Hij is thuis, maar niet zonder slag of stoot. Het relaas van een bewogen dag:

Deze ochtend gaat de wekker om 06uur, om 07uur staat mijn lift naar Antwerpen Centraal namelijk voor de deur. Ik had geen privé-chauffeur kunnen regelen maar VOF De Loods ligt op een kleine kilometer van het station Den Dolder, ook de reisduur van iets meer dan 2 uur lijkt niet onoverkomelijk. Ik moet overstappen in Rotterdam en Utrecht en heb daar telkens een minuut of 7 voor, gezien de stiptheid der treinen scherp, maar we zien wel, het is tenslotte voor een goed doel. De trein komt met 5 minuten vertraging in Rotterdam aan, met een tussensprintje spring ik in de trein naar Utrecht op het moment dat de conductrice op de fluit blaast. In Utrecht heb ik iets meer tijd en eigenlijk haal ik Den Dolder best vlot. Na even de juiste richting zoeken stap ik de Loods binnen net voor de regen. De ontvangst is zoals steeds aangenaam en met een bakje koffie overlopen we de gebeurde werken en resultaten. Kees vraagt alvorens ik vertrek om even blokje om te doen met de wagen en dan terug langs te rijden of alles naar wens is. Na een kort toertje is het dat zeker al is het contact van de kilometerteller wat nukkig maar dat is in 1,2,3 verholpen...Tijd voor de rit naar huis.

Na de shark van voldoende vocht te hebben voorzien draai ik de autostrade op. De nieuwe billsteins zijn duidelijk wat harder en geven iets meer de rolgeluiden van mijn iets te oude banden door maar ze bevallen me absoluut. De shortshifter is absoluut “short” maar het went best snel en na de revisie is het schakelen strak en precies. Met een gevoel van tevredenheid maal ik de kilometers af en al snel passeer ik de grens.

Net over de grens slaat het noodlot echter toe, de shark gedraagt zich plots alsof hij zonder benzine valt en ik slaag er net in de sputterende wagen op de pechstrook te parkeren alwaar hij stilvalt. Verscheidene startpogingen zonder resultaat doen de moed in de schoenen zinken. Ik heb voldoende getankt maar de manier waarop hij stilviel gaf mij toch de indruk dat hij zonder benzine viel. Ik was net het benzinestation aan de grens gepasseerd en besluit op zoek te gaan naar benzine, als dat niet helpt zien we wel. Net passeren in de wagen is niet hetzelfde al net “te voet” passeren heb ik vandaag geleerd en onverricht ter zake wandel ik langs de pechstrook terug naar de wagen. Op dat moment is er al hulp met een gevulde jerrycan op weg maar dat mag helaas niet baten. De wagen start niet, gereedschap heb ik niet bij aangezien ik met de trein de heenreis heb aangevat en ik de wagen gevuld had met onderdelen toen deze naar De Loods vertrok. Ik zie maar 1 (dure) oplossing, Touring waar ik géén lid bij ben, bellen. Over de factuur ga ik zwijgen maar na een uur en een kwart komt de depanneur, doet een poging met wat dampstart maar heeft geen zin in een deftige analyse langs de drukke autostrade, en ik kan hem geen ongelijk geven. In volle spits naar huis slepen dan maar, langs een school of 5 waar alle kindertjes de shark op de trailer een mooie auto vinden. Ik kan wat ooh’s en aah’s opvangen maar wat er op dat moment allemaal al door me heen gaat kan ik niet beschrijven. Uiteindelijk staat de shark tegen 16u30 op de oprit. Ik besluit meteen even de cover van de zekeringenkast te verwijderen, heel de tijd stilstaand langs de autostrade dacht ik “ had ik maar een 10 om aan de zekeringen en relais te kunnen”. Twee zekeringen staan er maar vreemd bij ook al lijken ze niet stuk. Ik vervang ze en als ik in de wagen stap valt het meteen op dat mijn verwarming/luchttoevoer terug werkt, een simpele draai aan de contactsleutel, a gentle twist, zoals het zo mooi in het Engels heet. Vroem! Eenk ort ritje geeft aan dat het probleem opgelost is. Morgen ga ik er mee naar Brussel, zorgeloos want hey...Ik ben bij Touring.