|
Het westen bleef, afgeremd door de combinatie van kortzichtig individualisme en egoïsme, in de oudheid steken.
Tweeduizend jaar geleden vergenoegde de ziekelijk sadistisch Romeinse bevolking zich aan de gruwel van het Circus en het afslachten van medemensen.
Duizend jaar geleden vergenoegden onze westerse burgers zich aan het martelen, radbraken en terechtstellen van medeburgers in het openbaar.
Vandaag is er niet veel veranderd en België wordt bestuurd door monsters in maatpak, die collectief de handen ineenslaan om gruwel, terreur, en beestigheden van hun vrienden en medewerkers in te dekken (Roze balletten, Bendes, Dutroux) terwijl het gerecht het nodige doet om klachten te seponeren.
De zaak Dutroux bewees al dat wansmakelijke gruwel goed verborgen blijft voor het publiek door gebrek aan persvrijheid en een falende Justitie, waartegen de overheid niets onderneemt, wat alleen maar op het eigenbelang kan wijzen.
Tot op dit ogenblik blijven er massas beestigheden van hogere geplaatsten verborgen voor het publiek door onderlinge vrijwillige of gedwongen samenwerking van leden van de regering en het gerecht, en het muilkorven van de pers.
Vergroting van de politiek naar Europa heeft tot gevolg dat de mogelijkheden voor machtshebberige monsters verruimen wordt, ten koste van de hard werkende bevolking, die moet delen met slecht ontwikkelde gebieden, waardoor zij die niet bekwaam, of erger nog, te lui zijn om tot een aanvaardbare prestatie te komen, mee de vruchten van de hard werkende westerse bevolking plukken.
Overvloedige verdeling der middelen en toenemende armoede der werkende klasse, waardoor de omzetten der industrie en winsten der industriëlen en aandeelhouders worden opgedreven, gaat niet gepaard met een solidaire bijdrage der rijken en uitzonderlijk vergoede klasse, integendeel, we horen dagelijks dat hogere ambtenaren hun waanzinnige vergoedingen verhogen, terwijl de grotere samenleving door fusies en aaneenschakeling van gewesten en landen het publiek toezicht op het gebeuren en de politiek te behouden verhinderd. Tot overmaat gaan regeringen de crisis te lijf met de belastingsgelden der bevolking, om de schade der rijken te beperken, en de overdadige economie en er aan verbonden uitbuiting der bevolking, terug aan te zwengelen.
Deze westerse overvloed heeft slechts een beperkte inpakt op de bevolking, en dan noch slecht bij hen die twee inkomens per maand halen, doch heeft de criminaliteit der overheden aangewakkerd en gevoed. Bewapening en interventies in kolonies en het buitenland, hadden en hebben de vroegere strooptochten der roofridders vervangen, doch maatschappelijk geordende tropen bewoners wisten in minder dan 100 jaar het juk, waaronder wij van in de prehistorie gebukt lopen, af te schudden.
Het grootste probleem schuilt hier echter niet in. Het grootste struikelblok komt uit het ineenstorten der westerse economie. Een instorting die de werkman niet echt zal deren. Een economische crisis doordat machthebbers en industriëlen voor louter eigen gewin, een waanzinnig en totaal overvloedig consumptie aangezwengeld hadden, zogenaamd om de economie te voeden en de bevolking voldoende werk en inkomen te waarborgen. Een economie die per slot, door lage lonen, hun aandelen moesten aandikken. De noodzaak aan aanbod voor werk en inkomen is echter slechts in westerse landen schrijnend, terwijl de lage lonen de werknemer moeten dwingen tot meer en hogere prestatie om van het overvloedige aanbod te kunnen genieten.
Het is niet de behoefte tot meer prestatie, die regeringen er toe aanzet de mensen voor te spiegelen dat men naar een verhoogde pensioenleeftijd moet, absoluut niet, de afbouw van overvloed, zou ons kunnen leiden tot een algemene pensioenleeftijd rond 55, zoals trouwens in de meeste derdewereld landen nu het geval is. De afbouw der waanzinnige consumptie zou de arbeider een gelijk inkomen kunnen geven voor minder werk, doch zou onze geldgierige top behoorlijk schaden.
Vandaag kan met 2/3 van het nu gepresteerde, de verantwoorde behoefte van de bevolking, ruimschoots op peil gehouden worden, wat zou inhouden dat een arbeidsvermindering van 1/3 arbeidstijd met nagenoeg behoud van lonen niet alleen mogelijk is zonder direct verlies voor de werkgevers, doch ook overvloedig verbruik van grondstoffen, energie en natuurverwoestingen zou afbouwen.
De concurrentie stormloop naar betere prijzen en lagere lonen, leidde in het nabije verleden tot de vlucht van bedrijven naar lage loonlanden, waar de arbeider zulk een laag loon ontving dat hij de verminderde consumptie door verminderde tewerkstelling in het westen niet kan opvangen. Ook hun mentaliteit is van dien aard dat zij zich niet vastklampen aan een strijd om bezit of overvloed, en weelde vaak voor hen geen betekenis heeft, waardoor de westerse afzet instortte en men met massas producten blijft zitten, die dag na dag aan waarde verliezen, doch ook de financiële reserves opgebruikten.
Ook de stroom van buitenlandse werkkrachten en vereniging van Europa moeten de macht der oude adel, industriële bonzen en overheden versterken en onderhouden, terwijl tewerkstelling, opbrengsten in eigen beheer, en verdeeldheid van de bevolking hun positie, macht en overvloed moeten verzekeren.
De Arische ziekte, Psychopathische geldgier der edelen en rijken, eist echter zijn tol en ontpopt zich als de macht waarmee ze hun eigen graf graven.
De instorting van de markt is slechts een begin, waarin zij de bevolking die niet eensgezind optreed, zullen meeslepen om de eigen schade te beperken. Eensgezindheid zou er echter toe leiden dat de brokken en schade door de rijke klasse, namelijk de overheden en industriëlen die in hun overvloeden verdrinken, moeten betaald worden.
2000 jaar geleden hielden de Romeinse heersers het volk onder hun controle en kalm met brood en spelen. De bevolking vandaag is niet veranderd en wordt zoet gehouden met brood en spelen, doch vele van hen begrijpen niet dat dit hun eeuwigdurende handicap is.
Politieke opdeling in kleine onafhankelijke deelregeringen zou het zicht op het politiek gebeuren verhogen en zowel corruptie als ernstige wantoestanden in de kijker helpen, met meer politieke macht en invloed voor het volk.
Hendrik Leenders - 1 mei 2010
|
