanda and Burundi were the last decade alone, more than two million men, women and children killed on beastly way.

The deceitful power of King Albert II of Belgium, which is expected to remain politic neutral in order democracy a normal development to give. But democracy and monarchy are conflicting interests and are thus be at right angles to each other. The power of money is obviously an element that one can’t escape, and eventually all the real powers are. Congo was by a European agreement property of the Belgian king Leopold II. That the Belgian monarchy under King Leopold II was able to spend fortunes to embellish Brussels, was due to the looting by the alleged owner and monarch, Leopold II of the then private colony of the king, the later Belgian Congo. When it became known that the indigenous population of the area in a barbaric manner was abused and treated as slaves for the king, whereas refusers extremely cruelly were punished, the area was under pressure from the European communities to the Belgian state transferred and therefore now state property. That the industry and investments remained in the hands of the investors is understandable and logical, which makes the resources that the Belgian royal family at hand has not can be estimated. The influence and power that lie behind the royal power can't be underestimated; reducing tenor of both the political and the continuity against democracy and will of the masses can be explained. Given numerous reports by witnesses of the presence of the then Prince Albert in the activities of the Pink Ballets, involvement of the present King Albert II in unsavory affairs seems not only possible but, given the role of public prosecutors in the gang investigations, even likely, especially since there is never clear from this angle response was to the attitude of public prosecutors involved. Hereby linking stands the unmistakable but especially antisocial and anti-democratic attitude of the Monarch in governmental negotiations after the elections of Sunday, June 13, 2010, and his part in excluding the largest political party in the country.

            Unconditional collegiality, the crime rate and strength of the Belgian Government by our governments abused misused, criminal and illegal actions of its members to cover and protect the perpetrators, whereas mandataries not scare to even the law misusing and manipulate. Whoever thought that governmental secretary "Maggie De Block" a more humane and social wind would let blowing in the services for immigration and asylum will be disappointed. The abuses of the past are not put right, and she agrees well with the ideology of the ruling parties, by unconditional and collegiality blunders and criminal actions of the past, with violent effect on an orphan girl, tacitly endorsing and left unchanged. One would otherwise expect from a social woman, but apparently money and position will take priority to the right and interest of the voter or a defenseless orphan girl.

The whole brouhaha around the comments of Ingrid Lieten and the Uplace affair still give the disgusting image of a governments that absolute and blind mutual collegiality prefer above the public interest. The fact that the dispute over the Uplace project, in a government the absolute togetherness prevails and politicians by mutual agreement, each other screen and decisions not to challenge will may have the effect that none of the parties participating in a government in Belgium for the public is reliable, and the interests of the population can not unconditionally set ahead. The contravene against the decision of Joke Schauvliege (DC & V) of Bruno Tobback and Ingrid Lieten (both SP.A) and the opposition that they must now receive about their comment on the Uplace project, show that within the governments of Belgium it of its members requires an absolute solidarity for an approved decision, even if it subsequently appears that the interest is doubtful, it may the colleague that took the decision nor his decision not impeach. Such practices make necessary revisions in the interest of the people is impossible, and belong in a Mafia organization, not in a democracy. Not the public interest, but the reputation of a fellow minister prevails for the lords’ ministers.

The law at service of crime. No, we have no lack of honest judges, but they do not always determine what can and may, whilst those who oppose the government may be put aside. One can't ignore the impression that the Belgian law, the crime and the criminals are better protected than their victims. But what should a government that crime in their own ranks systematically hiding under guise of unconditional collegiality, and acts together even if there is legitimate evidence that a decision on corruption was shod. That this government is eventually obliged to use every means the law must keep away from them can hardly be otherwise. Such conditions lead naturally to arbitrarily where high positioned and financially stronger parties take advantage, while as the rights of citizens too much be jeopardized.

The exploitation of workers and culture of greed of the "high society" in aftermath and destruction of the colonies has a slow and imperceptible decline of Western affluence of the working class brought about. Especially the culture of greed of the High Society goes at the expense of the workers and employees in the workplace, while the employees after colonization were planned by governments to the resulting deficit to fill. The exploitation of the worker in many Western countries forced the woman to take a position as a second earner in the modern needs to provide. In contrast stand that we in this modern age of super fast and uncensored news distribution increasingly with the culture of greed of our governments are facing. The markets simultaneously by emerging countries and East Asia systematically invaded, an evolution whereas wasting and both disordered as socially inefficient we this upcoming societies can't match. Here is the decline in parallel with the increasing rate of crime, and by mismanagement of our society be fed.

The Psychopathic greed, the most murderous madness of human development, is a cancer that attracts a worldwide track as a product of the Aryan development. Modern man and especially Western civilization is an unstoppable monster that the concept of civilization and development writes with blood and violence against defenseless, serfs and slaves, without the need but bad for senseless laziness, lust for power and self-glorification.

This madness was the basis for the development of Gods and faith that their own interests and associated violence would justify and bless these madmen to finally reward with an eternal self-glorification as saints in addition to their God.

It is striking that the gods they create themselves as addicted to money, wealth and power. They are therefore in Western traditions, cherished, adored, surrounded by splendor in beautiful and richly adorned temples. These lead ultimately to imaginative legends which in holy books are recorded as being written or inspired by the gods themselves. These sacred writings reflect, however Gods who are addicted to the physical and human power and splendor under their leadership is acquired with the sword, and thus these psychopathic money vulture glamorize. Eventually the Arian in his madness itself glorify and thrones next to God as elect and nobles, empowered to other people to enslave, use, refusers to punish and kill, like the patriarch of gorillas, the mother her children kills to his appetites and passions to give free reign.

The whole modern Western world revolves around money and power, and the idealist who prepares social will as declared insane and be put aside. This deems civilized world consists of looters and thieves alongside fools who serve superiors to death, whereas physical and psychological violence hold sway. The distinction between right and wrong is thin and determined by the power and position of the perpetrator, while the ruling class a majority must reserve for itself the subordinate toil for a pittance.

Civilization is still far away? .... Damn there is nothing in sight in Belgium!

16-06-2012, 08:46 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)

Het voorval van geweld tegen politieagenten in Molenbeek is geen uitzonderlijk geval, doch een gevolg van de samenloop van twee belangrijke elementen. Enerzijds is er het godsdienstfanatisme van extremistische Islamieten en anderzijds is er de hetze vanuit bepaalde autochtone middens tegen de islam.

Men kan stellen dat onverdraagzaamheid van beide kanten voeding geven en conflicten aanwakkeren.

Er is echter meer aan de hand.

Zowel het westerse christendom als de Islam steunen op de Joodse Bijbel, een geschrift dat in elke ontwikkeling en ideologie een eigen en aangepaste interpretatie krijgt en fundamenteel uiteenloopt naar de waarde van de interpretator en zijn gemeenschap.

De waarde en ideologieën van mensen worden bepaald door het gebied, de omstandigheden en het collectieve ontwikkelingsniveau der massa, waardoor inzicht en de leefomstandigheden, culturele, maatschappelijke en filosofische waarden creëren. Neem gewoon de zedige kleding omschreven in de Koran, die een voortvloeisel waren van leefomstandigheden en noden ter overleving, in gebieden die door gebrek aan wouden en begroeiing onvoldoende bescherming bieden voor de verzengende zon.

De kleding van religieuzen in christelijke gemeenschappen was tot voor enkele decennia afgeleid van gewoonte en kledingdracht uit het middenoosten, wat ons westerlingen echter nooit heeft gestoord.   

Dat westerse agressie tegen de derdewereld en niet westerse landen, onze economie tot vandaag voorziet van geroofde goederen uit die derdewereld, terwijl de ene oorlog na de andere wordt uitgevochten in gebieden die onze westerse industrie en rijkdom moeten onderhouden, willen we niet weten of zien.

Criminaliteit woekert verder.

Collectieve en onvoorwaardelijke collegialiteit onder de regerende patijen en hun mandatarissen moeten interne strubbelingen en tweedracht voorkomen, doch verhinderen ook gerecht verzet van leden van de regering tegen onverantwoorde beslissingen of acties van andere leden, en zet daarbij de deur open naar onverantwoord streven en activiteiten van regeringsmandatarissen of partijen. Dat persoonlijke belangen der mandatarissen hierdoor voorrang en onbeperkte bescherming krijgen is duidelijk, terwijl de belangen van het publiek hiermee in vraag komen. 

Vooral de bemoeiingen door een monarch in het landelijke bestuur van een (vermeende) democratie zoals in België het geval is, creëert een chaos in de regering van het land, gezien deze zowel met de monarch als de bevolking rekening moet houden. Terwijl beide partijen veelal tegengestelde eisen en belangen vooropstellen, wordt hierdoor elke mogelijkheid tot gezond bestuur vooruit keldert.

Bestrijding van de criminaliteit wordt echter gestuit door de financiële belangen van de leidende en gezagdragende partijen, die zelf hiervoor de criminele middelen niet schuwen, zich gedekt wetende door de onvoorwaardelijke collegialiteit en solidariteit van alle leden van de regering.

Westerse regeringen die geweld vanuit hun rangen uit collegialiteit verdoezelen, zijn echter een opendeur voor verdere ontwikkeling van criminaliteit waar ze zelf in verwikkeld zijn.

Groeiende criminaliteit betekend echter dat overheden van het betrokken gebied dit niet kunnen of willen stoppen, omdat men eigen belangen in gevaar brengt, eigen illegale bronnen blokkeert of de persoonlijke betrokkenheid en wandaden hierdoor aan het daglicht kunnen komen.

Toenemende criminaliteit zal echter in onze technologisch geavanceerde maatschappij op snel toenemend verzet van de mondig en wel geïnformeerde massa stuiten, net zoals de regeringen die deze criminaliteit niet in weten te dijken. De opkomst van nationale en regionale politieke fracties, die door hun kleinschaligheid en lokale gerichtheid meer betrokkenheid aan de bevolking bieden, is dan ook vanzelfsprekend, net zoals de ontkoppeling van de onvoorwaardelijke binding en onderworpenheid aan Europa.

Europa kan zich nauwelijks tot een geheel ontwikkelen, gezien de verschillen tussen noord en zuid net zoals tussen oost en west te groot zijn. De extreme verschillen zijn zonder voorafgaandelijk en intense gelijkschakeling zeker niet te overbruggen. De multiculturele maatschappij is daarmee een bedreiging voor de verdere ontplooiing van de Europese Unie en de verbonden landen, hun economie en hun welstand.

De overheidscriminaliteit in een land als België wordt met de dag duidelijke, net zoals de omvang van het geheel en de impact op de gehele maatschappij, economie en welstand van de bevolking.

Politieke benoemingen garanderen de onvoorwaardelijke steun van de benoemden, waardoor de mogelijkheden tot onverantwoord en ondemocratisch handelen en het streven naar eigen belangen en gewin van de leden van een regering uitzinnig toenemen.

Het Uplace incident bewees de bevolking dat de regeringspartijen, uitgezonderd de sp.a via Bruno Tobback en Ingrid Lieten zich onvoorwaardelijk aaneensloten in onvoorwaardelijke collegialiteit, waardoor elke discussie  uitgesloten werd, wat ernstige vragen opwerpt betreffende onze vermeende democratie en rechten van de burger.

De leugens der statistieken.

De ontwikkelingen op het vlak van vreemdelingenbeleid en de dienst vreemdelingenzaken moeten via statistieken aantonen dat er een terugloop van de stroom van asielzoekers werd geregistreerd. Men verzwijgt echter dat de aantrekkelijkheid van Europa als toevluchtsoord enorm is afgenomen door de hoge economische terugval en crisis terwijl de werkloosheid een ongekende hoogte bereikt, en het einde nog niet in zicht is. Het nieuws van dergelijk evolutie bereikt alle hoeken van onze planeet, waardoor meer mensen zich zullen bedenken vooraleer een trip naar het voormalige paradijs te wagen.

De werkeloosheid stijgt nauwelijks zegt men, en we doen het nog redelijk goed, volgens de statistieken althans, doch dergelijke cijfer geven niet weer hoeveel er per kop in uren per dag gemiddeld gepresteerd worden. Dergelijke cijfers zijn dus waardeloos en niet relevant voor een zicht op de graad van tewerkstelling of werkloosheid en zeker niet voor de graad van commercieel productiviteitsgemiddelde per inwoner.

Het wanbestuur volgt zichzelf op.

We worden sinds decennia geconfronteerd met wanbeheer en de neerwaartse evolutie van de Europese economie, terwijl de monetaire crisis de hele wereld economie op de rand van de ondergang brengt. Doch de enorme val van de westerse economie roept om maatregelen, waarbij blijkt dat de teloorgang van onze economie gelijkloopt met een onvoorstelbare uitkering van lonen aan toplui in overheidsdiensten, private instellingen en bedrijven, waardoor deze met het honderdvoudige van een arbeidsloon aan de haal gaan. Om de concurrentie het hoofd te bieden moeten bedrijven steeds verder moderniseren en automatiseren. Zodoende werd de tewerkstelling van personeel afgeslankt en ging het totale inkomen van de bevolking dalen, met daarmee ook de koopkracht van de potentiële eindafnemer. Dit was echter een vicieuze cirkel en een deel van de start voor een economische crisis.

De problemen werden echter steeds groter door wanbeheer der overheden en het systeem waarbij slechts willoze meelopers werden toegelaten via politieke benoemingen, terwijl mislukkelingen beloond en herbenoemd werden omwille van hun goedwil en devotie aan het corrupte systeem. De drijfveer ligt bij de beleggers die slechts op persoonlijke winsten uit zijn, en de adel die slecht eigen gewin en positie wil vrijwaren. Vermeende democratie zoals we in landen als België kunnen waarnemen, camoufleert het geheel en geeft het een schijn van democratie met vermeende inspraak der massa, die zwoegend nauwelijks het hoofd boven water kan houden en een tweede inkomen nodig heeft om aan de minimale moderne trend deel te kunnen nemen.

Het gemiddelde inkomen per inwoner.

Het is het gemiddelde commerciële productiviteit per inwoner die de welstand van een land moet verzekeren. Doch ook met dit gemiddelde zijn we nog niet aan een betrouwbaar overzicht, gezien dit in westerse landen veelal gepaard gaat met een keizerlijk leeuwendeel voor een minderheid van industriëlen, graaiende mandatarissen en hoog geplaatste ambtenaren, om van de nutteloze adel en monarchieën nog te zwijgen, terwijl de hard werkende massa nauwelijks kan overleven van een vol minimumloon.

11-06-2012, 13:29 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)

The incident of violence against police officers in Molenbeek-Brussel is not an exceptional case, but a consequence of the confluence of two major elements. There is the religious fanaticism of extremist Islamists and secondly there is the smear campaign from certain native circles against Islam.

One might say that intolerance from both sides gives food and fueling to conflicts.

However, there is more going on.

Both Western Christianity and Islam based on the Jewish Bible, a writing that any development ideology and a custom wall interpretation and basic changed, to get the value of the interpreter and his community.

The values ​​and ideologies of people are defined by the area, the circumstances and the collective level of development of the masses, making understanding and living conditions, the cultural, social and philosophical values ​​creates. Just take the modest clothing described in the Koran, which were an outgrowth of living conditions and needs for survival, in areas affected by lack of forests and vegetation provide adequate protection for the scorching sun.

The clothing of religious in Christian communities was until a few decades derived from habit and dress clothing from the Middle East, what we Westerners have never disturbed.

That Western aggression against the Third World and non-Western countries, our economy today provides of stolen goods from these third world, while one war after another will be fought in areas that our western industry and wealth to be maintained, we do not know or see.

Crime proliferates further.

Collective and unconditional fellowship among the ruling parties and their representatives have internal squabbles and discord to occur, but also prevent  legitimate resistance of members of the government against irresponsible decisions or actions of other members, and open the door to irresponsible efforts and activities of governmental mandataries or parties. That personal interest of mandataries thus get precedence and unlimited protection is obvious, while the interests of the public in this come into question.

Especially the efforts by a monarch in the national board of a (supposed) democracy as is the case in Belgium, creates chaos in the government of the country, given that the government has to care for both, the monarch and the people. While both parties often conflicting requirements and interests to ask, means this any possibility of sound management plunging ahead.

Fighting crime is however interrupted by the financial interests of the leading and authoritative parties, who refer to the mandataries who are not afraid to use crime, but who are covered by knowledge of the unconditional collegiality and solidarity of all members of the government.

Western governments that violence from their ranks by collegiality conceals, however, create an open door for further development of crime where they themselves are involved.

Growing crime, however, means that governments of the area concerned is not able or willing to stop, because it endangers their own interests, their own illegal sources to blocks or their personal involvement and misdeeds thus may come to light.

However increasing crime in our technologically advanced society rapidly increasing resistance of the articulate and well-informed masses encounter, like the governments that this crime does not know how to curtail. The emergence of national and regional political groups, by their small scale and local focus with more commitment to the local public is only natural, as the decoupling of binding and unconditional submission to Europe.

Europe is very hard to develop unity, given the differences between north and south as east and west are too big. The extreme differences are intense and without prior alignment certainly can't span. The multicultural society is thus a threat to the further development of the European Union and associated countries, their economies and their wealth.

The crime of government in a country like Belgium is clearer by the day, just as the girth and  impact on the entire society, economy and welfare of the population.

Political appointments has to guarantee the unconditional support of the nominees, so the potential for irresponsible and undemocratic act and the pursuit of personal interests and benefit of the members of a government will frenzied increase.

The “Uplace” incident prove the population that the government parties, except “sp.a” through Bruno Tobback and Ingrid Lieten, joined together in unconditional collegiality, which was ruled out any discussion, which raises serious questions about our alleged democracy and rights of citizens.

The lies of statistics.

The developments in the field of immigration policy and the service immigration affairs through statistics show that a decline in the flow of asylum seekers was registered. It conceals, however, that the attractiveness of Europe as a refuge greatly decreased by the high economic decline and crisis, while unemployment reached unprecedented levels and no end is in sight. The news of such an evolution reaches all areas of our planet, so that more people will turn over in one's mind before a trip to the former paradise to make.

Unemployment rises hardly they say, and we are doing reasonably well, at least according to the statistics, but such calculations don't show how many per person in hours a day on average to be performed where we can count to.

Such calculations are so worthless and irrelevant to an overview of the level of employment or unemployment and certainly not to the degree of commercial average productivity per capita.

Mismanagement follows himself up.

We are faced with mismanagement for decades and the downward trend of the European economy, while the monetary crisis the world economy on the brink of destruction brings. But the tremendous fall of the western economy calls for action, which shows that the decline of our economy is close with an unimaginable payment of wages to top administrator for public, private institutions and companies, and make that they with a hundred times the labors wages receive. To cope with competition, companies must continually modernize and automate. Consequently, the employment of staff was downsized and the total income of the population decrease, with it the purchasing power of potential end customer. However, this was a vicious circle, and a part of the start of a crisis.

The problems were, however, increasing by governments and mismanagement of the system, where only submissive followers were admitted through political appointments, while losers were reappointed and rewarded for their good will and devotion to the corrupt system. The motivation lies with the investors who have only interested in personal gains, and the nobility who badly wants to position and protecting their own gain. Alleged democracy as we can observe in countries like Belgium camouflages the whole and gives it a semblance of democracy to alleged participation of the masses that toiling barely head above water can hold and a second income needed to meet minimum modern trend part can take.

The average income per capita.

It is the average productivity per capita that the commercial prosperity of a country must ensure.

But even with this mean we are not a reliable survey, given that in Western countries is often accompanied by an imperial share for a minority of industrialists, greedy politicians and senior officials, and the useless nobility and monarchies not to mention, while the hard working people can barely survive of a full minimum wage.

11-06-2012, 11:27 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)