Onze regeringsleiders zijn net
als een kudde koeien, die domweg de eerste koe van de kudde of de herders
volgen. Het beleid in Europa veranderd fundamenteel niet, en financiële
injecties van overheden om tewerkstelling en banen te creëren, zijn boter aan
de galg ten koste van de belastingsbetaler, waarbij koopkracht slecht slinkt en
de economie verder van kant geraakt.
De westerse industrie is te kostelijk
en heeft een lage rendabiliteit in verhouding tot de kostprijs, een probleem
dat men door extreme modernisering tracht te keren, wat echter dagelijks
slechts banen kost en de bevolking verarmd. Europa zal zich daardoor moeten beperken
tot een markt die direct en slechts door hen rendabel bevoorraad kan worden.
Hierdoor moet productie en voorziening meer naar de eigen markt en concurrentie
lauwe of vrije markten gericht worden. Europa moet zich toespitsen op markten
die een lage toevoer van grondstoffen nodig hebben, gezien het weinig of geen
eigen grondstoffen kan gebruiken. Europa is dus kwetsbaar en heeft vaak op de
koop toe, zoals in België, een complex en kostbaar sociaal vangnet voor de
bevolking en hun koopkracht door een sociaal zekerheidssysteem. Misbruik door
opeenvolgende regeringen en financiële bedruiping van vrienden of de eigen
persoon via systemen voor vermeende humanitaire tegemoetkoming van
derdewereldburgers en vluchtelingen, net zoals het creëren van systemen voor
allerlei dotaties en vergoedingen voor eigen diensten of deze van vrienden,
kosten te veel aan bijdragen voor de werkende bevolking die vaak niet van één
vol inkomen kan overleven. Ondanks voltijdse betrekking zijn er vele gezinnen
die in armoede blijven steken en een te lage koopkracht vertegenwoordigen, een
groep die door onverantwoord beleid blijft stijgen, en waarbij de Europese economie
steeds verder van kant geraakt.
De Europese maatschappij wordt
eveneens verstikt door een onophoudelijke reeks van stakingen, die echter een
direct gevolg zijn van het individualisme dat de Europese gemeenschappen
domineert en stuurt. Individualisme dat echte solidariteit verhinderd terwijl
iedereen persoonlijk het onderste uit de pot wil en graait om te hebben. Slechts
leidinggevende en gezagdragers weten daarbij de koek onder hen te verdelen. De
werkman wordt hierbij in vele westerse landen als moderne slaaf, een schamel loon
toegekend dat een tiende of minder van dit der heren behelst. Dergelijk loon
volstaat echter in bepaalde landen niet om de redelijke behoefte naar moderne
maatstaven en zonder overtolligheden of luxe voor een gezin te dekken.
De raadsels: Kim De Gelder in België en Anders Behring Breivik in Noorwegen.
Diverse specialisten in de
Psychiatrie spreken zich om diverse wijze uit over de geestestoestand van Kim
De Gelder. Men kan het fenomeen vergelijken met de Noorse.
Vanuit de psychoanalyse kan
men echter de volgende elementen onder ogenschouw nemen:
1)Beide handelden niet met een
duidelijk of directe fysieke aanleiding of noodzaak.
2)Opvallende bij beide is dat ze
hun acties vooraf nauwgezet planden.
3)Beiden trachten bewust zoveel
mogelijk slachtoffers te maken onder de eigen soortgenoten.
4)In beide gevallen is geen
spoor van spijt of medeleven met slachtoffers of nabestaande.
5)De twee handelden duidelijk
uit opgekropte frustratie en haat tegen de eigen maatschappij.
6)Zowel De Gelders als Breivik
verraste weerloze slachtoffers en bewapende zich zodat verweer
uitgesloten was.
7)Beide gevallen moet men
koppelen aan een oorzakelijk verband uit gebrek aan gezonde intieme en sociale
omgang en/of persoonlijk onvermogen zich intiem en sociaal te koppelen.
8)Beiden leven in een overtuiging
dat hun handelswijze een ruim gerechtvaardigde daad betreft, zien hun actie
als een ideaal en zijn dus bereid deze daad zomogelijk te herhalen.
Waanzinnige daden blijken hier
telkens berekend en bewust gericht te worden, doch zijn een vorm persoonlijkheidsstoring
en niet van waanzin of schizofrenie. Er is echter een redelijke kans dat er
schizoïde buien waar kunnen genomen worden, waarbij de persoon de toestand gaat
benutten om zich eerder bewust aan de realiteit te onttrekken. Schizofrene
persoonlijkheden verkeren daar en tegen in een blijvende waan, en hebben niet
het zelfstandige of bewuste vermogen naar de realiteit terug te keren, daar een
dergelijke ziekelijke toestand steunt op een onbewuste en volledige
ontkoppeling van de realiteit.
Mensen die instinctief
individualistisch gebonden zijn (+/-50% van de westerse bevolking, veelal in de
psychologie omschreven als introverte persoonlijkheden) en zich niet weten te
koppelen aan een individu dat steun geeft en begrip toont, lopen grote kans
door gebrek aan individueel contact en morele steun in een morele put te
vallen.
Sociaal zwakke persoonlijkheid
is een direct gevolg van onvoldoende sociale intelligentie waardoor een persoon
zich niet kan handhaven of integreren, en men dus als paria in de maatschappij
moet verder zien te komen. Opstapeling van frustratie doet de rest en is dus kweekhaard
voor woede en geweld tegen de maatschappij of directe omgeving die hen naar hun
mening uitspuwt. Geweld dat door persoonlijkheidszwakte naar zwakkeren zal
gericht worden, onder omstandigheden dat er geen ernstig risico op verzet kan
rijzen, zodat men het plan optimaal kan uitvoeren.
Oorzaken zijn veelal te vinden
in de combinatie van het milieu van de persoon en aangeboren sociaal gebrek vaak
op de koop toe verbonden aan een tekort in de opvoeding. Een aangeboren lage sociale
intelligentie is een vereiste om tot dergelijke afwijkingen te evolueren.
Indien de persoonlijke sociale intelligentie veel te laag is, bestaat de kans
dat een kind van meet af voor ouder en opvoeder niet bereikbaar is. Degelijk
kind is nauwelijks of niet opvoedbaar daar het persoonlijke inzicht in het door
opvoeding of ervaring aangebrachte moet begrepen worden, wil men bereiken dat opgedane
kennis en ervaring impact hebben en spontaan benut zullen worden. Dergelijk
fenomeen is gebaseerd op een afwijking die vooral vorm zal aannemen en
herkenbaar is van aan de puberteit, gezien daar de drang tot zelfstandigheid
doet gelden, terwijl de sociale aanleg en ontwikkeling dit onmogelijke maken.
