|
De herfst staat traditioneel synoniem voor het opmaken van de balans van het voorbije seizoen. Ook deze keer is dit niet anders.
Het is ook een stuk afscheid nemen. Afscheid nemen van een bepaalde periode in de nog jonge carrière van Koen. Na een jaartje als 11-jarige miniem, gevolgd door de 3 jaren aspirant staat hij nu aan de vooravond van een nieuw hoofdstuk: in 2010 wordt hij nieuweling.
En dat wordt wellicht één van de moeilijkste stappen in zijn wielerloopbaan.
De kinderkoersjes zijn voorbij, tijd voor het grotere werk. In een omgeving waar hij geconfronteerd zal worden met jonge mannen die over meer maturiteit beschikken. Niet alleen fysiek zal een groot aantal jongens een jaar ouder zijn dan Koen (men is 2 jaar nieuweling, de jaren waarin men 15 en 16 jaar wordt), wellicht speelt het mentale ook een niet te verwaarlozen rol. De iets grotere ervaring, het jaartje extra gekoerst bij de nieuwelingen zal de 16 jarigen een onmiskenbaar voordeel opleveren.
Op het fysieke vlak blijft Koen een levensgroot probleem hebben. De groei, zowel in grootte als in gewicht en spiermassa blijft ontegensprekelijk achterstand oplopen. De groeispurt blijft achterwege, hoezeer we hier ook nood aan hebben.
Daarom hebben we een aantal overwegingen gemaakt die naar we hopen een gunstige invloed kunnen hebben op de verdere ontwikkeling van de ket.
Een eerste beslissing is geweest om nog een jaar extra bij de ploeg Olympia Tienen te blijven. Ondanks verschillende contacten, aftastende gesprekken en eventuele mogelijkheden hebben we besloten om trouw te blijven aan de 'vertrouwde' omgeving. Ondertussen hebben we een eerste kennismaking gehad met de nieuwe ploegleiding van Olympia Tienen en de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit niet helemaal voldoet aan de verwachtingen. Maar hier hebben we ons louter laten leiden door het gevoel, het menselijke, het eerste contact. Laat ons afwachten, het voordeel van de twijfel is iedereen gegund.
De laatste 3 jaren bij Olympia zijn op alle gebied een meevaller geweest. We hopen om in de nieuwe omgeving, de leefwereld van de nieuwelingen hetzelfde gevoel terug te vinden.
Ook op gebied van trainingsplanning is er een grote wijziging in vergelijking met de vorige jaren. Een wielerjaar bij de nieuwelingen is in wezen een jaar waarin er van maart tot oktober (kan) gekoerst word(t)en.
Aangezien de fragiele fysiek van Koen hebben we nu al besloten om pas in competitie te treden vanaf (ten vroegste) de 2e week van maart. Met zijn huidige fysieke présence lijkt het mij niet opportuun om hem in alle weer en wind èn véél te vroeg te confronteren met een sterke tegenstand.
Traditioneel staan er voor de nieuwelingencategorie rond half en einde februari al oefenkoersen op het programma. Persoonlijk vindt ik dit onnodig en volledig achterhaald. Zoals zoveel staat het wielrennen bol van de tradities maar daarom moeten we hier niet aan tegemoet komen. Jongeren rond deze periode van het jaar al de weg opsturen voor een trainingssessie, gevolgd door een wedstrijd lijkt mij compleet overbodig. Deze jongeren zullen er met hun ongeremde karakter onmiddellijk invliegen en zich willen bewijzen. Dit loopt heel veel keren verkeerd af met gekende gevolgen als te vroeg pieken, ziek worden, overtraining, ... Ongetwijfeld zullen er ook wel positieve zaken aan te brengen zijn die voor deze aanpak pleiten maar die heb ik tot vandaag nog niet gehoord.
Die kelk laten we dus aan ons voorbij gaan.
Uiteraard heeft dit ook een invloed op de planning. De relatieve recuperatie- en rustperiode na het vorige seizoen zal dus iets langer uitvallen en de algemene voorbereiding zal pas gestart worden begin november 2009.
Qua begeleiding hebben we geopteerd om vroeg genoeg te beginnen met de opvolging op trainingsgebied.
Daarom is er binnenkort, midden november en na enkele weken algemene basistraining, een fietstest op de ergometer voorzien. Hierbij hoort een analyse van de fysieke paraatheid en mogelijkheden en wordt een bepaalde trainingsaanpak afgesproken. Een trainingswijzer die de ontwikkeling ten goede moet komen. Maar ook op het mentale vlak wensen we absoluut het beste voor Koen. Het feit om zich steeds te moeten opmaken voor een krachtmeting met een sterkere tegenstand kan leiden tot ongewenste effecten (mindere motivatie, minder zin om te trainen, mentale schade in het koppeke, ...). Een belangrijk punt moet zijn om zijn sport grààg te doen, met goesting aan de trainingen te beginnen. En met het vooruitzicht om de schade in te halen en mettertijd uitzicht te hebben op positievere uitslagen. Dààr moeten we uiteindelijk toe komen. En daarom moeten we uit die huiselijke en vertrouwelijke cocon breken.
En dat kunnen de papa, mama en de (vol goeie wil zijnde) supporters nooit alleen. Ook daarom richten we ons dus tot mensen in wie we alle vertrouwen hebben, specialisten op dat vlak, mensen met een sportieve achtergrond en met pakken ervaring en kennis van zaken. Endocard (www.endocard.be) lijkt ons hiervoor uitstekende mogelijkheden te bieden.
Het voorbije seizoen bracht voor Koen niet helemaal wat we er vooraf van verwacht hadden. We rekenden op een iets grotere progressie maar het werd eerder ter plaatse trappelen. Terwijl anderen vooruitgang maakten, groter en sterker werden, hadden wij de handen vol met de moed erin te houden. Het leverde een seizoen met pieken en dalen op, vallen en weer opstaan, een seizoen dat als een tikkeltje tè lang werd ervaren.
Maar voorbij is voorbij, de blik is nu gericht op 2010.
Ook voor mijzelf zit het voorbije seizoen al ver in de herinneringen. Goeie herinneringen, dat wel. Opnieuw een jaar waarin we mochten oogsten.
Na een jaar 2007, waarin er omwille van het cytomegalovirus amper getraind en gekoerst werd, was het jaar 2008 een jaar van opnieuw bouwen. Terugkomen op een aanvaardbaar niveau. Met een consequente houding op gebied van planning, een evenwicht tussen rust en training vonden we opnieuw het goeie spoor.
Het voorbije seizoen 2009 begon dus veelbelovend. Veel aanvalswerk en een constante vechtlust leverde in den beginne niet de gehoopte resultaten maar met een trainingskamp die naam waardig (!) tijdens de maand juli mochten we met vertrouwen naar de tweede helft van het seizoen toeleven. De oogst mocht er zijn. Er werd na enkele jaren (het was sinds 2003 geleden) opnieuw aangeknoopt met een overwinning en verschillende ereplaatsen werden mijn deel. Het lukte om mij redelijk staande te houden tegen een sterke tegenstand. Globaal gezien ben ik dan ook enorm tevreden over het voorbije jaar. Een gevoel dat we als ploeg, Cycling Team 2005 ook mogen hebben. Bij de ploegmaats uit de A-categorie vertoont de uitslagenlijst ook een aantal overwinningen en talloze ereplaatsen.
Hopelijk kunnen we in 2010 en met de nodige versterkingen ook aanspraak maken op een vergelijkbaar resultaat.
Je ziet het, de hoop is er nog altijd. Hoop voor onze ket dat hij de kracht mag vinden om stand te houden tijdens een moeilijk jaar. Hoop op bevestiging voor de oudste.
De mogelijke gevaren zoals ziekte (het verschrikkelijke griepmonster!) of valpartijen kunnen we niet uitschakelen maar daardoor laten we ons nog niet van de wijs brengen. De voorbereiding is met een goed gevoel gestart en mag voor mij uitlopen in een verbeterde 'versie 2009'. Een grand cru 2010 op sportief vlak wens ik ons toe alsook aan alle mensen op wie we ook dit jaar weer mochten/konden rekenen. Hopelijk kunnen we deze supporters en sponsors in 2010 nog mooie cadeau's en schitterende koersmomenten bieden.
Bedankt iedereen, bedankt ook om onze belevenissen mee te beleven via deze blog en tot binnenkort !
Koen en Gert
26-10-2009 om 10:59
geschreven door Koen en Gert 
|
