Twee jaar geleden toen we de Porsche net gekocht hadden gingen we, naar ondertussen jaarlijkse traditie, op vakantie/vriendenbezoek bij de familie CC in Normandië. We maakten toen gebruik van de D wegen omdat je zo meer Frankrijk krijgt met minder verkeer. In de Citroën Berlingo droomden we er van om deze trip te maken met de Porsche. De laatste maanden kregen we de Porsche in voldoende betrouwbare staat om het er dit jaar op te wagen. Op de heenweg rijden we autostrade tot in Arras om dan de D wegen te kiezen tot eindbestemming Ingouville. Uiteraard kiezen we niet de kortste weg maar plannen een route touristique met als voornaamste plaatsen op de route Baupame, Amiens, Poix de Picardie en Dieppe. Helaas kan ik geen Routes plannen in mijn GPS dus rijden we volgens de aanwijzingen van Google maps. Het vertrek in Arras verloopt allerminst vlot. We moeten vertrekken in Noordwestelijke richting maar ik heb geen kompas bij en bovendien geraken we de stad nauwelijks uit. Na een half uur en een paar keer blokske rond vinden we de gekozen D weg. Routes van google maps altijd nalezen VOOR vertrek is de boodschap. Desondanks de moeilijke start leverde Arras ons toch een leuke sharkfoto op. We hadden gehoopt min of meer de route te rijden die we twee jaar geleden door de GPS voorgeschoteld kregen maar dat blijkt niet het geval. Deze is drukker en we delen de weg met vrachtwagens en Hollanders met een frietkot achter de wagen. Ook op de autostrade waren de frietventers al in grote getale bezig met het verkeer te hinderen Je komt ze alvast niet tegen op de militaire begraafplaatsen die hier aanwezig zijn. Eigenaardig genoeg zijn zulke plaatsen altijd mooi en rustgevend wat van de oorzaak en onderliggende boodschap niet gezegd kan worden. Ik ben er overigens vrij zeker van dat de "bewoners" vrachtwagens en rijdende frietkoten nog graag hadden willen meemaken. Door de drukte van de wegen en het zweet op onze ruggen (in Arras besloot het raam aan passagierszijde met een welgemeende Fuck you de medewerking te staken) verlaten we onze route en laten de GPS verder het werk doen. Al snel bevinden we ons op de kleinere D wegen die ook wat leuke bochten in petto hebben zodat we tegen te hoge snelheid door verschillende dorpjes scheuren. Aaaight, this is the fun!! Na zeven uur en exact 500km bereiken we Ingouville. In de twee en een halve dag die we daar spenderen doen we niets, rijden met de Patron, proberen de venster te fixen en doen we terug niets. We zijn dus voldoende uitgerust voor de terugreis welke we via een andere route gepland hebben. Deze keer rijden we meer langs de kust van Normandië naar een eerste stop in Saint Valery sur Somme. Een typisch schilderachtig Frans dorpje gelegen aan ,U raadt het nooit, de Somme meer bepaald de monding van de Somme. Van hieruit trekken we meer landinwaarts richting Saint Omer via de D928, welke logischerwijs niet mocht ontbreken op het menu. Volgende tussenstation is Cassel bekend genoeg bij de meeste toeristen vermoed ik. Onontdekt door rijdend frietkoten wegens te steil. Tijdens onze vakantie besloten we om de route naar huis licht om te gooien en van Cassel via West-vleteren naar Ieper te rijden. In ware rally stijl razen we over de verlaten wegen tussen de velden. Helaas, een drama zou zich hier afspelen.... In het café waar je normaal 6 flesjes kan kopen hangt het droevige bericht dat de voorraad op is en men geen idee heeft wanneer er terug bier is om mee te nemen. Een café zonder bier dus , wtf?! Gelukkig kan ter plaatse consumeren wel en na 'a divine touch' ,programmeren we de GPS om ons de weg naar huis te tonen. Ieper slaan we maar over daar het reeds rond 14u is en, aangezien we terug in België zijn, we rekening moeten houden met file. We moeten tenslotte de Kennedy tunnel door en willen het avondeten niet missen. De weg terug heeft ook zeven uur in beslag genomen maar we klokken af op 410km. Voor de ganse trip hebben we een gemiddeld verbruik genoteerd van 13 liter, exact de fabrieksopgave. Ne moules frites zou na een poetsbeurt voor de Shark de afsluiter van de dag zijn maar toch eist de shark het laatste woord. Als we na de maaltijd willen vertrekken wil hij niet meer in achteruit. Gelukkig zijn we vlakbij huis en na een duwtje zetten we de shark met een schouderklopje thuis in de garage waar hij nu wacht op een boite revisie.
en bovendien geraken we de stad nauwelijks uit. Na een half uur en een paar keer blokske rond vinden we de gekozen D weg. Routes van google maps altijd nalezen VOOR vertrek is de boodschap. Desondanks de moeilijke start leverde Arras ons toch een leuke sharkfoto op. We hadden gehoopt min of meer de route te rijden die we twee jaar geleden door de GPS voorgeschoteld kregen maar dat blijkt niet het geval. Deze is drukker en we delen de weg met vrachtwagens en Hollanders met een frietkot achter de wagen. Ook op de autostrade waren de frietventers al in grote getale bezig met het verkeer te hinderen 
Je komt ze alvast niet tegen op de militaire begraafplaatsen die hier aanwezig zijn. Eigenaardig genoeg zijn zulke plaatsen altijd mooi en rustgevend wat van de oorzaak en onderliggende boodschap niet gezegd kan worden. Ik ben er overigens vrij zeker van dat de "bewoners" vrachtwagens en rijdende frietkoten nog graag hadden willen meemaken.
