Het verraad aan de democratie en de Vlaamse meerderheid was duidelijk en onweerlegbaar opzet met betrokkenheid van de Monarch, Albert II. De vorming van een regering waarin de Vlaamse meerderheid ondervertegenwoordigd werd, was een duidelijke weerspiegeling van de ondermijning van de democratie en manipulatie achter de schermen van de rechten en belangen van het volk. Hier moet het al duidelijk geweest zijn dat er op politiek vlak, dingen gebeurden die het volk of hun reëel volkgezinde politici of partijen niet mochten weten, en dus verborgen moesten blijven. Het was ruim voorspelbaar dat een dergelijk ondemocratische manoeuvre slechts uiterst moeizaam en via omkoping tot stand kon komen. Het is absoluut ondenkbaar dat er geen omkoping bij betrokken zou zijn. Alle onderhandelaars wisten vooruit dat ze een graf groeven voor de eigen politieke partij en zette bij de afronding der gesprekken een stap opzij om ander partijleden in de nieuwe regering deel te laten nemen. 

Het volksverraad was rond en de betrokken onderhandelaars waren ofwel debielen die niet inzagen dat ze het eigen graf groeven, ofwel oplichters die het volkbelang voor een buidel geld verkwanselden. Dit laatste was zeker het geval in het kader van de opgangzijnde crisis die in volle hevigheid woede, en het land dreigde te destabiliseren, wat niet anders dan een volkomen feit kon worden bij een instabiele regering, waar de meerderheid geen beduidende stem zou krijgen.

Spijtig dat oorlogswetten in vredestijd niet gelden, of moet ik zeggen, gelukkig voor de onderhandelaars der klassieke Vlaamse partijen, Wouter Beke (CD&V), die op de valreep voor de grap of voor het geld, woordbreuk pleegde en de NV-A die hij zijn woord had gegeven, plots laat vallen. Alexander De Croo (Open VLD), Bruno Tobback (sp.a), Wouter Besien (Groen) die bijsprong om de Vlamingen aan de onderhandelingstafel voldoende onderhandelaar te geven, om hiermee een minderheid der Vlaamse meerderheid voldoende vertegenwoordigers te leveren. (Kunnen jullie nog volgen?)

De doodstraf op landverraad is spijtig in vredestijd niet toepasselijk, doch zou voor deze heren een passende afstraffing, voor het volkverraad dat zij pleegden, zijn.

De vermeende westerse democratieën in Europa hebben meer oog voor het welzijn en inkomen van hun leiders en politici dan voor het duurzame welzijn van de bevolking, terwijl overal graaicultuur en corruptie schering en inslag zijn. De werkende bevolking wordt hiervoor uitgeperst als een citrusvrucht.

De extreme competitiedrang, eigen aan het egocentrische individualisme van een belangrijk deel der westerse bevolking drijft de competitie eindeloos op, terwijl bedrijven uit puur winstbejag een eindeloze concurrentiestrijd voeren, hun productiviteit hiervoor eindeloos verfijnen en automatiseren. Vooral automatisering geeft bedrijven meer armslag en maakt de industrie meer onafhankelijk van de werknemer die een redelijk loon vraagt, doch die men liever zo min mogelijk vergoed om de winsten hoog en de productkost laag te houden. Deze mallemolen wordt tot overmaat van ramp door de politiek onverantwoord opgedreven, om zo de bevolking aan voldoende tewerkstelling en inkomen te helpen. Beter inkomen en voldoende tewerkstelling betekenen uiteraard ook betere staatsinkomsten door loonlasten. Staatsinkomsten die nodig zijn om de maatschappij van sociale en maatschappelijke infrastructuren te voorzien, welke dan weer toelaten om ofwel zelf ofwel vrienden een betere vergoeding in te laten pikken. Zowel vermogen als bereidheid van het volk zijn door te lage netto lonen voor de laagste categorieën der werknemers, ruim overschreden, een fenomeen dat veelal door een tweede inkomen werd verheeld, doch bij het wegvallen van dit tweede inkomen aan de oppervlakte komt drijven, nog versterkt door extreme loonsverschillen waarbij de ene presteert voor een tiende of honderdste van het loon van de andere, terwijl ze beiden een vergelijkbare prestatie en tijdsbesteding neerzetten. Grenzen en mogelijkheden van zowel de markten als de werknemers zijn echter ruim overschreden, terwijl onverantwoorde speculaties door overheden en verantwoordelijken de economie op de helling geplaats hebben, wat een monetaire en economische crisis teweeg bracht.

We kunnen dit geheel slechts omschrijven als een debiele warboel door vooral demente gezagvoerders opgebouwd, terwijl er een Europese Unie uit de grond werd gestampt om Europa te versterken, zonder eerst een degelijke koppeling en gelijkschakeling der deelstaten te verwezenlijken.

We worden geregeerd door mensen die veelal de nodige studies met vrucht volbracht (zouden) hebben, doch hier blijkt dat studies geen waarborg zijn voor intelligentie en kunnen, doch slechts een bewijs van met vrucht gevolgde lessen en bijhorende examens, of zeg maar bewijs van kennis, niet van de nodige intelligentie om dergelijke kennis deskundig en verantwoord te gebruiken. Het westerse individualisme en het egocentrisme dat hieruit, bij gebrek aan sociaal inzicht en intelligentie, voortvloeit, steekt daarbij de kop op en brengt ons bij een degradatie die leidt naar de Arische ziekte of Psychopathische geldgier. Het is een ziekelijke geldgier die door algemene verspreiding de westerse beschaving te gronde dreigt te richten.

Dat het westen crepeert onder de lasten van corruptie en criminaliteit mag niemand verwonderen, net zo min als dat de ene werkt voor een honger loon terwijl de andere het doet voor een keizerlijke vergoeding. Het zijn echter die toestanden die onze vermeende beschaving maken tot wat een beschaving niet is of mag zijn. Het moet duidelijk zijn dat daar waar het kapitalisme bloeit de armoede troef is. Men kan niet aan iedereen gelijke rechten geven indien, men rijkdom nastreeft. Indien de ene alles voor hem wil, zal de andere met kruimels te vrede moeten zijn, waardoor uitbuiting de enige sleutel tot succes en kapitalisme genoemd kan worden.

Via massale overheidscriminaliteit, onder mom van pseudo-legale spitsvondigheid op juridisch gebied, schriftvervalsing en schaamteloze leugens, worden massa’s belastingsgelden onterecht naar private personen verplaats, doch het hoge aantal ambtenaren maakt dat dit een onvoorstelbare stroom van gelden en verlies van middelen der gemeenschappen inhoudt, waardoor de rendabiliteit van westerse landen op een dieptepunt terecht zijn gekomen. Dat Oost Azië en groeilanden het economische en monetaire roer overnemen mag niemand verwonderen, terwijl het duidelijk moet zijn dat pogingen om het tij te keren, zonder het kapitalisme aan banden te leggen, een uitzichtloze strijd of boerenbedrog is, dat onze leiders uit eigenbelang willen houden zoals het is.

Het westen is als overrijp fruit dat begint te rotten, een proces dat eens begonnen niet te stoppen is.   

22-03-2013, 09:55 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)

Geert Bourgeois gelooft niet in de staatshervormingen in het kader van de samenwerking tussen Vlamingen en Walen en wil Vlaanderen daarom naar een volle autonomie sturen naar eigen zeggen. Volle autonomie is niet hetzelfde als ontkoppeling van de federatie België, doch kan er een voorbode van zijn?

Laten we eerst het geleuter van een bende idioten die na decennia debacle en touwtrekkerij tussen Walen en Vlamingen, nog verder liggen te leuteren, over samenwerkingsakkoorden en staatshervormingen in dat kader even bekijken. België is vanaf het begin het strijdtoneel tussen Walen en Vlamingen waarbij een Franstalige minderheid tot vooraan in de vijftigerjaren de plak zwaaide en de Vlaamse eigenheid miskende.

Nee, het probleem is niet domweg de taal doch het gaat dieper dan dat.

Het Franstalige gedeelte van West Europa werd in het begin van onze tijdrekening eerst door Romeinen en daarna door Hunnen onder de voet gelopen. Daar in de oudheid de bezoekers gedurende hun verblijf, in het kader van de gastvrijheid, over beschikbare en bereidwillige vrouwen der gemeenschap mochten beschikken, was volksvermenging een onvermijdelijk gevolg hiervan. Het huidige Vlaamse land, de lage landen en de gebieden achter de Rijn kregen niet met dergelijke vermenging te doen. Invloeden zijn echter tot vandaag merkbaar in het collectieve volkskarakter dat duidelijk verschil vormt bij de meerderheid de Vlamingen die meer individueel te werk gaan en Walen die meer en duidelijk collectiever optreden.

De tweedracht in België legt vele mensen in de politiek geen windeieren, en werkt knoeierijen in de hand waarvan uiteraard politici ruim kunnen snoepen, doch wel op de kap van de bevolking uiteraard.

Iedereen die werkende hersenen in zijn hoofd heeft, zal begrijpen dat de samenwerking van Walen en Vlamingen nooit tot iets kwam en nooit tot iets kan komen, tenzij elk van hen een autonomie verwerft binnen een kader van vrijwillige overeenkomsten op die vlakken waar men voordeliger samen optreed. In dit kader kan een confederatie een degelijke oplossing bieden, doch het houdt in dat elk zijn eigen boontjes moet zien te doppen, terwijl onderlinge steun en akkoorden voor beide landsdelen belangrijke voordelen zal inhouden.

Het moet duidelijk zijn dat de klassieke politieke fracties de confederatie en Geert Bourgeois naar de hel wensen om hun eigen belangen te behouden, doch het betekend ook het verder afbouwen van de toekomst en welvaart door verdeeldheid waarvan zij moeten weten dat deze op hun manier nooit opgelost kan of zal worden. Hun bereidheid voor het volk kan men dan ook best eens in vraag gaan stellen, doch politici en hun strijd voor het eigen inkomen produceerde de Europese Unie die slechts geld verslind, massa’s voor hen opbrengt en de bevolking en deelstaten op de rand van het failliet bracht.

Bij de aanvallen op NV-A en Geert Bourgeois rijst de vraag of men nu niet tracht een revanche te nemen op het feit dat NV-A zwaar scoort met het ACW debacle. Daar staat tegenover dat de klassieke partijen zich al langer hoe meer belachelijk en kleingeestig opstellen en met kleuterschool politiek bezig zijn.   

20-03-2013, 21:02 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)

De ACW debacle verraadde het feit dat overheden en regering in onderling overleg wetten misbruiken om de bevolking te benadelen en te bestelen. Een fenomeen terwijl zij hun handelswijze verschoonde door te verwijzen naar het feit dat alles binnen het wettelijke kader gebeurde, en er dus niemand legaal verantwoordelijk gesteld of vervolgd kan worden.

Wetgevingen moeten dringend en verplicht door de juridische machten geïnterpelleerd worden naar de zin en intenties van de wetgever in der maten dat willekeur en misbruiken veroordeeld worden, met prioriteit naar de zwakste van de maatschappij.

Onze maatschappij en haar wetgevers moeten de inzetbereidheid beter naar kunnen en inzet belonen en betere rechten waarborgen terwijl gebrek aan inzet naar kunnen, beter ontmoedig en in rechten naar het minimale beperkt moet worden, om het gebrek aan bereidheid en solidariteit in de maatschappij een banden te leggen.

Er is ook dringende nood aan herschikking van rechten van niet inwonende of niet ingeboren burgers of bezoekers. Men kan of mag gezien de logica en deontologie bekeken geen gelijke rechten geven aan hen die geen deelname door inzet in de gemeenschap maatschappij bieden, en dus geen verplichtingen naar de gemeenschap invullen. Voor zover het de eigen bevolking betreft zitten we vast aan de sociale zorgverlening die door de gemeenschap wordt gedragen voor de eigen bevolking, en steunt op de bijdrage en solidariteit van de bevolking binnen de gemeenschap, een systeem dat trouwen onder de meeste volkeren een norm is.

De Europese betuttelende wetgeving naar Europese maartstaven overstijgen echter de rechten van de bevolking die zij door bijdragen opbouwde, waardoor degene die geen deelname aan de maatschappij rechten krijgen zonder verplichtingen, een fenomeen dat terecht op verzet stuit van de gedupeerden die hun hele leven bijdroegen om dan te horen dat er van hun bijdragen door slechts beheer niets overblijft en zij langer zullen moeten werken om een verdiend pensioen te genieten.

Europa blijkt daarmee structureel een miskleun die door onverantwoorde ingrepen de rechten van de burgers die naar deontologie rechten zouden moeten hebben, negeert en de eigendommen van die burgers, namelijk hun bijdragen verkwanselen.

Ondanks de wetgeving en het feit dat alle Belgen gelijk zouden zijn voor de wet, is dit slechts theoretisch, doch in de praktijk door de federale overheid zelf gesaboteerd naar eigen behoefte.

Een der belangrijkste euvels is daardoor de straffeloosheid van mandatarissen, die door willekeur en misbruik hun verplichtingen negeren. Men schaadt hiermee niet alleen de bevolking en hun rechten veelal om eigen gewin of in het kader van het bevoorrechten van politieke vrienden en het verlenen van hand en spandiensten als vriendendienst of wederdienst.

Collegialiteit zoals die in België bij de overheden wordt gehanteerd en gepromoveerd, verspreidt misbruik als een kanker over de totale ambtenarij, en creëren anarchie en criminaliteit die de totale gemeenschap destabiliseren en hypothekeren. Een neerwaartse spiraal waar de klassieke partijen niets tegen kunnen doen zonder zich zelf op het schavot te plaatsen.

Verwachten dat de bestaande politieke regeringsfracties van de federale overheid onder druk van de bevolking of oppositie, maatregelen zullen nemen is onnodig, ze zullen hooguit maatregelen aangeven doch nooit doorvoeren, daar het zou uitdraaien op het strafbaar stellen van medestanders en de eigen top. Doch er is meer, er zouden grootscheepse speurtochten uit voort kunnen vloeien, waardoor alle vuil van achter de coulissen onder de aandacht van het publiek zou komen, terwijl het er meer en meer op lijkt dat dit alsnog door de oppositie aan het rollen gebracht zal worden.

18-03-2013, 16:40 Geschreven door hendrik Leenders  
Reageren (0)