Zoals al gezegd: Tommy Cooper stierf 25 jaar geleden. De hoogste tijd voor een gepast eerbetoon aan een geweldig groot vakman. De vleesgeworden perfectie. Merk op hoe oud en afgeleefd de moppen van Cooper in feite zijn, maar hoe hij ze op een niet te evenaren manier weet te brengen. Je ziet zijn grappen van mijlenver aankomen en toch lig je elke keer opnieuw in een deuk. Het geheim? De schitterende mimiek, de perfecte timing, het sublieme acteerwerk, de directe taal, de juiste intonatie, het aanstekelijke dialect ... Vakmanschap in de zuiverste betekenis van het woord. Kijk en geniet!
Tommy Cooper's final act
Nog een memorabel moment, woensdag in De Wereld Draait Door. Het was exact 25 jaar geleden dat de Britse komiek Tommy Cooper overleed. Hij stierf op het podium. Zijn dood werd vastgelegd door draaiende camera's en gadegeslagen door een luid applaudisserend publiek. Het zal wel de droom zijn van elke komiek om op het podium te mogen sterven. Maar een mens zien doodgaan, is toch nog altijd bijzonder akelig. Ik wist van het bestaan van de beelden, maar had ze nog nooit gezien. En ik was er toch even niet goed van.
De beste beffer van Vlaanderen
Laat me om te beginnen zeggen dat ik helemaal geen fan ben van Herman Brusselmans. Maar ik hou wel van tv-programma's waar iets in gebeurt, en waar -als het even kan- de zaken lichtjes uit de hand lopen. Dat was woensdagavond het geval in De Wereld Draait Door, het net iets té nerveuze praatprogramma van Matthijs Van Nieuwkerk.
Brusselmans heeft het uitvoerig over zijn status als "beste beffer van Vlaanderen". Niks nieuws onder de zon, dus. Zo kennen we hem al dertig jaar. Van Nieuwkerk geeft Brusselmans ruim de tijd om erover uit te weiden. De presentator zit zich duidelijk kostelijk te amuseren met de typische Brusselmans-praat. Iets té kostelijk, zelfs. Naar het einde toe verliest Van Nieuwkerk de controle en verlaat hij gierend van de pret de tafel.
En Brusselmans of niet, zoiets levert toch altijd leuke televisie op.
15-04-2009
Coureurs zonder vel
Tom Boonen was weer helemaal zijn eigen, nuchtere, Kempense zelf na zijn valpartij in de Scheldeprijs in Schoten. "Er zijn mooiere manieren om je voorseizoen af te sluiten dan in een nadarhek. De schade valt gelukkig nog mee. Ik zag al lang aankomen dat het niet goed ging aflopen en ging van tevoren al in de remmen". Wie er dan wel in de fout gegaan was? "Och, niemand valt expres. Het hoort nu eenmaal bij de sport. Alleen jammer dat er weer een hoop coureurs zonder vel naar huis moeten."
Stijn & het heelal & de manier waarop het wordt verteld
Sterrenkunde heeft me nooit geïnteresseerd. Ik word er niet warm of koud van. Ik word niet lyrisch van een sterrenhemel, en ik mis de sterren niet als ze nergens te bespeuren zijn. Sterren en planeten? I couldn't care less. Een sterrenkijker is aan mij niet besteed. Ik heb er als kind trouwens ooit eentje gehad. Nooit iets mee gedaan. En dus is het best wel merkwaardig dat ik het Canvasprogramma "Stijn en het heelal" zowat het beste vind dat er tegenwoordig op tv te zien is. 300 minuten lang, hapklaar versneden tot zes afleveringen van 50 minuten, vertelt Stijn Meuris met een zelden geziene passie over de kosmos en onze plaats daarin. Pure wetenschap wordt afgewisseld met diepgaande filosofie, goeie humor en leuke weetjes. Na afloop van het programma ben ik nog precies even apathisch en ongeïnteresseerd als ik voor de aanvang was. Maar tijdens de uitzending heb ik wel de hele tijd met open mond en ingehouden adem zitten luisteren. Het toont nog maar eens aan wat we eigenlijk al lang weten. Niet het verhaal is belangrijk, maar de manier waarop het wordt verteld.
12-04-2009
Vijf sterren
Ik heb op deze blog al vaker de lof bezongen van het Nederlandse wielercommentaar. Co-commentator Maarten Ducrot, zondag tijdens Parijs-Roubaix: "Deze kasseienstrook heeft vijf sterren. Dat betekent dat de stenen niet tegen mekaar zijn gelegd, maar dat ze vanuit een helikopter naar beneden zijn gegooid."
09-04-2009
Allez vooruit.
Ze willen dus aanvallend voetbal bij Brugge. Allez vooruit. Met veel volk voor de bal. Naar voren voetballen. Agressief. Met lef. Jagen op de bal. Flankverdedigers die de achterlijn halen. Druk zetten. Voetbal op z'n Hollands. En er is een Nederlandse trainer binnengehaald van wie ze denken dat hij dat allemaal kan waarmaken. Niet iemand uit het rijtje Advocaat, Koeman, Van Gaal, Van Basten, Cruyff, Beenhakker, Hiddink, Van Marwijk, ... want die zijn allemaal te duur en/of niet geïnteresseerd in Belgisch voetbal. Maar iemand uit een rijtje daaronder: Adrie Koster, trainer van het beloftenteam van Ajax. Mij niet gelaten. 't Is niet omdat we de man niet kennen dat we hem al moeten afschieten voor hij begonnen is. Integendeel, als iedereen die met hem gewerkt heeft (Buffel, Martens, Swerts, Vermaelen, Vertonghen, ...) vol lof is over hem, moeten we dat maar geloven. Veeleer dan mezelf af te vragen of Koster een goede trainer is, vraag ik me af of het wel verstandig is van Club Brugge om voluit de Nederlandse kaart te trekken. Natuurlijk is het Nederlandse voetbal erg attractief... in Nederland! Maar daar zijn de tegenstrevers ook allemaal offensief ingesteld. Hoe efficiënt zal dat 'Nederlands model' werken als je bijna elke week opnieuw door een dubbele afweergordel van negen mensen rond het strafschopgebied moet zien te geraken? Als je tegen ploegen speelt die juist de opdracht hebben gekregen om vooral niet mee te voetballen... De avonturen van het Nederlandse voetbal in België: het zal mij benieuwen! Heeft het Nederlands voetbal slaagkansen in België? Het is in elk geval iets om naar uit te kijken. Los daarvan ben ik gewoon als supporter ongelooflijk blij dat Club niet heeft gevist in hetzelfde vijvertje waarin alle clubs al jaren vissen. Niks tegen het kliekje Leekens, Broos, Preud'homme, Anthuenis, Scifo, Meeuws, Vandereycken, Mathijssen, ... hoor. Maar het is toch al vaak gebleken dat vooral vers trainersbloed het Belgisch voetbal nieuwe en erg welgekomen injecties geeft. Denken we maar aan Bölöni en Sollied, en in een veel verder verleden aan Ernst Happel. Niet dat ik hoop dat Koster Happel gaat evenaren. Als hij er regelmatig in slaagt om met mooi voetbal een muur van negen mensen te slopen, zal ik al heel tevreden zijn.
08-04-2009
Een pilleke voor den Herman
Milk Inc. op Rock Werchter. Niet dat het mij veel kan schelen, want ik was toch al niet van plan om te gaan. Maar heeft er iemand nog een pilleke voor Herman Schuermans? 't Gaat er denk nie goe mee.
Leonard Cohen: Live in London
Grappig en aangrijpend tegelijk. De dubbellive-cd van Leonard Cohen "Live in London" is even hartverwarmend als zijn concertreeks was. "Thank you so much. It's so very kind of you to come to the show", begint de vriendelijke zeventiger zijn concert in de O²-arena in Londen. De concertzaal is Sportpaleisgroot (bijna het dubbele zelfs: 20.000 mensen) en dus per definitie ongezellig. Kaartjes hadden heel veel geld gekost, maar uit alle uithoeken van Engeland waren er fans naar Londen afgezakt. Cohen weet dat en gaat erop in. "It's wonderful to be gathered here at just the other side of intimacy". Zelden werd een betonnen bunker zo mooi omschreven. "I'm so pleased. I know that some of you have undergone financial and geographical inconvenience. We are honoured to play for you tonight." Het megaconcert krijgt meteen het karakter van een vriendenreünie. Cohen laat zijn publiek niet meer los. "It's been a long time since I stood on the stage in London. It was about 14 or 15 years ago. I was only 60 years old. Just a kid with a crazy dream". Hij blijft zijn publiek vereren: "Thank you friends, for your warm hospitality this evening. We are so grateful to play for you. I was having a drink with my old teacher. He's 102 now. He was 97 at the time. He clicked my glass and said: "Excuse me for not dying". I kind of feel the same way now. I wanna thank you. Not just for this evening, but for the many years that you've kept my songs alive. I appreciate that." Beetje melig misschien, maar wel terecht. Wanneer hoor je tegenwoordig nog een bandje zijn publiek écht en welgemeend danken? Veel jonge, arrogante groepjes zouden eens moeten beseffen dat ze alleen bestaan bij de gratie van hun fans.
Leonard Cohen: een grote meneer, maar vooral ook een stijlvolle, ouwe, wijze, grijze, vriendelijke opa. Op 4 juli staat hij in het Sportpaleis in Antwerpen. Een must voor wie hem vorig jaar niet zag in Brussel of Brugge.
07-04-2009
Lekker verrukkelijk
Gisteren voor de verandering eens een hapje gaan eten in Nederland. Baarle-Nassau. Vlakbij en toch kom je er bijna nooit. Aan de tafel naast me zat een Nederlands koppel. Na de maaltijd vroeg de ober hun of alles naar wens was. "Verrukkelijk", antwoordden ze. Tja, je moet wel iets verzinnen als 'lekker' al jaren alleen nog gebruikt wordt wanneer er 'mooi' wordt bedoeld, zoals in 'een lekkere pot voetbal'. Ze hadden rijst gegeten met vis. Het zal wel niet slecht geweest zijn. Maar ik denk toch dat ze het eerder lekker dan verrukkelijk vonden.
03-04-2009
Pocognoli buiten!
Twee keer verliezen tegen Bosnië is iets dat kan gebeuren. Maar daar, zoals Pogonoli deed, vlak na de wedstrijd in de kleedkamer nog een beetje mee staan lachen ook, is erover en nog geen klein beetje. Hij hoeft voor mijn part nooit meer voor de Rode Duivels te spelen. Je zult maar een paar dagen verlof nemen en flink wat duiten van je spaarrekening halen om je amechtig spelende nationale ploeg 1.500 kilometer achterna te reizen en tegen beter weten in toch maar te gaan supporteren. Om daar dan door een eigen speler uitgelachen te worden, want anders kan je dat niet noemen. Een echte kaakslag. Terwijl voetbalminnend België het écht wel spijtig vindt dat ons land voor de vierde keer op rij een groot tornooi mist, staat hij in zijn vuistje te lachen. Onvergeeflijk. Hij is schatrijk, rotverwend, rancuneus (hij had al problemen met Vandereycken toen hij nog bij Racing Genk speelde) en hij moet nog 22 worden. Misschien komt het verstand met de jaren, maar in het geval van Pocognoli zou ik daar niet op wachten. Buiten met Pocognoli. Voorgoed. De Rode Duivels hebben het al moeilijk genoeg als er elf spelers op het veld staan die wél willen winnen.
02-04-2009
Bosnië en Herzegovina
Ik vind het logisch dat België verloren heeft gisteren tegen Bosnië en Herzegovina. Als je tegen twee ploegen tegelijk moet spelen, kun je nooit winnen.
31-03-2009
Can I help you, Bob?
Die avond in café Foli-A. De muziekminnende herbergier legt een plaat van Bob Dylan op en even later is Dylan hét gespreksonderwerp aan de toog. Ik kan er een aardig mondje over meepraten. Over mijn bijna blinde adoratie voor zijn cd's, maar vooral ook over de zes concerten die ik van hem gezien heb, waarvan er vijf zonder meer barslecht waren en eentje -met een beetje goeie- de omschrijving 'redelijk' verdiende. De man naast mij volgt aandachtig de gesprekken. Af en toe mengt hij zich in de debatten. "Ik heb Dylan één keer gezien. Op de luchthaven van Boekarest. Ik was in Roemenië voor een fotoreportage. Blijkbaar had Bob Dylan de avond voordien opgetreden in Boekarest. Ik zag hem van de trap komen. Hij was helemaal alleen. Hij droeg een gitaarkoffer, die hij regelmatig moest wegzetten omdat iemand hem een handtekening kwam vragen. Ik ben naar hem gegaan. Ik zei: 'Can I help you, Bob?' En hij zei: 'No, thank you'. ... Hoe banale verhalen eigenlijk toch heel straf kunnen zijn ...
Kim Clijsters gaat terug tennissen. Ik wist dat al lang. Twee jaar geleden, toen ze een punt zette achter haar carrière, heb ik al verkondigd dat ze daar nog ooit spijt van zou krijgen. En dat ze nog ooit opnieuw zou beginnen. Valla. Het is zo ver. En onthoud mijn woorden: vroeg of laat kondigt Justine Henin ook nog aan dat ze een comeback plant. Zeker weten.
Ik durf nogal wa zeggen, hé!
25-03-2009
Omgekeerde wereld
De 93-jarige Amelie Van Esbeen stopt met haar hongerstaking. Ze wil op krachten komen om haar strijd om te mogen sterven meer kracht te kunnen bijzetten... Of hoe politici ons soms kunnen verplichten om in een omgekeerde wereld te leven.
24-03-2009
Opwarming
Maandenlang heb ik over de opwarming van de aarde niks gehoord of gelezen. De strengste winter in jaren was er blijkbaar niet het geschikte moment voor. Maar daarom niet getreurd. De lente is vier dagen oud en "Koppen XL" wijdt er een volledige uitzending aan. Niks nieuws onder de -steeds fellere- zon: journalistiek en plat opportunisme gaan wel vaker hand in hand.
22-03-2009
Tang op een varken
Hij mag een eeuwigdurende carrière uitbouwen. Hij mag de gouden medailles opstapelen. Hij mag meervoudig Olympisch kampioen worden. Hij mag elke dag de krantenkoppen halen. Ik zal altijd blijven vinden dat de voornaam van Donna-Donny Truyens niet bij zijn familienaam past.
17-03-2009
Dat heet dan gelukkig zijn
Om aan te tonen dat hij geen zorgen aan zijn hoofd heeft en perfect gelukkig is, schetste Tom Boonen in een interview hoe een doordeweekse dag er bij hem uitziet. "Ik sta op, ik eet, ik kak, ik ga trainen, en als ik thuis kom, smos ik wat in het huis rond," liet hij optekenen. Dat heet dan gelukkig zijn.
