6e plaats in criterium Hageland&Haspengouw 10e plaats in criterium op piste (Alleur)
Podiumuitslagen - Gert - 2009:
1e in Hensies 2e in Ans - Alleur * Zilveren medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste 3e in Rochefort 3e in Chaumont-Gistoux
19e plaats in de eindstand ECW 2e plaats in criterium op piste (Alleur-Rochefort) ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2010:
1e in Bellecourt 2e in Familleureux 2e in Ghlin 3e in Fraire ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2011:
1e in Ghlin 2e in Pommeroeul 2e in Hensies 3e in Grandmetz 3e in Hensies 3e in Châtelineau ..............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2012:
1e in Gages 1e in Seneffe 2e in Ransart 2e in Anderlues 3e in Chée-Notre-Dame 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Podiumuitslagen - Gert - 2013:
1e in Gaurain .. 3e in Grâce-Hollogne 3e in Emptinne 3e in Seneffe 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Wielersite, verhalen en bedenkingen bij de avonturen van 2 renners, de ene jong, de andere al wat ouder. --- Give it 100% or give it up ---
30-09-2007
The day after ...
Geen problemen met recuperatie meer, geen zere benen, geen moe gevoel, ..... een geweldig gevoel. Het was al een tijdje opnieuw in orde maar iedereen met een beetje ervaring kan het bevestigen: trainen is niet hetzelfde als wedstrijden rijden. Niemand wist het en ik wou het ook niet aan de grote klok hangen, gewoon rustig voorbereiden en starten. Na 5 maanden zonder competitie was de goesting enorm groot om vóór de winter nog eens het gevoel hebben van wat het is, deel uit te maken van een peloton. Koersen dus. En 't was meteen ook de laatste als ..... A-renner.
Druk was er helemaal niet en ongelooflijk genoeg had ik zelfs geen greintje zenuwachtigheid. Wat een verschil met vorige koersen; 't lijkt wel een vorig leven! Dan speelt het al van 2 dagen tevoren op: zenuwen en lastig worden. Natuurlijk zal het zo niet blijven want verstoken blijven van competitie tijdens zo'n lange periode brengt een gretigheid teweeg die je je niet kunt voorstellen. Het volgende seizoen kan niet snel genoeg beginnen. We zijn ondertussen woensdag en ik heb nog 2 dagen op de fiets getraind en een looptraining ingelast. Ik pas wel op voor overdrijven en heb me voorgenomen om genoeg rust en recuperatie in te bouwen. De wintervoorbereiding ligt al vast in m'n hoofd, blijft alleen nog dit schema aan het papier toe te vertrouwen. Kortom, het lichaam reageert hoe het moet en in het kopke zit het snor. Als we nu nog gezond mogen blijven, staan we voor een nieuw begin .....
Ik wil ook van deze gelegenheid profiteren om de ploegmaats te bedanken die af en toe een opbeurend woordje deden terwijl ze wisten dat het moeilijk was om niet te mogen/kunnen rijden. Bedankt ook aan degenen die een leuke opmerking hadden bij het weerzien in Marchin, voor het mailtje of telefoontje achteraf. Ik mag wel van geluk spreken om van zo'n ploeg deel te mogen uitmaken. Hopelijk kan ik volgend seizoen iets voor jullie terug doen. En uiteraard ook een dikke 'dankuwel' voor al degenen die een tof berichtje lieten op de site. Zowel voor Koen als voor de oudste van de twee.
Ach ja, de wedstrijd in Marchin. Kort samengevat: de snelheid lag van bij het begin te hoog, dat was ik niet meer gewoon. En met mijn fabuleuze startproblemen (dat is inderdaad nog niet opgelost ... 't zal voor eeuwig dieselen blijven) zorgde dat ervoor dat het veel te snel ging voor mij bij het peloton van zowel de A's als de B's. Aan de conditie is dus nog veel werk. Maar eens de kaap van de 20 à 25 km bereikt, begon het wonderwel weer te lopen en zoals vanouds begon toen pas de wedstrijd voor mij. Ik slaagde er zelfs in om de koers uit te rijden! Weliswaar op 1 ronde want een groepje van een man of 15 (met ploeggenoten Filip en Peter) dubbelde mij toch nog. Niet getreurd, deze koers heeft me toch genoeg moral gegeven om er weer een goeie winter van te maken en er van bij de hervatting, begin maart, stevig in te vliegen.
Zo leek het wel ... Als er iemand was die een mooie ode bracht aan 'de geweldige hit' van de Vlaamse bard Luc Steeno, dan was het Koen wel. Maar het was wel een genietbaar stuk dat hij opvoerde.
We maakten zondag de verre verplaatsing naar Frasnes-lez-Anvaing (Saint-Sauveur). Prachtig weer, ideaal koersweer eigenlijk, zowel voor publiek als renners. Er stond wel een wind die heel goed voelbaar was op de open vlaktes door de velden. Een omloop van 2,5 km zonder hellingen. Maar de wind maakte het zwaar genoeg. Bij de verkenning hadden we dus ook doorgenomen waar het moeilijk zou worden. Maar we wisten ook dat we er mochten op rekenen dat de koers op bepaalde plaatsen zou stilvallen. En dat was gelukkig ook het geval. De eerste van 7 af te leggen rondes deden de renners tegen een gezapig tempo, de ideale opwarming om het dieseltje van Koen in gang te trekken. Toen begon het grote werk .....
In het pelotonnetje van 10 renners (waaronder 2 meisjes) begonnen er enkelen als een razende te rijden en de ene demarrage na de andere volgde. Teveel voor een paar renners en ook Koen, deze opeenvolging van spurtjes. Er viel dus een breuk en Koen bleef een tijdje op een paar honderd meter van de rest hangen. Hij wist ook dat er kans was dat het toch nog stilviel en gaf het dus niet op. Rijen, rijen, rijen, stoempen, stoempen, stoempen ..... En het lukte nog ook! Niet één keer, geen 2 keer en ook geen 3 keer maar ... 4 keer nog wel. Het bleef werken, aan de rekker hangen, erbij komen, proberen te recupereren maar geen tijd krijgen ... Degenen, zoals o.a. de papa die dit spelletje kennen weten wat dat betekent: je moet sterk (ook in het hoofd) zijn om dit vol te houden. Met het risico dat het hele vat leeg is als de sprint eraan komt.
Het draaide uit op een groepsspurt waarbij Koen eindigde op de 7e plaats van 8 jongens. Maar hij mag terugkijken op een hele verdienstelijke koers. Hij heeft eruit gehaald wat er in zat. Op meer mogen we momenteel niet hopen; ongeveer hetzelfde verhaal als de vorige weken.
We trekken er ons niet teveel van aan en blijven er 100% voor gaan. Geen gezeur, geen al te grote teleurstellingen na op het eerste zicht tegenvallende resultaten maar ons optrekken aan de manier waarop gekoerst werd. En op dat gebied heeft Koen zich helemaal niets te verwijten. Gewoon nog 3 weken volhouden en we mogen terugkijken op een seizoen waar we weer heel wat van opgestoken hebben.
Volgende week staat een koers in Kumtich op het programma. Geen verre verplaatsing en daarenboven een inrichting van Koen's ploeg Olympia Tienen. Iedereen welkom vanaf 14 uur!
Na wikken en wegen hebben we toch beslist om niet naar de wedstrijd in Landen te gaan maar voor Opprebais te kiezen. Geen slechte keuze. Het parcours is er zeker even zwaar maar iets minder bochtig dan Landen. Een korte omloop, amper 1,3 km met een slepende helling die de rennertjes 12 keer mochten beklimmen. Niet echt steil maar zwaar en lang genoeg om direct het kaf van het koren te scheiden.
Het koersverloop kwam ongeveer overeen met dit van de vorige weken. De snellere en sterkere jongens reden van bij de 2e ronde weg en ook bij deze groep werd even later een schifting doorgevoerd. Met 9 vertrekkers was de spoeling al dun, na een kwartier lagen de posities dus al redelijk vast : een kopgroep van 5, kort op de hielen gereden door 2 renners 'aan de rekker'. Achter deze 2 pelotonnetjes leverde Koen een gevecht met zichzelf en een concurrent.
Papa had de mooiste plaats gekozen om de belevenissen van kleine Coppi op de fiets te volgen ; 100 m na de bocht onderaan de helling. En elke ronde kreeg ik hetzelfde scenario voorgeschoteld. Koen die telkens een versnelling plaatst om zijn collega af te schudden. Het heeft wel een aantal rondes geduurd maar ... de volhouder wint. Na 8 ronden was het gaatje uiteindelijk geslagen, de volgende ronden werd de voorsprong elke keer iets groter en bleef uiteindelijk behouden. 't Was mooi om zien hoe hij elke ronde het onderste uit de kan haalde en probeerde om de inspanning zo lang mogelijk op de oplopende strook vol te houden.
Een gevecht op zijn niveau want jammer genoeg kan hij het nog niet aan om met de grote groep mee te gaan. Zeker op een iets zwaardere omloop is het verschil duidelijk te zien. Maar het siert hem dat hij elke week weer wil vechten tegen die sterkere jongens en zèlf ervoor kiest om koersen te rijden waar iets of wat helling in voorkomt. Ik heb wel de indruk dat een aantal jongens tijdens de zomervakantie merkelijk sterker geworden zijn. Koen zeker en vast ook maar wel in mindere mate. Geen paniek, ook dat laatste verschil zullen we uiteindelijk wel kunnen wegwerken. Het zal nog wel wat duren en ook niet meer voor dit jaar zijn maar het volgt wel. Koen werd uiteindelijk 8e en voorlaatste maar zal de geleverde inspanningen wel voelen tot dinsdag .....
Er staan nog 4 koersen op de kalender. Te beginnen met een verre verplaatsing naar Frasnes-lez-Anvaing (Saint-Sauveur), volgende zondag. We verwachten dus iets minder supporters dan in Opprebais. Maar we houden er wel aan om iedereen die er zondag bij was te bedanken voor de aanmoedigingen : peter Dirk die de verplaatsing maakte met meter en Jos (deze week geen rommelmarkt dus allen naar de koers ...) en de tante en nonkel van mama Tamara, die we nog veel sterkte wensen in de revalidatie.
Uiteraard houden we ook rekening met de goeie raad van de mama en papa van Gert-Jan Decoster. Hij is ondertussen al aan z'n 7e (of is het 8e) overwinning van het seizoen toe. Proficiat!
Emptinne, gelegen in het glooiende landschap van de Naamse Ardennen, op het boogscheut van het bekendere Ciney. De organisatoren hadden een mooie omloop uitgetekend met een helling van +/- 800 m lengte aan +/- 6%, een stukje door de velden en een snelle, rechte afdaling. Zo'n helling is uiteraard op het lijf geschreven van de sterkere renners uit de lichting. Dus stonden er weer enkele kleppers aan de start (o.a. de Belgische kampioen, die er een demonstratie van maakte). Niet getreurd, we wisten het op voorhand en resultaten zijn nog enkele tijd van geen enkel belang. Koen verkiest zèlf zulke omlopen boven de vlakkere koersen. Onze bedoeling is en blijft om sterker te worden, ervaring op te doen en af en toe hopen we op een uitschieter.
Ondanks een beginnende verkoudheid had onze ket een goed gevoel na een bijna volledige week van recuperatietrainingen, hij was dus niet bang van deze zware wedstrijd. Bij de opwarming hebben we goed doorgenomen hoe er geschakeld moest worden en uitgekeken waar er eventueel tijd was voor recuperatie. De voorbereiding zat dus goed, de temperatuur fris maar ideaal om te koersen (16°C).
Het was duidelijk dat het niet lang zou duren alvorens het peloton van 15 renners (+ 2 meisjes) uit elkaar zou vallen. Alles zou gebeuren tijdens de 4 beklimmingen. Na een, al bij al rustige verkenningsronde kwam het ganse peloton samen aan de voet van de klim voor de 2e ronde. Eens boven gekomen viel het eerste kloofje en onze kleine Coppi was bij de eerste slachtoffers. Heel logisch op dit parcours en met zijn gestel en dus ook helemaal geen schande. Hij zou trouwens niet de enige afvaller blijken. Ook bij anderen leek het wel of ze hadden een goeie scheut van de plaatselijke Tripel-streekbier in hun drinkbus gegooid ..... Enfin, hij was weer klaar voor weer eens een eenzame achtervolging.
De verschillen in het verbrokkelde peloton waren uiteindelijk niet zo groot. Het verschil tussen de meerderheid van de groep en Koen echter, leert ons dat het nog wat wachten is op het moment dat de krachten zo ontwikkeld zijn dat hij op zo'n parcours z'n mannetje echt kan staan. Maar we hebben geleerd om geduld te hebben en de moed erin te houden, ook al krijgen we wel elke week een pak(je) slaag en blijft het afzien. Elke keer weer.
Koen heeft voor mij en voor iedereen die hem een warm hart toedraagt nog maar eens bewezen dat hij een volhoudertje is en dat hij de wil heeft om verder te werken en te trainen zoals het hoort. Alleen zo kunnen we proberen om er te komen. Hij doet echt zijn uiterste best. En dat toont het uiteindelijke resultaat ook wel. Koen werd 12e op 15 deelnemers.
Volgende week is er een korte verplaatsing gepland naar Opprebais (bij Incourt) voor weer een koers mèt helling. We krijgen er maar niet genoeg van .....
Het was te verwachten, het zat er een beetje aan te komen. Er waren al tekenen van vermoeidheid die maar niet weg te werken waren door het losrijden van vrijdag en zaterdag. De opwarming verliep nog goed maar al tijdens de eerste ronde werd het duidelijk: vandaag wordt het niks. De benen willen niet mee, ze zijn niet pijn te doen en niet te forceren. Het logisch gevolg van een paar zware trainingsweken. De ontgoocheling was groot na al dat werk. Maar geduld is en blijft een schone zaak. En leg maar eens uit aan zo'n jonge kerel wat supercompensatie betekent .....
We hebben bewust een paar zwaardere trainingen ingelast tijdens de laatste 2 weken van de zomervakantie. Door ook voluit te blijven koersen werd de vermoeidheid opgebouwd en was er geen tijd voor recuperatie. Dus kunnen ook de resultaten niet onmiddellijk zijn wat er verwacht wordt. Maar ..... dat hebben we nog opzij liggen voor de volgende weken.
Na de uithoudings-, snelheids- en een beetje krachtoefeningen is het nu tijd om volledig te bekomen en te recupereren. Dat wil zeggen dat er deze week enkel hersteltrainingen op het programma staan, alleen donderdag op de groepstraining zal er iets dieper getraind worden. En dan is er geen excuus meer mogelijk, volgend weekend èn de daarop volgende weken moeten we kunnen profiteren van de opgebouwde conditie en mooie resultaten halen.
Oh ja, het verslagje van de wedstrijd in Amay. Niet veel te melden. Koen moest al na enkele kilometers lossen uit het peloton en bleef in het gezelschap van enkele anderen. Veel meer dan gewoon volgen zat er niet in, voluit gaan was zelfs nodig om simpelweg in het wiel te blijven. Kortom, een wedstrijd om snel te vergeten. Uitslag: 17e van 21 vertrekkers.
Afspraak volgende zondag in Budingen bij Zoutleeuw.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist. Vanaf dat moment krijg je elke keer een mailtje wanneer er een nieuw bericht op dit blog verschijnt. Dankjewel!
Wil u ons steunen?
Dankzij enkele fantastische sponsors kunnen we jullie een body/fleece aanbieden ter aanmoediging van onze jongste renner. Stuur even een mailtje met je kledingmaat en voor de prijs van 20 € krijg je een prachtige fleece in de plaats! Dank je!
