6e plaats in criterium Hageland&Haspengouw 10e plaats in criterium op piste (Alleur)
Podiumuitslagen - Gert - 2009:
1e in Hensies 2e in Ans - Alleur * Zilveren medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste 3e in Rochefort 3e in Chaumont-Gistoux
19e plaats in de eindstand ECW 2e plaats in criterium op piste (Alleur-Rochefort) ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2010:
1e in Bellecourt 2e in Familleureux 2e in Ghlin 3e in Fraire ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2011:
1e in Ghlin 2e in Pommeroeul 2e in Hensies 3e in Grandmetz 3e in Hensies 3e in Châtelineau ..............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2012:
1e in Gages 1e in Seneffe 2e in Ransart 2e in Anderlues 3e in Chée-Notre-Dame 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Podiumuitslagen - Gert - 2013:
1e in Gaurain .. 3e in Grâce-Hollogne 3e in Emptinne 3e in Seneffe 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Muur van Geraardsbergen verplaatst naar Chaumont-Gistoux .....
Je kan wel verwachten dat het kan voorkomen maar als je het voor je neus ziet opduiken, slik je toch even een brokje weg. Gisteren in Chaumont-Gistoux was het zover. Een omloop van 1,7 km met elke ronde de beklimming van een 'muur' van ongeveer 150 m slechte kasseien. Jonge rennertjes die de ambitie hebben van het ooit bij de profs te maken, krijgen hier een voorsmaakje van wat hen te wachten staat. De gevolgen lieten zich raden: kettingen die aflopen bij het schakelen van de grote naar de kleine vooraan, valpartijen, gebroken versnellingen, geroep en getier alom, ..... Gecombineerd met een warmte van 32 graden waren alle ingrediënten voorhanden voor een spannend middagje koers. We wisten wat ons te doen stond: een goeie opwarming en een snelcursus techniek. Wanneer schakelen? Welke is de ideale versnelling? Waar te rijden op de kasseien? Waar drinken en waar (proberen) recupereren? Wat we verwachtten gebeurde ook. Van in de eerste ronde viel alles uit elkaar, iedereen zocht z'n plaatsje en het eigen ritme. En de sterkste beren trokken er onmiddellijk op uit. Onze kleine beer vond z'n plaatsje en reed z'n eigen wedstrijdje. Geen topkoers, ook niet slecht. En geschrokken van het ritme die een paar leiders erop nahielden toen ze hem tijdens de voorlaatste ronde voorbij snelden op de kassei. Het was alsof hij stil stond. Moeder Natuur heeft de krachten niet evenredig verdeeld ..... Uitslag: 14e op 18 vertrekkers. Maar niet gewanhoopt, we hebben waarschijnlijk weer iets bijgeleerd. En we kijken al uit naar de volgende koers, zaterdag, dicht bij huis in Haasrode. Bij de verkenning van dit parcours konden we al zien dat het ook daar bergop zal gaan. Een iets langer stuk zelfs maar dan wel zonder kassei, niet zo steil en de kans is groot dat het niet zo warm zal worden.
Gisteren heeft Koen deelgenomen aan de pistemeeting in Ans (Alleur). Dat vormt altijd een leuke afwisseling in het programma en is eigenlijk een heel complete training. Vorige week hebben we iets meer op kracht gewerkt (korte sprintjes op een helling), deze week lag de nadruk op souplesse en snelheid. Een pistewedstrijd past dus perfect in de planning. Naast snelheid en souplesse komt het er ook op aan om goed in groep te rijden en kort op het wiel. Een goeie leerschool waar alle aspecten van wielrennen aan te pas komen (buiten klimwerk, tenzij men de bochten van de piste als helling indeelt .....). De uitslag en de manier waarop Koen gisteren gereden heeft, maakt nog eens duidelijk dat er vooruitgang gemaakt is, zeker tegenover vorig seizoen. Hij is (nog) geen sprintbom maar moet ook niet afhaken, komt nog kracht tekort maar maakt veel goed met zijn karakter en volharding.
Uitslag: scratch 11e op 14 (pelotonsprint) afvalling 9e op 14 puntenkoers 11e op 14 (pelotonsprint)
13 vertrekkers aan de start, een korte omloop van 1 km die de renners 20 keer moeten afleggen. Van bij de start is het onmiddellijk alle hens aan dek wanneer de Limburgse kampioen aanzet en het peloton uit mekaar wil ranselen. Hij lukt hier ook in en Koen is bij de eerste slachtoffers. Hèt probleem (moet erfelijk zijn want de papa heeft hier ook enorm veel moeite mee ...) van Koen is de snelle start. De keel wordt dichtgesnoerd, de benen blokkeren, ..... het heeft een tijdje nodig alvorens het lichaam aanpast aan de snelheid. Na 4 ronden komt de groep opnieuw bij mekaar maar op dat moment volgen er opnieuw enkele demarrages van de sterke jongens. Met als gevolg dat er 2 renners wegrijden, 6 achtervolgers en daarachter onze ket, samen met nog 4 andere jongens. Terwijl de eersten verder afstand nemen, is de samenwerking bij de achtervolgers niet optimaal en Koen kan ze altijd in het vizier houden. Hij rijdt weg uit zijn groepje en probeert alleen aan te sluiten. Alleen is dit niet gemakkelijk maar hij heeft geen andere keuze dan te proberen. En dan toont hij toch dat hij over een hele goeie conditie beschikt. Beetje bij beetje komt hij korter bij het eerste peloton en rijdt verder weg van zijn groep. Hij kan dat ongeveer 10 km volhouden! Helemaal alleen, zonder al te veel tijd te verliezen. Je moet het maar doen, zo'n mooie inspanning getuigt van karakter. Bij het peloton komen, lukt niet meer maar de uiteindelijke 9e plaats is méér dan verdiend. Echt sterk gereden van onze beer! Jammer van de eerste ronden en de snelle start. Maar uit ervaring weet ik dat aan het probleem van de '2e adem' vinden niet gemakkelijk te verhelpen valt. Zo'n wedstrijd rijden, helemaal alleen een peloton achtervolgen en bijna geen tijd verliezen, is niet iedereen gegeven. De inspanningen op training beginnen te renderen en volgende week proberen we beter te doen. Ze zijn nog niet van de ket af.
Terug van vakantie - trainingskamp ..... en al de eerste wedstrijd achter de rug.
Terug van vakantie ..... Er zijn weer enkele weken voorbij gevlogen. Het deed toch goed om een beetje tijd in de zon door te brengen. 's Morgens training en platte rust in de namiddag. Af en toe een duik in het zwembad ... meer moet dat niet zijn. De enige stress die er tijdens die 2 weken bestond, was de twijfel tussen welk zwembad te kiezen .....
2007 zal voor ons echt behekst zijn. Na de tamelijk hoog oplopende kosten (vooral aan de auto) en de verschillende fysieke beslommeringen was het arsenaal blijkbaar nog niet uitgeput. We dachten dat we het ergste wel gehad hadden met regen van bij de start thuis tot op 20 km van onze vakantieplaats, Volonne. Neen, dus. Aangekomen aan onze bungalow merkten we dat de bestelde airconditioning het niet deed. Hierdoor was het 5 dagen puffen en blazen om uiteindelijk toch in slaap te vallen op slechte matrassen. Dat, gecombineerd met een te lage waterdruk waardoor de boiler niet aansloeg, maakte er een vakantiebegin van dat in de lijn lag van de eerder doorstane kleine en grote stormen. Kortom, een 2007 zoals een we blijkbaar ook een zomer zullen krijgen: wisselvallig en met geregeld ups en downs. En om de opsomming van de materiële tegenslag(jes) helemaal af te ronden (tot vandaag ...) kan ik nog vermelden dat ons vertrek huiswaarts ook met enkele uren uitgesteld werd. Helemaal ingepakt en iedereen in de auto klaar voor vertrek ... behalve de auto zelf, die gaf geen kick. Batterij stuk. Gevolg: vloeken en ketteren. En na enkele minuten gewoon gezond verstand gebruiken. Autobijstand gebeld, depanneur opwachten, auto starten en naar de garage rijden, nieuwe batterij plaatsen en vertrekken. Dit alles in een nieuwe recordtijd van nog geen 2 uren! Heeft er nog iemand klachten over de service en beschikbaarheid van de zuiderse stielmannen?
De trainingen dan. Bedoeling was om met Koen enkele mooie uitstapjes te maken en er een soort trainingskamp in mooi weer van te maken. Dat hebben we zonder problemen kunnen afwerken! Om de 2 dagen trokken we er op uit: trainingen van 1 tot 2 uren, uithouding, snelheidsoefeningen ingelast, sprintjes uitgevoerd, zelfs een beklimming van een 5-tal km ..... kortom, het ganse gamma van oefeningen kwam aan bod. Hier zal Koen zeker sterker uitkomen. In elk geval zit de 'moral' goed want zaterdag bij het losrijden was er geen houden aan: hij vloog! Maar koersen is natuurlijk nog iets anders .....
Gisteren zijn we dan naar de wedstrijd in Schulen geweest. 9 vertrekkers en een vlakke omloop met 4 bochten. Hier zat ook een stuk van 300 m tussen waar de wind vol in het aangezicht stond. Na 5 van de 13 ronden brak het peloton in 2 stukken. Na de aanpassing aan het ritme en het vinden van de '2e adem' kwam Koen er door maar reed te ver achteraan om met de sterksten mee te kunnen; 4 aanvallers die ongeveer 2 keer zo groot waren als Koen. Dat worden we ondertussen gewoon. Voor wanneer komt die scheut in groei en fysieke mogelijkheden ...? In het 2e pelotonnetje van 5 achtervolgers moest iemand reageren. En wat doet een renner met een goeie moral dan? Inderdaad, rijden! De kleinste, smalste en meest frêle mannetje van de groep kwam keer op keer (en eigenlijk veel te lang) z'n deel van het werk doen. Door de wind, door de regen ..... Jammer genoeg lukte hij er in om maar 1 rennertje te doen breken, een ploegmaat dan nog. Hij kreeg nog wel hulp van een collega van de ploeg uit Betekom maar de andere 2 jonge profiteurs bleven plakken en reageerden niet. Uiteraard wachtten ze op de sprint om hun slag te slaan. Koen werd uiteindelijk 8e. Maar uitslagen interesseren ons minder, op de langere termijn zal hij meer profijt halen uit de geleverde zwaardere inspanningen tijdens de wedstrijd. En als je dan enkele profiteurs in je wiel hebt zitten, dan kan het al eens zijn dat je ontgoocheld bent door het behaalde eindresultaat. Schrijf maar op: dat krijgen ze allemaal terugbetaald als ik groot en sterk zal zijn!
Voor mezelf is er niet zoveel te vermelden. Uit het bloedonderzoek van juni is gebleken dat het CMV-virus volledig verdwenen is. Blijft het probleem van het testosterongehalte (bijna 0) en de slecht werkende schildklier. Bij onze thuiskomst, vorige donderdag ben ik in het ziekenhuis onder de scanner geweest voor de schildklier. Waarschijnlijk zal de dokter de resultaten hebben in de loop van deze week. Als het geen onoverkomelijk probleem is, kan er onmiddellijk gereageerd worden met eventuele medicatie. Afwachten. Qua training is het ook wat improviseren. De dokter heeft toegelaten om te fietsen maar raadt aan om het nog kalm aan te doen. Daarom heb ik mij tijdens de vakantie beperkt tot de ritjes met Koen. Behalve 1 keer. Ik kon het niet laten om toch een colletje te beklimmen. 1700 m leek me haalbaar dus ... we gaan ervoor. Had ik beter niet gedaan. Na enkele km's klimmen had ik er al redelijk spijt van maar toch maar volhouden, zo zwaar zou het toch niet zijn. Toch wel dus. En dan nog met mijn erbarmelijke conditie ..... Waar ik dacht dat ik eindelijk de top bereikt had, bleek het een klim in 2 gedeelten te zijn. Dus nog eens 2 km klimmen tot de echte top en de volle 1700 m hoogte. Zelden zó genoten van een afdaling. Daarna restten mij nog 12 glooiende kilometers tot de camping. Deze bleken uiteindelijk nog de zwaarste km's van het ganse traject te zijn. Volledig leeg na 86 km ..... de conditie is ooit beter geweest. Gelukkig kon ik daarna rusten. En wat een verschil met enkele maanden geleden! Nu was er geen probleem meer om te recupereren. Na een paar dagen voelde ik geen tegenwerking van spieren of uitzonderlijke vermoeidheid meer. Mijn besluit was dus genomen; de echte (en intensievere) trainingen mogen herbeginnen. Hopelijk volgt er binnenkort groen licht van de dokter en dan zit er misschien nog een mooie competitiemaand in. Enkele koersen rijden om zo met een goed gevoel de winter in te gaan. Dat zou pas leuk zijn.
Het is om moedeloos van te worden ..... Voor mezelf toonden de nieuwe bloedtesten aan dat het virus stilaan overwonnen was. De hoop om eindelijk opnieuw te kunnen beginnen trainen schoot omhoog ..... maar was even snel weer verdwenen. Want zoals we gewoon beginnen te worden, was er ook weer slecht nieuws. Nu blijkt dat mijn schildklier onvoldoende werkt. Alvorens dus één of andere medicatie of kuur op te starten, moet ik eerst een scanneronderzoek ondergaan. Maar tegenslag komt nooit alleen: de eerstvolgende mogelijkheid is pas op 19 juli. Dat wil zeggen dat een eventuele herneming van de trainingen pas zou kunnen hernemen begin augustus. Te laat dus om nog uitzicht te hebben op enkele koersen in 2007. Ondertussen voel ik me ook niet helemaal 100% en mijn lichaam laat dat ook op allerhande verschillende manieren merken. Ach, ooit zal het toch nog wel eens omslaan, zeker?
Je zou kunnen denken: gelukkig wordt Koen een beetje van die tegenslag gespaard. Tot nu toe was dat inderdaad zo. Maar wat gebeurt er? Vandaag, zondag en dus koersdag, bij het wakker worden blijkt hij gestoken te zijn door een mug of gebeten door een spin! Een oogbol, zo dik als een biljartbal. Hij krijgt z'n oog helemaal niet open. Geen sprake van om zo te gaan koersen of trainen. Dat kan er ook nog wel bij! Dinsdag vertrekken we met vakantie. De schrik slaat ons al om het hart. Wat staat ons daar nog allemaal te wachten? Hopelijk blijven problemen met auto, verblijf, gezondheid, ..... een beetje achterwege want het begint allemaal een beetje veel te worden.
Na een maand zonder wedstrijden was het zondag opnieuw de beurt aan Koen. In Herve kregen de 13 vertrekkers een mooi parcours voorgeschoteld: 1,5 km lang waarvan een goeie 500 m licht bergop in 2 gedeelten, een kort stukje bergaf en ook licht dalend naar de aankomst toe. Het beloofde dus een snelle maar zware wedstrijd te worden. Na 4 van de 12 af te leggen ronden brak het peloton in 2. 7 renners waren weg en Koen was niet mee. Hij reed enkele ronden helemaal alleen achter de groep maar kwam niet dichter. Hij werd uiteindelijk ingehaald door nog 2 gelosten en samen reden ze 2 ronden achter de groep. Tijdens de voorlaatste ronde moest Koen z'n inspanningen bekopen en moest de 2 laten gaan. Ietwat ontgoocheld werd hij 10e van de 13. Na de laatste wedstrijd, een maand geleden waren we toch optimistisch naar Herve afgereisd. Maar de omloop en de snelle wedstrijd bleken toch iets te zwaar uit te vallen voor Koen. De uithouding is er zeker wel maar dat tikkeltje kracht komt hij nog altijd tekort. Dat vraagt tijd maar er wordt aan gewerkt. Deze week zal Koen (bij goeie weersomstandigheden) nog op de piste rijden te Elewijt (woensdagavond om 18 uur) en zondag gaan we naar Saint-Georges. Daarna wordt er 2 weken aan de conditie gewerkt in Zuid-Frankrijk. Een echte stage zowaar! En ook een beetje rust voor papa en mama .....
Op aanraden van een kennis heb ik onlangs afspraak genomen bij een sportdokter. Deze heeft een jarenlange ervaring met sporters en met wielrenners in het bijzonder. Dit bleek ook tijdens een eerste gesprek vandaag. Ook hebben we een nieuwe bloedafname gedaan, de resultaten hiervan zullen begin volgende week gekend zijn. Het komt er nu op aan om de staat te kennen van het CMV-virus èn vooral om alle gekende tekorten in het lichaam weg te werken (vooral testosteron en in mindere mate vitamine B-complex en foliumzuur). Als het resultaat van het bloedonderzoek gekend is, kan er hopelijk weer aan de conditie gewerkt worden. Volgens deze dokter is het helemaal niet onmogelijk om nog dit seizoen een aantal wedstrijden te rijden! Dat is het goede nieuws van de dag. Want het is toch maar niks om zomaar een beetje rond te rijden, 3x per week zonder doel voor ogen. Praktisch betekent dit dat ik het nog een paar weken rustig aan moet doen maar stilaan mag hopen op méér echte training. Eerst vakantie (met de fiets!) zonder overdrijven met fietsen en dan ..... licht op groen voor 2 maanden koers. Nu nog hopen op een goed resultaat van de bloedtesten .....
De titel van dit bericht is niet overdreven; nu is de bodem helemaal bereikt. De graafwerken zijn zelfs begonnen..... Maar genoeg is genoeg, nu is het echt wel tijd om volledige rust in te lassen. Dit duurt nu al maanden, er komt maar geen eind aan. Geen koersen meer voor mij tot eind juli of begin augustus. Vorige week begon nochtans goed, de training verliep ideaal, goeie recuperatie en dus ook met goeie moed naar Baelen vertrokken voor een koers op een mooi parcours. Het begin liep goed, ik heb zelfs mee gezeten in een ontsnapping. Ze duurde wel niet lang maar het gaf toch een gevoel van "eindelijk, terug in het peloton". En dan liep het mis. Bij de eerstvolgende helling werd ik gewoon uit de wielen gereden, zonder pardon. Forceren had geen zin, ineens was alle kracht weg. En meteen ook de moral en alles wat ook nog maar aanleiding gaf tot een goed gevoel. Puur op karakter heb ik de wedstrijd uitgereden en geëindigd op 1 ronde (dikke 10 minuten!) van de winnaar. En dat terwijl de ganse ploeg z'n steentje kon bijdragen tot de sprintzege van Peter. Het beestje is dus nog niet uit mijn lijf. In deze toestand kan ik zelfs niet hopen dat het er nog ooit uit zal gaan. Ook op gebied van mijn fysieke en mentale kracht is de bodem stilaan in zicht. Vandaag, 4 dagen na de wedstrijd voelt mijn lichaam aan alsof het net enkele bergetappes achter de rug heeft. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Zo kan ik ook geen carrière afsluiten. Dus, er komt zeker een vervolg. Hopelijk kan dit nog dit seizoen.
Inderdaad, Koen lag erop gebrand om voor een competitiestop van 4 weken nog een sterke prestatie af te leveren. En het lukte zowaar! Niet zoveel vertrekkers aan de start in Hélécine maar het vlakke parcours stond garant voor een snelle wedstrijd. Van bij de start werd er doorgetrokken en al in de eerste ronde vielen er enkelen door de mand. Koen niet. Méér nog, hij kwam enkele keren mee aan kop van het uitgedunde pelotonnetje rijden zonder echter al z'n pijlen te verschieten. Slim want de wedstrijd moest nog openbreken. Het regende demarrages maar niemand geraakte weg, de 7 bleven de ganse koers samen. Bij elke versnelling had Koen het iets moeilijker (een gevolg van het feit dat we nog geen intervaltrainingen inlassen) maar kwam telkens opnieuw aansluiten. Uiteraard bleek toen al dat het aanklampen zou worden bij een eventuele sprint. En die kwam er ook. De 7 hielden het uit tot bijna op de streep en Koen mocht meedoen aan de lange sprint voor de overwinning en ereplaatsen. Hij werd uiteindelijk ontgoocheld 7e. Papa in de wolken met deze wedstrijd en vooral met de manier waarop Koen het aanpakte, hardnekkig volhield en telkens terug kwam. Geen gejuich bij Koen. Tranen in de plaats. Waarom? Hij had er méér van verwacht. De ganse tijd in de kopgroep creëert hoge verwachtingen maar het afmaken is nog iets anders. Daar is het nog wat vroeg voor. Vooral iets sterker worden, zal nodig zijn. Maar dat komt vast en zeker nog. Er waren nu al heel bemoedigende woorden van mensen van de club die ook het verschil met vorig jaar zien en die opgemerkt hebben dat Koen al een mooie sprong voorwaarts gemaakt heeft. Chapeau voor wat hij er nu al voor doet en (vooral) laat. Doe zo voort, kerel!
De afsluiter van het weekend werd op Pinkstermaandag gereden met het bekende, zware criterium van Grâçe-Hollogne. De wedstrijd werd ingekort en dit kwam mij niet slecht uit. Bij de opwarming bleek al dat ik de helling helemaal niet goed verteerde en moeilijk recupereerde op het vals plat achteraf. Er moesten (maar) 22 ipv 26 ronden afgelegd worden. Het was dus onmiddellijk na de start terugvallen op het eigen ritme en zorgen voor geen al te grote achterstand. Maar elke beklimming was een marteling voor benen en onderrug. Zelden zo blij geweest dat de wedstrijd er op zat. Eindresultaat: 31e plaats op 41 deelnemers. Wéér een uitslag om heel snel te vergeten. Het lukt me dus nog steeds niet om de nodige kracht op te brengen. Niet dat ik niet wil, het kan gewoon niet. Het is forceren vanaf de eerste minuut, elke helling lijkt wel een col, de grote versnelling rondkrijgen lijkt onmogelijk, ..... Alles vraagt zoveel tijd en geduld. Om nerveus van te worden. Volgende week staat weer een zware wedstrijd op het programma. De hellingen zullen langer aanslepen maar zijn niet zo steil als de voorbije 2 weken. En er is (hopelijk) tijd voor recuperatie tussen de zware stroken. We proberen er dan maar weer het beste van te maken.
Was het de woede van de avond tevoren die nog meespeelde? Dit argument hebben we bij Koen alleszins gebruikt om er nog eens alles tegenaan te gooien alvorens 4 weken zonder competitie tegemoet te gaan. Inderdaad, zaterdagavond finale van de Beker van België. We hadden hem graag mee naar Luik genomen maar anderen hebben er anders over beslist ..... Nòg meer dan anders bevond de 12e man zich in de Luikse tribunes. 't Was stil aan de andere kant maar tijdens de wedstrijd bleek ook Bruggen zijn 12e man mee te hebben. Niet in de tribunes echter. Een duidelijker strafschopgeval hebben we dit jaar niet gezien maar de scheids bleef consequent en floot niet. Niettegenstaande Brugge tot dit moment iets beter was, had een strafschop de match een heel andere wending kunnen geven. Zoals geweten wint in voetbal niet altijd de beste ploeg. Helaas, ook deze hoop werd ons ontnomen. Het is zo klaar als een klontje dat de heer D'Hooghe van Brugge nog héle goeie relaties in Brussel heeft, genoeg om op het einde van een rampseizoen toch nog iets positief te behalen. Maar op deze manier? Van in het begin was duidelijk dat Brugge zich veel meer kon permitteren dan Standard. Alle twijfelgevallen werden in Brugs voordeel gefloten, het ritme werd zo volledig uit de match gehaald, de scheidsrechter floot 37 fouten waarvan ... 24 tegen Standard. Zelden gezien. Het was al lang geweten en het blijkt uit de recente verklaringen van renners en verzorgers dat in het wielrennen andere zaken meespelen dan alleen maar talent en training. In het hedendaagse voetbal (zie de affaires Yé en de gebeurtenissen in schandaalland bij uitstek, Italië) worden andere technieken gebruikt. Zaterdag werd er een zoveelste bewijs geleverd. Jammer genoeg werden deze gebeurtenissen ook dit keer weer door de (vooral Nederlandstalige) media stilgezwegen. Geen wonder dat België in het buitenland staat voor een land waar corruptie weelderig tiert. Ook op sportief gebied.
Zware test te Cahottes voor Gert, snelle koers te Hoegaarden voor Koen
Na enkele rustige trainingsweken tot zelfs enkele dagen zonder fiets werd het tijd om toch eens te testen. Daarvoor kwam de wedstrijd in Flémalle (Cahottes) niet echt in aanmerking maar toch heb ik het risico genomen. Afzien! Een ronde van een 6-tal km met een vlak stuk, een afdaling en telkens een helling met 4 haarspeldbochten. Daar was het telkens opnieuw in gang trekken. Het peloton spatte dan ook al vanaf de eerste ronde uit elkaar. Al bij de opwarming had ik beslist om er een eigen tempo op na te houden. Het maakte me dus niet veel uit dat ik bij de eerste beklimming al uit de wielen moest. De opdracht was om de koers uit te rijden, proberen om niet te forceren (dit lukte dus duidelijk niet, mede door de aard van het parcours) en afwachten wat de recuperatie te vertellen had. Deze koers eindigde ik 42e op 63 vertrekkers. Mijn enige troost was dus dat er nog slechtere renners waren. Ofwel hadden ze minder karakter om de wedstrijd uit te rijden. De recuperatie, 's morgens opstaan met een 'normale' hartslag en het gevoelen uitgerust te zijn heeft uiteindelijk 3 dagen op zich laten wachten. Pas de 4e dag kon er opnieuw een degelijke basistraining ingelegd worden. Meteen is het mij duidelijk geworden het nog minstens 6 weken basistraining wordt (extensief), de wedstrijden zullen zo al genoeg interval- en krachttraining betekenen. Tot aan de vakantie in juli dus. Het seizoen zal dan ook al meer dan halverwege zijn. Mijn persoonlijk seizoen zal hopelijk ècht kunnen starten einde juli, begin augustus ..... Gelukkig lag mijn ambitie dit jaar niet in het regelmatigheidscriterium.
Koen reed zondag een 'thuiswedstrijd' in Hoegaarden. Uiteraard waren er daar nog enkele renners van Olympia Tienen. Het werd een snelle wedstrijd met een peloton van 29 renners dat bijna de ganse wedstrijd compact is gebleven. Slechts de laatste 3 ronden lukten enkelingen erin om weg te lopen met als gevolg eveneens een verhakkeld peloton. De sterkste renners vooraan, de minderen hangen dan aan de rekker en vallen van het ene in het andere groepje. Bij elke versnelling heeft Koen het moeilijk om erbij te blijven. De afstand kan hij makkelijk aan, het uihoudingsvermogen is ook optimaal maar door het gebrek aan interval- en sprinttraining heeft hij duidelijk een achterstand qua kracht. De wil om een gat toe te rijden is er wel maar het lukt voorlopig nog niet. Misschien is dit een nieuw werkpunt? Enkele sprintjes bergop in de trainingen inlassen. Deze trainingen vragen echter veel van het lichaam en het karakter. Naar mijn mening heeft Koen nog tijd genoeg om hieraan te werken, daarom werden ze ook nog niet opgenomen in het programma. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat, op die jonge leeftijd, de wedstrijden al genoeg fysieke en psychische belasting betekenen. Misschien moeten we die mening herzien en toch af en toe een aantal van dit soort trainingen inlassen? Wordt aan gewerkt. Koen eindigde trouwens de wedstrijd als 23e van 29. Volgende week rijdt hij de laatste wedstrijd voor een wedstrijdstop van 4 weken (in juni worden geen koersen georganiseerd omwille van de examenperiode). Daarna nog een paar koersen en dan samen op vakantie. Dat wordt een gelegenheid om enkele bergtrainingen af te werken, iets waar Koen naar uitkijkt. Langer klimwerk aan een regelmatige hartslag.
In de agenda stond wel degelijk de wedstrijd in Gouvy genoteerd maar al van bij het opstaan voelde ik me nog niet helemaal gerecupereerd. Een raar gevoel want de training stond deze week nog maar eens op een laag pitje. Donderdag heb ik voor de laatste keer getraind, een rustige duurtraining van 1 uur kwart. Niet overdreven dus. Maar dan nog dat vermoeide gevoel. Het virus heeft de uitgang nog niet helemaal gevonden en ik hoop dat dat snel het geval zal zijn want nu al is een deel van het seizoen verloren. Zondag was het nog niet veel beter en na het losrijden tijdens de koers van Koen voelde het aan of ik had er net een tocht van 200 km op zitten. Mijn programma wordt deze week dus nog eens aangepast en vooral rusten staat op nummer 1. Deze week zou daar ook ruim de tijd voor moeten zijn aangezien ik niet vroeg moet opstaan om naar het werk te gaan. Maandag losrijden op de rollen (45 min), dinsdagavond met Koen naar de training op het vliegveld in Goetsenhoven en daar een duurtraining afwerken (1 uur 45), woensdag rustdag en donderdag herbeginnen in de wedstrijd te Cahottes. Naar ik vernomen heb, zou dit een redelijk zwaar parcours zijn. Een serieuze test. Volgende weekend is er voor mij geen wedstrijd dus kan ik hopelijk herbeginnen met een lange duurtraining om opnieuw een goeie basis op te bouwen.
Koen reed zondag in Braives. Hij kende het parcours van vorig jaar. Het zijn mooie brede wegen met vals plat tijdens de eerste helft en een lange afdaling tijdens de tweede helft van een ronde. Het peloton bleef bijna 4 ronden bij mekaar en Koen kon goed meegaan. Maar toen enkele renners aan de boom schudden moest hij er wel als één van de eersten af. Hij heeft een goeie basis, kan lang aan hetzelfde tempo rijden en haalt hierdoor nog een aantal afvallers in. Maar op het ogenblik dat er sneller gereden wordt moet onze 'smalle' er af. De kracht en het vermogen om de tempowisselingen aan te kunnen ontbreekt nog. We weten dat dit iets is waar nog aan gewerkt moet worden. Koen is nog te jong om deze specifieke trainingen uit te voeren. Dit vind ik er toch van. Ik ben er echter wel zeker van dat er renners van zijn categorie zijn die hier wèl al werk van maken. Maar wreekt zich dit niet op latere leeftijd? Het vraagt veel van een lichaam en moral van een jonge renner. Het is ook niet de bedoeling om snel op te bouwen en er na enkele jaren de brui aan te geven. We proberen te werken op souplesse en zeker op lange termijn. Volgens kenners zou dit de te bewandelen weg zijn. We zien wel waar we uitkomen. Koen werd 11e van 14 vertrekkers. In het totaal namen 20 renners de start maar de meisjes hebben een apart klassement. Alle meisjes, uitgezonderd één, eindigden achter Koen.
Het bloedonderzoek van vorige zaterdag is achter de rug en de resultaten zijn gekend. Dat er iets scheelde was duidelijk maar nu is er ook goed en slecht nieuws. Ik sukkel met een cytomegalo-virusinfectie. Dit is een infectie die de kop opsteekt bij een lagere weerstand. Het is familie van klierkoorts en blijft dus ook voor altijd in het lichaam aanwezig. Maar zoals gezegd heeft het pas een invloed bij verminderde weerstand. Door intensief sporten en zeker wielrennen neemt de weerstand af en heeft het virus vrij spel om zich te ontwikkelen. Een verklaring ook voor het feit van de oogonstekingen; dit is namelijk een probleem waar ik de laatste tijd last van had Deze virusinfectie is bekender geworden doordat het deze was die Justin Henin een tijdje van het tennisterrein hield. Het goede nieuws is dat het op dit ogenblik z'n hoogtepunt voorbij is en dat het alleen maar beter kan gaan. Dat gevoel had ik al wel vorig weekend. Dit wil zeggen dat er moet bijgestuurd worden in de trainingen en dat er meer rust moet ingebouwd worden. Tot het uiterste gaan mag maar dan moet het lichaam ook de kans krijgen om te recupereren. Ik ben tevreden dat er nu ook een reden en een uitleg is voor de ondermaatse prestaties van de laatste maanden. Eigenlijk is de verminderde weerstand 'opgebouwd' na een goeie winter en een intensieve stage in Spanje. Maar we zijn geen profs die in de loop van de dag de tijd krijgen om te rusten. Af en toe moet er ook gewerkt worden ..... De korte nachten van nu moeten langer worden en er moet zeker variatie en afwisseling komen in het trainings- en rustprogramma. We weten waaraan te werken! In de hoop op beter, groet ik u allen!
Net zoals vorige week was de opkomst van aspiranten in Noduwez ook mager. Koen stond aan de start met 9 andere collega-rennertjes. Een kort en licht lopend parcours, alleen de wind maakte de strook aan de aankomststreep iets zwaarder. Na enkele ronden waarin de groep samen bleef, brak het peloton uiteindelijk zoals gewoonlijk in verschillende groepjes. In het gezelschap van een andere renner raapte Koen nog een enkeling op en deze reden enkele ronden samen. Koen deed zeker z'n werk in de groep en probeerde de laatste ronde weg te rijden. Z'n moment was echter een beetje verkeerd gekozen en hij viel alleen in het rechte stuk in de wind. Hij viel terug stil en werd ingehaald door de 2 anderen. De pijp was uit en aanklampen kon net niet meer. Hierdoor kon hij niet meer meesprinten voor de 6e plaats en werd na een goeie koers 8e. Een beetje jammer van het resultaat maar enorm bemoedigend voor de volgende wedstrijden. Een beetje meer kracht kweken, sterker worden en dan zullen er zeker nog mooie resultaten komen. De goeie mentaliteit is er. Volgende week wordt er slecht weer aangekondigd. Dat betekent dat er zal moeten getraind worden op de rollen. En laat dat nu net iets zijn dat Koen absoluut niet graag doet ..... Hopelijk heeft dit geen weerslag op het aanhouden van de goeie vorm. Volgende zondag wedstrijd in Braives (Liège).
Voor mezelf is er lichte verbetering. Iets minder vermoeid en een ochtendpols die al enkele slagen lager ligt; een goed teken. Een (weeral) lichte trainingsweek achter de rug en hopelijk lukt het hierdoor om de overtrainingsverschijnselen zo snel mogelijk uit het lichaam te krijgen. De koers van zondag in Retinne is niet de gemakkelijkste van het seizoen. Het was een risico om hier toch te starten en de schrik zat er dan ook in om snel gelost te worden. Tot mijn verbazing en geruststelling liep het van in het begin goed. Nochtans lag het tempo redelijk hoog, werd het peloton geregeld op een lint getrokken en zorgde de helling net vóór en het vals plat nà de aankomst voor een zwaartepunt. Geen grote problemen echter en de hoop groeide om een goeie uitslag te rijden. Maar zoals zoveel, als de hoop groeit loopt het wel eens mis. Op een 10-tal km van het einde staken de krampen op bij de beklimming en werd het verschil op het vals plat alleen maar groter. Afhaken dus en het peloton was weg. Uitslag: 58e op 69. De krampen waren waarschijnlijk een gevolg van het weinige trainingswerk van de laatste weken. Uiteindelijk wreekt zich dat toch. Maar het geeft toch moed voor de volgende weken. Ik heb de indruk dat het beter begint te lopen. Nu nog hopen dat de bloedanalyse geen slecht nieuws brengt ..... Hierover weet ik woensdag meer. Zaterdag wedstrijd in Gouvy (Luxembourg).
Deze keer zijn er geen excuses. Of het zou de eerste warmte moeten zijn (28°C!) of de verkoudheid van de vorige week. Maar voor de gebeurtenissen (of het ontbreken ervan) heb ik geen uitleg gevonden. Alleen maar twijfels. Misschien heb ik vorig weekend wel weer overdreven met het rijden van de Ronde van Vlaanderen (165 km aan een serieus gemiddelde). Feit is dat ik daar een verkoudheid opgelopen heb waarvan ik nog altijd slijmen ophoest. Nochtans heb ik een recuperatieweek achter de rug (wel met een flesje hoestsiroop). Ik voelde me vrijdag al een stuk beter en ben zaterdag dus toch gaan koersen. Wedstrijd te Werm-Hoeselt. 68 vertrekkers in erg warm weer, niet echt iets voor mij maar ik voelde me toch goed bij de opwarming. Bij het vertrek werd ik nogal snel met de neus op de feiten gedrukt: hartslagen tot 194 bpm, geen moment recuperatie en na 20 km simpelweg moeten afhaken. Aansluiten bij voorbij rijdende B en C-renners lukte zelfs niet! Helemaal blokkeren en geparkeerd staan. En dan gewoon doen wat ik in normale omstandigeheden zelfs niet overweeg: afstappen. Daar sta je dan met een opdoffer van jewelste en vooral een hoofd vol vragen. Ik ben er nog niet helemaal uit maar ik overweeg om nog een recuperatieweek in te lassen. Vooral het feit dat ik zelfs vandaag, maandag en 2 dagen na de koers, nog niet helemaal een uitgerust gevoel heb, doen mij eerder voor deze oplossing kiezen. Een beetje tegen m'n natuur in maar ik voel wel aan dat het beter is om dit te doen dan om er nog harder in te vliegen. Dat zou zéker omgekeerd werken. Gisterenavond bij minder warme temperaturen een uurtje gaan losrijden met Koen was eigenlijk al teveel gevraagd maar hopelijk kan de kiné vanavond een beetje orde op zaken stellen, althans op fysiek gebied. De rest zal ik zelf moeten doen. Dan te weten dat het volgend weekend koers is voor de deur van één van de sponsors .....
De voorbereiding van Koen loopt stilaan ook ten einde, de opleiding is achter de rug en wordt zaterdag afgesloten met een aspirantendag te Elewijt. Het weekend van de waarheid is dan maar 1 week af meer! Zoals vader is Koen ook al een "slow starter', dwz dat hij een tijdje nodig heeft in de koers om de 2e adem te vinden en de turbo aan te laten slaan. Zaak is dan van zich niet te laten ontmoedigen en vol te houden. Anders zitten we op enkele weken tijd met 2 twijfelaars. Dat wordt een uitdaging. Koen heeft er dit jaar veel voor gedaan en gelaten, méér dan wat hij nu al achter de rug heeft zou moeilijk zijn voor een 11-jarige. We laten hem rustig groeien (letterlijk en figuurlijk) en zonder veel druk. Hij weet nu al zelf wat kan en niet kan en dat op zich is al een overwinning waard. Maar die èchte overwinning in een wedstrijd ..... dat is ècht helemaal geen doel voor dit jaar. Maar dromen doet hij er wel van!
Benieuwd naar de berichten na volgende week? Ik ook. 'k Ben benieuwd en ook een beetje bang. We zien wel weer, zeker?
Vanaf dit seizoen wordt Koen aspirant. Ondanks het feit dat hij maar 11 jaar geworden is tijdens de maand november 2006 moet hij in 2007 bij de 12-jarigen rijden. Net zoals dit geldt voor beginnende miniemen moeten ook de aspiranten een opleiding volgen, gegeven door een erkende wielerschool. Deze praktische en theoretische opleiding is verplicht en noodzakelijk om aan wedstrijden mogen/kunnen deel te nemen. Gelukkig kan dit gebeuren bij de nieuwe ploeg van Koen: Olympia Tienen. Inderdaad, de overstap van La Bicycletta naar het Josan-Mercedes Cycling Team was geen al te beste keuze. Daarom werd in onderling overleg een transfer overeengekomen naar Olympia Tienen. Koen trainde hier reeds vorig jaar tijdens de winter en zomerperiode en dit viel telkens goed mee. De trainingen zijn verzorgd en aangepast aan elke categorie, de ploeg beschikt over gekwalificeerde opleiders en er is een ideaal trainingsparcours ter beschikking met het vliegveld van Goetsenhoven.
Na de wintertrainingen in zaal zijn ondertussen ook de wegtrainingen gestart. Deze gaan door op (elke) donderdagavond van 18 tot 20 uur op het vliegveld te Goetsenhoven. Voor deze gelegenheid is er geen vliegtuigverkeer...... (ik zeg het er maar bij om onnozele opmerkingen te vermijden). Tijdens de paasvakantie wordt er zelfs op woensdag èn donderdag getraind tussen 15 en 18 uur.
Momenteel gaat alles goed, Koen heeft een goeie basis gelegd, heeft een ganse winter zonder ziekte doorgemaakt en heeft stilaan zin naar de eerste koers. Voor hem valt deze op zondag 29 april 2007 te Limelette (Brabant-Wallon). We zijn benieuwd!
Voor mezelf wordt dit weekend een trainingsweekend. Na de wedstrijd van vorige week, een criterium in de industriezone van Grâce-Hollogne is er dit weekend geen wedstrijd. Vorige week liep het na een snelle wedstrijd en een ontsnapping van enkele renners uit op de verwachte pelotonsprint. Zoals gewoonlijk heb ik hierin geen risico's genomen en werd uiteindelijk 45e op 81 deelnemers. Een uitslag van 2 keer niks dus. Maar een goeie snelheidstraining. Hier kom ik volgend jaar terug om véél meer uit de brand te slepen, dat beloof ik. Het zal dan ook als 40-jarige bij de B-categorie zijn .....
Ze is voorbij, eindelijk. Die eerste koers van het seizoen, ik haat ze. 't Is elke keer hetzelfde liedje: aanpassen aan de snelheden, het optrekken, in peloton rijden, aanklampen, lossen, terugkomen, .....
Deze eerste wedstrijd ging verder op het elan van de stage, d.w.z. met de nodige tegenslag. Tijdens de stage in Spanje ben ik uitgegleden op de trap, op gladde tegels, reed 1 keer lek (als enige van de groep ...) en met een enorme knal als gevolg scheurde de velg van het achterwiel. Gelukkig zonder ergere gevolgen.
De wedstrijd was nog geen 5 km ver of de kabel van de achterrem loste helemaal. Waarschijnlijk achteraan niet hard genoeg vastgedraaid bij het klaarmaken van de fiets op zaterdag. Eigenlijk kan je het evengoed doen met maar 1 rem maar na alle kleine dingen die tegenzaten de voorbije weken was ik er niet echt gerust in en durfde niet al teveel risico nemen. Het was bovendien een wedstrijd met een groot peloton en op sommige plaatsen redelijk veel zijwind, dus werd daar nogal op het kantje gereden.
Gevolg: achteraan aanklampen en geen zotte dingen doen. Maar ik moet eerlijk zijn, veel méér zat er niet in. Zoals ik al zei, het aanpassen aan de snelheid vraagt enkele weken tijd. De leeftijd? Kan zijn maar ik heb het daar altijd moeilijk mee. De aanmoedigingen van supporters en niet-gestarte ploegmaten (bedankt aan iedereen, dat doet deugd!) maakten veel goed en ik kon de wedstrijd zonder problemen uitrijden. Echter op respectabele afstand van de winnaar (Wim 'Turbo' Janssen). Uitslag: 58e op 83 vertrekkers. Kan alleen maar beter worden.
Enkele ploeggenoten reden een goeie wedstrijd en hebben al een tamelijk goeie conditie te pakken. Als daar binnenkort nog eens ons speerpunt en afwerker bijkomt, staan er nog mooie momenten te wachten voor het Cycling Team 2005!
Het is elk jaar hetzelfde ..... de eerste zenuwen die de kop opsteken nog vóór het openingsweekend aangebroken is. Nog maar enkele weken en we zijn weer elk weekend op weg naar één of andere plaats in het land om ons 'koerske' te rijden. Alleen zal dit seizoen er iets anders uitzien dan de vorige. Te wijten aan ...... een jonge gast die nog niet goed begrepen heeft waar hij aan begonnen is! Koen doet het met veel plezier, de motivatie voor de fiets kan eigenlijk niet beter. Maar niet overdrijven, niet met training en niet met wedstrijden rijden. Voor de jongeren is het seizoen eigenlijk wel goed uitgebalanceerd: de eerste koersen in de maand mei, in juni zijn er geen wedstrijden omwille van de examenperiode, en daarna 3 maanden waar de wedstrijden uit te kiezen zijn. Koen zal dit jaar, zonder ongelukken en tegenslag, een 20-tal wedstrijden rijden bij de aspiranten 12 jaar. Een verdubbeling tegenover zijn vorige (eerste) seizoen als miniem. Bij mij is het plezier er nog wel, de motivatie zeker ook (een nieuwe ploeg voor 2007!) en het overdrijven zal dit jaar ook binnen de perken gehouden worden. Doordat het seizoen voor Koen in mei start, zal dit voor mij een eerste relatieve rustperiode worden. Ook voorzie ik 14 dagen (fiets)vakantie in juli om daarna nog een 10-tal weken mijn koersen en parcours uit te kiezen. Ik zal dit jaar zeker een aantal koersen afzeggen waar vorig jaar nog wel gestart werd. We blijven geen 20 jaar meer .............. Geen klassement meer voor mij! Hopelijk geven deze rustperiodes de nodige recuperatie en impulsen om er tijdens de andere koersen weer vanaf het begin in te vliegen. Aaaaaanvalleuuuuhhh!!! En lukt het toch weer niet om het tot aan de meet vol te houden, dan kunnen we nog altijd werken voor de ploeg en rekenen op de messcherpe eindsprint van onze Peter. Nu nog eerst een weekje de pees erop in de Belgische regen, volgende week het klim- en intervalwerk in het hopelijk zonnige Valencia en daarna mag het seizoen definitief starten!
Bijna eind januari .. Het seizoen komt stilaan in zicht. Nog een 6-tal weken voor de eerste wedstrijd voor Gert, voor Koen loopt de voorbereiding nog bijna 2 maanden langer.
Terwijl we bij ons een (licht, en hopelijk van korte duur) winteroffensief krijgen met vrieskou lijkt het erop dat we tijdens de stage in Valencia op zachtere temperaturen kunnen rekenen (15 à 20°C). Dat maakt het toch aangenamer om kilometers te malen.
Ondertussen loopt alles op wieltjes; geen ziekte, tamelijk veel zin om te trainen, geen kopzorgen meer na eerdere perikelen op het werk, .. kortom, het gaat de goeie kant uit. Afwachten.
Koen heeft ondertussen al een veel bredere basis dan vorig jaar. Terwijl we vorig seizoen aan de start van de eerste koers stonden zonder noemenswaardige training is hij deze winter, sinds november, al elk weekend met de mountainbike op stap geweest. Telkens een uitstapje van ongeveer anderhalf uur. Sinds dit weekend hebben we ook de wegtraining hernomen. Deze fietstrainingen, aangevuld met de wekelijkse circuittraining in zaal met de vrienden van Olympia Tienen en af en toe een half uurtje gaan lopen moeten zorgen voor een brede basis om met de grote jongens (aspiranten 12 jaar) mee te kunnen.
We willen ook nog iedereen danken die Koen op de één of andere manier gesteund heeft.
Met de verkoop van steunkaarten met foto heeft Koen heel wat centjes opgehaald om bij te leggen voor een splinternieuw paar wielen. Vanaf de eerste wedstrijd zal hij rondrijden met mooie Mavic Ksyrium-velgen! Bedankt aan iedereen!
Ook een heel dikke dankuwel aan onze mecanicien David van Fietsen Craninx. Het wordt af en toe wel vergeten maar zonder zijn inzet, zijn steun en zijn bereidheid zou er van degelijk materiaal (en steeds tip-top in orde!) weinig sprake zijn. Of het nu voor een topper als Rutger Beke is of het gaat over een beginnende (Koen) of uitgebloeide (Gert)renner, op David kunnen we altijd tellen.
Het is ook dankzij Fietsen Craninx dat Koen een mooie mountainbike ter beschikking heeft om de bostrainingen mee af te werken.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist. Vanaf dat moment krijg je elke keer een mailtje wanneer er een nieuw bericht op dit blog verschijnt. Dankjewel!
Wil u ons steunen?
Dankzij enkele fantastische sponsors kunnen we jullie een body/fleece aanbieden ter aanmoediging van onze jongste renner. Stuur even een mailtje met je kledingmaat en voor de prijs van 20 € krijg je een prachtige fleece in de plaats! Dank je!
Was het de woede van de avond tevoren die nog meespeelde? Dit argument hebben we bij Koen alleszins gebruikt om er nog eens alles tegenaan te gooien alvorens 4 weken zonder competitie tegemoet te gaan.
