Is er een regering op komst of houdt men het publiek voor de gek.
Dat klassieke partijen niet mee willen in het herstel van de heksenketel die ze zelf gecreëerd hebben is te verwachten, doch ook achterliggende belanghebbers zullen alles in het werk stellen om herstel te voorkomen en democratie blijven beletten. Dat partijen van buiten de politiek, de democratie of belangen van volk en de lokale economie land worden gestuurd en omgekocht zou iedereen al lang moeten begrepen hebben.
Sinds WO II is er op sociaal vlak geen voort uitgang geboekt, doch wel een drastische achteruitgang en economische terugval die alleen voordelig is voor achterliggende beursspeculanten en grootgeld bezitters die hun vermogen verplaatsen naar gelang waar er winsten et maken zijn, wat vandaag vooral in de groeilanden het geval is.
N-VA lijkt op weg om zowel Vlaams als federaal een regering op touw te zetten, doch tijdens de afgelopen legislatuur hebben politici van diverse partijen om een onbekende reden het publiek en hun belangen op alle mogelijke manieren gekelderd en geld, belangen en rechten van de bevolking op en ziekelijke en corrupte aan hun laarzen gelapt en de financiële problemen genegeerd terwijl ze gul hun zakken zijn blijven vullen tot op het laatste ogenblik.
Nu is N-VA als grootste partij aan zet doch onbekwame, corrupte, of politici zonder verantwoordelijkheids zijn ongewenst, terwijl men toch met andere partijen moet samenwerken om het land terug op het economisch spoor te zetten.
Dat politici van de traditionele partijen benaders zullen worden, zowel door de eigen partijleiders als hoog geplaatste, om regeringsvorming door rechts alsnog te saboteren is meer dat te verwachten.
Het feit dat partijen ogenschijnlijk bereid zijn om in een nieuwe regering te stappen zegt moegelijk niets, doch kan net als in 2009 een afleidingsmanoeuvre zijn om het publiek te misleiden, en de schijn van goedwil te wekken.
Politici en mandatarissen die in de uittredende regeringen zwaar geblunderd hebben zijn ofwel onbekwaam ofwel corrupt en horen in geen nieuwe regering aan te treden. In deze categorie horen de verantwoordelijken voor Justitie en Vreemdelingenbeleid in eerste instantie, doch ook de voltallige federale ploeg heeft eindeloos verzaakt door vele noodzakelijkheden eindeloos uit te stellen en dringende maatregelen achterwegen te laten, wat moet beschouwd worden als onbekwaam om te besturen. Dergelijke mensen hebben dit gedaan of nagelaten uit onkunde of in opdracht van wat weer neerkomt op onbekwaam om verantwoordelijkheden te nemen of corruptie.
Het is dan ook te verwachten dat men niet zonder slag of stoot toe zal laten dat er een rechtse regering komt.
Dat politici uit voorgaande regeringen corrupt en uitsluitend naar eigenbelang of dit van machtige en rijke vrienden hebben gehandeld is haast niet te ontkenen, tenzij men in de politiek van de klassieke partijen slechts idioten aan het roer had.
De enig die bij zowel de Belgische als de Europese politiek van de laatste decennia belangen hadden en beter af zijn met het saboteren van de democratie en het volk is de oude adelen groot geld gelegger.
Deze groep van mensen zijn verzameld in de belangengroep van Bilderberggroep. Voor hen betekent de democratie het gevaar voor hun eigen onbeperkte macht en daaraan verbonden oneindig recht en onbeperkte onderdrukking en uitbuiting van de bevolking.
De opkomst van recht betekend echter het gevaar van ontmanteling en zelfs onderzoek en vervolgingen van corruptiesystemen, mandatarissen en hun handlangers, wat uiteraard kost wat kost vermeden moet worden, doch door rechts onder druk van de publieke opinie niet zal ontlopen kunnen worden.
Er zijn ernstige redenen om aan te nemen dat de communicatie in en om
democratisch nationalistische partijen door mollen ondergraven wordt in
opdracht van antidemocraten, zoals b.v. Bilderberggroep, Europa of
aanverwanten, om democratische en nationalistische interne en elektronische
communicatie net zoals planning en acties in de aanloop naar verkiezingen te
ontkrachten, te blokkeren en te saboteren.
Waar het voor elk denkend wezen klaar moet zijn dat eendracht, organisatie
en stabiliteit net als integriteit van de besturen uiterst belangrijk zijn in
een gezonde maatschappij, om te overleven en te vorderen, is dreiging naar
instabiliteit door spionage en sabotage van democratische en nationalistische
partijen dan ook denkbaar en mogelijk verwoestend.
Antidemocratie, Europa en de oude adel zijn aan een zelfvernietiging
begonnen door de moderne vooruitgang en ontwikkelingen bij de massa te negeren.
Massa ontwikkeling en communicatie zetten vandaag de deuren open en
forceren de doorbraak van vormen een reële democratische macht die niet te
stuiten is, zelfs niet met geweld, waardoor het einde der middeleeuwen van
Europa in zicht zijn.
Vandaag 26 mei 2014 is het gevaar nog altijd reëel dat het koningshuis van België
in overleg met Bilderberggroep en de antidemocraten van Europa een ultieme poging
zullen ondernemen om de opkomende democratie in België af te stoppen en N-VA op
nationaal terrein buiten spel te zetten, wat slechts mogelijk is door Vlaamse
partijleiders, net zoals in het verleden, om te kopen.
Mechelen, de stad om te zoenen zoals burgervader Bart Somers het uitdrukt. Bij slecht weer is het echter oppassen geblazen, alle straten worden namelijk ofwel met van die mooie kleine kasseien gelegd. De berijdbaarheid of begaanbaarheid met slecht weer kan dus behoorlijk tegenvallen, waardoor die stad om te zoenen, onverwacht en ongewenst door haar bezoekers soms letterlijk gezoend wordt, doordat men met zijn voorgevel op de kasseien beland. Doch men moet toegeven, de stad is, wat aantrekkelijkheid betreft, er fel op vooruit gegaan, en het is ook figuurlijk een stad om te zoenen.
Er zijn echter enkele schoonheidsfoutjes aan verbonden, namelijk de stad is om de binnenstad van verkeersdrukte te sparen, minder toegankelijk voor voertuigen, wat pas echt een hinder is voor hen die niet al te mobiel zijn, en via de ene kant de stad binnen komen om te ontdekken dat zij plots bij het winkelen tot de vaststelling komen, dat indien men enkele straten of honderden meters verder moet zijn, men er niet het voertuig naartoe kan, doch eventueel terug de stad uit moet en rond de stad aan de andere kant terug binnen moet komen. Een behoorlijk deel van de stadskern wordt door het verbodsteken C3 met ingang van 11 uur afgesloten, waardoor alle verkeer in beide richtingen vanaf dat ogenblik verboden is. Indien men niet goed oplet, riskeert men door een der controle cameras gefilmd en verbaliseert te worden. Ach, een boete is maar 50 wat echter in deze crisistijd voor vele een behoorlijks struikelblok kan zijn.
Gemeentehuis en Huis van de Mechelaar:
Voor wie niet al te mobiel is en geen twee of meer honderden meters kan stappen is het nagenoeg onmogelijk om het gemeentehuis en zijn diensten na 11 uur te bereiken zonder een boete van 50 of meer euros op te lopen.
Men kan zich gerust de vraag stellen wie op dit idee gekomen is en waarom, gezien men in de stad slechts maximum 30km/h mag rijden en deze snelheid in de binnenstad zelfs nauwelijks of niet kan halen.
Degelijke maatregel lijkt me zinloos, doch maakte het de bezoekers ook ontzettend moeilijk, terwijl het geen nut heeft, behalve voor een winkelstraat als de Bruul, die de winkelstraat bij uitstel is en relatief smal waardoor men er tijdens de opening der winkels beter geen verkeer toelaat.
Uiteraard heeft het tot gevolg dat niemand de binnenstad als verkorte route naar de andere kant van de stad kan gebruiken, doch het gekke is dat dit ook zinloos is gezien men in de stad zelf onmogelijk de 30km/h kan overschrijden, en men dus altijd sneller rond de stad dan door de stad is. Vernauwingen of afwisselende hindernissen kunnen de snelheid voldoende inperken waardoor er ook s nacht geen hoge snelheid mogelijk zou zijn.
Huis van de Mechelaar Een prachtig nieuw deel aan het stadhuis Huis van de Mechelaar met meer dan tien loketten waaraan de Mechelaar wordt bediend, doch er is wel een probleempje, je moet er als oudere en minder mobiele burger wel geraken zonder een boete van 50 of meer op te lopen, alle pistes naar het Huis van de Mechelaar worden met cameras bewaakt en de minder mobiele burger die zich met een gemotoriseerd voertuig tot aan het Huis van de Mechelaar wil begeven moet dit voor 11:00 uur weten te klaren of hij vliegt de bon op met zijn auto of brommer.
Hij of zij kan namelijk tot op enkele honderden meters van de bestemming in een ondergrondse parking terecht. Maar wat als de man of vrouw niet op trappen of niet ver kan stappen en kort genoeg bij de bestemming parkeert. Dat kost dan minsten 50 gezien men na 11uur niet in de zone mag rijden tenzij met een fiets of step. Ach, misschien is er wel een piste doch het is dan wel de kwestie die te vinden.
Centraal Station
Een futuristisch 22eeuw project geraamd op 420 miljoen Euro, wat dus betekend dat het waarschijnlijk wel het dubbel kan kosten, voor een stad die verzuipt in de schulden en waar alle straten volhangen met cameras zodat je niet kunt bewegen zonder gefilmd te worden, en voor elke muggenpis een boete in je bus krijgt.
Het is simpel men verhoogd de gemeentelijke opcentiemen, maak zeker dat die cameras voldoende opbrengen en klaart is kees. De stupide redenering van het is maar zoveel per inwoner
Mechelen een veilige stad:
We zullen eerlijk blijven, Mechelen is er op gebied van veiligheid al wel een beetje op vooruitgegaan. De inspanningen op dat vlak hebben dus al wel een goed rapport verdient, hoewel er al bij al, nog veel werk aan de winkels is. De camerabewaking is dus niet vruchteloos, terwijl het door veel onschuldige burgers die om een muggenpis een fikse boete krijgen best als een pest zal ervaren worden.
Mechelen een stad om te zoenen, doch aan welke prijs en is de stad nog leefbaar voor haar bevolking, per slot is er iemand die het prijskaartje zal moeten betalen.
Wat gaan machthebbers doen tegen de opkomende democratie?
Wat gaan organisaties die de democratie blokkeren en partijen omkopen doen, als een democratische nationale partij een meerderheid haalt?
Eerst de gekende organisaties en activiteiten om van democratie een dode letter te maken eens op een rijtje zetten.
De roze balletten en hun doel:
WikipediA: De Roze Balletten is de benaming die wordt gegeven aan een reeks vermeende drugs- en seksfeesten die eind jaren 70 in België zouden hebben plaatsgevonden en waaraan personaliteiten maar ook minderjarigen zouden hebben deelgenomen. Deze feesten zouden bedoeld zijn geweest als een middel om machtige personen af te persen. (Bron WikipediA)
VETO: Fijnaut en Verstraeten over het onderzoek naar de Bende van Nijvel
"Wil ik u nu vertellen wie er bij de Roze Balletten was?" http://www.veto.be/jg23/veto2304/bende.html
FollowUp Actueel Nieuws: Bij verhalen over roze balletten horen onlosmakelijk verhalen over moorden. De Belgische zaak-Pinon is daarvan een sprekend voorbeeld.
Het dossier Pignon: En dat aan de orgieën wordt deelgenomen door een omstreden gewezen minister van Landsverdediging, Paul Vanden Boeynants, een gewezen vice-premier, een Rijkswachtgeneraal, een bekende bouwpromotor uit het Brusselse, een magistraat uit Nijvel, enkele topadvocaten van extreem-rechtse signatuur en een tot nog toe niet geïdentificeerd persoon die zich verplaatst met een auto waarop een nummerplaat prijkt die is toegekend aan het Hof. De seks- en drugsfuiven hebben plaats op verschillende adressen in Brussel: in de privé-club 'Circus' aan de steenweg op Waterloo, op een privé-adres aan de Square Vergoten, in de clubgebouwen van een exclusief golfterrein in Waals Brabant en in een dito tennisclub waar de Rijkswachtgeneraal in het bestuur zit. http://www.bendevannijvel.com/motief/dossier_pinon.html
CEPIC:
CEPIC is een gesloten verenigingen die in 1972 in België in het leven werden geroepen in de strijd tegen de democratie en de opkomende macht van het volk.
Waar is de grens tussen Maffia en dergelijke geheime en gesloten groepen, die opgericht werden om macht en inspraak van het volk te saboteren, van democratie en stemrecht een dode letter te maken?
De organisatie werd in 1972 opgericht als onderdeel van de PSC, (de Waalse christen democratische vleugel). Het doel was te infiltreren in de arbeidersvleugel van de partij en deze op alle niveaus te neutraliseren. Op 28 oktober 1982 verdwijnt CEPIC officieel van het politieke toneel, terwijl hun mandatarissen in de partij actief blijven en vermoedelijk hun werk verder zetten.
http://www.bendevannijvel.com/andere/cepic.html
BILDERBERG GROEP:
Deze groep werd opgericht met de steun van Prins Bernard en het Nederlandse koningshuis wist zich vanuit Nederland via oude adel en hun aanhang eerst over Europa en later over de totale westerse wereld te verspreiden en in de meeste landelijke regeringen in te burgeren om zo de democratie te saboteren en te blokkeren.
De macht en machtsmisbruik van Bilderberggroep en de traditionele politieke partijen die door hen gestuurd worden, steunt op tweedracht van de bevolking, een tweedracht die door massa migraties versterkt wordt. http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=P102
DE BENDE VAN NIJVEL:
Deze bende heeft in de jaren 1982/85 verschillende zeer gewelddadige overvallen gepleegd. Daarbij werden 28 personen gedood waaronder ook kinderen. Doel en rede der activiteiten der bende van Nijvel zijn tot op heden onopgelost, terwijl alle onderzoeken duidelijk en bewust werden gesaboteerd. Met de alom gekende elementen kan men diverse pistes en destijds aangehaalde redens absoluut uitsluiten.
Hun activiteiten in Waals-Brabant in en rond Nijvel, halverwege Brussel en Charleroi was van meet af een raadsel, doch wordt nog mysterieuzer indien men de gekende elementen en aangevoerde theorieën op een rijtje zet.
Het meest bizarre is het feit dat zij ware slachtingen aanrichtte aan ingangen van supermarkten, doch zonder bedreigd te zijn mannen, vrouwen en kinderen in de wilde weg doodschoten, dit terwijl hun optrede uitzonderlijk professioneel was. Ja zelfs te professioneel om grof te blunderen, doch zij zouden zogezegd grof blunderen.
Hun activiteiten beoogden zogenaamd het plunderen van de kassa der supermarkt, doch de ochtend is een tijdstip dat die kassa vermoedelijk zo goed als leeg is.
Hun professionaliteit was van dergelijk niveau, dat ze met alle gemak en minder slachtoffers, minder risico en met uiteraard meer waarborg op de opbrengst, elke bank hadden kunnen overvallen.
Hun optreden leek waanzinnig en zinloos, doch was duidelijk professioneel en grondig voorbereid. Het zinloos moorden was blijkbaar deel van een plan, waardoor alleen ordediensten en publieke opinie geprovoceerd werden, zonder enig noemenswaardig gewin voor de bende. Men beoogde blijkbaar geen gewin, wel sensatie, en dit door een goed opgeleid professioneel commando.
Ook het feit dat al hun acties in een beperkte tijd steeds in de zelfde omgeving, op dergelijke zinloze doch doldrieste en sensationele wijze werden uitgevoerd, wijzen op een geplande en uiterst brutale uitdaging voor ordediensten en publieke opinie.
Doch wat kon het doel zijn?
Het moest een doel hebben, het was te professioneel en te grondig voorbereid en uitgevoerd. Het was zeker, zij beoogden geen opbrengst of gewin en leken slechts uit te dagen, doch het was te goed opgezet om zinloos te zijn. Het bleek duidelijk dat zij plaatsen en omstandigheden uitkozen waar een publieke toeloop hen hinderde, en slecht onschuldige slachtoffers betrokken waren, doch dit zonder een doel lijkt absurd, tenzij de schijnbaar zinloze chaos en aandacht hun doel was, doch waarom?
De door de onderzoekers en de pers aangehaalde mogelijke redens waren totaal uit de lucht gegrepen. Het mag allen verwonderen als we terug blikken naar hun acties en de beoordelingen van onderzoekers en gerecht over de mogelijke gronden van hun acties. Justitie en onderzoekers komen met absurde verklaringen die veel weg hebben van drogreden, en lijken het publiek te willen misleiden en dit terwijl het zelfs voor de meest simpele van geest duidelijk moet zijn dat de bende geen duidelijk doel voor ogen hadden, doch wel opzettelijk slechts professionele chaos creëerde.
In de pers kwam het nieuws als zouden de activiteiten een spoor van illegale wapenhandel moeten verbergen, doch welke idioot trekt de aandacht door wilde en zinloze slachtingen aan Supermarkten, van gerecht, pers en het publiek om een illegale handel te verbergen. Indien men iets te verbergen heeft doet men er wijs aan om zeker geen aandacht te trekken.
In de pers kwam eveneens het bericht als zouden hun activiteiten bedoelt zijn om het land te destabiliseren om zo tot een staatsgreep te komen, doch ondanks hun professionele en hoogstaande acties, waren hun acties te kleinschalig om een aanmerkelijk effect te hebben, terwijl als men een staatsgreep beoogt, men de orde diensten of het leger aan zijn kant moet krijgen, dus als partner en niet als tegenstander.
Zij waren te goed voorbereid om dergelijke blunders te maken.
Ook het idee van een poging tot destabilisatie van het land is idioot, en een land kan men onmogelijk met dergelijke brutale en bloedige, doch kleinschalige acties, ernstig destabiliseren.
Ook de aantijging als zouden het acties zijn opgezet door extreem rechts, mag men als zinloos omschrijven, gezien het uitgerekend de heren Procureurs des Konings zijn, die elke vordering in het onderzoek afstoppen, door de onderzoekers die resultaten bereiken van hun opdracht te ontlasten. Het werkelijk bizarre hiervan is dat de koning hierin geen persoonlijk commentaar of stelling inneemt en niet tussen komt. Was de koning soms lid van extreem rechts, en bestaat er wel een daadwerkelijk extreem rechts in België, of is dit slechts een politiek spookbeeld in het belang van de linkse politiek.
Eén resultaat werd duidelijk, de complete chaos bij gerecht, ordediensten en pers, en het feit dat iedereen die zijn neus te diep in deze zaak stak prompt de mond werd gesnoerd, incluis de pers, waardoor alle informatie kanalen naar het publiek uiteindelijk afgestopt werden, en de werking van de orderdiensten en rechtspraak werden uitgeschakeld.
Alle kanalen naar het publiek afstoppen en controleren betekend dat het publiek geen vrije stem meer heeft en men dus van geen democratie meer kan spreken. Met andere woorden terug naar de middeleeuwen, en het onbeperkte gezag der potentaten. Hun overvallen waren zeker niet bestemd om buit te maken, ook niet om sporen te wissen of het land te destabiliseren. Extreem rechts werd zeker niet door de hoogste macht van het land gesteund, dus ook zij hadden hier zeker niets mee te maken. Al deze verhalen zijn absurd en uit te sluiten. Één resultaat is onbetwistbaar, de veiligheid van de burger en zijn rechtszekerheid werden tenietgedaan, ordehandhaving, het rechtsapparaat, de vrijheid van meningsuiting en vrije nieuwslezing en tot slot ook de democratie werden buiten spel gezet.
De opkomend rechts in Europa is uiteraard een bedreiging voor elke dictatuur dus ook voor een monarchie die als democratisch wordt voorgesteld tegen de zin van het volk zoals in België duidelijk het geval is. De enige belanghebbende hierin zijn degenen die macht en positie, naar eigen goeddunken en onbeperkt, willen uitoefenen, en niet de burger of de democratie. Ondanks dit alles heeft het publiek dit in vrij grote maten aanvaard, zonder te beseffen dat men de klok geleidelijk terug zet, hun rechtszekerheid en de democratie daarmee een dode letter wordt.
10 jaar nadien gebeurt er iets bizar in centraal Afrika, de zogenaamde genocide in Rwanda. Centraal Afrika dat via de mijnbouw en handel in ertsen voor enkele Belgen jaarlijks fortuinen oplevert, een genocide waarbij de belanghebbende in de controle en opbrengst van deze regio, hoog geplaatste Belgen zijn.
Had de vernietiging van de persvrijheid en inspraak van het volk te maken met de latere acties in Rwanda, die duidelijk vanuit België met steun der andere landen, werd opgezet? We mogen aannemen dat Leopold II destijds zijn privé bezit, Kongo, onder druk afstond aan de staat met behoud van zijn belangen in de industriële activiteiten en aandelen in de rijkste mijn exploitatie van onze planeet.
Wat gaan de machthebbers doen tegen de opkomende macht van het volk? Herhalingen van scenarios zoals de Bende Van Nijvel zal men het volk mogelijk niet een tweede keer door de strot kunnen jagen. Zullen opposanten mysterieus omkomen, of omgebracht worden om vervolgens met de zoveelste onoplosbare moord te blijven zitten? We kunnen ons nauwelijks voorstellen dat de oude machthebbers en aristocraten er het bijltje bij neer zullen leggen.
Verdeel en heers:
Onze democratieën worden gesaboteerd, doch hoe en door wie? Hoe het kiessysteem en de democratie in België en Europa constant worden gesaboteerd door dictatoriale organisaties als BILDERBERGGROEP, CEPIC en aanverwante en het Belgische koningshuis.
DE BILDERBERG GROEP:
De Bilderberg groep is een geheim genootschap van invloedrijke figuren uit het bedrijfsleven, politiek, wetenschap, media en de financiële wereld. De jaarlijkse bijeenkomsten zijn besloten en hebben een streng geheim karakter. Het feit dat alle activiteiten achter geheimhouding verschuilt worden, betekend ook dat er zaken bij zijn die het publiek niet mag weten, en mogelijk niet at te kies zijn. Hier is het zeker niet ondenkbaar dat deze groep het zwaartepunt vormt in de West-Europese criminaliteit en het ondermijnen van de democratie van bepaalde landen met vooraan België, doch tevens het speerpunt van de EU, die per slot niets anders doet dan de Europese democratieën systematisch te ondermijnen en impact van het volk af te bouwen.
Doelstellingen van zowel BILDERBERGGROEP als CEPIC zijn van die aart dat zij een bedreiging vormen voor de democratie en van de westerse economie, gezien beide uitsluitend de belangen van de High Society nastreven op grond van de ziekelijke macht en geldzucht van een minderheid, die europa tracht terug te dringen naar de duistere middeleeuwen, terwijl de ontwikkeling van het volk en de vooruitgang dit onmogelijk maakt, waardoor geweld en criminaliteit als middelen voor de hand liggen.
Zie ook: De Bilderberggroep wil de mensen tot slaven maken.
http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=P102
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bilderbergconferentie_2013
CEPIC:
4 Juni 1972: Wanneer Vanden Boeynants in 1972 samen met de societyfiguren Paul Vankerkhoven, baron Benoît de Bonvoisin, Edmond Nerincx, ridder Jean Breydel en André Saint-Rémy aan de wieg staat van het Centre Politique des Indépendants et Cadres Chrétiens, CEPIC, gaat hij niet met zomaar om het even wie scheep. Baron Benoît de Bonvoisin, alias de Zwarte Baron, is in dit gezelschap allicht het meest beruchte personage. Hij is de kleinzoon van Alexandre Gallopin, directeur en gouverneur van de Société Générale. Zijn vader, baron Pierre de Bonvoisin, was van 1951 tot 1962 directeur van de Société Générale en gedurende vele jaren lid van de Bilderberggroep.
De bijnaam van Benoît de Bonvoisin, 'de Zwarte Baron', heeft te maken met het feit dat hij aan Franstalige kant een van de belangrijkste financiers is van extreem-rechtse organisaties. In de jaren zeventig is de Bonvoisin 'politiek adviseur' van Paul Vanden Boeynants. Ook dan al is hij echter in het geheim een van de belangrijkste betaalmeesters van het Front de la Jeunesse en de man die de touwtjes van Nouvel Europe Magazine in handen houdt. Midden de jaren zeventig ligt de Zwarte Baron ook aan de basis van de oprichting van de 'Mouvement des Forces Nouvelles', de politieke emanatie van het Front de la Jeunesse. Albert Lambert, een zakenvriend van de baron, wordt de eerst voorzitter van Forces Nouvelles.
In het najaar van 1975 organiseert de baron, samen met Emile Lecerf, Francis Dossogne en Albert Lambert, een bijeenkomst van Eurorechts in zijn kasteel in Maizeret. Op de lijst van de genodigden staan kopstukken van de Italiaanse MSI en Ordine Nuovo, de Franse Parti des Forces Nouvelles, het Britse National Front en het Spaanse Fuerza Nueva. Op de agenda staat de uitbouw van Eurodroite en de bestrijding van de communistische subversie. (Communisme = politiek-economisch systeem dat door revolutie de productiemiddelen in handen van de mensen zou bieden in overeenstemming met de leer van Karl Marx)
Het hoofddoel van het CEPIC was de infiltratie van hoog tot laag in de PSC om zo op alle niveaus de invloed van de arbeidersvleugel te neutraliseren.
Het CEPIC nam daarbij vooral de verdediging op van de vrije onderneming en het unitaire België. Het CEPIC beschouwde zichzelf ook als 'het laatste bolwerk tegen het vermeend materialistische, collectivistisch en gezagsondermijnende golf die België en de christelijke westerse beschaving bedreigt'. Hier stuiten we echter op een onmiskenbaar verschijnsel van de Arische ziekte, of psychopathische geld en macht zucht.
Nadat de CEPIC op 14 juni 1972 door het directiecomité van het PSC als een volwaardig onderdeel van de partij erkend werd, nam de infiltratie van het CEPIC in de PSC spoedig het karakter aan van een werkelijke strijd om de macht die samenviel met een toenemende verrechtsing. De CEPIC-infiltratie was hoe dan ook een succes.
De Europese ketting is niet sterker dan de zwakste schakel. De absolute samenhang van Europa onder de oude machten is de grootste bedreiging voor Europa, terwijl christelijke politici, adel en aristocratie hun krachten bundelen tegen het volk en de democratie, en de overige partijleiders trachten om te kopen. Met als gevolg dat haast overal in Europa de traditionele politieke partijen door hen omgekocht werden.
België & Criminaliteit:
Criminaliteit kan in een maatschappij slechts standhouden en uitbreiden met steun van de top van de maatschappij. Iedere Belg weet dat criminelen in België sneller vrij uitgaan dan dat ze ingerekend kunnen worden, doch zowel de zaak van de bende van Nijvel als de Dutroux zaak toonde duidelijk en onweerlegbaar de onbekwaamheid van de diensten voor recht en orde om tegen criminelen op te treden of hen op te sporen. Erger nog, in beide gevallen was het overduidelijk dat men elke mogelijke oplossing van boven uit saboteerde. Dit laatste houdt geen steek, tenzij opdrachtgevers of verbondenen in de federale overheid zetelen of er een onomkeerbare en constante invloed in hebben. Vanuit deze optiek is het begrijpelijk dat alleen verbonden klassieke partijen in de regering gedoogd worden. Binnen de regering in België is er een absolute collegialiteit die alle achterbakse activiteiten achter de schermen afgeschermd moet houden van het publiek. In de continuïteit van de opeenvolgende regeringen en hun doelstellingen, ongeacht welke regeerploeg of partij er aan bod is blijkt duidelijk dat achterliggend gezag of macht de regeringskoers uitstippelt, naar wens van deze continue macht, en niet naar het programma dat de betrokken partijen naar hun achterban hebben aangegeven in hun vooropgezette planning. De zware criminaliteit heeft duidelijk en onweerlegbaar zijn wortels en voeding of onvoorwaardelijke steun in de federale regering van België, en gezien dit systeem van regeervorming door de monarchie mee wordt ondersteund is deze laatste op zijn minst betrokken partij aan de top van het systeem.
België: Wanbestuur & economische zelfmoord:
De verkiezingen en regeervorming van 2009/2010 toonde ons wat praktisch onmogelijk was, namelijk de haast voltallige ploeg van Vlaamse onderhandelaars die het eigen verkiezingsprogramma, volk en kiezer in de steek lieten om zich bij de Franstalige minderheid neer te leggen. Het gevolg, een democratisch land waar meerderheid overheerst en gepluimd wordt door de minderheid. Een absurditeit als geen ander. Als we echter terugblikken naar het verleden blijkt dit nooit anders geweest te zijn, doch de schuld ligt bij het volk zelf, dat dit gedoogd en telkens dezelfde partijen van stem en macht voorzien. België is daarmee een land dat een economische zelfmoord begaat, daar bekwame elementen steeds meer en meer uitwijken naar andere landen waar ze meer gewaardeerd worden, doch waardoor ze ook geen nut meer zijn voor de Belgische maatschappij. Ook bedrijven die vooruit willen, moeten vertrekken omwille van een systeem dat alles en iedereen uitzuigt, terwijl er niemand op de rechtspraak kan rekenen, gezien deze willekeur en chaos door de overheid onderhouden wordt. Doch er is meer, banken hebben de groeiende economie na de tweede wereldoorlog aangegrepen om via kredietverlening hun winsten de hoogte in te jagen, de keerzijde is de groeiende schuldenbergen bij industriëlen en particulieren terwijl net deze productieverhogingen boven de vraag en het verbruik uit deden stijgen. De opkomst van nieuwe industrielanden die via zuinig beleid een zware concurrentie weten uit te bouwen, samen met hoge graad van automatisering in westerse bedrijven en ter zijde schuiven van de arbeider heeft, wel is waar, productie goedkoop gemaakt, doch gelijkertijd koopkracht van de westerse arbeider ondermijnt en afgebouwd.
Overproductie, nieuwe groeilanden, zware concurrentie en buitensporige kredietverlening doen echter de westerse industrie en economie de das om, en veroorzaken eerst een Bankencrisis die onvermijdelijk vervolgd wordt door een industriële crisis die de westerse markten volledig ontredderd, doch het slachtoffer is niet de investeerder of kapitalist, hun verliest is draaglijk en beperkt, zij verschuiven hun kapitaal naar daar waar het opbrengt, doch de tewerkstelling stort in, de reserves raken op, de werknemer en kleine zelfstandigen verliezen hun inkomen, en het zijn dus de kleinen die de rekening geboden krijgen. Tot overmaat gaat Europa als koepel de migratie steunen en aanwakkeren, waardoor de reserves van het volk verder opgebruikt worden om andere, zo genaamd op grond van mensenrechten, uit de vermeende ellende te redden. De ellende in anderen landen worden echter vaak door westerse uitbuiting ontketend en aangewakkerd, ten baten van de westerse industrie en hun aandeelhouders, doch de werkende bevolking in westerse landen krijgen de rekening geboden, terwijl hun omgekochte regeringsleiders hun zakken vullen en het volk in de steek laten.
Pesten, een onzichtbaar wapen tegen ondergeschikten en zwakkeren
Pesten en pestgedrag is echter een aangeboren gebrek dat het eigen sociale onvermogen verbergt. Het is dagelijkse kost, mensen die gepest worden tot ze mentaal instorten en vluchten via een wanhoopsdaad. Ziekelijk pesten is een fenomeen dat voorzal bij individualisten waarneembaar is, en een duidelijk teken van sociale degradatie der westerse bevolking. Moreel en psychisch geweld is niet alleen moeilijk aantoonbaar, doch vertoont geen fysieke en duidelijk visueel herkenbare sporen. Hoewel het effect niet zelden dodelijk is en men het op een wanhoopdaad kan doen uitdraaien, wordt het nauwelijks als misdaad erkend.
Pesten is een dodelijk wapen dat door machthebbers in pro westerse landen principieel veelvuldig gebruikt wordt in de hoop zo de weerstand van opposanten te breken. Men moet echter sociaal gehandicapt zijn indien men het gevaar van een fatale afloop niet inziet of in kan schatten.
Xenofobie en vijandigheid, een wapen tegen de macht van het volk:
De houding tegenover anderen wordt veelal bepaald door de persoon zelf, niet door de opponent. Indien men een negatieve vooringenomenheid heeft, wordt dit onbewust geprojecteerd naar diegene waar men negatief over denkt. De negatieve projectie levert een ofwel onvriendelijke en teruggetrokken houding, vijandige houding of een duidelijk onspontane en gemaakte vriendelijkheid, waardoor er een onbewust verzet van de tegenpartij wordt uitgelokt, wat snel kan leiden tot een regelrechte vijandigheid en agressie of indirect en direct geweld.
Het is typeren dat veelal zwakkere persoonlijkheden angst of vijandigheid uitstralen als gevolg van angst tegenover anderen, doch angst tegenover het of de onbekende, hoeft echter geen gevolg te zijn van de eigen zwakke persoonlijkheid, het kan net zo goed een gevolg zijn van negatieve ervaringen.
Sterkere personen gaan dan weer gemakkelijker de onbekende tegemoet, en baseren zich op de eigen mentale kracht om zich te handhaven, waardoor zij het gemakkelijker hebben om zich onder alle omstandigheden te handhaven en niet snel vijandigheid zullen ervaren.
Zijn oude aristocratieën en monarchieën de ondergang van Europa?
Een koningshuis is niets anders dan een voorzetting van de middeleeuwen en de wettelijke criminaliteit en uitbuiting van een rechtloos volk van horigen. De oude adel had uiteraard een steunpunt nodig dat hen zou vrijwaren van de verwatering van hun macht en positie. De scheiding der lage landen, in 1830 creëerde echter een toestand waarbij hun machtspositie in de zuidelijke afgescheiden provincies, het huidige België, aan een zijde draadje kwam te hangen en de opkomende macht van het volk bij gebrek aan een koningshuis en de monarchale macht, als een zwaard van Damocles boven de hoofden van de oude Adel kwam te hangen. Hierdoor was een monarchie die aan hen gebonden was, wel de meest voor de hand liggende oplossing en moest er dus komen. Deze zuidelijke provincies werden al van voor de vorming van België gedomineerd door een oude Fransgezinde adel, die dan ook zijn toevlucht zocht in het Franstalige gedeelte, terwijl men vanaf het begin van de nieuwe Belgische staat het land verfranste. Een hen gebonden lid van het geslacht Saksen-Coburg-Gotha bood hen een tweesnijdend zwaard dat door zijn bindingen met meerdere Europese koningshuizen, hen veelvuldige mogelijkheden kon verzekeren, terwijl dergelijke door hen aangesteld aan hen gebonden zou zijn. Deze monarchie was voor hen het instrument om de oude machtspositie te onderhouden en te vrijwaren voor een oprukkende volksmacht. Ondanks hun goed uitgewerkte plannen, kwam Adolf Hitler roet in hun eten gooien met de uitbreiding van zijn NAZI regime in de bezette gebieden, en de sociale ontwikkelingen die hij het volk bood. Er werd naar een ander systeem uitgekeken dat uiteindelijk zou leiden tot de ontwikkelingen van CEPIC.
De destructieve macht van Europa.
De vorming van België en de keuze van de eerste koning der Belgen zal naderhand een belangrijk element in de uitbouw van een centrale Europese macht betekenen die de Europese landen en de industrie zal kunnen overheersen. Vanuit het centraal gelegen België gaat er namelijk via het nieuwe koninghuis Saksen-Coburg-Gotha een binding uit naar de verschillende adellijke huizen van west Europa, die gezien hun macht en vermogen ook de belangrijkste aandeelhouders zijn in de industrie die via kolonisatie en roof op de overzeese gebieden een snelle opmars kennen. Deze centrale macht wordt haast overal door het opkomen van republikeinen en de roep naar democratie bedreigd, waardoor adel, aristocraten en intellectuelen zich in clubs gaan verenigen, in een poging op zich tegen de opkomende macht, inmenging en invloed van de lagere burgerij te weren, en hun privileges te behouden. Adel en aristocraten die uiteraard streven naar behoudt van status en privileges, gaan zich in gesloten en geheime genootschappen zoals Bilderberggroep verenigen. In de loges en open clubs echter vinden we dan weer vooral intellectuelen, gelijkgezinden en mensen met een vergelijkbaar niveau die er elkaar treffen. Geheime genootschappen en instellingen die naar politieke macht streven, zoals Bilderberggroep, CEPIC en aanverwanten kunnen een onbekende en oncontroleerbare invloed op politiek en maatschappij uitoefenen, dit terwijl de bevolking er noch weet noch invloed op heeft, wat uiteraard een bedreiging voor de democratie is. Het is niet alleen ondenkbaar doch haast onvermijdelijk dat dergelijke machtspolen zich naar hun behoefte gaan richten en hun macht voor eigen gewin gaan inzetten, waarmee de doelstellingen der democratische machten gedwarsboomd kunnen worden. Zoals het spreekwoord zegt, Voor geld kun je de duivel doen dansen zullen zeker de Adel net zoals de meerderheid der aristocraten zich blind naar het financiële belang richten, daar men in deze rangen massaal geconfronteerd wordt met de erfelijke factoren van de Ariër en de Arische ziekte of Psychopathische Geldzucht, waar het bezitten van macht en geld onmeedogenloos wordt nagestreefd. Individueel streven gaat voor op het belang van het volk, doch wordt in vele westerse landen in de loop der laatste eeuwen ook de dood van de adel, hun titels en bezittingen.
De naoorlogse ontwikkelingen in België tonen onweerlegbaar de invloed van machten die van buiten de democratie en invloed van het volk, de politiek manipuleren, terwijl invloed en negatieve bemoeiing van de monarchie duidelijk herkenbaar en betrokken is in de ontmanteling van de vermeende democratie en de invloed van het volk.
De federale doodseskaders:
De Belgische Federale overheid gebruikt Pesten als psychologisch wapen, en heeft zo meerdere dodelijke teams, zoals deze onder minister Justitie Turtelboom bijgestaan door Melchior Wathelet en later vervangen door Maggie de Block. DE wijze waarop ze te werk gaan en systematisch alles uit de media belangstelling weten te houden spreekt boekdelen over de organisatie die er achter schuilt. Dat de minister van justitie (Melchior Wathelet CVP, Stefaan De Clerck CVP, Annemie Turtelboom CVP/VLD) hierin een cruciale rol speelt is logisch het gevolg van het feit dat men moet voorkomen dat de rechtspraak ingrijpt bij illegale praktijken dan hoge ambtenaren en mandatarissen. Dit is echter maar een luttel onderdeeltje van een geheel. Ook de voltallige regering doet aan het spel mee, of waarom dacht men dat Dutroux zo lang zijn gangen kon gaan zonder dat de slachtoffers of hun verwanten stappen konden ondernemen, en wat met de slachtoffers van de Bende van Nijvel, zijn ze vergoed of iets te weten gekomen? Beide gevallen zijn onverklaarbaar zonder een achterliggende steun of organisatie van uit de top van de maatschappij en de hoogste rangen van het land.
De ijver die christendemocratische politici aan de dag legde om medestanders van Dutroux vrij te laten (Stefaan De Clerck) of de slachting van als een genocide tussen twee etnische volkeren voor te stellen Rwanda, die door meer dan 500 jaar versmelting er niet meer kunnen zijn (Jean-Luc Dehaene) zijn wel behoorlijke doordenkertjes. Rwanda en de belangen van Europa en de Belgische aandeelhouders van de mijnexploitatie van Oost Kongo. Rwanda en Oost Kongo zijn waarschijnlijk de belangrijkste economische en financiële bevoorradingen van een voornaam deel der antidemocraten van België en Europa, en daarmee mogelijk de grootste bedreiging voor de Europese democratie, bevoorrading die met belastingsgeld via België en Europa voor oorlogen en conflicten op het terrein in stand wordt gehouden.
Indien men bedenkt dat net deze politieke fractie van aan het begin verbonden is aan de monarchie en de oude adel van het land en van in de middeleeuwen al kerk en staat als twee handen op één buik functioneerden. Of waarom parketten in dergelijke zaken niet opschieten en de bende onderzoeken telkens er doorbraak leek naar een andere onderzoeksrechter werden doorgeschoven. Het is duidelijk dat er achterliggen gezag is dat dit alles een continuïteit geeft en onderhoudt, ongeacht welke personen een plaats hierin invullen terwijl de collegialiteit alle lekken moeten voorkomen en het systeem af moeten schermen.
Het ontstaan van de Belgische Monarchie:
De onafhankelijkheid van België werd uitgeroepen in 1830 maar de monarchie werd pas in 1831 gesticht. Leopold I, prins van Saksen-Coburg-Gotha, legt de eed af op 21 juli 1831 en wordt de eerste koning der Belgen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_Congres_(België)
België is een erfelijke constitutionele monarchie. De rol en de werking van de instellingen van het land, waaronder ook de monarchie, worden geregeld door de Grondwet. « Erfelijk » betekent dat de Koninklijke functie, zoals zij in de Grondwet beschreven wordt, slechts kan worden uitgeoefend door een afstammeling van de eerste koning der Belgen, Leopold I.
De Koning, die door de Grondwet boven godsdiensten en ideologieën, boven politieke overtuigingen en debatten en boven economische belangen wordt geplaatst, is tegelijk de bewaker van de eenheid en de onafhankelijkheid van het land.
Namen uit de lijst van leden van het congres dat aan de basis stond van het congres dat de eerste Belgische bestuursorganen en de monarchie fundeerde, duiden duidelijk op leden uit de betere burgerij en oude adel.
Op 4 okt.1830 werd door een voorlopig bewind de onafhankelijkheid van België uitgeroepen. Op 3 nov.1830 kozen 30.000 bekwame kiezers de 200 leden van het Nationaal Congres. De vertegenwoordigers die werden verkozen, behoorden immers allen tot dezelfde klassen van adel en burgerij, van wie de meesten eenzelfde opvoeding in het Frans hadden genoten. Het Nationaal Congres opende zijn werkzaamheden op 10 november 1830 onder voorzitterschap van de ouderdomsdeken Jean-François Gendebien. Als voorzitter werd baron Erasme-Louis Surlet de Chokier gekozen, tot aan zijn verkiezing tot regent en tijdelijk staatshoofd. Twee ondervoorzitters werden Etienne de Gerlache en Goswin de Stassart. Tot nieuwe voorzitter, na Surlet, werd Etienne de Gerlache verkozen.
Tot slot:
Uiteindelijk kan men uit voorgaande afleiden dat de werkelijke leiding, bedreiging en verantwoordelijkheid tegen het volk en de democratie, hoogstwaarschijnlijk te vinden moet zijn in de entourage van koningshuizen, en de industriële kaste van adel en aristocraten, samen met families die van aan het ontstaan van de Belgische monarchie hierbij betrokken waren, welke hun voorzetting verzekerde onder de naam Bilderberggroep.
Wij mogen aannemen dat Bilderberggroep de hoofdverantwoordelijk is voor de systematische afbouw en sabotage van de Europese democratie, doch ook van de sabotage van ons democratisch stemrecht, waarin zij dank zij de steun van de leidingen der traditionele partijen, in vele Europese landen in slagen.
België: De politiek is ziek, en de regering bezet door gestoorden.
In de Psychiatrie werd destijds het begrip Pseudologia fantastica in gebruik genomen.
De Pseudologia Fantastica is een ziekelijke, onweerstaanbare neiging om gefantaseerde belevenissen als waar gebeurt te presenteren. Deze komt veel voor in samenhang met ASP (AntiSociale Persoonlijkheidsstoornis)
Men herkent het verschijnsel doordat fantasie voor feiten worden genomen en daarop strategieën en instelling worden gebouwd. Discuteren met zwakzinnige heeft geen zin, men moet dergelijke mensen laten bazelen en hen in hun wijsheid laten. Deze mentale ziekte kan men vandaag bij veel politici waarnemen, zowel hun fantasie als de bijhorende wartaal slaan onbegrensd op hol, doch de Heer vergeeft hen wel want zij weten niet wat zij doen.
Sleutels tot het succes.
1) Goede en grondige organisatie en taakverdeling met overzichtelijke opvolging.
2) Goede relatie tussen werkgever en werknemer met duidelijke contacten.
3) Goede beloning naar prestatie van de werknemer.
4) Goede relatie met cliënteel.
Elke baan vraagt een voltijdse en volle inzet ongeacht het niveau, en geen enkele job vraagt meer dan de man of vrouw kan presteren. De fysieke en mentale inzet van een persoon op het hoogste niveau is een fluitje van een cent indien die persoon zijn job aankan en hij/zij dus de nodige kwaliteiten heeft.
Elke baan die boven het vermogen van de persoon in kwestie ligt, is een belastende job en levert een onvoldoende prestatie.
Nelson Mandela het product van de genetische vermenging van Bosjesman en Bantoe.
Nelson Mandela dwong van iedereen respect af door zijn eindeloze vergevingsgezindheid en zijn hardnekkig streven naar recht en geweldloosheid. Twee merkwaardige eigenheden die men bij de doorsnee Bantoe niet terug kan vinden. Mandela stamt uit een vermeende negerstam, doch de Midden Afrikaanse en Zuid Afrikaanse neger is vaak vertekend door vermengingen met de Bosjesmannen die vroeger over gans Afrika moeten verspreid geweest zijn. Mandela heeft echter een vrij grote gestalte eigen aan sommige kust Bantoes doch verder alle kenmerken van Bosjesmannen. De kort gedrongen schedel, kroeshaar in bosjes, de spleetogen die vaak bij Bosjesmannen voorkomen, de lichte haast gelige huidskleur, de scherpe geest en het eindeloze geduld met voor ons westerlingen onbegrijpelijke vergevingsgezindheid.
Het solitaire instinct en de sociale logica
Een zeer groot gedeelte van de bevolking van oost Azië, vooral verwijderd van de kusten, bestaat uit instinctieve solitairen. Het eigen welzijn wordt hierbij gekoppeld aan een zo groot mogelijke groep van gelijkgezinden, om zo tot een eigen veiligheid te komen door de grootte van de groep of kudde, wat we ook bij dieren kunnen bespeuren. Deze kenmerken zijn zo ook te zien bij Bosjesmannen, hottentotten en pygmeën. Persoonlijke weerbaarheid is bij solitairen, zowel bij dier als bij mens haast onbestaande, waardoor de solitaire bij gevaar zomogelijk vluchten of uitwijken, en slechts in extreme gevallen tot verweer en zelfs uiterst wreed geweld kan overgaan. Geweld verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra het gevaar verdwijnt. Het instinctief solitair zijn, sluit spontane koppeling en gevoelens naar anderen uit, terwijl elke koppeling met de omgeving die als nuttig of nodig wordt ervaren gretig wordt aangegrepen en leidt tot grenzeloze solidariteit. Huwelijke tussen solitairen steunen daardoor op de ervaring die men binnen het huwelijk opdoet, terwijl men nauwelijks of geen oog heeft voor anderen dan de eigen partner en elkaar grenzeloos steunt uit praktisch oogpunt.
Tot vandaag mag men rekenen dat de extreem pacifistische Bosjesmannen de laatste zullen zijn om een uitroeiing der aanhangers van het vroegere apartheid te verhinderen of af te keuren. Solitairen hebben geen emotionele banden of gevoelens en staan gevoelloos tegenover allen die geen positief deel vormen met hen of hun maatschappij, doch staan haast elk geweld tegen elke mogelijke bedreiging toe. Solitairen zullen echter nooit een bedreiging bestrijden met onzinnig geweld of wreedheden, het uitschakelen is voldoende om hun veiligheid te waarborgen en wraak komt bij hen niet van pas.
De Arabische migranten in het westen en het islamextremisme met totaal gebrek aan pluralisme, dat hen vergezelt aan de ene kant tegenover de losse zedelijke normen van de westerse wereld vormen een explosieve mengeling, doch wordt extra versterkt door dit geheel te mengen met het agressieve temperament van de Oost Europeaan. Gebrek aan pluralisme is direct gevolg van afwezigheid van een behoorlijke sociale intelligentie en bijhorende verdraagzaamheid, wat haast als collectief element in zowel Oost Europa als het Midden-Oosten kan aanzien worden.
Het naar westerse normen totaal zinloze geweld, is voor dergelijke volkeren niet zinloos doch zinvol en deel van hun geloofsfanatisme en overtuiging. Het idee dat dit verbonden is aan de islam is fout en heeft principieel niets te maken met geloof of filosofie van het individu, doch met zijn vermogen tot interpretatie en aanpassing naar omstandigheden. Aanpassingsvermogen vereist een afdoende intelligentie en inzicht in een situatie, wat slechts zeer beperkt kan beïnvloed worden door de vorming van een individu.
Amerika dat volledig uit een mengeling van migraties bestaat uit alle hoeken van de wereld, en ons dagelijks het interne geweld toont, is een schoolvoorbeeld voor deze dodelijke cocktail, waarvoor zelfs geen godsdienstfanatisme nodig is, laat staan dat dit er nog bij komt.
Ontwikkeling wordt in de westerse wereld te snel op een lijn gesteld met vorming, doch ontwikkeling heeft niet zoveel met vorming te maken, wel met erfelijke normen aanwezig in de genen met het verbonden intelligentie niveau van een soort of volk. Zo zal men zien dat sommige zonder ontwikkeling een buitengewoon inzicht in situaties aan de dag legt, terwijl anderen met zelfs hoge scholing maar geen zicht krijgen op voorkomende situaties en moeilijkheden. Scholing en vorming moeten kennis en ervaringen toevoegen en de eigen intelligentie meer armslag geven.
Gradatie of degradatie in het intelligentieniveau is niet of nauwelijks afhankelijk van de vorming, en heeft vele tientallen tot honderden generaties nodig om een waarneembaar verschil te bieden in een maatschappij. Als voorbeeld verwijzen we hierom naar de Arische ontwikkeling die door de Europese adel over gans Europa werd verspreid, doch door de eeuwen heen nauwelijks iets van hun sociale eenzijdigheid en hoogmoedswaan inboette en zich nauwelijks wist aan te passen. Ook bij de joodse ontwikkeling vinden we deze tendens weer, terwijl er slecht aanpassingen en veranderingen zijn daar waar deze door genetische vermengingen uit hun genetisch en ontwikkelingsisolement komen. Alleen positieve mutaties kunnen een snellere gradatie teweegbrengen.
Vorming in het Midden Oosten en Oost Europa, geeft door gebrek aan sociale intelligentie van deze volkeren als resultaat dat vorming en ontstane kennis wordt aangewend om hun gebrekkig pluralisme en extreme opvattingen met modern kennis en geweld over de planeet te verspreiden. Hun sociale intelligentie is onvoldoende ontwikkeld om degelijke aansluiting met de westerse wereld te creëren, en staat gezonde integratie en vestiging in de weg. Hun behoefte in een eigen stabiele en onbedreigde leefwereld kan hierdoor niet anders dan leiden tot creatie van een eigen leefwereld in onze contreien, wat op zich inhoud dat men onze leefwereld moet onderwerpen aan hun normen en opvattingen.
Het creëren van een eigen leefwereld en entourage naar eigen normen in het westen, kan door hun gebrek aan sociale intelligentie niet via sociaal overleg en pluralisme bereikt worden. Gezien agressief egocentrisch individualisme dat onverbrekelijk deel uit maakt van de aangeboren sociaal gebrek naar westerse normen, kunnen zij in onze leefwereld niet integreren en kunnen zij slechts tot degelijke vestiging komen door hun nieuwe leefwereld naar hun normen om te buigen. Dit laatste kan slechts geweldloos via overleg, doch zou inhouden dat wij ons vrijwillig neerleggen bij normen die niet tot onze ontwikkeling en cultuur behoren en er niet in passen.
Ook de westerse ontwikkeling steunt vooral op een vorm van egocentrisch individualisme en geeft haar bevolking de sterke behoefte in een zelf gecreëerde en eigen entourage te leven, naar eigen normen en inzichten gebonden aan het eigen ontwikkelingsniveau.
We zien daar en tegen dat Oost Aziaten en Indonesiërs, gedreven door eerstens een solitair instinct of als tweede een nestinstinct hun leefwereld niet aan anderen opdringen net zo min als de maatschappelijk gedreven meerderheid der Afrikaanse zwarten, die zich dan weer in elke maatschappij perfect weten te integreren, daar waar het hen niet wordt verhinderd.
Overal waar westerlingen naartoe trekken en trokken, en gebieden die zij koloniseerden, werden en worden door hen onderworpen en gedwongen zich naar westerse normen en inzichten aan te passen.
Het is absurd te denken dat een ander ontwikkeling die op egocentrisch individualisme steunen, zoals de Arabische of Oost Europese bevolk die zich in onze gebieden vestigen, zich wel naar onze normen zullen schikken, zich bij onze opvattingen die niet in hun ontwikkeling passen zullen neerleggen, en naar onze wensen zullen integreren. Zij zullen dit nillens-willens doen zolang zij in een minderheid zijn en niet anders kunnen, doch zullen dit na het veroveren van een politieke plaats en stem indien nodig met geweld doordrijven, net zoals wij dit eerder in onze kolonies, het Midden-Oosten en Oost Europa deden en nog doen.
De Belgische toekomst en de op til zijnde verkiezingen van 2014.
Een bestuur, leiding of regering die steunt op corruptie en machtsmisbruik biedt geen zekerheid of toekomst voor zichzelf of de onderhorige en kan slecht op wantrouwen rekenen, niet op stabiliteit of solidariteit van andere dan de eigen bestuursleden en mede verantwoordelijken.
Het volksbelang is onverbrekelijk verbonden aan het belang van een gezonde economie, wat slechts haalbaar is als men corruptie behoorlijk kan aanpakken en uitsluiten. Een maatschappij is als een bedrijf en kan niet vlot en rendabel functioneren indien er geen orde doch wanorde heerst.
Een regering die op corruptie en illegaliteit steunt staat met een been in de criminaliteit en is een constante bedreiging voor zowel de eigen bevolking als landelijke economie. Een regering die niet drastisch optreedt tegen corruptie en criminaliteit in eigen rangen ondermijnt de eigen geloofwaardigheid en de vrijheid en veiligheid van haar burgers. Zij pleegt daarmee verraad aan het volk en verdient niet meer dan door het volk afgewezen te worden.
Tijdens en na elke regeerperiode moeten getroffenen vrijuit klacht neer kunnen leggen tegen inbreuken met ernstige gevolgen door regeringsfunctionarissen, waarop het aan de parketten is om na te gaan of er al dan niet rede tot ingrijpen is, zonder dat een regering hierin tussen kan komen. Momenteel is in België de scheiding van machten een dode letter, en bij herhaling werd er in het verleden door de regering ingegrepen waar men theoretisch niet mocht of kon ingrijpen, of niet opgetreden door aanpassingen in te voeren waar het wel nodig bleek.
De regering Di Rupo was een aanfluiting van de democratie en brak alle records op het vlak van corruptie, machtsmisbruik, onbekwaamheid en graaizucht van haar leden.
De persvrijheid of vrijheid van meningsuiting is anno 2013 een aanfluiting en verre van aanvaardbaar. Deze vrijheid moet dringend hersteld en gevrijwaard worden. Opzettelijk aantijgingen en laster moeten daar en tegen strafbaar blijven.
Anno 2013 staat België voor de verkiezing van 2014 met als keuze;
1) ofwel de uittredende partijen verder gedogen, ondanks massale onbekwaamheid, volksverraad, walgelijke graaicultuur en illegaliteit, of noem het, criminaliteit binnen regeringsrangen,
2) ofwel een stem geven aan totale verandering en het zich afkeren van de klassieke doch totaal falende politieke culturen.
Elke regering die aantreedt en geen stappen onderneemt tegen regeringsfunctionarissen van een uittredende of de eigen regering die opzettelijk en bewust machtsmisbruik plegen of pleegden, zet de deur open voor voortzetting van machtsmisbruik en verraad daarmee ook het volk en het land.
Duidelijke en toepasbare wetten, en een bruikbare dienst voor recht en orde, kunnen een land en zijn economie niet schaden, integendeel.
De grootste handicap voor België op het bestuurlijk vlak is wel de straffeloosheid die een vaste en gewaarborgde factor blijkt te zijn. België wordt door elke aantredende regering sinds haar vorming als onafhankelijke staat, door eenzelfde factor politiek gericht, ongeacht welke politieke strekking aan de macht is.
Dergelijke constante wijst op een invloed van buiten de politiek met een constante betrokkenheid en doelstelling, die echter invloed kan uitoefenen op de politiek. Hier rest één mogelijke piste, namelijk geld en eigen gewin, met als mogelijke geldschieters degene die geld hebben, namelijk de adel of de aristocratie, met bovenaan het koningshuis. Buiten de adellijke kringen is er nog de industriële machthebbers, oorspronkelijk veelal ook van adellijken bloede of uit oude aristocratische milieus, doch de continuïteit wijst vooral in de richting van de monarchie.
Het omverwerpen van het systeem van straffeloosheid tijdens en na een regeerperiode, van de leden van een regeringscoalitie, vergt in België het afschaffen van de monarchie, die financieel gespijsd wordt door de industriële aandelen in de handel uit de vroegere private kolonie van de Vorst, de latere Belgische kolonie, Kongo.
Straffeloosheid is de grootste bron voor chaos, corruptie en destructie op alle terreinen, en is dan ook de voornaamste factor in de afbouw van de Belgische welvaart voor haar burgers en van haar industriële aantrekkelijkheid, net zoals het rede is voor het stijgende ongenoegen en onvrede van de bevolking dat zich vertaalt in voortdurende stakingen en sabotage van bedrijven.
Ook het stijgend politiek verzet met groeiend politiek rechts en afwijzing van Europa. Een Europese Unie die door zijn slechte opbouw en wankele onderbouw meer nadelen van voordelen aan de bevolking biedt, en hun onzekerheid versterkt is slechts olie op het vuur van ongenoegen, en terecht.
Verantwoordelijken zouden principieel zwaardere straffen moeten krijgen als hun onderhorigen voor dezelfde daden, zeker daar waar het duidelijk is dat zij bewust mee aan de basis liggen van wantoestanden of strafbare feiten en illegaliteit.
Straffeloosheid echter laat het bewust falen uit eigenbelang toe en moedigt het misbruik en de corruptie aan.
Men mag echter het falen nooit zonder duidelijke gronden als een opzet omschrijven en moet zich hoeden om het onopzettelijke niet als een opzettelijke daad aan te duiden.
België een land dat uitpuilt van de rijke burgers, terwijl haast de helft van de bevolking een tweede inkomen nodig heeft om te kunnen overleven.
Een land op de rand van de afgrond, waar mandatarissen en ministers rijkelijk hun zakken volproppen met extreem hoge lonen om er niet behoorlijk van te bakken.
Een land waar mandatarissen en politici zich schaamteloos verzetten tegen de afschaffing van bonussen en premies voor vrijwillige opstap, waarop zij feitelijk geen recht hebben.
Een land waarin de diensten voor recht en orde minder valide zijn, en verstoord worden door overheden, die beweren dat er een scheiding van machten is, doch deze niet respecteren.
Een land waarin het wapen van benoemingen door de overheden wordt gebruikt om de diensten voor recht en orde naar persoonlijke of overheidsbelangen te zetten.
Een land dat zich er op beroept om een democratie te zijn, gedomineerd door een koning en zijn politieke hofnarren.
Een land dat bestuurd wordt door een regering die niet wil en kan waken over de veiligheid van haar burgers, en haar verantwoordelijkheid bij falen niet opneemt, (slachtoffers Dutroux en bende van Nijvel) dank zij een voor de overheid gunstig vonnis.
Een land waarin de overheid zichzelf boven de wet plaats, en hiermee buiten schot blijft, terwijl men de bevolking hun rechten en diensten voor veiligheid en welstand weigert.
Een land waar de criminaliteit sneller groeit dan de economie en tewerkstelling, en de criminelen deel nemen aan de regering.
Een vermeend democratisch land waarin de meerderheid door een minderheid wordt bestuurt en uitgebuit zonder goedkeuring van het volk of haar meerderheid.
Een land met bergen schuld, of zeg maar zo groot als de gehele Himalaja, en waarvoor hoog bejaarden en hun kroost hun leven, rust en vrijheid voor moeten opofferen.
Een land met een toekomst voor de jeugd die er uit zal bestaan om zich af te sloven voor de schulden van voorgaande generaties.
Wat is het onderscheid tussen Maggie De Block en Marc Dutroux?
Het mag een domme vraag lijken, doch is het onderscheid tussen een kind vermoorden en een kind moedwillig, onwettig en zonder reden onttrekken aan de samenleving met de ouder of voogd kleiner dan velen zich realiseren. Op het vlak van leed voor de betrokkenen, is het effect minder groot dan men zou denken.
Het vermoorde kind kent geen gruwel meer, het kind dat onwettig de toegang tot ouder of pleegouder wordt ontzegd, leeft dag in dag uit met de gruwel hieraan verbonden. In beide gevallen is ook het leed der ouders niet te overzien.
Al is er een onweerlegbaar verschil, een kind vermoorden lijkt gruwelijker dan het kind onwettig en zonder reden aan de omgang en samenleving met ouders of dierbaren ontrekken. Doch het kind dat zonder reden en onwettig onttrokken wordt aan het gezin waarin het thuis hoort, leeft verder, dag in dag, uit met de gruwel van het feit zelf, het vermoorde kind echter niet.
Voor een ouder of voogd is er ook een hemelsbreed verschil. Indien een ouder of voogd constant moet leven met de wetenschap dat er een kind is dat je opvoedde en nog in leven is, doch niet bij je mag of kan komen, leef je dag in dag uit met dit besef van onmacht. Je kunt echter niets ondernemen om je telg bij te staan of te helpen, een fenomeen dat nog versterkt wordt indien die telg alleen verder moet in een vijandige omgeving, terwijl het een perfect band had met zijn ouder of voogd.
Ook emotioneel is het voor beide partijen een nimmer eindigend leed waarmee men constant geconfronteerd wordt, na een moord op een kind blijven er de nabestaande die het leed moeten verwerken, niet het slachtoffer, bij een scheiding van ouder en kind blijkt er ook het leed voor het kindslachtoffer dat verweesd achter blijft.
De ouder of pleegouder die de samenleving met een kind of pleegkind onwettig en zonder grond wordt ontzegd leeft met het immense leed, doch ook het betrokken kind moet hiermee verder, ook al heeft het geen andere banden of steunpunten meer over.
Men kan niet anders stellen dat in beide gevallen het leed monsterachtig is net zoals de daders, of het nu om een moordenaar gaat of om een politieke mandataris die de wetten negeert om opposanten te treffen of om het zij eender welke reden dan ook, de gruwel is vergelijkbaar net zoals de misdaad.
Voor Maggie De Block en Marc Dutroux is het menselijke leed dat zij zonder reden of wettiging doch bewust plegen, slechts een spel of persoonlijk amusement, en zijn zij hierin met elkaar vergelijkbaar.
Het is echter de vraag of De Block dit doet op eigen initiatief of in opdracht, gezien zij onder de bevoegdheid van Annemie Turtelboom functioneert, terwijl Turtelboom verbonden is aan de federale regering. Uiteindelijk kan ieder van ons een opdracht van zijn meerderen weigeren, zeker indien de opdracht vanuit humanitair standpunt deontologisch onaanvaardbaar is. Onze politici daar en tegen knielen bij voorkeur voor geld en niet voor de rechten en behoeften van het volk.
Het is duidelijk dat men in de federale politiek in België bereid moet zijn om over lijken te gaan om zijn doel en de premies op te strijken, terwijl de burger voor hen vaak slechts hindernissen zijn die zij kost wat kost willen overwinnen.
De Morgen: zaterdag 28 september. (Hugo Camps)
In zijn toespraak voor de VN hield Elio Di Rupo een pleidooi voor individuele vrijheid. Met een schuin oog op de Russische delegatie zei hij: "Mensen hebben het recht om op straat en in publieke ruimtes hand in hand te lopen. Ook homokoppels."
Hand in hand.
Zou er op het wereldtoneel van de VN ooit één staatshoofd of regeringsleider zijn geweest die het beeld opriep van tot hand-in-hand geslepen geluk? Ter attentie van heteroseksuelen, homo's en travestieten? Ik heb het Dehaene nooit horen zeggen.
Jean-Luc hield het gemakshalve op clusterbommen.
Het was mij eerder opgevallen dat Elio de menselijke touch in de politiek zoekt. Als het om seksuele vrijheid gaat, is hij zelfs een getuigende politicus. Uniek in een land waar erotiek en intimiteit halsstarrig buiten alle politieke discours worden gehouden.
Zou het Elio's suïcidaal trekje kunnen zijn? Wie weet in de romantische traditie van: Napels zien en sterven?
Ik vraag me nu geamuseerd af of er in de Zestien ook een bed staat.
Doorsnee politici worden pas persoonlijk ná hun public service. Lees Yves Leterme in deze krant. Di Rupo volgt dat tijdpad niet.
De man en vrouw in hem zijn er altijd. Als licht en lucht in beklemming. Met de flair van existentiële vrijheid.
(Tot daar De Morgen)
Di Rupo prees de zogeheten vrijheid van de Belgische burger, doch voor de man in de straat zijn democratie en rechten nergens verder weg, en is vrijheid en welvaar naar middeleeuws model een privilege van de aristocratie, net als in een volwaardige dictatuur verbonden aan de partijkaart.
De vrije burger:
Een vrije burger die verarmd met de dag, terwijl de landelijke elite zich buitensporig verrijkt en mandatarissen meer postjes bekleden en rijkelijk vergoed krijgen dan zij behoorlijk kunnen invullen.
Een vrije burger die door een minderheid wordt gedomineerd, terwijl de meerderheid onder vertegenwoordigd is op het nationaal bestuurlijk vlak.
Een vrije burger die door stijgende criminaliteit dagelijks bedreigd wordt, terwijl zijn overheden criminelen beschermen en rijkelijk verzorgen in staatshotels. (Dutroux en Co)
Een vrije burger die als slachtoffers van de Bende van Nijvel geen stem of rechten heeft.
Een vrije burger die als klokkenluider wantoestanden aanklaagt en zelf door hun overheden daarop geviseerd en vervolg of gepest wordt.
Een vrije burger die zich niet op parketten kan beroepen waar er overheidsmandatarissen in grove overtreding zijn.
Een vrije burger die met lede ogen moet aanzien dat migranten meer rechten en diensten genieten dan de autochtone bevolking.
Een vrije burger en kleine zelfstandige die geplaagd en belaagd wordt door bendes en afpersers uit Oost Europa en het Midden Oosten naar Chicago stijl der dertiger jaren.
Een vrije burger die dagelijks geconfronteerd wordt met de graaicultuur der overheden en mandatarissen, terwijl 50% van de bevolking niet kan overleven van één inkomen.
Een vrije burger die tegen wil en dank door een HOFNAR aan het hoofd van een regering, die tegen alle democratische regel en rechten van de burger, naar de pijpen van een monarch danst en het land een model democratie noemt.
Zijn moderne leermethode mogelijk oorzaak van achteruitgang?
In de lage landen, België en Nederland, werd de Nederlandse taalstudie de laatste decennia grondig aangepast en verbeterd zoals dat heet.
Tot net voor 1950 lazen we in de geschriften over de zee- en kanaalvaart dat dit gebeurde met scheepen of booten. Men schreef wat men hoorde, wat per slot eenvoudig en duidelijk was. Men hoorde een lange klinker en schreef er ook een, terwijl men de klinker die kort klonk kort schreef.
Rond 1950 dook er een knappe taalkundige op die met het fenomeen van de open en gesloten lettergrepen begon te goochelen, en de schijfwijze hiermee veranderde afhankelijk van de combinatie korte of lange klinkers en open of gesloten lettergreep, om zo te komen tot het gebruik van eventueel één klinker als lang of kort of twee klinkers als lang, met als gevolg dat zelfs vandaag nog kinderen tot in de derde klas worstelen met het probleem of men al dan niet een korte of lange klinker dient te gebruiken en vooral of een lettergreep open of gesloten is.
Het opdelen in lettergrepen is echter gebonden aan degelijke woordkennis en correcte uitspraak der woorden, wat echter niet het geval is bij kinderen van de eerste jaren van het basisonderwijs. Het onderscheid is namelijk moeilijk voor hen die de taal en bijhorende dictie niet perfect beheren, en dus struikelblok voor elke leerling van het basisonderwijs, gezien ze door hun gebrekkige kennis van de taal of bijhorende dictie de woorden nauwelijks correct kunnen splitsen in lettergrepen, en dus ook geen houvast hebben, om te bepalen of een lettergreep open of gesloten is. De nieuwe leerwijze vereist echter de opdeling van woorden in lettergrepen om de schrijfwijze te begrijpen.
Voor 1960 leerde men de kinderen eerst de klinkers en medeklinkers aan. Al spellen formeerde men met de gekende letters de eerste eenvoudige woorden. Zij konden dus spellend een woord samenstellen en luisterend een woord analyseren en tot letters en schrijfwijze herleiden. Belangrijk in dit leerproces is het feit dat kinderen op deze wijze werden aangezet om te analyseren en formeren, twee uitzonderlijke ontwikkelingen die de intelligentie benutten, in tegenstelling met de huidige leerwijze die gebaseerd zijn op het geheugenwerk en het gebruik van het automatisme, doch waarbij intelligentie haast onaangeroerd en nauwelijks op dit vlak aangewakkerd wordt. Tot overmaat zijn het kinderen die een goed geheugen hebben die uitspringen en best scoren, doch daarom nog niet degenen zijn die een degelijke intelligentie hebben.
Of het nog niet genoeg is, worden we om de haverklap geconfronteerd met wijzigingen in de spelling en schrijfwijze van de Nederlandse taal, waardoor de kennis van de taal tegen dat we ze onder de knie hebben, overhoop wordt gehaald en we van vooraf terug kunnen beginnen omdat een professor linguïst zijn naam wil vereeuwigen.
Intelligente mensen gaan echter meer voort op hun inzicht en benutten hun geheugen slechts om standaards, basisconcepten en ervaringen op te slaan. Hun mentaal vermogen wordt echter toegespitst op inzicht met analyse en formatie, en hebben hierdoor meer nut voor de maatschappij als baanbrekers en nuttige vernieuwers. Tot op het einde van het basisonderwijs hebben vele van deze groep het uitzonderlijk moeilijk, gezien het modern onderwijs in de basisschool vooral steun op het opslaan en vasthouden van basiskennis en normen, met bovenaan Taal nodig voor de communicatie bij de lessen en vorming en vervolgens mathematica of wiskunde wat onontbeerlijk is in het dagelijkse leven en vele wetenschappen met nadruk op technische vormingen. Al met al, is het Automatisme dat wat een lagere schoolopleiding vergemakkelijkt terwijl het voor verder middelbaar en hogere ontwikkelingen, vooral in technische en praktische richtingen veelal van secundair belang is, en het in vele gevallen eerder een nadeel dan een voordeel betekent. We kunnen niet anders dan vast stellen dat zelfs taaldeskundigen en schrijvers worstelen met onze moderne Nederlandse grammatica.
Het menselijke brein heeft een bepaalde capaciteit die versterkt wordt door snelheid waarmee dit brein kan werken. Zo merken we in het dagelijkse leven dat mensen vaak blijven steken in een gesprek, en de hapering opvangen door een eu. Het eu zeggen staat voor een onvoldoend vermogen om begrippen snel opeenvolgend te schikken en zinnen te formeren. Indien we mensen uit tropische landen horen spreken doen zij dit veelal razend snel en zonder onderbrekingen. Deze indruk wordt versterkt indien het om een taal gaat die we niet machtig zijn, doch al bij al horen we in hun gesprekken geen onderbrekingen of zeg maar eu. Dit wijst op een snel werkvermogen van hun hersenen. Kinderen van Bosjesmannen vertonen al op prille leeftijd en bij gebrekkige ervaring, een uitzonderlijk vermogen om zich aan verrassende situaties aan te passen, wat refereert naar een uitzonderlijke praktische intelligentie, een fenomeen dat ook opvalt bij de doorsnee zuidoost Aziaat en vele vooral Noord Afrikaanse zwarten.
Taalprobleem voor de Nederlandse taal en de gebruikte studiemethode net zoals de grammatica zelf zorgen voor een achterstand in het lager onderwijs. De complexiteit van het Nederland drukt zwaar voor vele kinderen in de eerste drie jaren van het lager onderwijs, waardoor studie voor vele een marteling wordt en schoolmoeheid hier al zijn wortels krijgt. Taal achterstand is een fenomeen waar men anno 21ste eeuw volop mee geconfronteerd wordt, en waardoor jongeren ook in het middelbaar onderwijs gehinderd worden in hun studies. Tot overmaat worden vele vormingen extra belast met allerlei vakken waarvan men later nauwelijks nut heeft en slechts dienen om individuele kennis tentoon te spreiden, doch een massa tijd en energie opslorpen. Bij talen als Nederlands wordt men tegen het einde van de lagere school nog geconfronteerd met het feit dat deze taal beperkt is tot een klein grondgebied en men noodgedwongen een tweede taal moet leren wil men later vooruitkomen en niet tot de interne communicatie beperkt blijven.
Terwijl het Engels als internationale communicatie taal zijn opgang kent en technisch niet uit de wereld, politiek en industrie is weg te denken, zwoegen onze leerlingen aan de kennis van het Frans als tweede taal, een taal die in België zowel als vele andere landen zijn nut heeft, doch duidelijk op internationaal vlak en wereld wijd verdrongen wordt door het Engels. De derde taal, Engels dringt zich ook bij het gebruik van sociale netwerken en het internationale nieuws en verslaggeving op, en is in de moderne communicatie niet weg te denken, waarmee zich een extra belastende studietak opdringt.
Beleidsmensen zouden zich beter moeten beraden bij pedagogen en psychologe die scholen en leerlingen volgen en begeleiden, zoals door de diverse centra voor leerlingen begeleiding momenteel gedaan wordt, om vorming vooral in lagere scholen te optimaliseren met een lagere belastingsgraad voor leerlingen en hogere deficiëntie, zodat jongeren de moed niet verliezen voor ze aan een middelbare of professionele vorming beginnen. Er worden teveel ingrepen gedaan zonder rekening te houden met de realiteit of haalbaarheid en effectief nut van de wijzigingen die men doorvoert.
Evolutie is afhankelijk van, en onafscheidelijk verbonden aan communicatie, waardoor vooral internationaal taalgebruik en kennis van het Engels een vereiste is om de evolutie te blijven volgen en er actief deel aan te nemen.
Terwijl de onderwijsmethoden in vele westerse landen duidelijk en onweerlegbaar uitmonden in een groeiende terugval op het technische en praktische terrein, nemen Oost Aziaten het economische en industriële roer over, en slinkt het westerse aanbod in vakbekwame krachten voor industrie en degelijke management.
Sociaalnetwerk, wapen voor het publiek en poort naar democratie.
De bevolking moet gebruik maken om wantoestanden en misbruiken van machthebbers aan de kaak te stellen, hoe meer er in de openbaarheid komt, hoe beter zicht de massa op de reële politiek zal krijgen en hoe duidelijker machtsmisbruik aan de oppervlakte zal verschijnen. Politici die duidelijk, bewust en moetwillig hun positie en macht misbruiken net zoals zij die hen in dergelijk geval de hand boven het hoofd houden, moeten niet alleen gekend zijn, doch ook in verhouding gesanctioneerd, en door de bevolking zelf van alle steun ontzegd worden. België puilt uit van de corruptie en wantoestanden achter de coulissen, door machtsmisbruik en psychisch geweld tegen burgers, kinderen, zwakkeren en opposanten en heeft een duidelijk gemis aan onpartijdige en ongelimiteerde berichtgeving dien aangaande. Wandaden door politici die ongestraft blijven bewijzen slecht dat de regerende politici zich slechts bekommeren om de eigen belangen en niet om de bevolking.
De bevolking moet invullen wat ontbreekt, zonder zich te bezondigen aan laster door verdachtmakingen of verspreiding van ongegronde berichten. Daar waar de zaken onbetwistbaar kunnen aan getoond worden, doet men er goed aan om zonder schroom de betrokkenen met hun aandeel en naam te noemen, zodat het publiek weet wie de snoodaard zijn. Als de politiek de eigen stal niet kan of wil uitmesten moet het volk dit maar doen, en zelf dus de baan breken naar een degelijke democratie.
Geen enkele politicus kan het stellen zonder de steun en goedkeuring van het volk, en is zonder die steun als een boerenkar zonder paard.
Om duidelijk te zijn, wie in België in de federale regering die door de monarchie en hun vermogen constant gemanipuleerd wordt, wil stappen, moet een asociaal en geestesziek gedrocht zijn, of er uit weg blijven en elders zijn heil zoeken.
Ter verduidelijking.
De Federale regering werd onder het waakzame oog en met steun van de monarch Koning Albert II, ondemocratisch en minderheid tegen meerderheid, gevormd door Alexander De Croo voor Open VLD, Wouter Beke voor CD&V, Bruno Tobback voor Sp.a en Wouter Van Besien voor Groen, en dus dwars op de inspraak van de Vlaamse meerderheid, waardoor Vlaanderen aan de Waalse minderheid werd onderworpen.
De halsstarrigheid van de rechtse Vlaamse partijleidingen en de sociale loyaliteit van Bart De Wever voor N-VA, bemoeilijkte de afbouw van Vlaamse inspraak en hun eis op duidelijke democratische rechten, en leverde een eindeloze vertraging in deze absurde regeringsvorming die uiteindelijk, en ondemocratisch tot stand kwam door het sociale verraad van de vier genoemde klassieke Vlaamse partijleidingen.
Na het mes in de ruig van de Vlaamse gemeenschap gestoken te hebben, door het ondertekenen van ondemocratische regeerakkoorden, traden de ondertekenaar aan Vlaamse zijde terug en lieten verdere afwikkeling van het door hen gecreëerd en wansmakelijke akkoord, met slechts nadelen voor zowel Vlaanderen als België en de stabiliteit van het nationale imago, aan andere leden van hun partijen over. België en vooral Vlaanderen kregen af te rekenen met een snel stijgende schuldenberg, terwijl een enorm fortuin in Wallonië wordt gepompt, en de ontstane tekorten door de Vlaamse bevolking dient opgevangen te worden, en dit bovenop de jonge crisis in de westerse economie.
Karel De Gucht - OPEN VLD weigert inzage en controle door de fiscus van zijn inkomen. Het migratie en vreemdelingenbeleid onder toezicht en verantwoordelijkheid van Annemie Turtelboom - OPEN VLD loop letterlijk in het honderd, terwijl criminelen ronduit bescherm worden en verblijf wordt toegekend, eerst door haar ondergeschikte secretarissen voor vreemdelingenzaken, Melchior Wathelet - CDH en later verder gezet door zijn opvolger Maggie de Block - OPEN VLD. Rechten van burgers en kinderen worden genegeerd om opposanten te raken en te breken. De dienst vreemdelingenzaken en visa worden door het laats genoemde trio, schandelijk misbruikt om psychisch geweld uit te oefenen via moordende pesterijen. Geweld op kinderen en weerlozen is het wapen bij uitstek en toont de wansmakelijke en beestige laagheid van betrokken mandatarissen en ambtenaren der federale regering en de verbonden partijleidingen, die zich als crapuul ontpoppen en bij elk verzet, collegiaal de rangen sluiten en elkaar indekken.
De criminaliteit blijft stijgen terwijl de gevangenissen uitpuilen en de rechtspraak duidelijk van bovenuit gemanipuleerd wordt en mank loopt. Overtollige wetten en preciseringen verhinderen de integere jurist naar logica en gevoel van recht voor het individu en de gemeenschap op te treden. Gejongleer met promoties moet ambtenaren dwingen in de mars te blijven, op cadans door de overheden aangegeven. Wie zich oprecht en gewetensvol verzet, wordt gepest en naar posten ver van zijn verblijfsplaats en gezin overgeplaatst, waardoor zijn gezinsleven, huislijke rust en harmonie, zoveel mogelijk geschaad worden.
Onderzoeken worden eindeloos gerokken om ze uiteindelijk via verjaring zonder gevolg te kunnen klasseren. Met het bendedossier wordt tussendoor druk gewapperd om de aandacht van andere zaken af te wentelen, terwijl er van onderzoeken nog steeds niets uit de bus komt, en de bevolking telkens weer bij de neus wordt genomen. Het wordt dan ook steeds duidelijker dat de bende van Nijvel niet alleen beschermd wordt door de federale regering, doch ook bewust misbruikt om de bevolking te schaden. De vraag of de bende door de federale regering in het leven werd geroepen en in regeringsopdracht opereerde en willekeurig en schijnbaar zinloos moordde, is dan ook op zijn plaats en gerechtvaardigd. Dat de operatie van de bende een achterliggende politieke bestemming had is meer dan waarschijnlijk. Terwijl het meer dan waarschijnlijk is dat deze bende operaties onderdeel waren van een groots plan om de bevolking ongemerkt te schaden, zonder de opdrachtgevers in de kijker te doen lopen is haast zeker en waarschijnlijke reden dat alle onderzoeken werden gesaboteerd.
Begunstigden mandatarissen lopen van de ene tikklok naar de andere en vullen een veelvoud van mandaten en bijhorende vergoedingen, zonder degelijk met een van hun vele mandaten ernstig bezig te kunnen zijn. Meer mandaten in besturen betekent ook meer inkomen en minder controle of overzicht van buiten uit. Dat het land dan ook als een stuurloos schip met de dag verder van wal en op drift geraakt, is dan ook het logische gevolg, waarbij België als natie elk krediet bij kandidaat investeerders verliest en de hele economie mee in het slop geraakt.
De koppeling van de onderlinge Europese staten tot een Unie, heeft tot gevolg dat het geheel verziekt wordt door elk ziek lid, en de Belgische Kanker de rest van Europa mee infecteert, net zoals vele noodlijdende landen het geheel uitputten door beroep te doen op onverantwoorde solidariteit en het gezonde delen van de unie meeslepen in hun val.
Met klassieke
Vlaamse partijen is er mogelijk principieel niets mis, doch de
partijleidingen der klassieke politieke partijen steken de Vlaamse kiezers het
mes in de rug en graaien schaamtelos de pot leeg, terwijl ze hun kiezers vragen
om langer te werken en meer laten betalen om de pot terug te vullen.
Dank zij de
kopmannen Alexander De Croo van Open VLD, Wouter Beke van CD&V, Bruno
Tobback van Sp.a en Wouter Van Besien Groen, en niet te vergeten in coöperatie
met Koning Albert II, hebben de Vlamingen een minderheidsparticipatie in de
federale regering en wordt Vlaanderen vandaag letterlijk geplunderd. Nee, met
de klassieke partijen is in principe niets mis, doch hun leiding is in handen
van een ware maffia, die de eigen ideologie grif inruilde voor grof geld en
hierop schaamteloos verder gaat, waardoor het eigen gewin voldoet om de kiezer
en het gehele Vlaamse volk te verraden en aan zijn lot over te laten.
Met de
verkiezingen van 2014 in het vooruitzicht worden alle registers opengetrokken,
en vliegen de goede voornemens en beloftes uit de deur, doch initiatieven om
misbruiken door functionarissen aan banden te leggen, waanzinnige lonen in te
dijken of politieke benoemingen af te schaffen, zijn er nauwelijks of komen
niet verder dan het vel papier waarop ze geschreven of gedrukt worden, als het
al zo ver komt.
Het politieke monster noemt centrum rechts.
Het lijkt
wel alsof de angst de politici der klassieke partijen om het hart slaat, en
politieke partijen met Open VLD op kop spartelen als duivels in een
wijwatervat. De aanvallen op Bard De Wever (BDW) en Nieuwe-Vlaamse Alliantie
(N-VA) zijn niet uit het nieuws weg te denken, doch BDW zijn streefdoel, het
confederalisme, betekend een interne autonomie van de deelstaten en het onvermijdelijk
einde van de communautaire klucht. Dit houdt echter geen separatisme in, zoals
Europarlementariër Karel De Gucht bij hoog en laag beweert. Confederalisme zou een
doelstelling die door elke partij, zeker in Vlaanderen, toegejuicht zou moeten
worden, daar deze piste elke samenwerking met anderen optimaliseerde via een
vrijheid deze samenwerking te realiseren, naar redelijke normen en
overeenkomsten op vrijwillige en naar mogelijkheden van de betrokken partijen.
Alle
registers worden opengetrokken om het Confederalisme en BDW de grond in te
boren, doch zelfs de minste geletterde en de eenvoudigste man van de straat
weet en begrijpt dat een maatschappij gevormd door twee belangengroepen,
slechts door de sterkst vertegenwoordigde kan bestuurd worden, en niet door
alle partijen op gelijke basis en met gelijke inspraak, ongeacht de grote van
vertegenwoordiging, of straffer nog, zoals sinds de regeringsvorming van 2010,
door dominantie van een minderheid.
In een
democratie is de inspraak verdeeld naar verhouding van het ledenaantal der
partijen, en levert elke partij verhoudingsgewijs een aantal
vertegenwoordigers. Door uitsluiting der politieke meerderheid verdrong men het
recht en de regels der democratie en ontstond een dictatoriaal systeem,
waardoor politiek en economisch ongenoegen en weerslag slechts blijvend gevoed
worden.
De communautaire kwaal.
België kent
al van in de oudheid en al van lang vóór de vorming der Belgische staat, de
tweedracht tussen Franstalige en Nederlandstalige die opgetekend werden in de
geschiedenis en de conflicten tussen Leliaards en Klauwaards (slag der
guldensporen.)
De
hardnekkigheid waarmee de klassieke partijen zich verzetten tegen elke piste
die het communautaire conflict kunnen oplossen doet de vraag rijzen, waarom
dan? België heeft dringen stabiliteit nodig en de huidige instabiliteit komt
niemand ten goede. Middelgrote en kleine bedrijven en kleinhandels gaan met
hopen failliet. Grote bedrijven worden door de derdewereld en groeilanden
overgenomen, of uitgekocht om uiteindelijk naar de derdewereld te verhuizen. De
lasten op de steeds schaarsere menigte die rendabele arbeid verricht worden
alsmaar groter. De koopkracht van de massa blijft slinken, terwijl beleggers
hun heil moeten zoeken in aandelen in de derdewereld waardoor de economie
verder naar de groeilanden verschuift, en de armoede in de westerse wereld
verder uitdeint. Waar zal de mallemolen stoppen indien er geen stabiliteit komt?
De klassieke politieke top is geestesziek,
corrupt en crimineel.
De nieuwste
politieke ontwikkelingen (augustus 2013) en de toenemende graaipraktijken
waarbij politieke vrienden veelvuldig allerlei postjes worden toegeschoven
vergezeld van extreme lonen en bonussen, geven het vermoeden dat met opzet een
crimineel systeem wordt gehanteerd om de bevolking uit te zuigen tot alle
weerstand gebroken is. Mandaten worden verleen aan hen die al bewezen alles
behalve deskundig en bekwaam te zijn, en hun onkunde al veelvuldig bewezen.
Kwaliteit wordt terzijde geschoven voor persoonlijke populariteit, geld,
partijkaart en onderlinge hand en spandiensten. Wie niet bij de goede partij
hoort verliest nagenoeg alle rechten en kan zelfs op de politiek gemanipuleerde
diensten voor recht en orde niet meer rekenen. De criminaliteit wordt openlijk
door de overheid gekoesterd, en onderzoek wordt door de hoogste rechtelijke
instanties verhinderd (Bende van Nijvel en de zaak Dutroux) Klachten tegen
fraude van mandatarissen en geweld op burgers en kinderen worden door parketten
zonder gevolg opgeborgen. Criminelen als minister Turtelboom (Open VLD),
staatssecretarissen Wathelet Sr & Jr, (cdH) en Maggie De Block (Open VLD),
die zelfs extreem geweld tegen kinderen niet schuwen om politieke tegenstanders
te intimideren, blijven ongemoeid en collectief beschermd door hun
regeringspartners onder mom van vereiste collegialiteit. De Gucht, (Open VLD)
handel met voorkennis en belastingontduiking, Stefaan De Clerk (CD&V) die
alles op alles zette om criminelen en wangedragingen te beschermen, enz.
Opvallen is wel dat Open VLD in de criminele bres lijkt te staan.
Criminaliteit
op regeringsniveau dat tot uiting komt in het falen van mandatarissen en
regeringsambtenaren, schriftvervalsingen en manipulatie van het systeem voor
recht en orde, waarbij het opzettelijke niet uit te sluiten is, en men geen rechtvaardiging
voor kan leggen, kunnen niet aangeklaagd worden terwijl eventuele klagers zelf
slachtoffer worden en pseudo-legaal vervolgd en gestraft via onverantwoorde
veroordelingen. Ambtenaren worden via de mogelijkheden op promotie
gemanipuleerd en verplicht te dansen naar de pijpen van criminele
regeringsmandatarissen.
De rechten
van de burgers zijn zoek, het land verliest meer en meer zijn stabiliteit, en
het ongenoegen der massa stijgt ten top. België is dringend aan veranderingen
toe.
Webinformatie is overal en alom bereikbaar doch sluit het eigen onderzoek praktisch uit, waardoor fouten in informatie moeilijker te achterhalen zijn en correcties vaak uitblijven. Jongeren doen minder of geen moeite om zelf te onderzoeken en plukken speels, de informatie via Elektronisch communicatie met PC, Smartfone, Tablet en aanverwante die als een zakformaat of licht draagbare doch beperkte PC kunnen dienen, van het web.
Drastische vooruitgang is echter in belangrijke maten gebaseerd op vernieuwingen en het terzijde plaatsen van voorkennis door onafhankelijk onderzoek, terwijl onderzoek op basis van vooraf opgedane ervaringen belangrijk blijven, zijn het vernieuwingen die nieuwe pistes openen en vooruitgang in grote maten mee bepalen. Vele ontwikkelingen lopen spaak omdat ze gebaseerd zijn op onjuiste of onvolledige voorkennis, terwijl het totaal ontbreken van voorkennis de onderzoekers er toe leidt om eigen pistes te creëren.
Vooral de moderne elektronica en het massale gebruik hiervan geven massaal informatie waarvan de volledigheid en correctheid vaak compleet afhankelijk is van de grondigheid van de amateur gebruiker, terwijl het opzoeken van informatie vaak door onvolledigheid, totaal vertekende en misleidende informatie levert, waardoor er dus meer achteruitgang is dan de te verwachten vooruitgang.
Het peil van ontwikkeling bij de jeugd loopt terug, de gemiddelde intelligentie gaat in dalende lijn, waardoor de westerse industrie aan nijpend te kort lijdt, betreft bekwame technici op middelbaar en hoger niveau. Tot overmaat zijn onze westerse scholen verhinderd door programmas die eigen aan het individualisme, overladen zijn met vakken die slechts dienen om persoonlijke algemene kennis aan te dikken en de eigen persoon uitstraling te geven. Ongeveer een vierde van als schoolprogramma is daarmee overladen, terwijl de nuttige vakken hierbij een verkort aanbod ten deel krijgen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat vooral de naarstige Aziaten onze industriële capaciteiten voorbij hollen, waar hun vorming zich beter toespits op daadwerkelijke beroepskennis.
De jeugd wordt langst allerlei wegen en kanalen overladen met informatie die veelal onvolledig en daardoor nutteloos en desinformatie betekend, waardoor schijnbare kennis slechts zinloze en foutieve informatie inhoudt en in feite een nutteloze ballast betekend, die ontwikkeling slechts hindert in plaats van vooruit helpt.
Dat moderne informatieverstrekking nut heeft is een feit, doch de vroegtijdige en ongecontroleerde toepassingen mag men in het kader van ontwikkeling en opvoeding der jongeren gerust in vraag stellen. Elke ouder die zijn kinderen goed observeert zal merken dat het gebruik van PC en aanverwanten als Smartfone en Tablet, jongeren overdadig in beslag neemt en dit ten koste van sociale omgang en sociale ontspanning, terwijl het niet zelden leidt tot frustratie, agressie of zelfs pesten en cyberpesten.
Pestgedrag kan men voor een groot deel toeschrijven als gevolg van individualisme en een gebrek aan gezonde sociale omgang en ontwikkeling met leeftijdsgenoten, doch is ook eigen aan onvolwassen individualisme en de daaruit spruitende competitiedrang. Die competitiedrang drijft individualist naar een streven om zo hoog mogelijk op de sociale ladder te staan, om alsnog individueel boven anderen uit te steken, dit ondanks het gemis aan gezond metaal vermogen. Hier grijpt de sociaal onvermogende naar de weg van het geweld en afbraak van de sociale positie van zijn omringende soortgenoten en collegas.
Ook racisme is niet zelden een gevolg van eigen onvermogen, waarbij het eigen falen wordt omschreven als een falen door ongerecht hinderen door anderen. Multiculturele maatschappij drukt waar deze een behoorlijk peil bereikt heeft, door gebrek aan homogeniteit het ontwikkelingsgemiddelde naar beneden.
Overdreven sturing in het onderwijs en gebrek aan zelfontplooiing, een fenomeen dat door ondoordacht politieke sturing een dreigende handicap vormt, zeker waar wetten deze sturing gaan vastleggen, en de leerling individueel door wetten onderworpen wordt aan normen of beperkingen die buiten zijn individueel vermogen, doel of instinctieve en natuurlijke grenzen liggen. Dit terwijl dergelijke wetten ook het individuele advies van professionele pedagogen en begeleidende psychologen aan banden kan leggen, net zoals de inspraak van de leerling en zijn voogden. Het mag dan ook niemand verwonderen dat het resultaat van scholing en vorming van jongeren niet het beoogde doel bereikt, en de vorming en ontwikkeling van jongeren ver beneden peil en vermogen blijft steken.
Hier is het punt van de overdreven betutteling door wetten en voorschriften een duidelijk en onweerlegbaar euvel waarmee de moderne westerse maatschappij te kampen heeft. In België en sommige andere westerse landen worden wetten en hun onoverzichtelijkheid door overheid massaal misbruikt. Het gebruik van aangepaste beoordeling op maat van feiten wordt niet zelden verhinderd door strikte en gedetailleerde wetgeving, waardoor juristen en bedienaren van recht en orde, vaak verplicht worden te oordelen tegen de goede gang van zaken, het algemeen of individuele belang en zin van goede orde in. Bij dit alles komt dan nog het feit dat de bestaande chaos der wetten een nut leveren voor misbruikers en machthebbers, die maar al te graag zich via chaos, onduidelijkheden, persoonlijke invloed en macht de lakens naar zich trekken en opposanten onderdrukken en pseudo-legaal beroven of pesten. De beoordelaar der wetten en rechten wordt een robot die botweg voorschriften moet volgen en wetten moet toepassen, of deze nu zin of geen zin hebben in een bepaalde situatie, waardoor de goede gang van zaken in de maatschappij verder gekelderd wordt. Dit wordt noch chaotischer waar multiculturele gemeenschappen verder uiteengerukt worden door diverse of tegengestelde filosofieën, godsdienstige normen, of instinctieve diversiteiten en instinctieve normen die extreme doch onuitwisbare tegenstellingen kunnen vormen.
De West Europa Unie, met landen als België aan de top, is in zijn jonge en onvolwassen doch vooral gebrekkige vorm en doelstelling, waarin men het recht van de burger ogenschijnlijk erkent, een toonbeeld van chaos en destructie. Dit terwijl men in diverse landen een monarchie koestert die door plaats, positie en vermogen een politieke invloed blijven uitoefenen in eigenbelang, tegen de normen en fundamenten der democratie en de democratische rechten van burgers in. De combinatie van onverantwoord gebruik der moderne technologie, samen met onverantwoord beheer van technologie en maatschappij, het totaal onverantwoord doch geforceerd ontwikkelen van de multiculturele gemeenschap, bovenop onverantwoorde manipulatie der scholing en vorming van individu en maatschappij door middel van een onoverzichtelijk kluwen van wetten en regels, zijn als het Zwaard van Damocles boven het hoofd en toekomst van de westerse wereld, met West Europa in het oog van de storm.
Elektronica en vooruitgang zijn echter een gevaar voor de sociale ontwikkeling en vrede in de westerse maatschappij en voeding aan rebellie geven, waardoor deze elementen het algemene welzijn bedreigen en de vooruitgang in gevaar brengen.
Het IS niet alleen West Europa, doch de gehele individualistische wereld, die net door een ontoombaar individualisme en bijhorend egocentrisme van haar heersende kasten, dwars op de vooruitgang en mondigheid van de bevolkingen in een gemoderniseerde en technologisch verfijnde en verbeterde wereld, de primitieve normen naar feodale rechte der burgers tracht te handhaven, en stelselmatig de grond onder eigen voeten afgraaft.
Het sociale netwerk, een efficiënt wapen in ieders bereik.
Enkelen begonnen met sociale netwerken te gebruiken om mening en commentaar net zoals hun protest en verzet te uiten, waarmee een volkswapen van vrijheid van mening en woord tot ongeremde ontwikkeling kwam. Sluimerende of schijndemocratieën die jaren door overheden op alle mogelijke wijzen aan banden lagen, kregen hierdoor een duidelijke impuls door nieuwe en ongeremde mogelijkheden gedachten, kennis of meningen publiek te maken, en reiken nu verder dan het vele machthebbers lief is.
Het sociale netwerk levert een rage aan brein stormen, waartegen geen fysiek geweld of wapen is opgewassen, terwijl de auteurs ervan bij onbetwistbaar en duidelijk bewezen feiten, eens door de massa gesteund, nauwelijks door een grootmacht vervolgd kunnen worden, zonder een massaal en wereldwijd ongenoegen en verzet op te wekken.
Vele moderne regeringen schijnen beheerd te worden door bekrompen mandatarissen die niet inzien dat het negeren van de massa hen uiteindelijk de onvermijdelijke strop om zal doen, een proces dat het laatste decennia ook duidelijke vorm aan neemt en niet te stoppen blijkt.
Oude adel en dictatoriale machthebbers riskeren vandaag letterlijke de strop die zij zichzelf omdoen, zelfs waar ze zich, zoals in vele westerse landen, tot democraten proclameren.
Vrijheid van meningsuiting wordt vaak bedrieglijk benut ter verspreiding van laster en eerroof, terwijl dit wapen in dergelijk geval uiteindelijk een boemerangeffect levert, en de gedupeerden bij ontmaskering van het bedrog, het wapen van klacht tegen bedrog en laster levert, en de misbruiker slechts schaad.
De macht van de massa en de rechtse politieke oriëntatie groeien sneller dan zwammen in een late voorjaarsnacht, terwijl de machtsontwikkelingen van deze massa de oude garde in een mum van tijd kunnen en zullen verpletteren, tenzij heersers daadwerkelijk naar de belangen van het volk gaan luisteren en er rekening mee gaan houden. De tijd dat men de domme massa met sprookjes zoet kon houden zijn vervlogen en voorbij.
Worden we bedreigd door de diensten voor recht en orde?
Hanteert
de Belgische overheid een vreselijk psychologisch wapen door het pesten van
tegenstanders, en worden politie en justitie gemanipuleerd tegen de bevolking
en ingezet om opposanten klein te krijgen?
Het zal
voor vele ongelooflijk klinken, doch de overheid kan haar verantwoordelijken en
vertegenwoordigers in de onderscheidenlijke diensten voor recht en
ordehandhaving, gemakkelijk manipuleren of onder druk zetten. Het wapen van al
of niet gepromoveerd te worden, chantage met anderen woorden, wordt hier
duidelijk en veelvuldig toegepast, waardoor ook in het verleden knoeiers in
overheidsopdracht weg werden gepromoveerd, een fenomeen waar de bevolking al
decennia lang getuigen van was.
Etienne Schouppe (CD&V) was van 1987 tot 2002 gedelegeerd
bestuurder van de NMBS.
Schouppe
was nog een jaar lang voorzitter van de dochterfirma ABX (tot november 2003).
Bij zijn vertrek kreeg hij bovenop zijn jaarloon van 750.000 plus een gouden handdruk van 2 miljoen .
Na zijn
vertrek liet hij de NMBS achter met een
schuldenput van 1.8 miljard euro.
Op 20 mrt 2008 werd Schouppe
staatssecretaris voor Mobiliteit in de regering-Leterme I.
Bij de
verkiezingen op 13 juni 2010 raakte Schouppe niet verkozen.
Eind 2012
keerde hij echter terug naar het nationale niveau: hij werd aangesteld als
gecoöpteerd senator nadat Peter Van Rompuy naar het Vlaamse Parlement
verhuisde.
Dergelijke
politieke avonturen en uitspattingen zijn schering en inslag, en kleuren de
Belgische politiek bont, op kosten van de werkende bevolking wel te verstaan.
Zullen we
het over op zijn Vilvoordse mesthoop kraaiende J. L. Dehaene hebben, die met
zakken vol geld, schaamteloos Dexia met een failliet aan de bevolking naliet.
Criminaliteit in opdracht van de
overheid:
Het
fenomeen van de Bende van Nijvel of de affaire Dutroux om maar te zwijgen
van de Roze Balletten of de dood van Rijkswachter Peter De Vleesschauwer
laten te veel vragen open, terwijl betrokkenheid van de overheid of
vooraanstaanden niet alleen overduidelijk doch ook niet kan geloochend worden,
nog het veelvuldig falen van ons rechtssysteem.
Het is
echter duidelijk en onmiskenbaar dat velen binnen dit systeem te goede trouw
handelen en de integriteit hoog in het vaandel voeren, terwijl anderen zich
onderdruk laten zetten en, al of niet vrijwillig en bewust, laten misbruiken.
Ook
vandaag is het inroepen van de verjaring der feiten en van procedure fouten, om
zware criminelen van vervolging of straf te vrijwaren, een doorn in het oog van
Jan publiek, en terecht.
Ordediensten en de politie uw vriend
of uw vijand?
1ste geval: Op 28
september 2011 rond 18:00;
Te
Mechelen is de buitentemperatuur 25° à 26°Celsius en wordt de bestuurder van
een 125 cc Motorscooter ter hoogte van kruispunt Guido Gezellenlaan en Oscar
Van Kesbeeckstraat, komende van de Edgard Tinellaan, klaar om af te slaan naar
de G. Gezellenlaan, voor het rode licht door een motor agent aangesproken en er
op attent gemaakt dat er een nieuwe wet sinds 1 september in voege is
betreffende de kleding van motorrijders. De aangesproken bestuurder heeft gezien
de hitte, namelijk een T shirt aan, lage schoenen en geen handschoenen, die
echter volgens de nieuwe richtlijnen verplicht zijn. De bestuurder heeft wel
een lange broek aan gezien zijn twee benen in postoperationele steunkousen
zitten, als gevolg van een operatie die enkele maanden voordien aan zijn benen
werd uitgevoerd, en de welke hij tot twee jaar na de ingreep moest blijven
dragen om Phlebitis of aderontsteking te voorkomen.
De
motoragent bleek begrip te hebben en zou dit voor één keer zo laten, doch
waarschuwde de bewuste bestuurder dat hij voortaan zijn kleding naar de nieuwe
voorschriften moest dragen.
Enkele
weken later kwam er echter een PV met boete en vordering van 50 met letterlijke
vermelding als volgt:
Mechelen: Datum der feiten 28
september 2011.
Als bestuurder of als passagier van een motorfiets op de openbare weg geenhandschoenen, jas met
lange mouwen, lange broek of een
overall gedragen te hebben, alsook geen laarzen of bottines die de enkels
beschermen (art. 36 al 4 van het KB van 1 december 1975; art 29 par. 2 van de
wet betreffende de politie over het wegverkeer KB tot coördinatie van 16
maart 1968)
Voormelde opgave in
het PV was correct uitgezonderd de vermelding van geen lange broek.
Hier zal
zelfs de meest simpele van geest begrijpen dat betrokken politieagent op de
vingers werd getikt en de opdracht kreeg alsnog een PV op te stellen, terwijl
de brave man er geen erg op had dat betrokken bestuurder wel degelijk een lange broek droeg, ondanks dat hetonnoemelijk heet was, zeker op een
motorscooter met bijhorend omhulsel en verhoogd windscherm vooraan, zittende uit
de wind of enige koeling.
Door het
verzet van de betrokken bestuurder van de motorscooter, werd door de
politierechter de boete herleid tot 10 + gerechtskosten, een aanvaardbaar
compromis doordat de bestuurder het verdere gebrek van zijn kleding, als gevolg
van de hitte en hoge temperatuur, spontaan toegaf.
2de geval: betreffende
dezelfde Motard als hierboven.
Op 11 maart 2013 om 15:50;
Karin Liekens, Agent van politie te PZ Mechelen stelt vast dat aan de Groenstraat 30 te
2800 Mechelen de bestuurder van een Motorfiets XXXXXXX 125cc met nummerplaat
enz.
Bijkomende
inlichtingen:
Tijdens het schooleinde reed de
bestuurder van voornoemde motorfiets met zijn voertuig over het trottoir in
plaats van over de rijbaan. Het trottoir was duidelijk zichtbaar en regelmatig
naar vorm afgescheiden van de rijbaan. Op deze manier haalde de bestuurder een
traag rijdende file in.
Na
ontvangst van het PV zendt de betrokken bestuurder, een volgend antwoord van
verzet:
PV nr ME.89.I.l.418969/2013 dat werd opgesteld door Karin
Liekens, agente van de politie te PZ Mechelen stelden op 11/03/2013 om 15:50
uur vast dat aan de Groenstraat 30 te Mechelen de bestuurder van
Motorfiets ******* met nummerplaat ********* enzovoort
De
vaststelling werd gedaan in de groenstraat aan nr 30 nabij de in- en uitgangen
van kleuter en basisschool te Mechelen. De vermelde motorfiets staat dagelijks
bij het schooleinde op de rand van het voetpad recht voor nr 30 geparkeerd,
ofwel met medeweten en akkoord van de bewoonster voor de poort van nr 34, om
een kind van de school af te halen.
De
bestuurder van betrokken motorfiets werd zogenaamd betrapt bij het zich
verplaatsen over het voetpad terwijl de motorrijder de wachtende wagens van
ouders die hun kinderen ophalen voorbij stak.
Tussen het tijdstip van het schooleinde om 15:35 als de eerste poort die wordt
geopend en 15:45 waarop de derde poort wordt geopend tot aan 16:00 is de
Groenstraat als gevolg hiervan vrij druk tot uiteindelijk geblokkeerd, en
schuift de rij met wachtende auto telkens een plaats vooruit als de voorste
auto kinderen heeft opgeladen en doorrijd. Vermis er vele ouders dagelijks op
hetzelfde tijdstip hun kinderen daar ophalen en dus voor de poort staan
wachten, zijn er voldoende getuigen, incluis omwonende, om te bevestigen dat de
vermelde motorfiets daar dagelijks bij het schooleinde voor de nummers 30 of 34
geparkeerd wordt.
In het Proces
Verbaal dat werd opgesteld staat echter:
"Tijdens
het schooleinde reed de bestuurder van voornoemde
motorfiets met zijn voertuig over het trottoir in de plaats van over
de rijbaa. Het trottoir was duidelijk zichtbaar en regelmatig naar
vorm afgescheiden van de rijbaan. Op deze manier haalde de
bestuurder een traag rijdende file in.
In het PV
wordt er slechts één bepaalde agent vermeld, die echter door de
motorrijder niet opgemerkt werd. De betrokken agent sprak de motorrijder niet
aan? Deze agent schijnt niet gezien te hebben dat de motorrijder zijn voertuig daar
stationeerde? Hoe kan dat als de betrokken opsteller ter plaatsen was?
De agent
weet blijkbaar niet dat deze file meer stil staat dan traag rijdt.
De betrokken agent zou moeten gezien hebben dat als het voetpad vrij is, alle
tweewielers verplicht zijn ofwel te wachten, ofwel het risico lopen om her en
der over korte afstand over het voetpad te rijden, wat gezien er gelijktijdig
kinderen langs de uitgang van het middelbaar onderwijs in de Sint Jacobstraat
via de groenstraat passeert, haast niet anders kan, tenzij men de chaos en
opstopping wil vergroten. Deze zijn dan ook verplicht om deels over het voetpad
te rijden, net zowel met fietsen als met lichte motorfietsen.
Hoe
kunnen al deze detailles ontgaan zijn indien de agente persoonlijk ter
plaatsen was?
(tot daar het verzet van de betrokken
bestuurder)
Nadere
verduidelijking:
De voormelde verklaring van verzet werd door
het parket genegeerd.
De reële omstandigheden,
de Groenstraat te Mechelen.
Volgens de rijrichting is de straat tot aan
nummer 32 nagenoeg 6,5m breed en heeft een parkeerstrook van 1.5m terwijl
verder de straat versmald tot 5m breedte terwijl de rijstrook over de volle
lengte 3m breedte heeft.De
rijstrook wordt na het schooleinde voor 25 à 30 minuten door de stroom
passerende ouders, kinderen, twee- , drie- en vierwielers of autos gebruikt,
waardoor dit tot aan de laatste schoolpoort op nummer 22 slechts stapsgewijs
kan.
Toestand
rechter zijde van de Groenstraat te Mechelen (enkele richting).
Terwijl het duidelijk is dat fietsers zowel
als kleinen motorfietsen die passeren niet anders kunnen dan her en der, een
kort stuk zelfs op de rand van het rechter voetpad rijden. Zowel voetgangers
als anderen moeten zich hierbij een weg banen op een traject dat deels op het
voetpad en deels op de rechterrijstrook van het wegdek verloopt, daar het
rechter voetpad slechts een meter breed is en gebruikt wordt door ouders die
hun fiets of bakfiets er stationeren bij gebrek aan alternatief bij het ophalen
van kinderen. Het is dus uitgesloten dat een motorscooter die 75cm breedte
beslaat zich hier op het voetpad door zou kunnen worstelen. Dergelijke Motard
zou geparkeerde fietsen net als ouders en kinderen raken en accidenten
veroorzaken. Dit terwijl deze Motard zeker niet op het voetpad, maar hooguit
zich op scheiding van voetpad en rijweg zou kunnen verplaatsen, waarbij de
motor al half over het voetpad komt en er slechts een krappe of onvoldoende ruimte
rest voor voetgangers en geparkeerde fietsen of brommers, doch zou volledig
verhinderd zijn door driewielers of bakfietsen. Het daadwerkelijk benutten van
dit voetpad door een Motard op dergelijk tijdstip is dus onmogelijk. Het is
zelfs absurd indien de straat of het voetpad leeg zou zijn, daar het voetpad te
smal is en men dus gevaarlijk kort langst huizen en huisdeuren zou passeren.
Linker
zijde van de groenstraat te Mechelen. (Enkele richting)
Het is echter zo dat ter hoogte van het
nummer 30, en links van de rijweg, er geen fiets of motorfiets op het voetpad
kan rijden, zeker niet tot aan nummer 32, daar het voetpad mee gebruikt wordt
als parking voor bewoner of bezoekers. Het voetpad is er 2.5m breed en heeft
hooguit maximum 1m vrije doorgang voor voetganger en schoolverlaters, tussen
geparkeerde wagens en de huizen. Deze vrije doorgang van hooguit 1m is
theoretisch beschikbaar als de geparkeerde autos er nipt langst de rand van
het voetpad staan, en dit zonder rekening houdend met spiegels van geparkeerde
autos of vensterbanken van de huizen. Dit maakt dat de werkelijke vrije ruimte
minder dan 80cm is. Een Motor driver zou zelfs op een ander tijdstip niet kunnen passeren. Het is dan ook
duidelijk dat niemand met een tweewieler, fiets of motor, vrij tussen de huizen
en de geparkeerde voertuigen door tot aan het nummer 30 kan rijden om een file
te ontwijken. Dit dan nog buiten het feit dat op dit traject, kinderen die de
kleuterschool verlaten, hetzelfde traject kruisen of gebruiken, net zoals
kinderen van de middelbare of lagere school die de straat uit moeten in de
richting van de Van Benedenlaan. Tussen de rij wachtende autos en de
geparkeerde autos rest onvoldoende ruimte om een motorscooter te laten
passeren, doch zou inhouden dat de betrokken Motard naast de geparkeerde autos
op de rijweg zou gereden hebben, wat bij plaatsgebrek uitgesloten was, en door
niemand tenzij voetgangers gedaan wordt. Vanaf het nummer dertig blijft er een
beperkte ruimte op het voetpad tussen paaltjes die moeten verhinderen dat
direct nabij de schoolpoort er autos zouden geparkeerd worden, terwijl deze
ruimte door de betrokken Motard dagelijks gebruikt wordt om zijn voertuig te
stationeren op de rand van het voetpad, bij het ophalen van een kind van de lagere
school. Door omstandigheden kan de genoemde motorrijder de plaats niet verlaten
voordat alle wachtende ouders met voertuig hun kinderen hebben opgeladen en straat
aan de schoolpoort vrij is.
Het
betrokken PV werd dus opgesteld voor een onbekende reden zonder dat er een dergelijke
overtreding was of kon zijn, waardoor de vraag rijst, waarom?
Verrassend is dat dit de tweede maal is dat
er een PV wordt opgesteld tegen de betrokken Motorrijder, waarbij naast de
onregelmatigheid van het eerste geval in het tweede dit gebeurde zonder enige
overtreding of rechtvaardiging. Daarbij komt dat in het tweede geval er zelfs
geen politie agent de motorrijder had aangesproken. De verbaliserende Agente Mv.
Karin Lieten scheen ook niet te weten dat de betrokken Motard daar dagelijks,
en ook die bewuste, dag rond 15:40 voor het huisnummer 30 zijn voertuig stationeert
en wel op alle dagen dat de lagere school om 15:45 eindigt.
Hier is
de vraag ruim gerechtvaardigd of dit een illegale reactie is op het feit dat
betrokken Motard die een fervente tegenstander is van de regeringscoalitie en
het vorstenhuis, doch ook als vrije onderzoeker en columnist op het terrein van
Filosofie, Psychologie, Criminologie en Politiek, regelmatig in het vaarwater
van de federale overheid en de monarchie komt.
Anderzijds is het aan de bevolking om meer begrip te tonen
voor degenen die hun taak ernstig en correct uitvoeren, zeker wat de diensten
voor recht en orde betreft, daar zij nooit een bedreiging voor eerlijke en
correcte burger zullen vormen. Dit wil zeggen dat commentaar om onbenullige
zaken of zogeheten fouten vooral wat politie betreft, beter achterwegen worden
gelaten waar deze niemand schaden.
Dat politie een slecht voorbeeld zou geven
bij het fout parkeren, heeft vaak als oorzaak dat ze het voertuig achter moeten
laten in de directe nabijheid waar ze moeten zijn, hetzij om persoonlijke of
officiële reden, daar zij bij een eventuele oproep zo snel mogelijk terug bij
hun voertuig moeten zijn, en waardoor dergelijke zogenaamde slechte voorbeelden
ruim verantwoord zijn.
Daar waar overheidsverantwoordelijken
opzettelijk en onverantwoord, of door onkundigheid falen, is het logisch dat
hun slachtoffers hierop publiekelijk reageren gezien het duidelijk is dat men
in België al snel binnen overheidsdiensten tegen onverantwoorde en
onvoorwaardelijke collegialiteit stuit.
Het is aan de overheid zelf om op te treden,
wat, indien dit niet gebeurd het voor de bevolking een bewijs is van wanbestuur
of misdadig opzet, en betrokkenheid van de overheden of verantwoordelijken zelf
mee gemoeid is.
