Wat is het onderscheid tussen Maggie De Block en Marc Dutroux?
Het mag een domme vraag lijken, doch is het onderscheid tussen een kind vermoorden en een kind moedwillig, onwettig en zonder reden onttrekken aan de samenleving met de ouder of voogd kleiner dan velen zich realiseren. Op het vlak van leed voor de betrokkenen, is het effect minder groot dan men zou denken.
Het vermoorde kind kent geen gruwel meer, het kind dat onwettig de toegang tot ouder of pleegouder wordt ontzegd, leeft dag in dag uit met de gruwel hieraan verbonden. In beide gevallen is ook het leed der ouders niet te overzien.
Al is er een onweerlegbaar verschil, een kind vermoorden lijkt gruwelijker dan het kind onwettig en zonder reden aan de omgang en samenleving met ouders of dierbaren ontrekken. Doch het kind dat zonder reden en onwettig onttrokken wordt aan het gezin waarin het thuis hoort, leeft verder, dag in dag, uit met de gruwel van het feit zelf, het vermoorde kind echter niet.
Voor een ouder of voogd is er ook een hemelsbreed verschil. Indien een ouder of voogd constant moet leven met de wetenschap dat er een kind is dat je opvoedde en nog in leven is, doch niet bij je mag of kan komen, leef je dag in dag uit met dit besef van onmacht. Je kunt echter niets ondernemen om je telg bij te staan of te helpen, een fenomeen dat nog versterkt wordt indien die telg alleen verder moet in een vijandige omgeving, terwijl het een perfect band had met zijn ouder of voogd.
Ook emotioneel is het voor beide partijen een nimmer eindigend leed waarmee men constant geconfronteerd wordt, na een moord op een kind blijven er de nabestaande die het leed moeten verwerken, niet het slachtoffer, bij een scheiding van ouder en kind blijkt er ook het leed voor het kindslachtoffer dat verweesd achter blijft.
De ouder of pleegouder die de samenleving met een kind of pleegkind onwettig en zonder grond wordt ontzegd leeft met het immense leed, doch ook het betrokken kind moet hiermee verder, ook al heeft het geen andere banden of steunpunten meer over.
Men kan niet anders stellen dat in beide gevallen het leed monsterachtig is net zoals de daders, of het nu om een moordenaar gaat of om een politieke mandataris die de wetten negeert om opposanten te treffen of om het zij eender welke reden dan ook, de gruwel is vergelijkbaar net zoals de misdaad.
Voor Maggie De Block en Marc Dutroux is het menselijke leed dat zij zonder reden of wettiging doch bewust plegen, slechts een spel of persoonlijk amusement, en zijn zij hierin met elkaar vergelijkbaar.
Het is echter de vraag of De Block dit doet op eigen initiatief of in opdracht, gezien zij onder de bevoegdheid van Annemie Turtelboom functioneert, terwijl Turtelboom verbonden is aan de federale regering. Uiteindelijk kan ieder van ons een opdracht van zijn meerderen weigeren, zeker indien de opdracht vanuit humanitair standpunt deontologisch onaanvaardbaar is. Onze politici daar en tegen knielen bij voorkeur voor geld en niet voor de rechten en behoeften van het volk.
Het is duidelijk dat men in de federale politiek in België bereid moet zijn om over lijken te gaan om zijn doel en de premies op te strijken, terwijl de burger voor hen vaak slechts hindernissen zijn die zij kost wat kost willen overwinnen.
