Degene die de evolutie en officiële publicaties van Corona op de voet volgt, zal al wel begrepen hebben, dat de experten die door regeringen aangeduid werden, niet 100% zeker weten waaraan het virus symptomatisch herkenbaar is.

Dit is verklaarbaar doordat elk menselijk lichaam mogelijk verschillend reageert op de contacten met ziekteverwekkers en infecties.

Men moet geen hogeschool bezocht hebben, om te begrijpen dat sommige klachten van infecties zich voordoen op plaatsen waar het lichaam de grootste zwakte vertoont en dus de grootste kwetsbaarheid vertoont, en dus spieren of organen het eerste getroffen worden, en de eerste pijnen zich gaan concentreren.

Men kan dan ook de vraag stellen, hoever reikt de kennis van Pathologen en artsen betreffende de symptomen van infecties, waar deze diverse plaatsen in het lichaam kunnen aantasten, dus op basis van de plaatsen waar deze het slachtoffer treffen, of waar klachten en storingen zich voordoen?

Hierbij komt dat ziektebeelden vaak op elkaar gelijken en vergelijkbare hinder kunnen vertonen.

Wetenschap en Pathologie contra Immuniteit en Natuur

De logica en wetenschap vertellen ons dat de moderne Homo-Sapiens al 300.000 jaar op de planeet aanwezig zouden zijn, en al die tijd wisten te overleven zonder moderne geneeskunde, chirurgie of farmacie, doch desondanks zich steeds verder wisten te verspreiden tot in de minst leefbare gebieden van de planeet.

De overleven van alle leven is gebaseerd op snelle en massale voortplanting voor een korte en minder complexe levenscyclus, ofwel op langdurige levenscyclus waarbij de voortplanting meer tijd vergt, doordat het leven complex is opgebouwd, en dus een langere cyclus nodig heeft.

Een lange levenscyclus is echter meer blootgesteld aan schadelijk contacten, waardoor het biologisch geheel een degelijke afweer nodig kan en zal hebben, om gedurende de langere cyclus te overleven en de levenscyclus af te ronden.

Hoe complexer het biologisch geheel en de levenscyclus, hoe groter de behoeft om een aangepaste sturing van het geheel, dat kan gaan van een zeer primitief automatisme tot een complexe sturing van alle onderdelen, vorming en samenstelling van vezels, spieren, vloeistoffen, en hun functies. Doch sturing vereist ook de mogelijkheid om te corrigeren of storingen te elimineren, wat we als herstel en afweer omschrijven, en de taak is van het onderdeel in het stuursysteem, dat we als immuniteit aanduiden.

Onze soort leeft en verspreidt zich al 300.000 jaar naar huidige wetenschappelijke berekening, tot voor enkele honderden jaren, zonder de hulp van enige medische of aanverwante moderne wetenschap, waardoor we aan mogen nemen dat het immuunsysteem een afdoende ontwikkeling heeft, om de soort in stand te houden. Het is dan ook pure waanzin indien we dit systeem via artificiële middelen en moderne medische wetenschappen, of wat er voor door moet gaan, gaan uitschakelen of verstoren, en het risico lopen om de natuurlijke immuniteit te degraderen, door het elke aanpassing aan de evolutie in de natuur te ontzeggen.

Immuniteit of afweer

Immuniteit of afweer tegen dat wat als vreemd aan het lichaam wordt erkent, verloopt primair volgens een vast patroon van het moment dat de indringer niet herkend wordt, vangen temperatuurschommelingen aan,  die ingeval er geen resultaat waargenomen wordt, veranderd in het sturen van afweerstoffen die de indringer moeten neutraliseren, door hem te isoleren, af te stoten, af te bouwen of via de normale wegen met de afval stoffen, via de stoelgang te verwijderen.

Onze moderne wetenschap promoveert vooral van uit commercieel nut de artificiële geneeskunde, doch Volkeren, die in dergelijke artificiële bestrijding van ziekte en infecties deelnemen, zetten daarmee het eigen nageslacht op de afbraak, en bieden anderen de mogelijkheden hun plaats in te nemen, om vervolgens de eigen soort op een natuurlijke en gezonde manier verder te zetten.

Vooral de westerse beschaving, die zich slechts beperkt tot technologische ontwikkelingen, doch sociaal tijdens haar geschiedenis nauwelijks wist aan te evolueren, wordt vandaag door dwaze en absoluut onverantwoorde acties, rebellie en zelfvernietiging bedreigd.

Gerechtelijke en bestuurlijke corruptie kent in België geen grenzen meer. Vermeende beëdigden in overheidsdiensten en gerecht, zien er niet op om hun functie aan de gerechtelijke criminaliteit toe te voegen.

Parketten en Procureurs waarvan verondersteld wordt dat ze de rechtspraak controleren om wantoestand en misbruik te voorkomen, ondernemen niets indien er grof geknoeid wordt, en zetten geen tegenproces in, om een wansmakelijke uitspraak ongedaan te maken, of corruptie af te straffen, tenzij de daders uit hun ambt ontzetten, en op rust stellen met vol pensioen voor een corrupte ambtenaar.  

Notarissen die zwaar uit de bocht gaan en verzaken aan hun legale verplichting, of weigeren uitleg n een verzoek per aangetekend schrijven, krijgen misschien een berisping, doch de schade wordt niet hersteld of rechtgezet. De kamer voor notariaten zal het daar wel bij laten. (Notaris Honinckx Mechelen)

Deurwaarders die gelden moeten inhouden, laten de afrekening met een smoesje op zich wachten terwijl de gedupeerden meer dan het dubbelle van te beslagen gelden of lonen bij die deurwaarder zien opgeëist, en treuzelen maanden aan een stuk om de zaak af te handelen, om na vele maanden met het smoesje af te komen, dat men nog moet nagaan of er nog andere schulden zijn, terwijl gedupeerden vele maanden op hun recht en loon moeten wachten. En de heren de interest der gedupeerden op zak steken (Deurwaarders groep EQUALIS - Vincent Lamoral)

Uiteraard is het achterhouden van gelden een gemakkelijke manier om extra geld te verdienen zonder er voor te moeten werken. Ook aangetekende brieven aan hen, hebben hetzelfde effect als het klagen aan de joodse Klaagmuur in Jeruzalem, niets dus. (Notariaten en Gerechtsdeurwaarders)

Van rechters en raadlieden, advocaten, zullen we maar zwijgen, wantoestanden worden door hen in ere gehouden, samen met hun collega’s rechters die bij uitzondering in België uit de advocatuur stammen en dus aan deze verbonden zijn. Een rechter bij de familierechtbank die niet doorheeft dat een immigrant die onze taal niet of slechts gebrekkig machtig is, maar de taal niet kan schrijven of lezen, docht de rechter wijs maakt dat zij haar kinderen correct opvolgt en de schoolagenda tekent, en dit aan de hand van foto copy aantoont, laat zien, in feiten onmogelijk deze agenda en de notities zelf kan lezen. De rechter trapt er nochtans in, en geloofd de vrouw die echter nauwelijks fatsoenlijk eenvoudig Nederlands kan spreken.     

Gezien de spil van het rechtssysteem draait rond voorzitters op de rechtbank, terwijl zij door de politieke overheden worden voorgedragen aan de koning, die lustig mee draait in het politiek spel en zijn profijt en de voorgedragen dus (politiek) benoemd, ligt de gehele rechtspraak dus indirect aan de politiek gebonden, zeker daar er geen effectieve burgerlijke partij in het toezicht betrokken is. Waarmee alle posten ook deze die verwant zijn aan justitie, door politieke benoemden en bezet worden, staat de burger tegenover een politiek gebonden bastion, waarvan heel het land weet dat willekeur in het nadeel van het publiek schering en inslag is, en met de Corona (griep) nog maar eens duidelijk in de verf wordt gezet.

Om een vergelijk te maken, een raadsman/vrouw die de feiten zodanig verdraait dat ze de waarheid geweld aandoen, wordt in een beschaafde wereld veroordeeld voor verhinderen van de rechtsgang, en verliest tijdelijk of definitief zijn recht om voor de balie op te treden. Indien men dergelijke regel in België toe zou passen, zijn er misschien nog slechts een handvol advocaten in het land beschikbaar

Wil dit zeggen dat er geen integere juristen zijn?

Er zijn weldegelijk integere Juristen, Notarissen, Deurwaarders, Rechters, Procureurs, Substituten en Ambtenaren, doch een corrupte en agressieve minderheid kan een correcte meerderheid en systeem met gemak onklaar en onbetrouwbaar maken.

Tot slot kan een land slechts in het moeras der corruptie verzinken, wanneer de regering mee partij en betrokken is, en de wetten niet aanpast om corruptie te bestrijden of ernstig af te straffen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de criminaliteit in België een hoge vlucht kent en welig tiert.