De leuze klinkt goed en de veranderingen moeten er komen, zowel financieel als economisch, doch wat zijn we er mee indien onze rechten constant worden ondermijnd, overheden of machthebbers niet gebonden zijn aan wetten en overeenkomsten en de rechtspraak constant saboteren.
We leven in een land waar de enkeling geen stem en geen recht heeft, en waar aangesproken verantwoordelijken de doofstomme spelen.
Naar een nieuw initiatief zouden pleegouders in de toekomst meer rechten krijgen, doch het pleegkind dat onder wettelijke voogdij opgroeit in een Belgisch gezin, krijgt niet het recht bij dit gezin te blijven, indien het gezin door omstandigheden terug naar België keert, ondanks het recht om humanitaire reden en de wet die dit toelaat.
Waar blijven de rechten van het kind om bij het gezin te blijven waarin het opgroeide, en waartoe het door wettelijke adoptie of voogdij behoort. Een recht dat principieel ondeelbaar zou moeten zijn tot aan een eventueel huwelijk.
De nieuwe regering is gestart met leden van de oude regering, en degenen die verantwoordelijk waren voor de chaos bij vreemdelingenzaken en in de rechtspraak, dus kan men op twee vingers tellen wat er van veranderingen op dat terrein zal rechtgezet worden, of wat men kan veranderen zonder deze regeringsleden tegen de schenen te schoppen en in het verweer te duwen.
Dat het verzet niet alleen collectief is, doch duidelijk door de oude verworpen machten georkestreerd, hoeft geen betoog noch twijfel.
Het is algemeen geweten dat de Bilderberggroep sinds zijn oprichting na WO II door de oude adel en gevestigde aristocratische families, die door opkomende democratie en het volk aan de kant geschoven werden, via hun leden streven naar het behoudt van hun ongecontroleerde macht en statuut boven de wet en het volk.
Bilderberggroep is als een virus dat zich heeft verspreid en woekert over de westerse geïndustrialiseerde landen. Vooral in Europa waar de Bilderberggroep werd fundeert, weet men de macht over het continent via de Europese Unie te verzekeren, terwijl het voorgehouden doel, de vrede en samenwerking binnen Europa nooit echt beoogd werd en slechts als drogreden werd aangevoerd, voor zover dit niet in hun kraam paste.
Men heeft nooit de werkelijke eenheid van Europa in het kader van de belangen van de bevolking beoogd, en deze mogelijk zelfs opzettelijk terzijde geschoven, waardoor Europa vandaag een lappendeken is dat zowel in kleur als materie verschild en onmogelijk tot een spontaan geheel kan komen of evolueren.
De Europese Unie bood wel een omkadering waarin de Bilderberggroep eigen vazallen aan de macht kon brengen en met extreme lonen kon binden. Een verklaring die tot gevolg heeft dat de bevolking in vele Europese lidstaten de Unie duidelijk af wijzen, gesteund door rechtse en meer volksgerichte partijen.
De Europese Unie heeft nochtans als koepel zijn nut en kan men de stap vooruit noemen indien men de Unie herleidt tot wat de Unie zou moeten zijn, namelijk een koepel voor samenwerking van democratische entiteiten, waarin elke entiteit de eigen interne normen kan bepalen, voor zover dat zij de samenwerking met andere leden der Unie er niet mee storen.
Noch een deelstaat, noch Europa kunnen er op vooruit gaan zonder de steun van het volk, en de steun van het volk kan men niet waarborgen zolang de bevolking geen waarborgen heeft op de rechten die het theoretisch zou hebben. Wantoestanden in deelstaten betreffende recht en rechtspraak brengen beroering en onvrede bij de massa, en zijn als een besmetting die niet bestreden of behandeld wordt en zich verder uitbreidt.
België en het N-VA plan dat stukjes bij beetjes onder invloed van massaal gemobiliseerde oppositie en aan hen gebonden vakbonden gesaboteerd wordt, en waarbij alle middelen en geweld ingezet worden, om de geplande veranderingen en democratie te ondermijnen en teniet te doen, net zoals de impact ervan voor de man in de straat.
Vooral desinformatie en lastercampagnes moeten vandaag net zoals voor de Belgische verkiezingen van in het voorjaar 2014 de N-VA zoveel mogelijk schaden, en alle herstel verhinderen. Het volk mag geen stem hebben en democratie mag geen doorbraak kennen, terwijl wetten slechts dode letters in een omvangrijk boek mogen zijn, slechts toepasselijk om opposanten te schaden en machthebbers te beschermen.
Het is echter de vraag of N-VA bereid is, effectief een andere koers uit te zetten en het volk aan zet wil laten. Politiek en democratie worden in onze complexe westerse wereld aan hen overgelaten die populair uit de hoek komen, en waarvan vele zich ernstig met politiek inlaten, vaak echter tot daar waar het geld begint te rollen en liefst hun kant op.
Eens er een regering gevormd is, sluiten hun rangen zich en treedt het systeem van onderlinge collegialiteit weer in werking. Zij moeten per slot met elkaar overeenkomen om iets te bereiken en zijn dus aan elkaar gebonden, dus staat de enkeling machteloos aan de kant.
De tweede handicap is deze der populariteit, waardoor de harde roeper vooraan komt te staan, doch het is dan de vraag of de persoon ook tot organisatie, planning en bestuur in staat is, iets wat door populariteit niet gewaarborgd wordt, en waardoor al vele regeringen een catastrofe voor de gemeenschap nalieten.
Voor N-VA mogen we juichen bij de herverkiezing van Bart De Wever, hij biedt namelijk de persoon die een combinatie is van strategie, organisatie en populariteit en niet uit een milieu stamt dat gebonden is aan de oude machten van onze maatschappij, en hopelijk het bij deze functies houdt zodat hij niet zwicht onder overlast, en optimaal voor de partij en het land op de achtergrond blijft functioneren. De vraag dringt zich op of N-VA nog stand kan houden zonder de Wever, doch iedereen is vervangbaar, alleen is populariteit die men nodig heeft om verkozen te worden geen waarborg voor bekwaamheid, terwijl onze democratie geen verplichte ondersteuning kent van neutrale en vast benoemde kaders die hun benoeming steunt op bekwaamheid in de materie die ze moeten beheren.
|
