Verdeel en heers:
Onze democratieën worden gesaboteerd, doch hoe en door wie? Hoe het kiessysteem en de democratie in België en Europa constant worden gesaboteerd door dictatoriale organisaties als BILDERBERGGROEP, CEPIC en aanverwante en het Belgische koningshuis.
DE BILDERBERG GROEP:
De Bilderberg groep is een geheim genootschap van invloedrijke figuren uit het bedrijfsleven, politiek, wetenschap, media en de financiële wereld. De jaarlijkse bijeenkomsten zijn besloten en hebben een streng geheim karakter. Het feit dat alle activiteiten achter geheimhouding verschuilt worden, betekend ook dat er zaken bij zijn die het publiek niet mag weten, en mogelijk niet at te kies zijn. Hier is het zeker niet ondenkbaar dat deze groep het zwaartepunt vormt in de West-Europese criminaliteit en het ondermijnen van de democratie van bepaalde landen met vooraan België, doch tevens het speerpunt van de EU, die per slot niets anders doet dan de Europese democratieën systematisch te ondermijnen en impact van het volk af te bouwen.
Doelstellingen van zowel BILDERBERGGROEP als CEPIC zijn van die aart dat zij een bedreiging vormen voor de democratie en van de westerse economie, gezien beide uitsluitend de belangen van de High Society nastreven op grond van de ziekelijke macht en geldzucht van een minderheid, die europa tracht terug te dringen naar de duistere middeleeuwen, terwijl de ontwikkeling van het volk en de vooruitgang dit onmogelijk maakt, waardoor geweld en criminaliteit als middelen voor de hand liggen.
Zie ook: De Bilderberggroep wil de mensen tot slaven maken.
http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=P102
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bilderbergconferentie_2013
CEPIC:
4 Juni 1972: Wanneer Vanden Boeynants in 1972 samen met de societyfiguren Paul Vankerkhoven, baron Benoît de Bonvoisin, Edmond Nerincx, ridder Jean Breydel en André Saint-Rémy aan de wieg staat van het Centre Politique des Indépendants et Cadres Chrétiens, CEPIC, gaat hij niet met zomaar om het even wie scheep. Baron Benoît de Bonvoisin, alias de Zwarte Baron, is in dit gezelschap allicht het meest beruchte personage. Hij is de kleinzoon van Alexandre Gallopin, directeur en gouverneur van de Société Générale. Zijn vader, baron Pierre de Bonvoisin, was van 1951 tot 1962 directeur van de Société Générale en gedurende vele jaren lid van de Bilderberggroep.
De bijnaam van Benoît de Bonvoisin, 'de Zwarte Baron', heeft te maken met het feit dat hij aan Franstalige kant een van de belangrijkste financiers is van extreem-rechtse organisaties. In de jaren zeventig is de Bonvoisin 'politiek adviseur' van Paul Vanden Boeynants. Ook dan al is hij echter in het geheim een van de belangrijkste betaalmeesters van het Front de la Jeunesse en de man die de touwtjes van Nouvel Europe Magazine in handen houdt. Midden de jaren zeventig ligt de Zwarte Baron ook aan de basis van de oprichting van de 'Mouvement des Forces Nouvelles', de politieke emanatie van het Front de la Jeunesse. Albert Lambert, een zakenvriend van de baron, wordt de eerst voorzitter van Forces Nouvelles.
In het najaar van 1975 organiseert de baron, samen met Emile Lecerf, Francis Dossogne en Albert Lambert, een bijeenkomst van Eurorechts in zijn kasteel in Maizeret. Op de lijst van de genodigden staan kopstukken van de Italiaanse MSI en Ordine Nuovo, de Franse Parti des Forces Nouvelles, het Britse National Front en het Spaanse Fuerza Nueva. Op de agenda staat de uitbouw van Eurodroite en de bestrijding van de communistische subversie. (Communisme = politiek-economisch systeem dat door revolutie de productiemiddelen in handen van de mensen zou bieden in overeenstemming met de leer van Karl Marx)
Het hoofddoel van het CEPIC was de infiltratie van hoog tot laag in de PSC om zo op alle niveaus de invloed van de arbeidersvleugel te neutraliseren.
Het CEPIC nam daarbij vooral de verdediging op van de vrije onderneming en het unitaire België. Het CEPIC beschouwde zichzelf ook als 'het laatste bolwerk tegen het vermeend materialistische, collectivistisch en gezagsondermijnende golf die België en de christelijke westerse beschaving bedreigt'. Hier stuiten we echter op een onmiskenbaar verschijnsel van de Arische ziekte, of psychopathische geld en macht zucht.
Nadat de CEPIC op 14 juni 1972 door het directiecomité van het PSC als een volwaardig onderdeel van de partij erkend werd, nam de infiltratie van het CEPIC in de PSC spoedig het karakter aan van een werkelijke strijd om de macht die samenviel met een toenemende verrechtsing. De CEPIC-infiltratie was hoe dan ook een succes.
De Europese ketting is niet sterker dan de zwakste schakel. De absolute samenhang van Europa onder de oude machten is de grootste bedreiging voor Europa, terwijl christelijke politici, adel en aristocratie hun krachten bundelen tegen het volk en de democratie, en de overige partijleiders trachten om te kopen. Met als gevolg dat haast overal in Europa de traditionele politieke partijen door hen omgekocht werden.
België & Criminaliteit:
Criminaliteit kan in een maatschappij slechts standhouden en uitbreiden met steun van de top van de maatschappij. Iedere Belg weet dat criminelen in België sneller vrij uitgaan dan dat ze ingerekend kunnen worden, doch zowel de zaak van de bende van Nijvel als de Dutroux zaak toonde duidelijk en onweerlegbaar de onbekwaamheid van de diensten voor recht en orde om tegen criminelen op te treden of hen op te sporen. Erger nog, in beide gevallen was het overduidelijk dat men elke mogelijke oplossing van boven uit saboteerde. Dit laatste houdt geen steek, tenzij opdrachtgevers of verbondenen in de federale overheid zetelen of er een onomkeerbare en constante invloed in hebben. Vanuit deze optiek is het begrijpelijk dat alleen verbonden klassieke partijen in de regering gedoogd worden. Binnen de regering in België is er een absolute collegialiteit die alle achterbakse activiteiten achter de schermen afgeschermd moet houden van het publiek. In de continuïteit van de opeenvolgende regeringen en hun doelstellingen, ongeacht welke regeerploeg of partij er aan bod is blijkt duidelijk dat achterliggend gezag of macht de regeringskoers uitstippelt, naar wens van deze continue macht, en niet naar het programma dat de betrokken partijen naar hun achterban hebben aangegeven in hun vooropgezette planning. De zware criminaliteit heeft duidelijk en onweerlegbaar zijn wortels en voeding of onvoorwaardelijke steun in de federale regering van België, en gezien dit systeem van regeervorming door de monarchie mee wordt ondersteund is deze laatste op zijn minst betrokken partij aan de top van het systeem.
België: Wanbestuur & economische zelfmoord:
De verkiezingen en regeervorming van 2009/2010 toonde ons wat praktisch onmogelijk was, namelijk de haast voltallige ploeg van Vlaamse onderhandelaars die het eigen verkiezingsprogramma, volk en kiezer in de steek lieten om zich bij de Franstalige minderheid neer te leggen. Het gevolg, een democratisch land waar meerderheid overheerst en gepluimd wordt door de minderheid. Een absurditeit als geen ander. Als we echter terugblikken naar het verleden blijkt dit nooit anders geweest te zijn, doch de schuld ligt bij het volk zelf, dat dit gedoogd en telkens dezelfde partijen van stem en macht voorzien. België is daarmee een land dat een economische zelfmoord begaat, daar bekwame elementen steeds meer en meer uitwijken naar andere landen waar ze meer gewaardeerd worden, doch waardoor ze ook geen nut meer zijn voor de Belgische maatschappij. Ook bedrijven die vooruit willen, moeten vertrekken omwille van een systeem dat alles en iedereen uitzuigt, terwijl er niemand op de rechtspraak kan rekenen, gezien deze willekeur en chaos door de overheid onderhouden wordt. Doch er is meer, banken hebben de groeiende economie na de tweede wereldoorlog aangegrepen om via kredietverlening hun winsten de hoogte in te jagen, de keerzijde is de groeiende schuldenbergen bij industriëlen en particulieren terwijl net deze productieverhogingen boven de vraag en het verbruik uit deden stijgen. De opkomst van nieuwe industrielanden die via zuinig beleid een zware concurrentie weten uit te bouwen, samen met hoge graad van automatisering in westerse bedrijven en ter zijde schuiven van de arbeider heeft, wel is waar, productie goedkoop gemaakt, doch gelijkertijd koopkracht van de westerse arbeider ondermijnt en afgebouwd.
Overproductie, nieuwe groeilanden, zware concurrentie en buitensporige kredietverlening doen echter de westerse industrie en economie de das om, en veroorzaken eerst een Bankencrisis die onvermijdelijk vervolgd wordt door een industriële crisis die de westerse markten volledig ontredderd, doch het slachtoffer is niet de investeerder of kapitalist, hun verliest is draaglijk en beperkt, zij verschuiven hun kapitaal naar daar waar het opbrengt, doch de tewerkstelling stort in, de reserves raken op, de werknemer en kleine zelfstandigen verliezen hun inkomen, en het zijn dus de kleinen die de rekening geboden krijgen. Tot overmaat gaat Europa als koepel de migratie steunen en aanwakkeren, waardoor de reserves van het volk verder opgebruikt worden om andere, zo genaamd op grond van mensenrechten, uit de vermeende ellende te redden. De ellende in anderen landen worden echter vaak door westerse uitbuiting ontketend en aangewakkerd, ten baten van de westerse industrie en hun aandeelhouders, doch de werkende bevolking in westerse landen krijgen de rekening geboden, terwijl hun omgekochte regeringsleiders hun zakken vullen en het volk in de steek laten.
Pesten, een onzichtbaar wapen tegen ondergeschikten en zwakkeren
Pesten en pestgedrag is echter een aangeboren gebrek dat het eigen sociale onvermogen verbergt. Het is dagelijkse kost, mensen die gepest worden tot ze mentaal instorten en vluchten via een wanhoopsdaad. Ziekelijk pesten is een fenomeen dat voorzal bij individualisten waarneembaar is, en een duidelijk teken van sociale degradatie der westerse bevolking. Moreel en psychisch geweld is niet alleen moeilijk aantoonbaar, doch vertoont geen fysieke en duidelijk visueel herkenbare sporen. Hoewel het effect niet zelden dodelijk is en men het op een wanhoopdaad kan doen uitdraaien, wordt het nauwelijks als misdaad erkend.
Pesten is een dodelijk wapen dat door machthebbers in pro westerse landen principieel veelvuldig gebruikt wordt in de hoop zo de weerstand van opposanten te breken. Men moet echter sociaal gehandicapt zijn indien men het gevaar van een fatale afloop niet inziet of in kan schatten.
Xenofobie en vijandigheid, een wapen tegen de macht van het volk:
De houding tegenover anderen wordt veelal bepaald door de persoon zelf, niet door de opponent. Indien men een negatieve vooringenomenheid heeft, wordt dit onbewust geprojecteerd naar diegene waar men negatief over denkt. De negatieve projectie levert een ofwel onvriendelijke en teruggetrokken houding, vijandige houding of een duidelijk onspontane en gemaakte vriendelijkheid, waardoor er een onbewust verzet van de tegenpartij wordt uitgelokt, wat snel kan leiden tot een regelrechte vijandigheid en agressie of indirect en direct geweld.
Het is typeren dat veelal zwakkere persoonlijkheden angst of vijandigheid uitstralen als gevolg van angst tegenover anderen, doch angst tegenover het of de onbekende, hoeft echter geen gevolg te zijn van de eigen zwakke persoonlijkheid, het kan net zo goed een gevolg zijn van negatieve ervaringen.
Sterkere personen gaan dan weer gemakkelijker de onbekende tegemoet, en baseren zich op de eigen mentale kracht om zich te handhaven, waardoor zij het gemakkelijker hebben om zich onder alle omstandigheden te handhaven en niet snel vijandigheid zullen ervaren.
Zijn oude aristocratieën en monarchieën de ondergang van Europa?
Een koningshuis is niets anders dan een voorzetting van de middeleeuwen en de wettelijke criminaliteit en uitbuiting van een rechtloos volk van horigen. De oude adel had uiteraard een steunpunt nodig dat hen zou vrijwaren van de verwatering van hun macht en positie. De scheiding der lage landen, in 1830 creëerde echter een toestand waarbij hun machtspositie in de zuidelijke afgescheiden provincies, het huidige België, aan een zijde draadje kwam te hangen en de opkomende macht van het volk bij gebrek aan een koningshuis en de monarchale macht, als een zwaard van Damocles boven de hoofden van de oude Adel kwam te hangen. Hierdoor was een monarchie die aan hen gebonden was, wel de meest voor de hand liggende oplossing en moest er dus komen. Deze zuidelijke provincies werden al van voor de vorming van België gedomineerd door een oude Fransgezinde adel, die dan ook zijn toevlucht zocht in het Franstalige gedeelte, terwijl men vanaf het begin van de nieuwe Belgische staat het land verfranste. Een hen gebonden lid van het geslacht Saksen-Coburg-Gotha bood hen een tweesnijdend zwaard dat door zijn bindingen met meerdere Europese koningshuizen, hen veelvuldige mogelijkheden kon verzekeren, terwijl dergelijke door hen aangesteld aan hen gebonden zou zijn. Deze monarchie was voor hen het instrument om de oude machtspositie te onderhouden en te vrijwaren voor een oprukkende volksmacht. Ondanks hun goed uitgewerkte plannen, kwam Adolf Hitler roet in hun eten gooien met de uitbreiding van zijn NAZI regime in de bezette gebieden, en de sociale ontwikkelingen die hij het volk bood. Er werd naar een ander systeem uitgekeken dat uiteindelijk zou leiden tot de ontwikkelingen van CEPIC.
De destructieve macht van Europa.
De vorming van België en de keuze van de eerste koning der Belgen zal naderhand een belangrijk element in de uitbouw van een centrale Europese macht betekenen die de Europese landen en de industrie zal kunnen overheersen. Vanuit het centraal gelegen België gaat er namelijk via het nieuwe koninghuis Saksen-Coburg-Gotha een binding uit naar de verschillende adellijke huizen van west Europa, die gezien hun macht en vermogen ook de belangrijkste aandeelhouders zijn in de industrie die via kolonisatie en roof op de overzeese gebieden een snelle opmars kennen. Deze centrale macht wordt haast overal door het opkomen van republikeinen en de roep naar democratie bedreigd, waardoor adel, aristocraten en intellectuelen zich in clubs gaan verenigen, in een poging op zich tegen de opkomende macht, inmenging en invloed van de lagere burgerij te weren, en hun privileges te behouden. Adel en aristocraten die uiteraard streven naar behoudt van status en privileges, gaan zich in gesloten en geheime genootschappen zoals Bilderberggroep verenigen. In de loges en open clubs echter vinden we dan weer vooral intellectuelen, gelijkgezinden en mensen met een vergelijkbaar niveau die er elkaar treffen. Geheime genootschappen en instellingen die naar politieke macht streven, zoals Bilderberggroep, CEPIC en aanverwanten kunnen een onbekende en oncontroleerbare invloed op politiek en maatschappij uitoefenen, dit terwijl de bevolking er noch weet noch invloed op heeft, wat uiteraard een bedreiging voor de democratie is. Het is niet alleen ondenkbaar doch haast onvermijdelijk dat dergelijke machtspolen zich naar hun behoefte gaan richten en hun macht voor eigen gewin gaan inzetten, waarmee de doelstellingen der democratische machten gedwarsboomd kunnen worden. Zoals het spreekwoord zegt, Voor geld kun je de duivel doen dansen zullen zeker de Adel net zoals de meerderheid der aristocraten zich blind naar het financiële belang richten, daar men in deze rangen massaal geconfronteerd wordt met de erfelijke factoren van de Ariër en de Arische ziekte of Psychopathische Geldzucht, waar het bezitten van macht en geld onmeedogenloos wordt nagestreefd. Individueel streven gaat voor op het belang van het volk, doch wordt in vele westerse landen in de loop der laatste eeuwen ook de dood van de adel, hun titels en bezittingen.
De naoorlogse ontwikkelingen in België tonen onweerlegbaar de invloed van machten die van buiten de democratie en invloed van het volk, de politiek manipuleren, terwijl invloed en negatieve bemoeiing van de monarchie duidelijk herkenbaar en betrokken is in de ontmanteling van de vermeende democratie en de invloed van het volk.
De federale doodseskaders:
De Belgische Federale overheid gebruikt Pesten als psychologisch wapen, en heeft zo meerdere dodelijke teams, zoals deze onder minister Justitie Turtelboom bijgestaan door Melchior Wathelet en later vervangen door Maggie de Block. DE wijze waarop ze te werk gaan en systematisch alles uit de media belangstelling weten te houden spreekt boekdelen over de organisatie die er achter schuilt. Dat de minister van justitie (Melchior Wathelet CVP, Stefaan De Clerck CVP, Annemie Turtelboom CVP/VLD) hierin een cruciale rol speelt is logisch het gevolg van het feit dat men moet voorkomen dat de rechtspraak ingrijpt bij illegale praktijken dan hoge ambtenaren en mandatarissen. Dit is echter maar een luttel onderdeeltje van een geheel. Ook de voltallige regering doet aan het spel mee, of waarom dacht men dat Dutroux zo lang zijn gangen kon gaan zonder dat de slachtoffers of hun verwanten stappen konden ondernemen, en wat met de slachtoffers van de Bende van Nijvel, zijn ze vergoed of iets te weten gekomen? Beide gevallen zijn onverklaarbaar zonder een achterliggende steun of organisatie van uit de top van de maatschappij en de hoogste rangen van het land.
De ijver die christendemocratische politici aan de dag legde om medestanders van Dutroux vrij te laten (Stefaan De Clerck) of de slachting van als een genocide tussen twee etnische volkeren voor te stellen Rwanda, die door meer dan 500 jaar versmelting er niet meer kunnen zijn (Jean-Luc Dehaene) zijn wel behoorlijke doordenkertjes. Rwanda en de belangen van Europa en de Belgische aandeelhouders van de mijnexploitatie van Oost Kongo. Rwanda en Oost Kongo zijn waarschijnlijk de belangrijkste economische en financiële bevoorradingen van een voornaam deel der antidemocraten van België en Europa, en daarmee mogelijk de grootste bedreiging voor de Europese democratie, bevoorrading die met belastingsgeld via België en Europa voor oorlogen en conflicten op het terrein in stand wordt gehouden.
Indien men bedenkt dat net deze politieke fractie van aan het begin verbonden is aan de monarchie en de oude adel van het land en van in de middeleeuwen al kerk en staat als twee handen op één buik functioneerden. Of waarom parketten in dergelijke zaken niet opschieten en de bende onderzoeken telkens er doorbraak leek naar een andere onderzoeksrechter werden doorgeschoven. Het is duidelijk dat er achterliggen gezag is dat dit alles een continuïteit geeft en onderhoudt, ongeacht welke personen een plaats hierin invullen terwijl de collegialiteit alle lekken moeten voorkomen en het systeem af moeten schermen.
Het ontstaan van de Belgische Monarchie:
De onafhankelijkheid van België werd uitgeroepen in 1830 maar de monarchie werd pas in 1831 gesticht. Leopold I, prins van Saksen-Coburg-Gotha, legt de eed af op 21 juli 1831 en wordt de eerste koning der Belgen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_Congres_(België)
België is een erfelijke constitutionele monarchie. De rol en de werking van de instellingen van het land, waaronder ook de monarchie, worden geregeld door de Grondwet. « Erfelijk » betekent dat de Koninklijke functie, zoals zij in de Grondwet beschreven wordt, slechts kan worden uitgeoefend door een afstammeling van de eerste koning der Belgen, Leopold I.
De Koning, die door de Grondwet boven godsdiensten en ideologieën, boven politieke overtuigingen en debatten en boven economische belangen wordt geplaatst, is tegelijk de bewaker van de eenheid en de onafhankelijkheid van het land.
Namen uit de lijst van leden van het congres dat aan de basis stond van het congres dat de eerste Belgische bestuursorganen en de monarchie fundeerde, duiden duidelijk op leden uit de betere burgerij en oude adel.
Op 4 okt.1830 werd door een voorlopig bewind de onafhankelijkheid van België uitgeroepen. Op 3 nov.1830 kozen 30.000 bekwame kiezers de 200 leden van het Nationaal Congres. De vertegenwoordigers die werden verkozen, behoorden immers allen tot dezelfde klassen van adel en burgerij, van wie de meesten eenzelfde opvoeding in het Frans hadden genoten. Het Nationaal Congres opende zijn werkzaamheden op 10 november 1830 onder voorzitterschap van de ouderdomsdeken Jean-François Gendebien. Als voorzitter werd baron Erasme-Louis Surlet de Chokier gekozen, tot aan zijn verkiezing tot regent en tijdelijk staatshoofd. Twee ondervoorzitters werden Etienne de Gerlache en Goswin de Stassart. Tot nieuwe voorzitter, na Surlet, werd Etienne de Gerlache verkozen.
Tot slot:
Uiteindelijk kan men uit voorgaande afleiden dat de werkelijke leiding, bedreiging en verantwoordelijkheid tegen het volk en de democratie, hoogstwaarschijnlijk te vinden moet zijn in de entourage van koningshuizen, en de industriële kaste van adel en aristocraten, samen met families die van aan het ontstaan van de Belgische monarchie hierbij betrokken waren, welke hun voorzetting verzekerde onder de naam Bilderberggroep.
Wij mogen aannemen dat Bilderberggroep de hoofdverantwoordelijk is voor de systematische afbouw en sabotage van de Europese democratie, doch ook van de sabotage van ons democratisch stemrecht, waarin zij dank zij de steun van de leidingen der traditionele partijen, in vele Europese landen in slagen.
|
