Het ontluchten van de remmen gaat zeer vlot met de aangeschafte vacuüm ontluchter. Aan het reverse bleeden heb ik ook vorige keer geen beste herinneringen overgehouden en dat zal vandaag niet anders zijn. Na een paar keer pompen door de pomphulp, kom ik onder de wagen uit om begroet te worden met een droge knal. De rubberen slang van het reservoir naar de clutch master is ontploft/gescheurd. Voor mij het sein om er definitief de brui aan te geven. De clutch master is het meest onbereikbare stuk op een shark. Als het aan mij ligt gaan we voor de body off. Voor het eerst heb ik het echt gehad. Mij inspanningen lijden schijnbaar tot niets. Een nachtje rust brengt me tot bedaren. Er zijn voldoende redenen om toch nog even door te zetten. (daarover in toekomstige posts meer) Ik besluit eerst de tanksbescherming af te werken en terug te plaatsen, ik was vergeten ze van strips te voorzien om contact tussen het metaal van de bescherming en de kunststof van de tank vermijden. De bouten bieden lichte weerstand door hun, hoe kan het ook anders, moeilijke bereikbaarheid maar al snel ziet het resultaat er goed uit. Alvorens mijn tanden in de clutch master te zetten plaats ik nog 2 vergeten pompjes van de motorsteun terug. Ook dit loopt vlot en dan is het tijd voor de do or die job. Na het verwijderen van de hoofdremcillinder is het duidelijk hoe verborgen de clutch master wel zit. Slechts een klein stukje is zichtbaar onder de brake booster. In de voetruimte van de bestuurder zitten de bouten die de master op z'n plaats houden, alsook de verbinding tussen master en pedaal. Na het lospeuteren van de clips en de twee bouten, valt de cilinder gewoon uit z'n plek. Een kleine moeite om te verwijderen maar het terug plaatsen dient blind te gebeuren. De master ziet er niet super uit maar werkt naar behoren en ik besluit dus enkel de gescheurde leiding te vervangen. Op vrijdag waag ik een eerste poging om de master terug te plaatsen. We krijgen het ding , met hulp, wonderwel op z'n plek en slagen er zelfs in de twee bouten vast te zetten. Deze moeten echter terug los om er de afstandsbussen tussen te zetten en bij een tweede poging slagen we er niet in de master terug op z'n plek te krijgen. Zaterdag wagen we een nieuwe poging nadat ik langere bouten gaan halen ben. Met de langere bouten moet het vastzetten niet meer blind gebeuren. Mijn idee werpt z'n vruchten af. Relatief snel staat de master terug op z'n plek. Het terug plaatsen van de hoofdremcillinder is geen pretje maar in vergelijking met de master valt het best mee. In de late namiddag kunnen we eindelijk beginnen ontluchten. De remmen gaan uiteraard probleemloos, enkel het reverse bleeden baart me zorgen maar ook dat lukt ditmaal. Al is het maar net. Het is al donker als de wagen terug op "z'n poten" staat en we blokske rond kunnen. Na de testrit ben ik niet 100% tevreden van het hydraulische gebeuren maar we kunnen bollen. Verbeteringen staan er in de loop van de winter nog op het programma maar eerst maar is wat ritjes maken. Eindelijk .
