Dag drie en 3 items worden aangepakt. Als eerste worden de remklauwen van het onderstel gehaald en zodanig opgehangen dat er geen spanning op de remleiding staat. Vervolgens gaan we de strijd aan met het koppelstuk tussen boite en transaxale al is het meer een strijd met de rubberen hoes die over het koppelstuk zit. Deze is zo stevig dat ze zelfs als alternatief voor geboortebeperking in aanmerking komt. Ik besluit om ze stuk te snijden, noch kracht nog nadenken kregen er voldoende beweging in. Als laatste halen we de 12 bouten die de steekassen aan de boite koppelen, los. Een breekijzer blokkeert het wiel zodat ik niet telkens over en weer moet lopen naar de handrem. Het gaat vlot maar mijn arm en schouder luiden tegen het eind van de dag toch enig protest, te veel power gebruikt denk ik. We naderen stilaan het moment van de waarheid.
Vandaag ben ik er in geslaagd , niet zonder moeite weliswaar, om de bouten een forfait-score toe te dienen. Een lange inbus van 8 die ik met een hamer "aangebracht" heb zorgt er voor dat de 1-0 al na 5 minuten op het bord stond. De overige 4 doelpunten kosten meer moeite aangezien de bouten minder bereikbaar zijn. Wat ook opvalt is dat de bouten soms een 17 zijn, dan weer een 16, ook een 14 zit er tussen. Doe daar de klompen roest bij die ze vertonen en het is duidelijk dat de bouten uit een "ik heb hier nog een aldi boutenpotteke" komen. Desalniettemin "De uitlaat is er uit".
Krokus is voor velen een reden om zich, met wisselend succes, op glad ijs te begeven. Voor mij is het dit jaar hét moment om de versnellingsbak te demonteren. Nadat de shark naar een nieuwe locatie verhuist werd, is het materiaal aan de beurt. De Thulebox die bij krokusvakantiegeprepareerde wagens schijnt te horen laat ik toch maar achterwege. Na het inrichten van de garage gaat de shark op blokken. Ik kan ondertussen niet meer bijhouden hoe vaak ik dat klusje reeds geklaard heb. Ik denk dat deze klus de grootste tot nu toe gaat zijn waarbij veel bouten en moeren van onder de wagen gaan komen. Ik had het er nog over met Gerben van de VOF De Loods, zolang het meezit met de bouten gaat het best vooruit maar als je tegenslag hebt ben je zo een halve dag kwijt. Bout nr.7 (zeven!) en het is van dat. De bouten van de schokdempers zijn easy going maar de zevende bout is die van de link tussen de transaxale as en de boite. Door de kleine opening is de inbus nauwelijks bereikbaar en uiteraard is de inbus rond gemaakt. Over de vorige restaurateur of garagist gaan we niet meer uitweiden, we komen anders plaats tekort en bij deze klus komen er dan ongetwijfeld nog wat pagina's bij. Aangezien het zondag is kan ik geen materiaal gaan kopen en besluit ik de uitlaat maar te demonteren. De kwaliteit en lengte van de bouten op de eerste flens zijn bedenkelijk maar ze komen vlot los en al snel heb ik de einddemper los. Er is duidelijk niet op een gram meer of minder Rutex gekeken. Ik verwacht dat alles wat er verder onderuit gaat komen min of meer hetzelfde beeld zal geven. We zullen de stalen borstel en RX verf ook maar verhuizen. De bouten op de volgende flens zijn er, net als de flensen zelf, nog slechter aan toe. Ik krijg geen beweging in deze roestkoek en richt mijn aandacht dan maar op de batterijhouder. Deze komt best vlot los maar is niet met gewone bouten vast gezet door de vorige prutser, een draadstang met moer moet een zelfgemaakte bout voorstellen.
We hebben de TC doorstaan maar lang kunnen we niet genieten van een shark zonder vijfde versnelling. Het anders afstellen van de rear coupler heeft geen vijfde versnelling opgeleverd. Als na een kort ritje de shark wel heel rare geluiden begint te maken is het duidelijk dat een bakrevisie aan de orde is.
Het kiezen van een revisie-bedrijf zal geen eenvoudige taak zijn. Bij het verliezen van mijn achteruit was er geen enkele "specialist" die aan de, goedkope, bussen in de coupler heeft gedacht, dus mijn vertrouwen in de "specialisten" is niet erg groot. Gelukkig is er nog een bedrijf dat ik toen niet gecontacteerd had: VOF De Loods in Den Dolder. De filosofie van het bedrijf bevalt me wel. Ze bieden dagebesteding aan, aan de volgende doelgroepen: -autisme, chronisch ziek, moeilijk lerend, niet-aangeboren hersenletsel, psychische beperking, verstandelijke beperking. Deze mensen krijgen dus de kans aan een Porsche te sleutelen en daar wil ik mijn shark gerust voor ter beschikking stellen. Na een eerste mailtje blijkt dat ze ook bakrevisies doen en dat het voor hen geen probleem is dat ik de bak er zelf onderuit haal. Een dag later krijg ik echter een mailtje terug dat ze de shark toch graag mét boite onder willen zien teneinde een duidelijke analyse te kunnen maken, er is namelijk een kans dat het geluid niet uit de boite komt. Het feit dat ze meedenken doet mijn vertrouwen in het bedrijf enkel toenemen. Na nog een paar mailtjes en het regelen van een trailer en een chauffeur (een speciale vermelding voor José en trailerverhuur Percon http://www.percon-verhuur.be is hier op z'n plaats) maak ik een afspraak op 06/02 om de shark aan te bieden. Twee dagen voor de lange rit wil het Belgische landschap zichzelf een Oostenrijks tintje aanmeten maar dat zal me niet tegenhouden. Donderdagavond wordt de shark reeds op de trailer gezet zodat we vrijdagochtend om 06.00 uur de 132km lange reis kunnen aanvatten. Door het vroege vertrek hebben we nauwelijks last van het verkeer en komen we "ongeschonden" aan bij VOF De Loods. De koffie staat klaar op deze koude winterochtend en na een opwarmertje gaat de shark de brug op. Uit de analyse blijkt dat ik best de hele aandrijflijn een revisie geef. De koppeling heeft zijn beste tijd gehad en het geluid zou wel is uit de transaxale as kunnen komen. Het ontbreken van een vijfde versnelling is duidelijk een probleem in de bak. Ondanks de vele "gebreken" die uit de analyse naar boven komen vertrek ik toch met een goed gevoel bij VOF De Loods. Ik kan nu de hele drijflijn in 1 keer aanpakken en heb daar bovendien de juiste "partner" voor gevonden. Na de rit terug, wordt de shark meteen in een andere garage dan de mijne gestald daar de ruimte in mijn garage te beperkt is voor de bakdemontage. In de week van 16/02 zal ik de bak onder de shark uit halen maar eerst gaan we nog wat research doen en bovenal een bakste Stella in de nieuwe locatie neerpoten.
Maar ik heb er bijna redenen voor :D Vandaag mag ik de remleiding oppikken en uiteraard laat ik ze niet "koud" worden alvorens ze terug te plaatsen. Op een beetje gepruts bij de schroef op de hoofdremcilinder na, an easy job. De "vacuüm bleeder" maakt het ontluchten van de remleidingen ook easy going. De master van de koppeling ontlucht ik nog steeds volgens het "reverse bleeding" principe, maar ipv. een verbinding te maken met de linker remklauw en te ontluchten via de rem, demonteer ik de "slave" van de koppeling en maak hier manueel een pompende beweging mee. Guess what.!Super gemakkelijk, geen ontploffende leidingen en geen gemors met remvloeistof maar bovenal een prima resultaat. Den ambriage pakt zoals mayonaise schijnt te pakken. We kunnen bollen als we de TC doorstaan met een "droge koplamp" :D Het afstellen van de rear coupler moet een vijfde versnelling opleveren, maar das voor later. Den bak Stella is leeg; technisch werkloos noemt men dat.
Sometimes the reason is you are stupid and make bad decisions. Het laten zitten van de clutch master ondanks mijn twijfels was zo een "foute" beslissing. Op de Lizzytrip van 08/11 bleek de shark al wat stroef te schakelen. Een paar weken later maak ik door het stroeve schakelen een schaklefoutje en sindsdien heb ik geen 5e versnelling meer. Waarschijnlijk is het koppelstuk op de boite los gekomen, niet al te moeilijk op te lossen boven een smeerput, maar ik besluit om eerst de clutch master te vervangen. De rotste klus zoals uit vorige blogpost al bleek. Helaas heb ik de tegenslag dat de helpende handen "a la minute" afhaken waardoor ik het maar in mijn eentje ga proberen. Het demonteren gaat uiteraard vlot. Ik weet dat indien ik de clutch master in het gat krijg, deze wel zal blijven hangen en ik hem dan provisorisch met 1 schroef kan vastzetten. Het probleem is de master gedraaid krijgen zodat ook de tweede schroef op z'n plek kan. Ik voorzie een griptang van wat tape en hoop daarmee de master te kunnen draaien. Dat lukt met veel kracht maar net niet ver genoeg. Na een paar pogingen heb ik een meevaller, de master "kantelt" nog een beetje naar voor waardoor hij als vanzelf op z'n plek kan draaien. Snel schroef ik de linkerzijde vast. Het is nu enkel nog een kwestie van de master van de bouten te voorzien met de bussen en afdekplaat. Nadat ik de rechterschroef vast heb gezet haal ik de linker weer los en kan dan de bus en plaat er op zetten. Voor het losmaken van de rechterschroef moet ik de master weer "handmatig" op z'n plek houden maar ook dit geeft geen problemen. Al snel zit het ding op z'n plek en met behulp van een kinkt spraytje kan de stofhoes als afsluiter op z'n plek. Het opnieuw monteren van de hoofdremcilinder is, nu ik het voor de derde keer doe, een snelle makkelijke klus op de laatste remleiding na. Hoe kan het ook anders, there's one in every crowd. De draad van de nippel is versleten en er zit niets anders op dan voor een nieuwe leiding te gaan. In afwachting van de leiding open ik de koplamp maar. Vocht in de koplamp was een logische reden om de wagen af te keuren bij deTC. Een haardroger en droog weer bij de herkeuring moeten dit probleem verhelpen. Ik besluit de dag met m'n eerste selfie ooit.
Het ontluchten van de remmen gaat zeer vlot met de aangeschafte vacuüm ontluchter. Aan het reverse bleeden heb ik ook vorige keer geen beste herinneringen overgehouden en dat zal vandaag niet anders zijn. Na een paar keer pompen door de pomphulp, kom ik onder de wagen uit om begroet te worden met een droge knal. De rubberen slang van het reservoir naar de clutch master is ontploft/gescheurd. Voor mij het sein om er definitief de brui aan te geven. De clutch master is het meest onbereikbare stuk op een shark. Als het aan mij ligt gaan we voor de body off. Voor het eerst heb ik het echt gehad. Mij inspanningen lijden schijnbaar tot niets. Een nachtje rust brengt me tot bedaren. Er zijn voldoende redenen om toch nog even door te zetten. (daarover in toekomstige posts meer) Ik besluit eerst de tanksbescherming af te werken en terug te plaatsen, ik was vergeten ze van strips te voorzien om contact tussen het metaal van de bescherming en de kunststof van de tank vermijden. De bouten bieden lichte weerstand door hun, hoe kan het ook anders, moeilijke bereikbaarheid maar al snel ziet het resultaat er goed uit. Alvorens mijn tanden in de clutch master te zetten plaats ik nog 2 vergeten pompjes van de motorsteun terug. Ook dit loopt vlot en dan is het tijd voor de do or die job. Na het verwijderen van de hoofdremcillinder is het duidelijk hoe verborgen de clutch master wel zit. Slechts een klein stukje is zichtbaar onder de brake booster. In de voetruimte van de bestuurder zitten de bouten die de master op z'n plaats houden, alsook de verbinding tussen master en pedaal. Na het lospeuteren van de clips en de twee bouten, valt de cilinder gewoon uit z'n plek. Een kleine moeite om te verwijderen maar het terug plaatsen dient blind te gebeuren. De master ziet er niet super uit maar werkt naar behoren en ik besluit dus enkel de gescheurde leiding te vervangen. Op vrijdag waag ik een eerste poging om de master terug te plaatsen. We krijgen het ding , met hulp, wonderwel op z'n plek en slagen er zelfs in de twee bouten vast te zetten. Deze moeten echter terug los om er de afstandsbussen tussen te zetten en bij een tweede poging slagen we er niet in de master terug op z'n plek te krijgen. Zaterdag wagen we een nieuwe poging nadat ik langere bouten gaan halen ben. Met de langere bouten moet het vastzetten niet meer blind gebeuren. Mijn idee werpt z'n vruchten af. Relatief snel staat de master terug op z'n plek. Het terug plaatsen van de hoofdremcillinder is geen pretje maar in vergelijking met de master valt het best mee. In de late namiddag kunnen we eindelijk beginnen ontluchten. De remmen gaan uiteraard probleemloos, enkel het reverse bleeden baart me zorgen maar ook dat lukt ditmaal. Al is het maar net. Het is al donker als de wagen terug op "z'n poten" staat en we blokske rond kunnen. Na de testrit ben ik niet 100% tevreden van het hydraulische gebeuren maar we kunnen bollen. Verbeteringen staan er in de loop van de winter nog op het programma maar eerst maar is wat ritjes maken. Eindelijk .
Bij een punchline hoort vaak een een drumroffeltje, de obligate "tsjakka boem". De shark is nog niet helemaal klaar maar ik heb een nieuwe koppelingsleiding kunnen laten maken (origineel is niet meer te krijgen) en heb het op z'n onbereikbare plaats kunnen vastschroeven. Ta-ta Ta-ta Ta-ta Ta-ta Ta-ta Pam Pam , een drumfill van dit kaliber is hier beter op z'n plaats (voor de kenners het betreft de onvergetelijke drumfill van Phil Collins' "In the air tonight. misschien wel de drumfill aller tijden al mag de manier waarop Bonham invalt in "Stairway to heaven" er ook zijn, Bonham had een patent op magistrale fill's trouwen, al mogen we hier de jammerlijk verongelukte Cozy Powell niet vergeten die op 9'40" in "catch the rainbow" op het "Rainbow on stage" album een staaltje van zijn kunnen laat zien. Blijven stukjes op een plaat waar een mens telkens op zit te wachten, maar we wijken af.)
Alhoewel, ook op de shark is het nog even wachten.
Ik heb me een vacuüm tester/ontluchter aangeschaft aangezien ik de koppeling opnieuw moet ontluchten en dan meteen de remvloeistof maar is ga verversen met Ate racing blue. Het ontluchten van de remleidingen gaat vlot maar de koppeling zal ik, zoals ik had verwacht, moeten reverse bleeden. Een pomper van dienst is reeds gecontacteerd en als het voor één keer is zou willen meezitten dan kunnen we donderdag naar de TC.
De dag begint met de brug van de motor te halen. De motor die nu terug volledig zichtbaar is, werd niet echt meer gedragen door de brug maar het is toch een "feestelijk" moment. Na het plaatsen van een nieuw oliefilter en een eerste vloek bij het terug plaatsen van de druksensor wordt de panrevisie, mijn ambitieuste project aan de shark tot nu toe, afgerond met een nieuwe olievulling. Na een lekcontrole plaats ik de starter terug en een simpele twist van de contactsleutel brengt de goddelijke sound van de V8 tot leven. Victory! De revisie van de tankcover wordt tot een goed einde gebracht met een laagje RX10. We're cruising now. Ik had een beetje m'n twijfels over het schakelgedrag van de shark en heb een revisiesetje gekocht voor de slavecilinder van de koppeling. Enkel de bout van de leiding moet losgedraaid worden om de cilinder vrij te krijgen voor revisie. Deze blijkt probleemloos los te komen maar de leiding heeft besloten mee te draaien en dus af te breken .De technische controle die ik op maandag voorzien had kan ik op m'n buik schrijven. Na even, net genoeg te bekoelen, ga ik aan de slag om alvast de andere kant van de leiding, die overigens onbereikbaar is, te demonteren dmv. een sleutel waaraan een lange sleutel getaped heb. Na alweer 30 min.gesakker is het onding eruit. Ik koel mijn woede op de leiding, de schade aan leiding en hamer spreekt voor zich. De uitgesproken vocabulaire laat ik best achterwege.
Bij het laatste bezoek aan de technische controle was er een opmerking ivm. de ophanging van de benzinetank. De tank wordt niet echt gedragen door deze pan maar is eerder een soort "cover". De opmerking was uiteraard terecht maar de pan is roestiger dan gedacht ,om het zacht uit te drukken.. Helaas zijn deze pannen zeldzaam en zelfs een tweevoudig bezoek aan een tweedehandsonderdelenleverancier levert geen waardig alternatief op. In de VS kan ik ze nog bestellen maar ik zie op tegen het wachten. Op de terugweg van de "no go pan" heb ik echter een ingeving. De ophanging op zich is nog stevig genoeg, het is vooral het stuk dat de benzineleiding afschermt dat verroest is. Ik besluit mijn kans te wagen met glasvezelvlies. Ik heb er nog nooit mee gewerkt maar ik hoop dat de roestige delen nog voldoende aanwezig zijn om als mal te dienen voor het vormen van de polyester. Ik leg eerst een laag aan de binnenkant en na het drogen opnieuw één aan de buitenkant. Dit keer verbaas ik mezelf . Ik slaag er wonderwel in een mooie plastic schelp rond het ijzer te vormen. Na het geheel nog een beetje bij te plamuren gaat de basis RX erop. Morgen de zwarte RX10 aanbrengen. Ik kan niet wachten om het resultaat te zien eerlijk gezegd.
Na 7 uur sleutelen voel ik mijn armen niet meer maar de dwarsbalk zit waar hij moet zitten en als ik de schroeven van mijn "homemade" motorbrug loszet, lijkt hij z'n job naar behoren te doen. De laatste krachten werden gebruikt om het stuurhuis ook meteen terug te monteren. Mijn armen deden te zeer om de startmotor en motorvering nog op hun plek te zetten. De slavecylinder van de koppeling ga ik nog reviseren dus die is nog niet gemonteerd net als de torsiestang die ik liever nog even uit de weg laat. Oh yes, we can!
Dit blogbericht zal de geschiedenis ingaan als post 928 op PF.BE, uiteraard moet daar op gedronken worden. 30 bouten zijn het om de pan te plaatsen en lekvrij te krijgen. De 30 bouten staan vast en de pakking zit er tussen. Of 't niet lekt zal duidelijk worden als we rond zijn, maar daar zit de dwarsbalk nog tussen. Hopelijk zit die niet dwars :D
De afgelopen week werd er duchtig verder geverfd. Of we alles terug onder de shark krijgen zonder er terug krassen op te helpen is nog maar de vraag, maar het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. Vandaag werden er wat kilometers afgemaald teneinde diverse onderdelen te halen. Middelburg was de eerste bestemming van de dag. Daar werd een tweedehands olielevel sensor opgehaald. Op de foto is duidelijk te zien dat er wat dingen ontbreken op de oude. De rubberen ring heb ik weer gevonden in m'n karterpan maar de ijzeren ring uit het midden van die rubberen ring, en het ijzeren ringetje erbovenop zaten niet in de karterpan, vreemd . Volgende stop was OPC Antwerpen waar ik verschillende bestelde onderdelen kon oppikken. Toch was Sinterklaas niet vroeg dit jaar want ze waren niet gratis :D De laatste passage was bij de lasser. Mijn karterpan is, alvast aan de stop, weer oliedicht. Dit weekend start de wederopbouw. Ik vrees daarbij vooral het terug op z'n plek krijgen van de dwarsbalk, toch staat de Stella klaar om succes te vieren.
