Traag maar gestaag, zo kan je 't samenvatten. Ik ga niet snel maar probeer alles weldoordacht te doen. Ik haal 8 bouten los vandaag. Eerst twee bouten van de stabilisatorstang naar de lower control arm. Vervolgens twee van de silent blocs en twee van de transmissie steun naar het frame. Als laatste de moeilijkste, de excentrische bouten van de control arm. De ketting om de transmissie mee te dragen kondigt grote werken aan. Domani!
Dag drie en 3 items worden aangepakt. Als eerste worden de remklauwen van het onderstel gehaald en zodanig opgehangen dat er geen spanning op de remleiding staat. Vervolgens gaan we de strijd aan met het koppelstuk tussen boite en transaxale al is het meer een strijd met de rubberen hoes die over het koppelstuk zit. Deze is zo stevig dat ze zelfs als alternatief voor geboortebeperking in aanmerking komt. Ik besluit om ze stuk te snijden, noch kracht nog nadenken kregen er voldoende beweging in. Als laatste halen we de 12 bouten die de steekassen aan de boite koppelen, los. Een breekijzer blokkeert het wiel zodat ik niet telkens over en weer moet lopen naar de handrem. Het gaat vlot maar mijn arm en schouder luiden tegen het eind van de dag toch enig protest, te veel power gebruikt denk ik. We naderen stilaan het moment van de waarheid.
Vandaag ben ik er in geslaagd , niet zonder moeite weliswaar, om de bouten een forfait-score toe te dienen. Een lange inbus van 8 die ik met een hamer "aangebracht" heb zorgt er voor dat de 1-0 al na 5 minuten op het bord stond. De overige 4 doelpunten kosten meer moeite aangezien de bouten minder bereikbaar zijn. Wat ook opvalt is dat de bouten soms een 17 zijn, dan weer een 16, ook een 14 zit er tussen. Doe daar de klompen roest bij die ze vertonen en het is duidelijk dat de bouten uit een "ik heb hier nog een aldi boutenpotteke" komen. Desalniettemin "De uitlaat is er uit".
