|
Het seizoen is weer op gang geschoten, de kop is eraf. Maar
.. nog niet voor mij. Vind het nog wat vroeg. Daarbij komt nog dat de motivatie redelijk ver te zoeken is. De trainingen zijn niet helemaal verlopen zoals gepland en ik vrees dat ik nog wat tekort kom om een redelijk figuur te slaan tijdens de koers. Ik heb alleen de hoop dat de concurrentie in hetzelfde geval verkeert.
Wie er blijkbaar geen last van heeft, is mijn ploeggenoot (bij de As) Jurgen. Eerste koers en onmiddellijk eerste overwinning. Een niet zo druk bezette wedstrijd maar eigenlijk is dat van generlei belang. De afwezigen hebben ongelijk. Dit zal voor Jurgen wel een boost geven. Hopelijk betekent dit de start van een zege-rijk seizoen voor het Cycling Team 2005. Maar waarschijnlijk zal het dan wel in de A-categorie moeten gebeuren
..
Zoals al aangehaald, de eerste weken moet er niet teveel op mij gerekend worden. Het moreel lijkt het equivalent van de temperaturen; te laag voor de tijd van het jaar. Terwijl het vorig seizoen, na bijna een jaar zonder competitie, niet snel genoeg kon beginnen, vrees ik dat de competitie deze keer te vroeg zal aanvatten.
Ook lichamelijk zit ik in een dipje. De ene dag loopt de training als een trein, de volgende is het harken om gewone duurtraining af te haspelen. Als het weer het tenminste toelaat om 2 dagen na mekaar te trainen.
Ik wacht nog af, zal waarschijnlijk wel aan de startlijn staan volgende week in Lens-Saint-Rémy maar ben bang voor het eindresultaat. Mocht ik niet in staat zijn om mijn plaats in het peloton aan te houden, vrees ik dat ik er eerder de brui zal aan geven dan het normale karakter te tonen en toch uit te rijden. Al is het dan maar als intensieve training.
Met zon moral, een dito conditie (al is de basis er zeker wel) denk ik meer dan eens aan het jaartje teveel. Zoals deze winter heb ik me nog maar zelden gevoeld. Er wordt teveel nagedacht. Nadenken over de zin en onzin van je nog altijd afjakkeren op trainingen in grijs en killig weer. Het verder in de toekomst denken en je afvragen of het niet stilaan tijd wordt om je volledig op de ontluikende wielercarrière van je koersende zoon te richten.
Want ook de ket vraagt meer en meer inspanning van de ouwe. Na de eigen training nog tot 2 bijkomende uren uittrekken om met hem op pad te gaan. Wordt het niet een ietsje teveel? Hoe lang kan de rekker uitgerokken worden?
Twijfel is troef. En ik ben er nog bijlange niet uit. Voorlopig is er nog het voordeel van de twijfel. Misschien komt met de hogere temperaturen en een vleugje warmte van de zon alles wel weer goed. En liggen er nog mooie momenten te wachten.
Maar een periode zoals de voorbije maanden kruipt in de kleren. We hebben het er nog wel over.
Met de voorbereiding van Koen loopt het al bij al nog redelijk. Zijn basistrainingen vormen geen enkel probleem en worden gemakkelijk afgewerkt. Aan goesting en motivatie van Koen is er geen gebrek; hij is nog niet aangestoken door het geen goesting-virus van zijn vader.
We werken volgens ons gevoel, met een degelijke planning, nog altijd op langere termijn en laten ons niet opjagen. Alles op zn tijd voor Koen.
Een laatste jaar als aspirant
het vraagt al wat meer inspanning. De gedachten gaan af en toe al eens uit naar het volgende seizoen. Nu al. Het lijkt wel een mooi vooruitzicht om eens grotere koersen te rijden, af en toe een selectie proberen af te dwingen voor een meerdaagse
waarom niet?
Maar eerst dit jaar zonder kleerscheuren doorkomen. De groei gaat rustig verder en kan nog zonder al te veel pijn opgevangen worden. Doordat Koen af en toe last begint te krijgen van de onderrug, dè kwaal van wielrenners hebben we beslist om een fietsanalyse te laten uitvoeren. Hier en daar een aanpassing van de fiets en/of fietspositie dringt zich misschien wel op.
Dit staat gepland voor 26 maart. Ruim op tijd dus om de laatste weken naar de competitiehervatting met een gerust gemoed aan te pakken.
23-02-2009 om 15:15
geschreven door Koen en Gert 
|
