Alle verslagen en bewijzen tegen de onverantwoorde behandeling van het Coronavirus en vermeende pandemie worden op verzoek van het WHO van sociale of andere media verwijderd, waarmee duidelijk is dat WHO zich in deze ontpopt als criminele instelling, die de volksgezondheid  bewust schaad.

Blijkbaar neemt Google ook deel aan het saboteren van berichten die de Corona fraude bewijzen en ontmantelen.  -  Hendrik Leenders

De schrijver Professor Dr. Beda M. Stadler  is emeritus hoogleraar immunologie en voormalig directeur van het Instituut voor Immunologie aan de Universiteit van Bern. Naast wetenschappelijk werk werkt hij ook als journalist. Dit artikel verscheen ook in de Swiss World Week.

Het coronavirus verdwijnt geleidelijk. 

Wat is er de afgelopen weken werkelijk gebeurd? 

De experts hebben fundamentele verbindingen over het hoofd gezien. 

De immuunrespons op het virus is veel sterker dan je dacht. 

Dit is geen aanklacht, maar een spaarzaam verslag. Ik kon mezelf een klap geven omdat ik veel te lang met paniek in de nek naar het SARS-Cov-2-virus keek. Ik ben ook een beetje geïrriteerd door veel van mijn immunoloog-collega’s die de discussie over Covid-19 tot nu toe hebben overgelaten aan virologen en epidemiologen. Het lijkt mij dat het tijd is om publiekelijk enkele van de belangrijkste en volledig verkeerde uitspraken over dit virus te bekritiseren.

Ten eerste was het verkeerd om te zeggen dat het virus nieuw was. 

Ten tweede was het zelfs nog erger om te beweren dat de bevolking niet immuun was voor dit virus.

Ten derde was het als het ware het hoogtepunt van domheid om te beweren dat men de ziekte Covid-19 zonder symptomen kon doormaken of anderen zonder symptomen kon infecteren. 

Maar nu de een na de ander:

1. Een nieuw virus?

Eind 2019 verscheen het coronavirus in China, dat als nieuw werd beschouwd. Nadat echter de gensequentie, d.w.z. de blauwdruk voor het coronavirus, was geïdentificeerd en deze een verwante naam had gekregen voor de in 2002 verschenen SARS, namelijk SARS-Cov-2, had men eigenlijk moeten vragen hoe ver deze relatie zou kunnen zijn met andere corona-virussen. dat kan ons ook ziek maken. Nee, in plaats daarvan is besproken van welk vee, dat ook op het Chinese dieet voorkomt, het virus zou kunnen worden afgeleid. Ondertussen geloven echter veel meer mensen zelfs dat de Chinezen zo dom zijn om dit virus in hun eigen land op zichzelf te hebben losgelaten. 

Nu het echter gaat om het maken van vaccins tegen het virus, komt er wetenschappelijk werk aan het licht dat aantoont dat dit zogenaamde nieuwe virus nauw verwant is aan SARS en andere bèta-coronavirussen waar we elk jaar last van hebben in de vorm van verkoudheid . Naast de zuivere sequentiehomologieën tussen de verschillende coronavirussen die ziekten bij de mens veroorzaken, worden momenteel verschillende gebieden op de virussen gedefinieerd zoals ze worden herkend door menselijke immuun cellen. Het is niet langer alleen een kwestie van genetische relatie, maar hoe het virus eruitziet voor het immuunsysteem, dat wil zeggen welke delen van SARS-Cov-2 maar ook andere coronavirussen mogelijk als vaccin kunnen worden gebruikt. 

Dus: SARS-Cov-2 is niet zo nieuw, maar een seizoensgebonden verkoudheidsvirus dat gemuteerd is en, zoals alle andere verkoudheidsvirussen, in de zomer verdwijnt – wat nu bijna overal ter wereld te zien is. Overigens muteren griepvirussen in een veel grotere mate en niemand zou zeggen dat een nieuwe griepvirusstam iets compleet nieuws is. Veel dierenartsen zijn geïrriteerd over de claim van het volledig nieuwe virus, ze gebruiken immers al jaren vaccins tegen coronavirussen bij katten, honden, varkens en runderen.

2. Het verhaal van het gebrek aan immuniteit

Van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) tot virologen op Facebook, iedereen heeft beweerd dat het virus bijzonder gevaarlijk is omdat er geen immuniteit voor is omdat het een nieuw virus is. 

Zelfs Anthony Fauci, de belangrijkste adviseur van de Trump-regering, zei aanvankelijk in openbare optredens dat het risico van het virus was dat er geen immuniteit voor was. 

Destijds zaten Tony en ik vaak naast elkaar op immunologieseminars aan het National Institute of Health in Bethesda in de Verenigde Staten omdat we op dat moment in verwante domeinen werkten. 

Dus een tijdje was ik nogal kritiekloos op wat hij zei, het kwam tenslotte van een respectabele collega.

De cent viel niet echt totdat ik me realiseerde dat de eerste commerciële antilichaamtest bestond uit een oud antilichaam dat SARS daadwerkelijk herkende. 

Bij dit type test wordt gekeken of er antilichamen in het bloed zitten die zijn aangemaakt in een eerdere strijd tegen het virus. 

Antilichamen werden ook geïsoleerd uit een lama die in gelijke mate SARS, SARS-Cov-2 en MERS herkent. Het was ook bekend dat in China, waar SARS woedde, SARS-Cov-2 minder schade aanrichtte. 

Dit zijn duidelijke bevindingen die noodzakelijkerwijs suggereren dat ons immuunsysteem ten minste SARS en SARS-Cov-2 als gedeeltelijk identiek beschouwt en dat het ene virus ons waarschijnlijk tegen het andere kan beschermen.

Ik realiseerde me toen dat de hele wereld simpelweg beweerde dat er geen immuniteit was, maar in werkelijkheid had niemand een test bij de hand om zo’n bewering te bewijzen. Het was geen wetenschap, het was gewoon een buikspeculatie die door iedereen werd nagepraat. 

Tot op heden zijn er geen antilichaamtesten die alle verschillende mogelijke immunologische situaties beschrijven, zoals: of u immuun bent geweest, sinds wanneer, waartegen de neutraliserende antilichamen zijn gericht en hoeveel structuren er bestaan ​​op andere coronavirussen die ook bijdragen aan de immuniteit leiden.

Half april verscheen een werk van de groep van Andreas Thiel van de Charité in Berlijn. Het was een werk met dertig auteurs, waaronder de viroloog Christian Drosten. Het toonde aan dat 34 procent van de Berlijners die nooit contact hadden gehad met het SARS-Cov-2-virus nog steeds T-celimmuniteit konden vinden (een ander type immuunreactie, zie hieronder). Dit betekent dat onze T-cellen, d.w.z. witte bloedcellen, gemeenschappelijke structuren op SARS-Cov-2 en de normale verkoudheidsvirussen herkennen en dus beide bestrijden.

Een studie van John PA Loannidis aan de Stanford University, een van de tien meest geciteerde wetenschappers ter wereld volgens de Einstein Foundation in Berlijn, toonde ook aan dat de immuniteit voor SARS-Cov-2, gemeten met antilichamen, aanzienlijk hoger is dan eerder werd gedacht . Loannidis is zeker geen complottheoreticus die gewoon tegen de stroom in gaat, maar hij wordt nu bekritiseerd omdat er geen echt nauwkeurige antilichaamtests zijn gebruikt. De critici geven toe dat ze dergelijke tests ook niet hebben. Overigens is John PA Loannidis zo’n wetenschappelijk zwaargewicht dat alle Duitse virologen bij elkaar lichtgewicht zijn.

3. Het falen van de modelbouwers

De epidemiologen waren ook van mening dat er geen immuniteit bestaat bij de mensen. Bovendien wilden ze niet toegeven dat corona-virussen seizoensgebonden koude virussen zijn en in de zomer verdwijnen. Anders zouden hun curvemodellen anders zijn geweest. Nadat de aanvankelijke worstcasescenario’s nergens verschenen, houden sommigen zich nu vast aan computermodellen die het optreden van een tweede golf voorspellen. Laten we ze deze hoop geven, ik heb nog nooit een tak van wetenschap gezien die zichzelf zo zijdelings heeft gemanoeuvreerd. Ik begreep ook niet waarom epidemiologen zo geïnteresseerd zijn in het aantal sterfgevallen in plaats van hoeveel levens kunnen worden gered.

4. De gezond verstandimmunologie.

Als immunoloog vertrouw ik op een natuurlijk model, namelijk het menselijk organisme, dat een beproefd immuunsysteem heeft ontwikkeld. Eind februari op de terugreis na een uitzending van de SRF Arena , zei ik, geknepen in de Fiat 500 door Daniel Koch voor hem mijn veronderstelling dat er een fundamentele immuniteit is tegen SARS-Cov-2 bij de mensen. Hij betwistte deze opvatting. Ik verdedigde hem later echter toen hij verklaarde dat kinderen geen drijvende kracht zijn achter deze pandemie. Hij vermoedde dat kinderen geen receptor hadden voor het virus, wat natuurlijk onzin is. Maar je moet hem vertrouwen dat zijn opmerking juist was. Er is echter een zekere ironie in het feit dat wetenschappers hem vervolgens naar de kar brachten en passende studies eisten. Ten slotte waren er geen studies nodig om aan te tonen dat mensen die risico liepen te sterven.

Toen, na de eerste statistieken uit China en vervolgens ook uit de wereldwijde datasituatie, dezelfde trend werd waargenomen, dat vrijwel nooit een kind onder de tien jaar, had iedereen moeten stellen dat kinderen uiteraard immuun zijn. Elke andere ziekte waarbij een bepaalde groep mensen niet ziek wordt, wordt als immuun beschouwd. Als mensen helaas in een bejaardentehuis overlijden, maar gepensioneerden met dezelfde risicofactoren op dezelfde plek volledig ongestoord blijven, moet men er ook van uitgaan dat ze immuun waren.

Sommige mensen hebben dit gezond verstand verloren, dus voor de lol noemen we ze “immuniteitsontkenners”. Dit nieuwe geslacht van ontkenners moest constateren dat de overgrote meerderheid van de mensen die positief op dit virus testten, dat wil zeggen virussen in de keel, niet ziek werden. De term ‘stille drager’ is opgeroepen uit de hoed, ‘stille drager’, en er wordt gezegd dat je zonder symptomen ziek kunt zijn. Dat zou pittig zijn. Mocht dit principe voortaan in de geneeskunde gebruikelijk worden, dan hebben de zorgverzekeraars een probleem, maar ook leerkrachten, want vanaf nu kunnen leerlingen doen alsof elke ziekte nodig is om van school te gaan, symptomen zijn immers niet meer nodig om ziek te zijn. 

De volgende grap die sommige virologen verspreidden, was de bewering dat deze asymptomatische patiënten nog steeds andere mensen konden infecteren. Deze “gezonde” patiënten zouden zoveel virussen in de keel bevatten dat in een normaal gesprek tussen twee mensen de ene “gezonde” de andere gezond infecteerde. Nu moet je visualiseren wat daar gebeurt. 

Als er ergens in het lichaam virussen worden gevormd, inclusief de keel, betekent dit dat menselijke cellen vergaan. Wanneer cellen afsterven, wordt het immuunsysteem onmiddellijk gewaarschuwd en ontstaat er een ontsteking. Een van de vijf belangrijkste symptomen van ontsteking is pijn. 

Het is begrijpelijk dat lijdende Covid 19-patiënten zich het initiële krassen in de keel niet meer kunnen herinneren en dat dan op zijn best beweren ze zouden een paar dagen geleden geen symptomen hebben gehad. Door dit als arts of viroloog te gebruiken om een ​​verhaal te maken over ‘gezonde’ zieke mensen dat paniek veroorzaakt en vaak een reden was voor strengere Lock-down-maatregelen, blijkt hoe erg de grap in werkelijkheid was. De WHO heeft de bewering van asymptomatische besmetting tenminste niet aanvaard en betwijfelt deze bewering zelfs op haar website.

Dit is handig en vooral voor degenen die immuniteit ontkennen, een zeer korte samenvatting van hoe wij mensen worden aangevallen en gereageerd door ziektekiemen: als er virussen in onze omgeving zijn, worden alle mensen, of ze nu immuun zijn of niet, besmet met het virus. Als je immuun bent, begint het duel met het virus nu. Eerst proberen we antilichamen te gebruiken om te voorkomen dat het virus zich aan onze cellen bindt. Dit is natuurlijk maar gedeeltelijk mogelijk, niet alle worden geblokkeerd en veel virussen nestelen zich in de juiste cellen. Dit hoeft niet tot klachten te leiden, maar is ook geen ziekte. Omdat de tweede bewaker van het immuunsysteem nu te hulp schiet. Dit zijn de bovengenoemde T-cellen, witte bloedcellen die van buitenaf kunnen bepalen in welke andere cellen de virussen zich verbergen om zich te vermenigvuldigen. Dergelijke cellen, die virtueel virussen kweken, worden vervolgens door het hele lichaam gezocht en door de T-cellen gedood totdat het laatste virus is uitgeroeid.

Dus als je een PCR corona test doet op een immuun persoon, wordt er geen virus gedetecteerd, maar slechts een klein deel van het virale genoom. De test zal positief zijn totdat er geen vuil meer overblijft van het virus. Klopt, ook als er geen besmettelijke virussen meer zijn, kan een coronatest toch positief uitpakken omdat zelfs een klein stukje van het virale genetische materiaal in de test voldoende wordt gereproduceerd met de PCR-methode. Dit gebeurde toen het nieuws uit Korea de wereld rondging en werd overgenomen door de WHO dat meer dan tweehonderd Koreanen die Covid-19 hadden doorlopen, opnieuw waren geïnfecteerd, zodat er waarschijnlijk geen immuniteit tegen dit virus is. De waarheidsverheldering en verontschuldiging kwamen iets later dan het werd gevonden dat de immuun-Koreanen allemaal gezond zijn en maar een kort duel hebben gehad met het virus. De vangst was dat het virusafval nog steeds werd gedetecteerd met de overdreven gevoelige test en het signaal “positief” veroorzaakte. In ons geval is een groot aantal van de infecties die elke dag worden gemeld waarschijnlijk te wijten aan dergelijk virusafval.

De PCR-test met zijn enorme gevoeligheid stond helemaal aan het begin om erachter te komen waar het virus zou kunnen zijn. De test kan echter niet bepalen of de virussen nog steeds intact zijn, dat wil zeggen nog steeds besmettelijk. Helaas hebben sommige virologen hierdoor ook de sterkte van het testsignaal gelijkgesteld aan de virale lading, d.w.z. de hoeveelheid virus die kan worden uitgeademd. Gelukkig bleven onze dagverblijven open. Aangezien Duitse virologen waarschijnlijk niet principieel naar andere landen kijken, waarin het aantal gevallen sneller daalt dan thuis, is dit hen niet overkomen.

5. Corona-immuniteit als probleem.

Wat betekent dat in de praktijk? De extreem lange incubatietijd van 2 tot 14 dagen en rapporten van 22 tot 27 dagen zou elke immunoloog moeten doen schrikken. Net als de bewering dat de meeste patiënten na 5 dagen geen virus meer uitscheiden. Beide suggereren op hun beurt dat er als het ware een basisimmuniteit op de achtergrond moet zijn, die leidt tot een verstoring van de processen zoals men normaal zou verwachten – lange incubatietijden en snelle immuniteit. 

Het is precies deze immuniteit die het probleem lijkt te zijn bij patiënten met een ernstig beloop. Onze antilichaamtiters, d.w.z. de nauwkeurigheid van het afweersysteem, nemen af ​​met de leeftijd. Maar zelfs mensen die ondervoed of ondervoed zijn, lijden aan een immuundeficiëntie, daarom vertoont het virus niet alleen de medische problemen van een land, maar ook een deel van de sociale misstanden. 

Als een geïnfecteerde persoon te weinig antilichamen heeft, d.w.z. een zwak immuunsysteem, zal het virus zich langzaam maar zeker over het hele lichaam verspreiden. Nu er niet genoeg antilichamen over zijn, blijft alleen het tweede been van de immuunrespons over: de T-cellen beginnen te vechten tegen de door het virus geïnfecteerde cellen over het hele lichaam. Dit kan leiden tot een overmatige immuunreactie, bijna een massale slachting, die dan de cytokine-storm wordt genoemd. Dit komt zeer zelden voor bij jonge kinderen en wordt dan het Kawasaki-syndroom genoemd. Met dit speciale geval bij kinderen hebben we ook geprobeerd paniek op te wekken. Het is echter interessant dat dit syndroom eenvoudig en gemakkelijk te behandelen is. De kinderen krijgen antilichamen van gezonde bloeddonoren, d.w.z. mensen, die coronavirus verkoudheid hebben gehad. De verzwakte immuniteit wordt dus nog steeds therapeutisch gebruikt in de bevolking.

Wat nu?

Het virus is voorlopig verdwenen. Het zal waarschijnlijk in de winter terugkomen, maar dit zal geen tweede golf zijn, alleen een verkoudheid. Iedereen die momenteel als gezonde jongere met een masker rondloopt, moet daarom slimmer een helm dragen, omdat het risico dat er iets op zijn hoofd valt groter is dan een ernstige ziekte met Covid-19. 

Mocht er binnen twee weken nog een significante toename zijn van het aantal infecties, dan zouden we in ieder geval weten dat een van de versoepelingsmaatregelen van vroeger een verstandige beperking was. Anders raad ik iedereen aan om John PA Loannidis ‘laatste werk te lezen, waarin hij de situatie beschrijft op basis van de wereldwijde gegevens die beschikbaar zijn vanaf 1 mei 2020: onder 65-jarigen zonder eerdere ziekte, slechts 0,7 tot 2,6 procent van alle Covid -19 doden. Om de pandemie het hoofd te bieden, is een strategie die beperkt is tot de bescherming van mensen ouder dan 65 jaar voldoende. Als een topexpert het daarmee eens is, wordt een nieuwe shutdown verboden.

Als we weer op weg zijn naar normaliteit, zouden we nu burgers zijn als sommige paniekmakers hun excuses aanbieden. Bijvoorbeeld artsen die triage eisten van meer dan 80 jaar oude Covid-19-patiënten, zodat ze niet langer konden worden beademd. Ook media die meerdere keren paniekvideo’s van Italiaanse ziekenhuizen hebben vertoond om iets te illustreren dat nooit heeft bestaan. Alle politici die TEST, TEST, TEST vroegen zonder zelfs maar te weten wat de test meet. Of het convenant voor een app die nooit werkt en me waarschuwt, ook als iemand bij mij in de buurt positief maar niet besmettelijk is.

In de winter, als de griep en andere verkoudheden weer hoogtij vieren, kunnen we iets minder vaak zoenen, maar je moet je handen wassen zonder virussen. En mensen die toch iets hebben opgepikt, moeten dan de maskers verwijderen en iedereen laten zien hoeveel ze van deze pandemie hebben geleerd. En als we nog steeds niet hebben geleerd onze risicogroepen te beschermen, moeten we wachten op een vaccin dat hopelijk werkt voor degenen die risico lopen.

Bijlagen:
001.jpg (19.1 KB)