Criminaliteit kan slechts tot ontwikkeling komen en standhouden indien er een onvoorwaardelijke collegialiteit onder de leden van een maatschappij van kracht is.

Een gezonde instelling daar en tegen, steunt op voorwaardelijke collegialiteit, met als absolute voorwaarde het correct functioneren van de instelling naar het doel der instelling.

Een regering moet dus correct functioneren naar de belangen en de toekomst van het onderhorige volk. Elke nieuwe informatie in het kader van een te nemen beslissing, die de eerdere afspraken in vraag stellen, moet er dus toe leiden dat men de afspraken te gronde herziet en eventueel aanpast, en dit in het belang van de functie en verantwoordelijkheid van goed en correct regeren.

De jongeste ontwikkelingen in de handel en wandel van de Vlaamse regering toonde ons dat deze aan de normen van een criminele organisatie voldoet en de onvoorwaardelijke collegialiteit doorbreken op het veto van de voltallige regeringsopponenten stuit. De vanzelfsprekendheid die hierbij blijkt wijst er op dat een niet alleen een Vlaamse zaak is doch een Belgisch gebruik en gewoonte op regeringsvlak. Onze regeringen voldoen hierbij dus niet aan het absolute minimum vereiste normen voor een goede regering.

België wordt hierdoor niet geregeerd op grond van rede of logica!

Op 31 mei 2012 en na onderzoek van alle betreffende adviezen en het Project-MER heeft Vlaams minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur Joke Schauvliege (DC&V) in beroep beslist om de NV Uplace een milieuvergunning te verlenen voor de exploitatie van een gebouwencomplex in Machelen.

Merkwaardig in dit besluit is dat op middenlange en lange termijn er geen directe bedreiging is in tewerkstelling, terwijl er eerder een extra tewerkstelling kan ontstaan door de nood aan extra vervoer, infrastructuurwerken.

Waarmee geen rekening mee is gehouden is de dringende nood tot inkrimping van individueel persoonsvervoer, waarbij de crisis en afbouw van onze industriële capaciteiten, die momenteel te hoog liggen, ook de overdadige koopkracht van de massa der middenklasse zal aantasten, met alle gevolgen van dien.

Naar de toekomst toe zou het wenselijk zijn dat men middelgrote winkelcentra of winkelgaanderijen zou plannen in steden en gemeenten in een autoluwe omgeving met bijhorende parking, en gelegen in de directe woonomgeving van de bevolking. Men dient er mee te rekenen dat gezien de jongste ontwikkelingen op economisch vlak, de mobiliteit van de massa in de naaste toekomst zal krimpen, en de nood aan buurtwinkels of kleinere supermarkten zal toenemen. Ook veroudering van de bevolking en hogere leeftijden zullen de nood aan plaatselijke voorziening van huishoudelijk materiaal en levensmiddelen, doch ook verzorging doen toenemen bij een bevolking die mindervalide is.

Opvallend hierin is ook de reactie van de voltallige regering op de commentaren van sp.a vice-minister-president Ingrid Lieten en sp.a voorzitter Bruno Tobback, en de tegenwerpingen die zij nu maken op het Uplace project. Het verzet tegen hen is duidelijk niet verbonden aan de logica doch aan de onvoorwaardelijke collegialiteit, waardoor nu ook de Vlaamse regering zich verlaagt tot het niveau van de georganiseerde criminaliteit. Niet het belang der burgers is hier ter sprake gebracht, wel vereiste om aan een onvoorwaardelijke collegialiteit te voldoen en het feit dat enkelen hier niet verder aan mee willen doen.

Zelfs het kleinste kind zal begrijpen dat elke ondernemer er een behoorlijke som voor over heeft, om een dergelijk project in de wacht te slepen, en men moet een volslagen idioot zijn om aan te nemen dat dit hier niet het geval is. Laten we even veronderstellen dat men de onvoorwaardelijke collegialiteit laat varen, dat riskeert elke minister die een project wil steunen met mogelijkheden om de extra fooien te incasseren, op het verzet van hen te stuiten die niet mee mogen snoepen. In dit kader is het begrijpelijk dat men binnen een regering afspraken maakt om de extra en illegale inkomsten van de leden der regering via collegialiteit te vrijwaren. Men heeft zich kandidaat gesteld om als vertegenwoordiger zijn zakken rijkelijk te vullen, of is er iemand in het land die gelooft dat men in de politiek als idealist enige kans heeft of ver komt?

Als gevolg van voorgaande rijst de vraag of men zich moet verwonderen over feiten of gebreken op zulk bestuurlijk vlak. Laten we maar een kijken naar de affaires van de “Roze Balletten”, “Dutroux”, de bendes van Nijvel, de moord op Patrick Haemers, Van Noppen, Vleesschauwer, André Cools en de zovele onopgeloste moorden, om van de vloed van seksschandalen en kindermisbruiken maar te zwijgen. Of gaan we het hebben over de schandelijke uitkeringen van vergoedingen voor hen die aan de wieg stonden van fraudezaken en faillissementen. Ook de duidelijke en onbetwistbare betrokkenheid van België en de belangen in de slachtingen der laatste decennia in Centraal Afrika werden collectief verwezen naar het conflict tussen twee etnische gemeenschappen die niet bestaan, en vóór honderden jaren via vermenging tot een volk versmolten.

In het Uplace conflict is één ding duidelijk tot uiting gekomen, onze politici met zovele er momenteel aan bod zijn, vergrijpen zich aan principes die bij een maffia organisatie thuishoren, niet bij volkgericht en democratisch bestuur.

Besluit:

Wie zich niet aan de regels der onvoorwaardelijke collegialiteit onderwerpt moet het niet trachten op te nemen voor het volk, hij of zij kan beter weg blijven uit de politiek. In deze context is dan ook begrijpelijk dat Maggie De Block, arts zijnde doch mogelijk gedwongen, het negeren van de rechten van een weeskind door haar ondergeschikte diensten, terzijde schuift en net zo min ingrijpt bij het toekennen van verblijfsvergunning aan criminelen. Totaal foutieve besluiten moeten namelijk volgens hun principe door een voltallige regering herzien worden, terwijl het belang van het volk slechts bijzaak is. Ook Maggie De Block mag op basis van dergelijke regels vroegere beslissingen en fraudes of vervalsingen en geknoei niet terugschroeven. Dat de belangen van hoog geplaatste op criminele wijze worden behartigd in de federale regering moet de bevolking al lang duidelijk zijn, doch het jongste voorval in de Vlaamse regering toont ons hetzelfde euvel en maakt de gehele politiek nog ongeloofwaardiger dan zij al was.   

Met andere woorden zetelen er in België geen regeringen maar gedegen maffiaorganisaties die het land regeren, en dit zoals de laatste decennia bleek, onder het waakzame oog van GODFATHER Albert II.

Hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen voor dat het volk dit begrepen heeft?

02-06-2012, 13:30 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)

Onze vermeende Europese democratie is opgebouwd op de fundamenten van monarchieën, die als gevolg van de roep naar democratie, inspraak via volksvertegenwoordiging toelaten. Inspraak wordt echter in de meeste westerse landen in de praktijk beperkt tot het uiten van mening over het gevoerde beleid via verkiezingen. Hierbij komt dat in die westerse landen waar de monarchie nog standhoudt, deze haar positie geld en macht niet zelden misbruikt om eigen belangen vooraan te plaatsen, zelfs tegen het volksbelang in, terwijl democratie in degelijke gevallen slecht een schijnvertoning behelst.

Voor België zijn er massa’s van voorbeelden hiervan, terwijl dit land duidelijk door machten gestuurd wordt die boven de politiek en buiten de invloed der gemeenschap en bevolking liggen.

De diensten voor Vreemdelingenzaken zijn een puinhoop en puilen uit door misbruiken, valsheid in geschrift en illegale handelingen, om nog maar te zwijgen van het beleid dat criminelen legaliseert en onze gevangenissen vult met illegalen, terwijl deze per kerende naar het land van oorsprong zouden terug gezonden moeten worden.

Het is overduidelijk dat de verantwoordelijke Staatssecretaris Maggie de Block (Open VLD) al haar inspanningen en goede intenties ten spijt, niets vermag tegen wantoestanden en geknoei binnen de dienst vreemdelingenzaken, visa en migratie. Hierdoor verandert er fundamenteel niets naar de wens of behoefte van de bevolking, noch op het vlak van veiligheid voor de bevolking, terwijl illegale en schadelijke acties van deze diensten niet aan banden worden gelegd. Klachten tegen de betrokken diensten of hun verantwoordelijke worden door parketten onder de tafel geveegd en slachtoffers worden aan hun lot overgelaten.

De zaken Dutroux en de genaamde bendes der jaren tachtig van Nijvel en omstreken, bewezen dat het systeem voor recht en orde, door de hoogste kringen van het land gesaboteerd werden, wat slechts stand kon houden als de sabotage van boven de politiek en hoofden der politici werd bedisseld, terwijl de laatste verkiezing duidelijk aantoonde dat de Monarch zich met succes tegen de wil en wetten van het volk en de democratie durfde en kon keren, zich van het volk en hun belangen niets aantrekkend. HEBBEN JULLIE NU NOG VRAGEN?

Het Belgische en Europese aandeel in het Midden-Afrika conflict en de weerslag op de Europese politiek en economie.

De koloniale bezettingen en slavernij gaven westerse landen een rijkelijk inkomen, waar ook de bevolking, meer en meer bij betrokken, van wist te profiteren. De instorting der koloniale regimes zette echter de nationale inkomsten op de helling, zeker daar deze nagenoeg gepaard gingen met de opkomst van het socialisme naar Duist model, dat door de bezetter tijden WO II in verscheiden West-Europese landen was geïntroduceerd.

Gewezen koloniale beheerders haasten zich om met hun voormalige kolonies overeenkomsten te sluiten om zogeheten wederzijdse samenwerking betreffende industriële en sociale ontwikkelingen verder te laten gaan.

Degelijke samenwerking was vooral nodig om de ontstane bronnen in overzeese gebieden open te houden en de toevoer van producten naar Europa en de hier opgebouwde industrie en handel te verzekeren. Onwelwillende heersers in voormalige kolonies werden daarom onder mom van dictatoriaal gezag en gebrek aan democratie via open of verheelde militaire interventies bestreden en verdreven.

Voor België en Europese metallurgie was het openhouden van de toevoer van grondstoffen uit centraal Kongo levens noodzakelijk, doch dat niet alleen, de mijnbouw, exploitaties en verbonden metallurgie van Katanga, Kassaï en Kivoe, waren opgezet door de eerste koloniale eigenaar, koning Albert II, in samenwerking met persoonlijke vrienden uit de oude adel, die hierin hun geld staken en zich van deze goedkope bronnen rijkelijk tegoed deden. Het feit dat deze gebieden nabij Rwanda-Boeroendi hoogvlakte, bood hen na de onafhankelijkheid van de kolonies de mogelijkheid op deze hoogvlakte met een extreem zacht klimaat van om en rond de 25° Celsius langdurende interventie troepen te installeren en het gebied te controleren. In het kader van deze planning werd het gebied

opgesplitst in twee Staten, Rwanda en Boeroendi. Het gebied werd beheerd onder Belgische supervisie door Mwami Mutara III. Mutara III onderhield uitstekende contacten met de Belgen en de missionarissen en voerde enkele belangrijke hervormingen door. In 1943 bekeerde Mutara III zich tot het Katholieke geloof. Vanaf de jaren vijftig streefde hij naar de onafhankelijkheid van Rwanda. In 1957 werden alle Identiteitspapieren van de bevolking door de Belgische overzeese regering ingetrokken en gewijzigd, waarbij de vermeldingen van afkomst werden aangegeven als zijnde Hoetoe of Toetsi. Hiervoor werd voortgegaan op de familienaam, behorende tot de Bantoe of tot de Niloten afkomst. Deze etnische opsplitsing strookte echter niet met de werkelijkheid gezien deze volkeren al gedurende ruim 500 jaar vermenging ondergingen, doch deze actie moest leiden tot het onderdrukken van de machtige Niloten gelederen. De door de Belgische overheid moeilijk te manipuleren Mutara III overleed in juni 1959 onder verdachte omstandigheden, wat niet verwonderlijk is gezien zijn sterk streven naar volledige onafhankelijkheid en zijn enorme populariteit bij de bevolking. Zijn opvolger, Kigeri V, werd in januari 1961 afgezet tijdens een vermeende Hutu-revolte. Mutara's 80 jarige weduwe, Rosalie Gicande, behoorde in 1994 tot de 800.000 Toetsi's die door extremistische milities werden vermoord. Op 20 april, toen de slachtpartij twee weken duurde, werd ze uit haar woning in Butare gehaald en achter het museum doodgeschoten.

Het nut van durende conflicten in centraal Afrika is vooral beperkt tot de opbrengsten voor de Belgische adel en de voeding van de Europese edelmetaalindustrie. Het verlies van de invloed en supervisie op de mijnexploitatie van Midden-Afrika weegt uiteraard zwaar op de monetaire stroom naar Europa, die echter vooral ten goede kwam van de Europese Adel en “High Society”. De kosten vallen echter ten laste van de Belgische belastingenbetalers.

De Belgische politiek.

NV-A staat te trappelen om het roer over te nemen, doch ook op gemeentelijk vlak betreft het een roer van een tot zinken gedoemd schip. Overname van het roer en dit radicaal omgooien mag dan de enige oplossing inhouden, maar zal een te groot schokeffect teweegbrengen, terwijl degene die dit doet de zondebok wordt. Hun overwinning zou wel eens hun ondergang kunnen worden, doch in de politiek is voorlopig alleen massa’s geld zonder eervolle resultaten te rapen, wat trouwens bij alle partijen, voor de meerderheid der politici, het werkelijke doel blijkt.

Vlaams Belang profileert zich teveel als een anti Islam partij, waar men de doelstelling” het belang van het eigen volk” dreigt te verliezen, terwijl generaliseren voor de meerderheid van de bevolking en de doorsnee intellectueel, onrealistische en niet te pruimen is.

Het Islamextremisme is wel is waar een plaag, doch behelst slechts een kleine minderheid der Islamieten in ons land, die gezien de tolerantie van de gemeenschappen, zelfs in Islamitische kringen geen of onvoldoende steun of voedingsboden vinden en dus bot vangen.

Open VLD pleit voor lasten verlaging op de arbeid, wat gezien de tekorten in de staatskas al een farce lijkt, en terwijl men in een ruk pleit voor een verhoging van de pensioenleeftijd. De ene hand neemt wat de andere hand gegeven heeft. Lasten verhoging voor hoge inkomens zou meer aanslaan bij de massa, doch niet bij hun vrienden. Pijlpunt van doelstelling voor Turtelboom, “Minder gerechtelijke arrondissementen voor efficiëntere rechtspraak.” Doch de rechtspraak loopt mank als een mindervalide zonder benen, De Vleesschauwer, Dutroux,  de bende van Nijvel en vele anderen gevallen indachtig, alle integere rechters en leden van ons rechtssysteem ten spijt, dank zij de onverantwoorde bemoeiingen en manipulaties vanuit regering en overheden.

CD&V pakt uit met de slagzin “een betaalbare woning voor iedereen”. Dit klinkt aantrekkelijk als het niet was dat men in gevolde de crisis al grote tekorten zijn en men dringen moet bezuinigen, waardoor we veronderstellen dat dit weer een slagzin is als een windei, dat bij gebrek aan middelen in de kast zal belanden voor de volgende regering, die slechts een schuldenberg en een lege portefeuille zullen erven. Het is trouwens Wouter Beke die hiermee uitpakte, en uit ervaring is geweten dat hij zich niet al te best aan zijn woord kan houden.

Sp.a moet dringend de S van Socialistische uit hun symbool verwijderen, daar zij slecht het spoor van CD&V en Open VLD in hun wielzog volgen, en de arbeider aan de kant laten staan.

Groen doet er goed aan groen te blijven, hun nut wordt pas duidelijk als we naar gezonde lucht zullen snakken. Het kan echter nog even duren voor we dit beseffen, en verantwoord ecologisch werken kost tijd en geld.

Allen, ook de oppositiepartijen zijn teveel begaan met het ronselen van stemmen via gangmakers, om zo de oppositie het hoofd te bieden. Zij vergalopperen zich hierbij in het streven naar gangmakers en hun vermeende aanhang, terwijl men nu moet denken aan het werven van degelijke strategen, om de crisis het hoofd te bieden. Deze crisis nog niet halfweg en strategie en inzicht zijn van groter belang, doch bij gebrek aan inzicht zal men dit pas merken als het kalf verdronken is. De gang van zaken stelt bij geen der partijen veel goeds in het vooruitzicht, doch de man in de straat zal wel de rekening voorgeschoteld krijgen.

Als laatste, de Belgische Monarch Albert II, mogen we niet vergeten, noch zijn edele herkomst van rovers die ooit plunderend en moordend zich verrijkten en zichzelf vervolgens kroonden, en zijn invloed op de Belgische politiek. Politiek is deze wel is waar officieel niet van de partij, maar wel de man bij uitstek die handelt van achter de scène.

Zijn trawanten, de oude adel, van eenzelfde slag en herkomst, en hun betrokkenheid in Rwanda en Kongo, waar het ene bloedbad na het andere plaats heeft. Zij vormen de enige partij die hier daadwerkelijke belangen hebben. Dat vanuit deze hoek alles gedaan wordt om hun betrokkenheid te verhelen, terwijl ieder die hierover durft gewagen, via illegale kanalen latent vervolgd of geëlimineerd wordt.

Het contrast van rijk en arm.

Lonen voor mandatarissen die vaak het tienvoudige van een middelbaar geschoolde ver overtreffen, terwijl hun bekwaamheid dit van een afgestudeerde uit de hoger middelbare cyclus nauwelijks of niet overtreft, en zij in de meeste gevallen na hun mandaat een puinhoop achterlaten, om vervolgens als promotie, een ander mandaat of gouden handdruk te ontvangen.

De lastendruk op de werknemers in België ligt hoog en onmenselijk voor de alleenverdiener met lage scholing en voltijdse betrekking, terwijl deze geen volwaardige gezinslast op hun enkelvoudig loon kunnen dragen.

Managers steken miljoenen als jaarlijks loon op zak, terwijl arbeiders en bedienden een hongerloon ontvangen.

Griekenland zit monetair nabij het failliet, en men verwijt hun verwencultuur ten voordele van de bevolking, doch indien dit gericht is naar de verdienstelijke bevolking, maakt dit het werkelijke probleem niet.

Als men bedenkt dat hoge lonen voor mandatarissen, politici, kaders in de privé en topambtenaren en kaders bij de overheden, meer dan het tienvoudige tot honderdvoud van goedbetaalde arbeider vertegenwoordigen, is de rekening snel gemaakt. Man kan per slot rekenen dat hierdoor minsten 1% van de bevolking een rijkelijk loon ontvangt om net zoveel uren te besteden aan zijn taak als de arbeider die zich uitslooft, wat in het beste geval misschien nog te pruimen zou kunnen zijn indien dergelijke kaders hun werk naar behoren en met vrucht invullen.

Tot slot.

Men mag toch rekenen dat in onze gemoderniseerde en kapitalistische wereld minsten 1% van de actieve beroepsbevolking in een matig tot hoog kader zit met een vergoeding van tussen 10 tot 200 maal dit van een laag geschoolde of ongeschoolde werkkracht. Dat deze mensen hun plaats en inkomen als duivels in een wijwatervat verdedigen is normaal, doch schandelijk en onaanvaardbaar, waar blijkt dat er tekorten en monetaire crisis het gevolg zijn, en het geheel onhoudbaar blijkt.

De economie redden betekend sparen, doch sparen gaat niet zonder snijden, snijd men bij de industrieel dan dreigt hij zijn bedrijf te verplaatsen, dreigt men bij de kaders dan trekken ze naar het buitenland, pakt men de arbeider, die toch niet kan gaan lopen, dan verschrompeld de koopkracht en de daarvan afhankelijke economie.

Indien bekwame kaderleden opstappen, staan bij de huidige crisis een veelvoud aan bekwame krachten elders bij gebrek aan werk te trappelen om het roer over te nemen, dus laat de ontevredenen maar opstappen, geen nood, er is teveel aan arbeidskrachten op de planeet, in alle maten en gewichten en van alle niveaus.

Onze bedrijven zullen trouwens moeten inkrimpen om te kunnen overleven, we zitten immers met overschotten aan producten en productiecapaciteiten.

De crisis is trouwens nog niet halfweg en de sneeuwbal is nog geen lawine, doch de onvermijdelijke lawine zal nog komen.

30-05-2012, 11:05 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)

Our supposed European democracy is built on the foundations of monarchies, as a result of the call for democracy, public participation through parliament permitted. Participation, however, in most Western countries in practice limited to the expression of opinion on the policy through elections. It occurs in those western countries where the monarchy still holds, those positions, money and power often misused to prioritizing their own interests, even against the public interest in, and democracy in those cases involves only a sham democracy.

For Belgium, there are tons of examples, while this country is controlled by forces that are above politics and beyond the influence of community and population lie.

The departments of Immigration are a mess and bulging through abuse, forgery and illegal acts, to say nothing about the policy that criminals legalize and so our prisons fill up with illegal immigrants, while they immediately to the country of origin should be send. It is clear that the responsible State Secretary Maggie Block (Open VLD) all her efforts and good intentions notwithstanding, powerless against tampering and abuse within the aliens affairs, visa and migration. This will change nothing fundamental to the wishes or needs of the population, nor in terms of safety for the population, while illegal and harmful actions of these services not are curtailed. Complaints against the services or their responsible by prosecutors be swept aside and victims are left to their fate.

The Dutroux case and so named gangs of the eighties of Nivelles and surroundings, proved that the system of law and order, by the highest circles of the country were sabotaged, which could hold only stand as those sabotage of above politics and over their heads was being arranged, while the last election of 2010 showed clearly that the Monarch himself successfully against the will and laws of the nation and democracy dared and could turn himself away from the people and he their wellbeing even not care. DO YOU HAVE SOME MORE QUESTIONS?

The Belgian and European part in the Central African conflict and the impact on European politics and economics.

The colonial occupation and slavery gave a generous income to western countries, where the population more and more involved, knew of take benefit. The collapse of the colonial regimes, however, put the national income on the slope, as it almost certainly accompanied with the rise of socialism to Germany model, by the occupying forces during WWII times in several Western European countries was introduced. Former colonial occupiers rushing to their former colonies to agreements to make, for mutual cooperation on industrial and social developments continues to proceed. Good cooperation was especially necessary to the resulting sources in overseas areas to stay open and the supply of products to Europe and here accumulated industry and commerce to insure. Uncharitable rulers in former colonies were therefore under the guise of dictatorial authority and lack of democracy through open or conceal military interventions fought and expelled.

For Belgium and for the European metallurgy was keeping open the supply of raw materials from central Congo vital, but not only that, the mine construction, operations and associated metallurgy of Katanga, Kasai and Kivu, were set up by the first colonial owner, King Albert II, together with his personal friends from the old nobility, who has their money invested and adhere to these rich sources of cheap credit did. The fact that these areas are located near Rwanda-Burundi high plateau, offered them after the independence of the colonies the opportunity on this plateau with an extremely mild climate and to around 25 ° Celsius lengthy intervention forces to install and monitor the area. As part of this planning the area was divided into two States, Rwanda and Burundi. The area was governed by Belgium under the local authority of Mwami Mutara III. Mutara III maintained excellent contacts with the Belgians and the missionaries and introduced some important reforms. In 1943 Mutara III was converted to the Catholic faith. From the fifties he sought the independence of Rwanda. In 1957, all Identity papers of the population by the Belgian Government  overseas repealed and amended, where the entries of descent were declared as Hutu or Tutsi, which was based on the family, belonging to the Bantu origin or to the Nilo-Saharan origin. This ethnic division is not consistent with reality seen these people have for over 500 years underwent mixing, but this action should lead to the suppression of the mighty ranks of the Nilo-Saharan. The by Belgium government difficult to manipulate Mutara III died in June 1959 under suspicious circumstances, which is not surprising given its strong commitment to full independence and his enormous popularity among the population. His successor, Kigeri V, was deposed in January 1961 during an alleged Hutu revolt. Mutara's 80-year-old widow, Rosalie Gicande, belonged in 1994 to the 800,000 Toetsi's who were killed by extremist militias. On 20 April, when the massacre lasted two weeks, she was removed from her home in Butare and shot behind the museum.

The usefulness of running conflicts in central Africa is mostly limited to the proceeds of the Belgian nobility and power of the European bullion industry. The loss of influence and supervise the mining of Central Africa, of course weighs heavily on the monetary flow to Europe, but especially benefited from the European Nobility and "High Society". The costs were borne by the Belgian taxpayers.

Belgian politic participants.

NV-A is eager to take over the reins, but also at the municipal level it is a helm of a doomed and sinking ship. Acquisition of the rudder and overturn this radical may be the only solution, but it only will give a too great shock effect, whilst the one who does the scapegoat shall be. Their victory could well be their downfall, but in politics is now only masses of money to grab, without picking up honorable results, which indeed, by all parties for the majority of politicians, a clear and real purpose will be.Bottom of Form

Vlaams Belang too much presents itself as an anti-Islam party, where the objective of "the importance of their own people" in danger of losing, while generalizing for the majority of the population and the average intellectual, unrealistic and not digestible is.

The Islamic Extremism is indeed a scourge, but involves only a small minority of Muslims in our country, given the tolerance of the communities, even in Islamic circles no or insufficient aid or foods received and so they meet with a refusal.

Open VLD argue for reducing burdens on labor, but given the shortages in the state treasury all seems a farce, and while in a jerk calls for raising the retirement age. One hand takes what the other hand has given. Charges increase for high earners would more appeal to the masses, but not with their friends. The next target of Minister Turtelboom should be:  "Less judicial districts for a more and effective system of justice." But the law is running as a cripple without wheelchair, de Vleesschauwer, Dutroux, the gang of Nivelles and many other cases in mind, all honest judges and members of our legal system for law and order in spite, thanks to the exertions and irresponsible manipulation from government and higher agencies.

CD&V comes up with the slogan affordable housing for everyone. This sounds attractive if it was not there as a result of the crisis, already large deficits, and they insist must be cut, so we assume that this is another slogan is like a wind-egg, which for lack of resources in the closet will be salvaged for the next government, which only a large mountain of debt and an empty wallet will inherit. It is indeed Wouter Beke who has unpacked this promise and experience has known that he was not too good to keep to his word.

Sp.a urgently needs the S of Socialist remove of their logo, since they are only in the wake of CD & V and VLD follow, and the worker to leave behind.

Green does well to stay green, their usefulness becomes clear when we will yearn for healthy air. However, it may take some time before we realize this, and environmentally responsible work takes time and money.

Everyone, including the opposition parties are too much concerned with the recruitment of voting by trendsetters, so the opposition to overcome. They put their foot in their aim to the alleged supporters, while they now have to think of recruiting decent quarterbacks, to withstand the crisis. This crisis is not yet halfway and strategy and insight are of greater importance, but for lack of understanding one will notice it only when the calf is drowned. The course of things shall by no party present much good in prospect, but the man in the street will be presented the bill.

Finally, the Belgian Monarch Albert II, we must not forget, nor his noble origin of the robbers ever plundering and murdering enriched them and then crowned themselves, and his influence on Belgian politics. Politically this is indeed not the official party, but the man par excellence who acting behind the scene.

His cronies of the old nobility, people of the same stroke and origin, and their involvement in Rwanda and Congo, where one massacre after another has place. They are the only party who has genuine interests. That from this point everything is done to conceal their involvement, while anyone who dares to brag about those facts, through illegal channels latent will be prosecuted or eliminated.

The contrast of rich and poor.

Wages for governmental appointees who often ten times a secondary skill far surpass, while their ability that a graduate from the higher secondary cycle rarely or never exceeds, and in most cases after their mandate a mess leave behind, and then as a promotion, a another mandate or golden handshake to receive. The tax burden on workers in Belgium is high and inhuman for the sole earner with low education and full-time job, while this is not a full family load their single wage can contribute.

Managers receive millions as annual salary, while workers and employees received a pittance.

Greece's arrive monetary near bankrupt, and they blame their spoiled culture in favor of the population, but if this is directed to the deserving people, it can't be the actual problem.

When one considers that high wages for representatives, politicians and top officials in the private companies and executives to the government, more than tenfold to hundredfold of a well-paid worker contain, the bill is quickly made.

Finally.

One may nevertheless expect that in our capitalist world and modernized least 1% of the active workforce in a moderate to high position sits with a fee of between 10 to 200 times that of a low-skilled or unskilled work force. That these people for their place and income struggling as devils in a holy water font is normal but outrageous and unacceptable where it appears that deficits and monetary crisis is the result, and while it prove to be entirely untenable.

Salvage the economy means saving, but save will not going without cutting, cut it in the wallet of the capitalist, than he shall threatens to move his company, take from the income of the high skilled then they move abroad, if they take from the worker who can't run away, then purchasing power will shrunken with the dependent economy.

If skilled executives resign their job in the current crisis are a multitude of skilled forces elsewhere eager to take the helm by lack of work , so let the malcontents go, don’t worry, there's too much laborers on the planet, in all sizes and weights and of all education levels.

Our companies will also need to shrink to survive; we are indeed on surplus products and production.

The crisis is also not yet halfway and the snowball is no avalanche, but the inevitable avalanche will come.

30-05-2012, 11:03 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)